C: Otw na ‘ko Gal

     Dali dali akong bumangon, sabi ko pa naman matutulog muna ako kahit basa pa buhok ko para may energy ako pagdating nila.

     ‘Ma!’ ‘Ano!?’ I made my way down the stairs as I sent my reply to Monique.

     ‘Maaga pupunta si Monique ha’ I calmly informed her. Leaning onto a chair while she’s in front of me, busy cooking two dishes. Sineryoso kasi ni Mama bigla yung dinner namin at pinapunta ko nga yung tatlo. Wala naman daw problema sakanya at mga kaibigan ko daw sila at it’s a good thing na I brought them daw so they could meet them.

     Pero grabe lang, minsan lang magcordon bleu si Mama at isa yun sa mga iluluto niya maya-maya. Dalhin ko kaya palagi yung tatlo dito pero palaging may cordon bleu sa lamesa.

     ‘Baket?’ like my tone. She was calm. Wala namang dapat ipag-alala at bahay namin to. We’re in our natural habitat. ‘Wala lang, gusto niya daw’

     ‘Ikaw, tapos ka na naman magluto diba?’ napatango naman ako. ‘Opo, iinit nalang mamaya’ heh, nagluto din ako ng famous pasta ko no. Hindi ko muna sasabihin dun sa tatlo para genuine reactions nila makuha ko.

     ‘Dun nalang muna kayo sa taas o kaya dyan sa sala, hindi naman matapang amoy nitong niluluto ko’

     ‘Opo’ maikli kong sagot.

     ‘Papunta na si Ate Monique?’ salubong ni Rye sa’kin sa bukana ng hagdan. Ang hilig sumulpot nito, parang kabute. ‘Oo nga’ tinanguan niya lang ako. Nakangiti siya, seryoso naman ako.

     Teka nga, may naaamoy akong something.

     Nilapitan ko siya, nilapat ko ang aking kamay sa isa niyang balikat, nakatingin lang siya sa’kin, nakatingin din ako sakanya.

     My eyes intimidating him as his probably processing what I’m doing. ‘Ay Rye don’t tell me’

     ‘Ate, maganda siya pero alam ko yung rule mo kay Kuya’

     Nakahinga ako ng mabuti. Mabilis nga rin pala matuto tong bunso namin, kapag napagalitan ng isang beses eh alam na agad na wag gagawin, unless its about food. ‘Mabuti’ I pat his shoulder, slowly moving past him.

     ‘Akin yun eh’ alam ko narinig niya yun. I think naman na after this whole dinner eh, makakakuha na ng pahiwatig ang aking pamilya kung gaano ka-importante tong tatlong bisita ko sa aking life.

     First time ko nagdala ng ‘friends’ sa bahay kaya lahat din sila nag-aanticipate. Saka anuba, kilala na nga ni Papa si Monique dahil anak siya ni Tito Ernie. Kilala na din ni Kuya saka syempre ni Rylee.

     Sabado na, halos mag 4pm palang naman pero papunta na daw si Monique dito sa’min. Yung dalawa nga around 6 ko na pinapunta para sakto dating nila, baka ihatid ko nalang si Gi if ever gabihin siya ng uwi. Si Ning naman nagtanong pa kung kailangan daw ba naka semi-formal wear para sa dinner dito sa bahay. Sabi ko nalang bahala siya, ako nga naka tshirt at shorts lang mamaya baka yun naka velvet dress pa, iba talaga.

     Ah yeah, chinat ako ni Nique gamit yung bagong nickname niya sa’kin, Gal.

     Hay kakilig, sana di ako namumula.

     Tinanong ko siya nung Thursday ng gabi kung saan naman niya nakuha yun, kina-umagahan kasi nun yung first time na tinawag niya akong Gal.

     ‘Gal, I caught it from yung second name.’ ‘Madrid, Mad, Galit, Gal’ oh diba ang babaw lang nung analogy, pero I like it naman.

     Simula din nung gabing yun eh nag-iisip na ako ng itatawag sakanya pero wala talaga akong mabuo.

     She said that its fine if I just call her Monique or Nique, tinanong ko nga if calling her ‘Unique’ would be weird, she said no kaso yun na daw tawag sakanya ng iba niyang pinsan.

     Nako hindi po ako pinsan material, isip tayo iba.

     Umakyat lang naman ako para kunin yung towel ko, pantatakip ko lang sa aking hinaharap at wala akong suot na barrier, if you know what I mean. Sa sala ko na hihintayin si Monique para di na ko tatakbo pababa ng hagdan mamaya at ibubuwis ko pa ang buhay ko para lang marating ng mabilis ang aking Monique- oi ano yan.

     Ang possessive self, wag yan panget.... eh bakit ba -.-

     I’ve been trying not to come off to her as too possessive, too protective, too attention wanting, basta lahat ng mga bagay na hindi dapat sumusobr