XLII. Leap.

Muni-muni
Please Subscribe to read the full chapter

 

 

“Win, wake up...”

 

“We’re here na Win...” Nakaramdam siya ng mga mahihinang tapik sa kaniyang pisngi. Parang nangyari na sa kaniya ito dati pero sa bus. “Baby, wake up...”

 

Napamulat siya. Unang tumambad sa kaniya ay leeg ng girlfriend. Nakatulog nga pala siya sa biyahe nila papunta sa Batangas. Natuloy na rin sa wakas ang lakad nila. Halos hindi na niya nga matandaan kung ano ang mga napag-usapan noong mga nakaraang araw.

 

Hindi na sila umuwi sa probinsya kagabi at nagkita-kita na lang kaninang alas sais ng umaga para bumiyahe papunta sa Batangas. Kanina lang din sila muli nakapagsama ni Rina nang matagal pero nakatulog lang pala siya buong biyahe sa balikat ng girlfriend.

 

Umayos na siya ng upo at lumingon-lingon. Sila na lang dalawa ang tao sa van at naka-park na ito sa garage ng rest house nila. Nang magtama ang kanilang mga mata ni Rina, nakatingin ito sa kaniya na parang nag-aalala.

 

“Kanina mo pa ba ako ginigising?” Tanong niya.

 

Bahagyang ngumiti si Rina. “I didn’t wanna wake you up dahil mukhang pagod ka pero malapit na mag-lunch. RJ and I will cook pa.”

 

Namiss niya si Rina. Ayaw niya pang umalis sa sasakyan.

 

“Hey,” mahinang tawag sa kaniya ni Rina at kinuha ang kaniyang kamay. Parang may gusto itong sabihin sa kaniya kaya hinintay niya lang ito. Pinanood niya ang paghinga nang malalim ng girlfriend na parang kumukuha ng lakas ng loob. Humigpit din ang paghawak nito sa kaniyang kamay. “I... I missed you,” bulong nito.

 

Mahina siyang natawa. “Gano’n ba kahirap sabihin ‘yon?” Pabiro niyang tanong. Hindi sumagot si Rina at nakatingin lang ito sa kaniya. Tumikhim siya at pinisil pabalik ang kamay ng girlfriend. “Namiss din kita...”

 

“I’m sorry about the cancelled dinners and stuff these past few weeks. It’s uhm...it’s because of work and—and I didn’t mean to put you aside. It’s actually...” kinakabahang tumawa si Rina at saglit na tumigil. “I’m bad at juggling my time with work and...”

 

“And me?” Putol niya dito. Napatitig sa kaniya si Rina at bahagyang kumunot ang noo nito. Kahit siya ay nabigla sa sariling sinambit pero hindi naman iyon ang ibig niyang sabihin. Gusto niya lang sana biruin ang girlfriend para pagaanin ang mood sa pagitan nila.

 

“Win...”

 

“Sabi ko naman sa’yo naiintindihan ko. It’s okay, Rina. I’m not complaining,” pag-alo niya dito.

 

“I’d rather you complained to me, honestly,” bulong nito. “I want you to tell me if nagtatampo ka or may hindi ka gusto sa mga ginagawa ko.”

 

“Would you do the same, though?”

 

“What

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
forkey
Thank you po sa star! May part 2 pala siya hehe :D

Comments

You must be logged in to comment
Zeke_L #1
Chapter 76: 💙💙💙
Zeke_L #2
Start start
tobykaiii
#3
Chapter 76: This is so good. Part of my faves now!
Wagplease #4
Chapter 76: saan part 2 ssob?? huhu
0h_wtf #5
sana fluff 'to, pagod na ako umiyak sa mga angst stories huhu
emotaeyeon #6
Chapter 76: 🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺🥺
grabe lahams ko na tong fic na to 200% salamat po sa pag write
🤧♥️
iluvjiminjeong
#7
Chapter 13: ang apelyido ba ni Win ay "Hindi makatanggi kay Rina" ?? HAHAHAHAH anywayyy nakakakiligs, ramdam ko na paparating na ang romance 😳
iluvjiminjeong
#8
Chapter 12: ang sakit lang na wala na pala ang parents ni Win :( ang iyak ko sa chapter na 'to!
EzraSeige
#9
Time to relapse eme 😣😶😝😍💙❄
Kklavs #10
Chapter 12: oooh, so itong fic nga pala talaga iyong fic na iyon.