Chapter 23

It’s finally out there. I said it. I said it in the most unexpected way. Sa isip ko, nakaplano na kung pano ko sasabihin sa parents ko kung ano talaga ako. I imagined pupunta ako sa bahay namin. I’ll sit on the couch, hihinga ng malalim at sasabihin sakanilang I’m not normal.

Pero sa kabilang banda, ano nga ba ang definition ng pagiging normal? In todays society, the word normal is overrated. People love being extra. Maraming gusting mag viral, maraming gusting mapansin, marami ding extra-ordinary. We always look for something  out of the ordinary. Yung hindi pa natin nakikita. Something new, something fresh. Pero to fall in love with someone of the same is not something new. Pero why do people look down on it?

We look for something different but the minute na nakikita na natin, we take our words back like hypocrites. Lalo na kapag within sa circle mo nangyayari yung difference na hinahanap natin. The words “I have nothing against gay people, they can do whatever they want, it’s a free country, but I don’t want my daughter to be that way.” Nakikita niyo ba ang logic don? Meron namang grabe ang hate pag dating sa mga bagay na iba sa mga nakasanayan na nilang makita. Katulad nalang ng Daddy ni Jennie. A homophobic man who thinks that only a man and a woman should be together I will never understand society.

I can’t blame Jennie kung bakit ganon nalang ang takot niyang mag out sa parents niya. Especially her Dad. Mabait si Tito. Strict to a point, pero that’s because Jennie is an only child. I get that part. He’s okay sa mga things that he knows na normal sa paniniwala niya. Katulad nalang ng panliligaw ni Mino kay Jennie. He was never keen on his daughters dating life. Kahit before pa nung highschool palang kami dahil masyado pang bata si Jennie.

Pero ngayon na pa-graduate na din naman kami at maayos na nagpaalam si Mino sakanya, I guess he thought it’s time for his daughter to start dating na rin. Little did he know, Jennie and Mino dated before. Mino is Jennie’s ex na nanloko sakanya out and proud nung may event sa school that one time.

Dun pa nga nagsimula ang lahat actually. Nung panahong broken hearted siya kay Mino. At ako naman, hopelessly loving her secretly. Akala ko mahirap na ang situation ko noon nung hindi niya pa alam na mahal ko siya. Akala ko wala ng mas sasakit pa sa fact na besfriend lang ako. Akala ko hanggang dun nalang eh.

Kaso, nung mga panahong gusto na kitang kalimutan, nung mga panahong handa na akong mag move on, pinigilan mo ako. Sinabi mo sakin mahal mo rin ako. Sinabi mo sakin, mag stay ako. Nagmakaawa ka. Ang sabi mo, hindi mo kaya ng wala ako. Ang sabi mo it’s always been me. Pero bakit ganon? Ang ending din pala, babalik ka kay Mino.

Experiment mo ba ako? Nacurious ka lang ba? Kasi ako, yung naramdaman ko sayo totoo. Hindi ko alam kung talagang may balaka kang sabihin sa parents mo ang tungkol satin. Naiintindihan ko naman kung hindi mo pa kaya ngayon. Pero bakit kailangan sagutin mo si Mino? Bakit kailangan maging kayo ulit?  Dahil ba alam niya yung tungkol sating dalawa? Did he threaten you?

Takot ka. Takot kang malaman ng parents mo at takot ka sa mga sasabihin nila. Hindi lang din naman ikaw yung natatakot. Kahit ako rin naman. Walang kasiguraduhan kung matatanggap ako ng magulang ko kahit pa alam ko kung gano nila ako ka-mahal. There’s always a risk in every decision.

I’ve been patient. Hinintay kita until maging ready ka. Konting-konti nalang, gagraduate na tayo eh. Konting konti nalang, magiging malaya na tayo. We’re going to be free from all of these pero dinagdagan mo pa yung kailangan kong tanggapin. Kaylangan ko din bang tanggapin na sinagot mo si Mino? Temporarily? For show ganon ba yun?  Hindi ko kaya.

Hindi na ko nakapag pigil nung hinatid na ako ng parents ko sa car. I came out and told them I’m gay. Hindi ko alam kung makakahinga naba ako ng maluwag o simula na to ng paglimot nila sa akin pero I said it anyway. I was hurting too much. I didn’t care kung ano pang maging tingin nila sakin.

I had to let one secret out dito sa dib-dib ko. I had to let at least one out sa mga sikreto ko, sikreto natin. So I’ve decided to come out. I never talked about you. I never told my parents kung ano talaga ang reason behind my tears. I just told them I was struggling a lot. I didn’t know how they’d take it. I never said anything about you and me.

It’s never my place to out you kahit kanino. Kahit involved ako, it’s never my place to do that so I have to come out. For my own, for myself and para narin siguro sa parents ko because they deserve to know.

Hindi ko na inisip kong ano pang iisipin nila sakin. Basta at that time, I knew I had to let one secret out. In the end, I’ve let fears go, I’ve let myself go. This is me, weather they like it or not. To my surprise, my dad even hugged me tighter. He cried with me not because he was happy for me. He cried tears of sadness. He felt sorry for me.

“Lisa, anak, pasensya ka na. Hindi naming alam na ganyan ang pinag dadaanan mo. Pero sigurado kaba?” Tanong niya sakin at tumango naman ako. “I always knew dad, that I was different. I couldn’t bring myself to like guys. I had suitors pero I was never attracted to one. It was always women who gets my attention. At first, akala ko phase lang or wala lang akong guy pa talaga na nameemeet but the attraction was never there. It was never like how it is when it comes to women.” Sabi ko naman.

“Anak, ayokong mahirapan ka. Alam ko dito sa atin. You will never have it easy at iyon ang ikinakatakot ko para sayo. May sasabihin at may sasabihin ang ibang tao sayo. It will never be an easy life.” Sabi niya naman sakin. “I know dad. Trust me, I know. I just, I can’t hide anymore.” Pag explain ko.

“Anak kita. Kahit ano ka pa, mahal kita. Mahal ka naming ng mommy mo. Ayaw lang naming na mahirapan ka. Pero kung iyan ka talaga, tatanggapin ka naming ng buong buo kahit ayaw naming ang gantong buhay sana para sayo pero mawawala rin kami baling araw, may sarili kang buhay, kung ito ang gusto mo, kung ito ka talaga, mamahalin ka parin namin.” Sabi niya.

Sa mga salitang binitawan ng magulang ko, pakiramdam ko kahit papano, nabawasan ang mga pagkikim-kim na dala ko. Kahit papano, alam kong merong nagmamahal sakin. Kahit papano, kung hindi man ikaw bandang huli, meron akong magulang na masasandalan. Isang bagay na hirap kang makuha. Magkaiba talaga tayo. Baka hindi lang talaga ito ang tamang panahon para sating dalawa.

Hinatid ako ng daddy ko sa dorm habang nakasunod naman samin si mommy dala ang kanilang sasakyan. Ayaw na kasi akong pag drive-in ni daddy sa ganitong estado. Hindi rin ako makapag isip ng tama. Gusto sana nilang umuwi muna ako sa bahay temporarily pero masyadong inconvenient din dahil pupunta pa ako ng school bukas at hindi parin naman tapos ang intern period. Oo nga pala, sabi mo pupunta ka sa dorm at mag eexplain kapa.

Sa totoo lang, masyado na akong pagod para making sayo. Pero dahil may karapatan ka parin namang magpaliwanag, iintayin kita. Gusto ko lang din malaman kung bakit, kahit pa anong sakit at pagod a