Chapter 29

“Wow, you’re alive.” Those were the words Tzuyu said nung magkasalubong kami sa hallway ng dorm. Nginitian ko naman siya and greeted her. “Hi, I guess I am.” Natatawa kong sinabi. “Musta OJT?” tanong niya. “Ok lang, tapos na. back to uni na ulit ako this term.” Sagot ko naman. “Pare-pareho pala kayo nila Seul babalik this term.Nag pakita ka naba sakanila?” tanong ulit niya.

“Hindi pa eh. Pag pasok nalang.” Sagot ko naman. “Haha, okay goodluck. Masama loob nun sayo.” Natatawang sabi niya. “Alam ko naman. Sabi rin ni Jisoo eh.” Sagot ko. “Parang feeling ko galing ka lang sa long vacation. Okay kana?” Tanong niya sakin. This was the first time na may nag tanong sakin actually. Kung “okay” na ako. I guess dahil hindi ko pa naman din nakikita lahat ng kaibigan ko mula nung bumalik ako sa dorm aside from Joohyun. Parang feeling ko ang awkward.

Ganto pala yun no?  after mong umiwas for a certain period, you don’t quite know how to pick up the things that you’ve left. Inexpect ko rin naman na tatanungin nila ko pero pakiramdaman siguro muna. Unlike Tzuyu, She’s been pretty much straight to the point ever since. Although nagkakatext kami here and there, wala naman akong nakitang secret intention or laman sa mga messages niya sakin. She literally sent jokes kahit yung iba may pagka green, natatawa parin ako especially kapag sobrang stressful  na sa studio.

“Working on it.” Sagot ko sakanya at ngumiti naman siya sakin. “Good.” Wag mo ng taguan friends mo. It’s not bad to ask for help kung kailangan mo ng tulong or if kailangan mo ng makikinig sayo. Don’t shut them out.” Sabi niya naman. “Yes naman, kakabalik ko lang Chewy sinesermonan mo na ko agad.” Nagbibiro kong sabi.

May point naman siya. Actually, tama naman talaga siya. I just didn’t want to talk about things too seriously yet. Eventually, magkakaron din ng sitdown talk between us friends sa mga nangyari sakin, ang I’m assuming mangyayari yun when we all drink but that’s not the problem. Yung iniisip ko, kung pano ko haharapin ulit si Jennie after ng break up.

How do we interact? Magiging awkward ba? Mag iiwasan ba kami? Tangina, ang hirap din talaga kapag nasa isang circle of friends lang kayo. Mahirap kapag yung ex mo, bestfriend mo. “Papasok ka na ba?” Tanong sakin ni Tzuyu. “Oo, papaprint lang ako sched sa 4th.di ko pa nakukuha sched ko eh.” Sabi ko naman. “Tara na sabay na tayo pumuntang school.” Pag aya sakin ni Tzuyu.

This is the first time na magkakasama kami ulit actually after nung something samin dati. We talked nung d2k event noon, pero yun na talaga yung pinaka last tapos sinabihan pa siya ni Jennie na magpakamatay na siya. Surprisingly din na madalas nila siyang kasama sa parking. Ewan ko kung nagkakasama sila ni Jennie, kung nag uusap sila and kung okay na sila, friends na ba sila? Nakakatawa no? Ako pala yung magiging awkward dito.

“Sige tara.” Sabi ko at sabay narin kami lumabas ng dorm papunta ng school. “For what it’s worth, Jennie’s also trying.” Maikling pagsabi ni Tzuyu. Hindi ko naman din alam kung anong isasagot ko kaya tumango nalang ako. Baka nga friends na din sila for her to know things like that. Akalain mo yun, Kaylangan lang pala namin mag break ni Jennie para magkaayos silang dalawa.

By the time na makarating kami sa school, naging nostalgic ang feeling, ngayon ko lang nakita ulit ang hitsura ng parking lot. Ilang buwan din akong dumaan sa opposite entrance ng school para lang makaiwas. As we walk, natanaw ko narin ang puwesto namin sa parking. andun sila, and all of a sudden, I stopped walking. Di ko alam kung pano sila i-aapproach. Parang feeling ko nahihiya din ako.

“Oh, bakit?” Tanong ni Tzuyu. “Wait lang, kinakabahan ako.” Natatawa kong sinabi at tumawa rin naman si Tzuyu. “Arte mo, tara na, miss ka na nila.” Sabi nya sabay hila sakin papunta sakanila. Shet. Yung kabog ng dib-dib ko, putangina lang. My world stopped, nung makita kita ulit. Pakiramdam ko, tumigil din ako sa pag hinga. Nakatalikod ka and it was the first