Paasa siya- kapag maganda talaga! 

     3 days na akong naghihintay.

     3 days na akong pabalik balik sa lahat ng social media accounts ko,

     At 3 days na rin akong walang ibang nakikita kun’di ang mga usual na laman ng feed ko;

     Beach photos ng aking friends, mga shares ng tita’t tito ko, food blogs at ang mga puppy videos na palaging namang instant like sa akin.

     Sanaol puppy videos.

     Nung first day, hindi ko naman inisip masyado at hindi naman ako ganun ka-ganda para i-add agad ni Cat-

     Compared palang sa kanya walang wala na agad ako no!

     Buti nalang at occupied ako the day after nung mag-meet kami sa shop at parang natripan ni bunso na makipagbonding sa akin magdamag kasi kaming dalawa lang naman yung naiwan sa bahay nung araw na yun,

     Lahat nga ata ng pwede laruin sa bahay nalaro na namin; darts, basketball, badminton, yung mga ampon naming street cats at syempre pati video games, mawawala pa ba yun?

     Hindi kaya kami pinalaki ng Papa nila na lalampa lampa at talunan!

     2nd day ng magsimula akong magcheck ng accounts every 3 hours (o kaya kapag hindi ko na talaga mapigilan ang sarili ko)

     At katulad ng kahapon, failed parin ako by Cat.

     Oo sinisisi ko siya kasi ang kupad din niya magsend ng friend req or kahit anong paramdam sa’kin thru online.

     ‘Kupad na nga gumalaw sa shop nila, pati ba naman online kupad padin??’

     Bakit ba kasi nag-aanticipate ako over something na sinabi ng isang tao na hindi ko pa naman pinagkakatiwalaan diba?

     Maybe it’s on my part na nag-eexpect ako over something na Cat probably said half-heartedly – pero kasi sinong magsasabi nun half-heartedly eh isa lang naman akong ordinaryong customer sa shop nila?

     Hindi sa feeling special ako pero ganun na nga.

     Tinulungan pa nga niya ako magdala nung mga bulaklak papunta sa kotse ko- ay.

     Isn’t that a normal business-oriented person trait towards their client?

     Simula ng maisip ni Winter na baka friendly nga lang talaga siya dahil sa negosyo nila, dalawa nalang ang nasabi niya; sanaol at ang hopeless romantic pala talaga niya.

     ‘Hindi ako lumaking ganto.’ sermon ni Winter sa sarili niya.

     Today’s the 3rd day from that whole happening and she’s been trying her best to not think about it anymore – as in full on move on from it na.

     Binabagtas ko ang lansangan ng Mandaluyong dahil nagpapasundo sa’kin ang aking mabuti Ina.

     Pagkatapos din kasi nung pagpick-up ko sa mga bulaklak mula kayna Cat ay parang nagtuloy tuloy na yung process ng pagrerecruit sakanila – oh diba pasalamat sila sa’kin kasi kung hindi ko pinick-up yun edi never nila nakita yung mga samples from the reputable ‘You Bloom Flower Shop’.

     May meeting nanaman sila halfway from where all the business owners live at iyon ay in a restaurant within Mandaluyong.

      Sumagi sa isip ni Winter na parang kabilang baryo nga lang yung flower shop mula sakanila, andun kaya siya ngayon sa meeting kasama ang mama niya?

     ‘Oi! Tigil mo yan!’ sita niya sa sarili niyang utak.

     Wala eh, parang ang hirap paghiwa-hiwalayin bigla ng personal, professional at overall life niya mula kay Cat.

     Bigla nalang kasi siyang pumasok sa buhay niya at ito, tulirong tuliro siya dahil dito.

‘Whisky on ice, Sunset and Vine
You've ruined my life, by not being mine’

     Sinabayan ko ang kantang tumutugtog mula sa radyo.

     Sanayan nung una na makinig sa kahit ano nung baguhan pa ako pero ngayong sanay na – in both manual and auto, kahit pati pagkanta at onti onting pagsayaw sa mga kanta ay kayang kaya ko