The end is near.

     Today’s July 18.

     2 weeks till the end of July, 2 weeks until August starts, saglit nalang at simula nanaman ng school year.

     Well for us, simula ng semester.

     Not like I hate it, estudyante ako eh anong magagawa ako. Buti nalang at ang first few days sa school ay subject introductions lang at free time to settle everything bago sumabak sa laban.

     Currently, hybrid learning kami.

     1 week batch A ng klase ang nasa school, the next week naman batch B, alternate na yan hanggang matapos ang taon, except nalang sa exams na hindi ko lang sure kung paano gaganapin at kapag binago ng DepEd or CHED yung mismong protocols for school days chuchu.

     Wala pa ngang sinasabi samin kung saang batch kami kabilang eh, ang lutang lang.

     But nonetheless, okay na ako dun, at least hindi kami exposed at palaging nasa labas, hindi na rin hassle sa byahe kahit malapit lang din naman ang PUP dito samin.

     Perk ng nakatira din sa Sta. Mesa I say.

     Nakapag-enroll na din pala ako kahapon matapos kong magpa-enlist para sa units na kukunin ko 2 weeks ago, sinamahan ako ni Kuya nun sa PUP at iba talaga ang nagagawa ng mga taong maparaan.

     Hindi naman kasi nagpapapasok ng kung sino sino dun lalo na’t may pandemic pero dahil andami ko lang namang extra landyard saka tshirt galing sa school, pinasuot ko nalang kay Kuya tas tinakpan ko yung mukha niya gamit yung cap ko na maroon.

     Ayun, dire-diretso naman kaming nakapasok.

     Masama na kung masama pero ayoko kasi pumunta mag-isa at baka kung saan ako mapadpad pagkatapos.

     Pero ako nga tong nagtitipid ng aking pera- nahatak ako ni Kuya papuntang SM San Juan.

     Siya naman ang gumastos during the whole time pero grabe lang yung pagpipigil ko sa pagpasok sa kung saan-saan habang si Kuya ay umuwi ng may dalang tatlong paper bag na puno ng pinagbibili niya….

     Walang wala yun sa dalawang tshirt na binili ko sa Uniqlo no!

     Hehe, naalala ko tuloy.

     Si Monique pa yung pinapili ko nung isang kulay ng tshirt ko at napakahirap mamili sa dami ng kulay na ino-offer ng Uniqlo.

     Hirap na nga ako mamili kung anong kind ng tshirt bibilhin ko, pati ba naman yung kulay pagkakabaliwan ko.

     Medyo nagka-asaran pa nga kami kasi yung pinili ba naman niya, sa dinami dami ng kulay- white or black daw.

     Aba! Ayoko nga, masyadong plain.

     Kinulit ko ulit yun matapos niya magchat, sabi ko yung may color naman.

     ‘Color naman yung black at white ah?’

     Hindi ko na sana siya rereplyan matapos niya sabihin sakin yan pero nagvibrate din agad yung phone ko bago pa ako mainis sakanya. 

     ‘Anything warm toned, that suits you me thinks’

     ‘Orange?’

     ‘Sure, that’ll look good on you’

     Grabe lang naman yung ngiti ko nung kinuha ko yung medium sized na orange shirt mula sa shelf na halos hindi ko na maabot. Grabe nalang yung pagbabago sa aking mukha ever since makilala ko tong si Catherine.

     Lagi na akong nakangiti at minsan nananakit na yung pisnge ko dahil sa overuse ng aking cheek muscles.

     ‘Ate’ Ay palaka! Nasa bahay pa nga pala ako. Kung saan saan na kasi ako nadadala ng utak ko at maski pagbaba ko dito sa kusina ay hindi ko na napansin.

     Nasa sala si Rye, nagccellphone, nakahiga sa sofa.

     ‘Oh?’ tumingin ako sakanya.

     ‘Aalis ka?’

     ‘Yup, bakit?’ nagkibit balikat lang naman siya.

     Ni isang beses ay hindi niya tinanggal ang mata niya mula sa telepono, grabe na din talaga kabataan ngayon.

     ‘Wala, tinanong ko lang’ pero wait, ang tahimik ng bahay.

     It’s too good to be true.

     ‘Teka, umalis din ba si Kuya?’

     ‘Oo kanina pa nung tulog ka’ napalingon nanaman ako kay Rylee. Pano ko kakain nito eh maiiwan pala to mag-isa sa bahay kung aalis din ako.

     ‘Eh sinong kasama mo?’ I asked. Pouring milk over my cereal at magically, meron pang natira dun sa box.

     ‘Pabalik na si Mama, namalengke lang yun’ bagot niyang sagot.

     ‘Ah sige sige, hintayin ko nalang din bago ako umalis’ sumubo na ako ng aking umagahan ng malaman kong may kasama naman pala si Bunso. ‘Kumain ka na?’ I asked after I swallowed my food.

     ‘Yep, pancit cantonnn’

     ‘Puro ka nanaman pancit canton’

     ‘Para kang si Mama’

     Hala oo nga, para akong si Mama. Oh no.

     ‘Rylee’ tawag ko sakanya.

     Malakas naman boses ko kaya abot na yun hanggang sa kwarto niya.

     ‘Ow?’

     ‘Yellow o pink?’ lumalabas nanaman kasi ang pagiging indecisive ko, pati kulay ng tshirt ko hindi ko alam kung anong susuotin.

     ‘Yellow’ buti pa si Rylee, best in making decisions talaga tong kapatid kong to eh.

     I think I spent more than 30 minutes just talking with Monique pagkalabas ko ng cr, maaga pa naman kaya naligo nalang ako to pass time.

     Nakatapis parin ako- with undies sa ilalim- habang pabalik balik sa damitan ko, and than