Chapter 10

"Pupunta ako ng school mamaya." Sinabi ko sayo. Kakasimula palang natin. Alam ko naman yun kaya habang maaga pa, aayusin ko narin ang samin ni Tzuyu. Hindi rin naman siguro magandang patagalin ko na may something saming dalawa at the same time girlfriend na kita.  girlfriend hindi parin ako makapaniwalang nangyayari to sakin.

"Kala ko ba di ka na aattend ng class?" Tanong mo sakin. "Oo nga,mag uusap lang kami ni Tzuyu." Sabi ko sayo at tumahimik ka naman. "I need to talk to her and tell her about us." Pag eexplain ko. "Bakit need niyo pa magkita? Can you call her nalang or better, text mo nalang." Mabilis mong pagsabi. "You know that's not how it works. Friends parin naman kami, it's better to tell her in person,plus, if ikaw yung nasa position niya, gusto mo bang ganun ang gawin ko sayo?" tinanong kita.

"Of course not." Sabi mo. "Then, alam mo why it's necessary for me to do this." Pag eexplain ko. "S-sabi mo kasi." Nagsalita ka and then you looked down on the flow while playing with your hands. "Sabi ko ano?"  Pagtatanong ko. "Sabi mo kasi, nakakalimutan mo ako pag kasama mo siya. What if makalimutan mo ko the minute you're with her." Sabi mo.

"Oo nga, sinabi ko yan. But that was when I knew I needed to move on. Sabi niya she likes me and she'll help me move on. So I have to tell her about you and me." Sabi ko sabay kis sa cheeks. "There's nothing to worry about." Pag aassure ko sayo. "Okay." Sabi mo and with that, doon natapos ang usapan natin regarding kay Tzuyu. Sabay na tayong umalis ng dorm. Ako papuntang school, at ikaw naman, pauwi sa dorm mo para maligo. Wala tayong napag usapang plans for today so inassume ko na pupunta ka lang din ng parking mamaya.

Inabutan ko narin si Tzuyu na nakaupo sa parking kasama nila Seulgi. Bwisit. Nandito pa ang mga to akala ko maya maya pa sila dadating. Pero wala, andito na din naman. "Morning" Bukang bibig ko sakanila. "Morning! Kanina kapa inaantay ni Tzuyu dito o! Grabe ka!" Pang aasar ni Seulgi. and as expected, nagsisimula nanaman sila mangasar. Hindi ko rin alam kung bakit nakakatiis ako sa ugali ng mga to.

"Morning" Sabi ko kay Tzuyu. "dun tayo?"Turo ko sakanya sa kabilang bench. "Wow hihiwalay sila. Mukhang seryoso na talaga to." Sabi ni Seulgi. "Puta Seul tumahimik ka nga muna jan. ang aga aga pa." Naaasar kong pagsabi at agtawanan naman sila. Hindi rin nagtagal at lumipat nadin kami ni Tzuyu ng ibang bench. "So, what do you want to talk about?" Pagsisimula niya. Kabang kaba ako. Hindi ko rin kasi alam kung anong magiging reaction niya. Kung anong magiging outcome ng usapan namin. Pero she has to know. "Umm, kasi ano." Pag sagot ko sabay I tried clearing my throat na pakiramdam ko ay natutuyo na. 

"Kasi ano? Tell me?" Pag sabi ni Tzuyu na tila nakatingin na sakin with a curious gaze. Tang ina. Napaka hirap pala nitong gawin. Mahirap isipin, lalong mahirap gawin. "Si Jennie." Kinakabahan kong pagsabi. "Okay?What's with Jennie?" Nagtanong ka and your body started to stiffen sa pagkakaupo. "Kami na. Last night lang." Sabi ko. Para akong pinagpapawisan ng malamig sa sinabi ko. Tumahimik siya then she gave out a little laugh na halatang pilit lang. "Kaya ka pala you stopped replying all of a sudden." Sabi niya at sobrang sama sa pakiramdam. Parang pakiramdam ko sobrang nakaka guilty. "Sorry." Sabi ko. Wala na akong ibang masabi pa kundi sorry dahil wala naman talaga akong ibang excuse.

"Don't worry about it. Diba no expectations?" Sabi mo sakin. "Yeah, I know. But still, It's not fair to you kung hindi ko sasabihin."  Pag eexplain ko. "Okay lang. May magagawa paba ako eh kayo na." Sabi mo while she kept that smile on her face. Nakaka guilty. "Sana pala kahapon, I already asked you to be my girlfriend para hindi ako naunahan." Mapait mong sinabi. "Tzuyu." Pag bangit ko sa pangalan niya. Sa totoo lang, hindi ko alam ang sasabihin ko sakanya. Hindi ko alam ang isasagot ko. Was she just thinking out loud? Dapat bang may sabihin ako? Sobrang bilis naman kasi ng mga pangyayari parang hindi ako maka-keep up bigla.

Tumawa ka ulit. "Okay lang. Basta next time, pag sinaktan ka niya don't expect me to be at the library kapag humingi ka ng sign." Sinabi niya and I realized, hindi okay. Hindi siya okay. Tumingin siya sakin. at muling ngumiti. "But for what it's worth, It was nice knowing you. Although, kinain ko yung sinabi kong I wouldnt date you kasi I definitely would." Pag tuloy mo.  "Pero, I also knew na may feelings kapa sa bestfriend mo. So, I knew the risks and I knew what I was getting myself into so, don't worry about it. I hope maging happy ka." Sabi mo sakin and I couldnt even look at you anymore.

"Are we still friends?" Tanong ko sakanya. "Oo naman. But I don't think your girlfriend will like that though. You're too friendly." Sabi niya sakin. "I should go." Sabi niya at tumayo narin siya. "Tzuyu, wait." Pag pigil ko sakanya as I held her by the wrist. "Okay ba tayo?" Tanong ko sakanya. "We will be okay." Pagsagot niya at umalis narin papasok ng school We will be okay. patuloy na pag ulit sa utak ko. Pero ngayon, obviously, hindi.

Bumalik narin ako sa bench kung nasaan sila Seulgi. at umupo ng tahimik