Chapter 38

Unrequited
Please Subscribe to read the full chapter

AN: Pakisagutan po yung poll. Thank you :)

 

Chapter 38

 

After that revelation between Joohyun and I, lalo kaming umiwas sa isa’t isa. Now that the truth was out there (saming dalawa) We knew, it’s best to avoid each others contact as much as possible.

 

Kapag asa parking kami with friends, we’d mind our own business na parang hindi kami magkakilala. No one noticed, kasi kahit naman before ganun na kami. No one expected na magiging close kami. Ang talagang kasundo niya before is Jennie.

 

Sometimes, I would catch her looking at me and then she would immediately avert her eyes elsewhere. Sometimes, she would catch me doing the same. Tang ina lang. Shameless production presents; Lisa Manoban, The individual who kisses their friends girlfriends, sobrang rupok mo tangina ka award.

 

Yep. That award is mine. Hindi ko nga alam kung bakit lagi akong napapasok sa mga complicated situations. Pero baka it’s me who’s asking for it. Hay. Kala ko everything will be easier kapag talagang out na ko, not caring in the world kahit sino pang kaharap ko, turns out, it just got way more complicated. Relationships, women and love are complicated in general. I’m a woman, I’m complicated. Circle of life.

 

“Hoy.” Kalabit sakin ni  Wendy. “Hoy baket.” Sagot ko naman habang natatawa. “Ikaw ha.” Sabi nya naman. “Problema mo Wannie?”  sagot ko. “Huy Lisa, off limits yan gago ka.” Sabi niya naman. “Anong pinagsasabi mo? Baliw ka.” I replied pero nakakaramdam narin ako ng kaba. I knew exactly what she was talking about.

 

“Mga tingin mo. Umayos ka diyan. Wag si Joohyun.” Sabi nya naman. “Patawa ka. Wala akong ginagawa no.” I said in defense mode all of a sudden. “Wala nga ba?” Tanong niya sakin. “Imagination mo.” Sabi ko naman. “Ang weird niyong dalawa. Tangina kayo, whatever is going on, tigilan niyo yan. Off limits sister.” Sabi niya naman.

 

Pakiramdam ko nabuhusan ako ng malamig na tubig. Wala naman talaga akong balak. Nanlamig lang ako when someone like Wendy noticed something is up kahit pa wala akong pinag sabihan kahit sino. Bukod kay Wendy, does anyone else notice? Sana wala. “Off limits” Just like what Wendy said and yun ang paulit-ulit kong iniimprinta sa utak ko sa tuwing makikita ko siya.

 

Napag usapan na, what’s done is done, kalimutan ang lahat ng nangyari, move one and hope for the best. I can’t wait to graduate, para maka-alis na sa lugar na to. Sa bawat araw na lumilipas, pakiramdam ko paliit ng paliit ang mundo naming dalawa. The guilt runs through my system everytime tatanongin ako ni Seulgi kung may nashare ba si Joohyun sakin, kung may problema siya.

 

She’d ask kung anong napapag usapan namin, na tulungan ko naman siya sakanya, para kausapin mo siya, para mag open ka sakanya, pero anong gagawin ko? Sasabihin ko ba uy Seul sorry, Joohyun and I kissed? Gusto ko girlfriend mo, gusto niya rin ako pero wag ka mag alala, sayo parin siya? The lang diba?

 

Not long after akong cinall-out ni Wendy, pumasok narin ako pabalik ng school para sa last class of the day. After nito, I plan to go back straight sa dorm. Hindi na ko magpapakita sa parking, today feels like an alcohol day kaya I will drink my sanity away ng mag isa.

 

And as planned, yun ang ginawa ko. Dumaan ako ng bonjour bago umuwi and bought a bottle of whisky, ready to fight. I changed and settled myself sa living room namin ni Jisoo. Perfect, walang tao. I started to ponder about everything. I ended up googling about making yourself forget sa mga certain things na gusto mong kalimutan. I read a lot about meditation and letting go of yourself, putang ina lang mukha akong tanga nagsindi pako ng kandila para lang marelax ang sarili ko pero, it didn’t work.

 

So I drank, and drank and drank hanggang sa ramdam kong manhid na ang mukha ko. Eto nanaman ako, pakiramdam ko, kaylangan kong tumakbo ulit, umiwas sa mga tao, sa mga kaibigan ko, kay Seulgi, kay Joohyun, Kay Jennie, Kay Tzuyu, sa kanilang lahat.

