Chapter 11

“Anong sabi nila nung umalis ka?” Tanong mo sakin. “Sumunod daw ako ng garahe. Punta nalang kaya tayo mamaya? Wala naman din gagawin until tomorrow.” Sagot ko sayo. “Ikaw bahala, gusto mob a pumunta?” Tanong mo sakin at umiling ka. “Okay, edi hindi nalang din ako pupunta. Sa dorm nalang tayo.” Pag sabi ko.

Pag balik naming ng dorm, agad ka naming umupo sa couch. Sa sobrang dalas mo ditto, kahit nung magkaibigan palang tayo, eh parang bahay mo na rin to kaya hindi naman halatang sobrang comfortable mo. Tumabi ako sayo at ipinatong mo naman ang iyong mga paa sa aking mga hita. Ganto din naman tayo noon. Lalo na kapag bored ka, Netflix and chill ang trip mo.

“Kala koba gusto mo ko i-hug.” Bigla mong sinabi. “Ay oh? Parang di ko matandaang sinabi ko yun. Hehehe” Pang aasar ko sakanya. Binuksan kiya ang phone niya at ipinakita sa akin ang message ko kanina. “Ay, ako ba yan? Di ko talaga matandaan promise.” Patuloy kong pang iinis sakanya. Ganito lang talaga ang nakasanayan ko sakanya. Yung asarin ng asarin siya hanggang sa mapikon pero ang ending, pag nagalit na siya sakin at sinumpong, ako ang usually na sumusuyo sakanya. But not this time.

I’ve decided to play a little at tignan kung sino ang unang mag cacave-in saming dalawa. “Nini,wala talaga kong matandaan, paalala mo sakin.” Sabi ko sakanya. “Naman eh.” Sabi niya na tila parang bata. Tawang tawa naman ako. “Bakit?” Tanong ko sakanya. Hindi naman din siya sumagot pero the next thing got me shook. You moved and sat on my lap to face me.

“Di mo parin maalala?” Tanong mo. “Hindi.” Sabi ko sabay tawa. You placed your hand at the back of my neck and pulled me in for a kiss and I thought, Holy. Okay, this is better. I s my hands on your waist and squeezed it a little. “Hindi parin hug yan.” You uttered and I smiled. This time, I wrapped my arms around you and then kissed you on the lips. “Ok na?” Tanong ko and you smiled. Sobrang cute mo nakakainis ka.

We ended up making out in the living room in broad daylight. My phone kept vibrating but I chose to ignore. Malamang sila Seulgi lang yon nangungulit. We kissed once more and then you finally pulled away. Our lips both swollen from those harsh kisses. Akala ko at some point, mag eevaporate nanaman ang mga damit ko pero hindi yun nangyari and it wasn’t really that bad, It was actually nice. Kasi, we can finally do these things. Yung mga bagay na never in my wildest dreams kong naimagine na mangyayari sating dalawa eventually happened.

“Sure ka na ba talaga dito?” Tinanong kita. “Oo. Bakit ikaw? Are you having second thoughts?” Nag-aalala mong tanong. “Hindi naman. Hindi lang ako makapaniwalang nangyayari to.” Sagot ko. “Me neither.” Pag-ayon mo. I held your hand like it’s the most normal thing to do.  You giggled at hinalikan naman ako sa cheeks. “I love you.” Sabi mo. “I love you too.” Sagot ko. Hindi nagtagal, may kumatok sa pintuan. Nagtaka naman ako. Jisoo wouldn’t be home yet and may susi naman siya then kumatok ulit. I finally stood up and answered and opened the door. “Tangina tagal sumagot! Dito nalang tayo mag inom! May dala na kami! Pag sabi ni Seulgi at derederetsong pumasok sa loob ng unit naming ni Jisoo. “Seul teka!” Pag pigil ko sakanya but it’s too late. Nakita na niya si Jennie.

“Manoban! Bat andito si Jennie? Jennie bat andito ka?” Pag tatanong niya. Lakas talaga maka amoy ng punyetang to. Patawa tawa pa siya. “Bat biglaan di naman kayo nag text.” Sabi ko. “Hello, excuse me, kanina ka pa naming tinatawagan at tinetext, hindi ka sumasagot kaya pumunta nalang kami dito.” Pag sagot ni Seulgi.

Putang ina, kaya pala nag vivibrate yung phone ko. “Obviously, busy ka kaya di mo nakuhang sumagot. Diba Jennie?” Pang huhuli ni Seulgi. “Jen,dito pala punta mo bakit di nalang kayo nag sabay ni Lisa kanina?” Tanong ni Detective Joohyun at ang mga sumunod na pangyayari ang katapusan ng katahimikan ng buhay ko. “Kami na.” Sagot ni Jennie.

“Waaaaaahhhh! Putang ina sabi ko na nga ba!” Pag sigaw ni Seulgi. “Seryoso?” Tanong ni Joohyun na tumingin saming dalawa at tumango nalang ako sabay tingin kay Jennie. “Malalaman din naman nila eventually. Sabihin nalang natin.” Sabi mo at gusto kong magtago from embarrassment. Dahil alam kong uulanin tayo ng asar nitong osong to.

“Congrats Manoban! Di kana tag tuyot!” Pang aasar ni Seulgi. “Inamo.” Sagot ko naman. “Even better, edi mag celebrate tayo!” Sabi naman ni Wendy. “Tangina wag kayo mag kalat ha, magagalit si Jisoo, lam nyo naman yon.” Sabi ko sakanila. “Oo, She knows actually, uuwi siya today. Nag sabi din kami sakanya bago kami pumunta ditto. Dito na nga lang d