 

I found myself crying. I felt pathetic. Napakahina ko. Konting pakita lng ng appreciation, I’d clung unto it. Wala nakong maisip na ibang reason kundi, kulang lang ata ako talaga sa pansin. Then I laughed. Laughed at whatever this is. Putangina eh, hindi ko narin maintindihan kung anong gusto ko.

 

I didn’t realize, naubos ko na pala ang iniinom ko sa sobrang daming laman ng utak ko. I didn’t feel like moving anymore kaya I didn’t bother cleaning anything up. I just leaned my head on the couch and closed my eyes. Nakatulog nalang ako.

 

I woke up with my head throbbing, my eyes swollen from crying and the numbness was gone. Back to normal nanaman ulit, back to feeling like . I’ve decided to shower na din to get rid of the alcohol smell sa katawan ko.

 

When I got out from the shower, Nilinis ko narin ang kalat ko sa living room area. Pumasok na ko sa kwarto ko after. Paghiga ko sa kama, I checked my phone and there was a number of messages galing kay Seulgi.

 

Seulgi: Lisa

Seulgi: When are you going to tell the truth?

Seulgi: Whatever you and Joohyun are hiding, malalaman ko din.

Seulgi: I hope I’m wrong.

Seulgi: Tangina kaibigan kita.

Seen

Lisa: Seul, anong sinasabi mo?

Seen

 

Kinabahan ako. Why did she message me? Nakakaramdam ba siya? Ito na nga ba ang sinasabi ko. Hindi na siya ulit nagreply sakin. I’m royally ed.

 

Hindi ako masyadong nakatulog after kong mabasa ang messages ni Seulgi. I tried calling Joohyun pero no answer. Putangina lang talaga. Parang ayoko ng pumasok. Magpapalate nalang ako para hindi sila maabutan. Tangina.

 

Wendy: Hoy putangina Lisa, anong ginawa mo?

Wendy: Gago sinabihan na kita eh

Lisa: Wannie ano ba? Wala akong ginagawa. Problema mo?

Wendy: Gago ka nag away si Seulgi at si Joohyun kahapon dahil sayo.

Lisa: Dahil sakin? Bakit dahil sakin?

Wendy: Nakita daw niya kayo magkayakap. Tinanong siya ni Seulgi about dun.

Lisa: Kelan? Wala namang meaning yun what the

Wendy: tinatanong mo pa kung kelan bakit maraming beses naba nangyari?

Wendy: Talaga ba? Bakit di makasagot si Joohyun sakanya?

Lisa:  Wan…

Wendy: Di ka rin makasagot ng maayos gago kayo. Kung ano man yan, ayusin nyo yan.

 

Parang pakiramdam ko, ngayong araw, it’s already the day of reckoning. I’ve contemplated. Kung paano iaapproach si Seulgi. Kung pano ako aamin if ever ng hindi sila nasisira ni Joohyun. Today, there’s a possibility th

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
LiNiLalisa1502
Sobrang thank you sa mga nagbasa ng fic na to! Grabe natapos din!!!!! *ugly cries*
Poll

Who's the fairest of them all?

Results

Comments

You must be logged in to comment
fanficethusiast #1
Chapter 107: ❤️
katrinaabing #2
Chapter 101: Wahhhh may seulrene naman pala eh :""">
katrinaabing #3
Chapter 101: Wahhhh may seulrene naman pala eh :""">
katrinaabing #4
Chapter 84: Gulo mo lisa. Manahimik ka nalang kasi kung di ka pa ready di yung papaasahin mo si baechu. Landi kasi masyado amp
katrinaabing #5
Chapter 54: Ang unfair lang for Jen honestly. Di naman niya alam na mahal siya ni lisa before. Yung ginawa ni lis and joohyun is ever more ed up kesa sa nagawa ni jen. Hay ewan puro sakit nalang nararamdaman ko :(
katrinaabing #6
Chapter 44: Ramdam ko galit mo seul. Kung ako sumapak pako kay lisa bago umalis :/ taena ni lisa, sobrang shallow ng love. Pano ka magkakagusto sa iba kung mahal mo si jen? Haha
katrinaabing #7
Chapter 39: Lisa landi mo pati si joohyun. Sabi mo love mo si jen pero may pa feels so wrong yet right ka pa jan :/
red230 #8
Chapter 44: I hate Lisa sobrang likot sa girls 😝
abbieR_052304
#9
2018 ko pa to binabasa abang every updates nag to 2021 nalang di parin ako maka move on dito kay babahasin ko ulit potaAaaaa
JFRTxJKLM
#10
Chapter 101: ang ganda lang ng chapter ng suelrene , im a jenlisa stan pero naiyak ako sa chapter nila 😭