Winter's POV

Saturday 7:00 am

We are waiting here in the van while we are parked at Rina's drop off. Hihintay namin siya dahil may kailangan siyang kunin na importante sa bahay nila. Kanina lang kausap ko yung parents niya pati na din si ate Irene. Sa wakas nakapag pasalamat na ako sakanila ng maayos sa lahat ng tulong na binigay nila nung time na naaksidente at nasa hospital ako.

"Mom we are going!" Paalam ni Karina sa mommy niya na nakatayo sa labas at hinihintay kaming makaalis. Today we are traveling to Quezon, dumaan lang kami ni Rina dito sakanila dahil dun sa gamit at para makapag paalam kami ng maayos sa parents niya. Sila mom nag aabang lang ng tawag namin dahil ang usapan magkikita kita nalang kami sa gate ng subdivision then mag cconvoy.

Ate Dahyun opened the window para makapag paalam ako sa parents ni Rina. "Winter, you take care. Karina call me when you get there." Paalala samin ng mom niya."Opo tita thank you po!" Nagpaalam at kumaway ako sakanila ni tito bago isinara ni ate Dahyun yung bintana. "Thanks mom, dad we'll go ahead." Nag wave yung dad ni Rina sakanya at nakita ko na niyakap niya yung mommy niya. May inabot na box si Karina sa driver bago siya pumasok at umupo dito sa tabi ko."Are you ready?"Tanong samin ni ate Dahyun. Tatlo lang kami dito sa van plus yung driver kaya maluwag. Nilingon niya kami at chneck niya muna ako bago kami umalis. Pinili talaga niyang umupo sa upuan sa harap ko para mas madali daw niya akong maasikaso. "let's go ate." Balik sakanya ni Karina."Kuya tara na!" Natawa ako dahil ang taas ng energy niya kahit napaka aga pa. Sigurado magiging exciting to dahil masaya siya kasama at alam ko na mag eenjoy siya kasi andun din si ate Taeyeon.

"Do you feel uncomfortable?"I didn't get Rina's question the first time dahil busy ako na tumitingin sa labas."Ano yun?" Hindi kami magkatabi dahil yung isang van yung ginamit namin, apat na magkakahiwalay yung upuan kaya kailangan pa mag lean papunta sakin ni Rina para marinig niya ako."I'm asking kung comfortable ka or naiinitan ka sa diaper mo." Ito yung pinag tatalunan namin kanina, ayaw ko na magsuot sana nito pero ayaw nila pumayag dahil kakailanganin pa daw namin mag hanap ng maayos na restroom. Kinuha ni Rina ang kamay ko at hinahaplos niya. "Are you still upset about the diaper?"Ang ganda ng ngiti niya sakin habang kinakausap niya ako. "I'm not. Ang cute mo baby." Tinaas ni Rina yung armrest ng upuan niya at nag lean forward siya sakin. "Yes?" Pabirong sabi ko sakanya. Hinawakan niya ako sa muka at dahan dahan niyang nirrub ng thumb niya yung pisngi ko."What are you doing?" Hindi siya sumagot at hinahawakan niya lang ako. "You want a hug?" Alam ko na sinasadya ni Rina na wag akong sagutin. Pinalibot ko na yung arms ko sa balikat niya kaya yakap yakap ko siya habang umaandar yung sasakyan."Pag biglang nag preno alam mo tatalsik ka." Natawa kami pareho. Hindi siya bumalik sa pwesto niya, naka lean pa din siya sakin kaya nakayakap ako sakanya. "Hindi ako tatalsik, you are hugging me, you are like my seat belt."

"Bakit kasi itong van na to yung ginamit natin tag iisa tayo ng upuan may space tuloy sa gitna. Dapat yung kotse ko nalang mas mabilis pa. Nahihirapan ka tuloy tignan mo hindi kita ma-hug ng maayos nangangawit ka."

"Ang cute mo Winter napaka clingy mo kay Karina." Sinisilip ko si ate Dahyun, nagsasalita siya pero hindi siya lumilingon sakin. Mukang may binabasa ata siyang libro. Kailangan ko ipag tanggol ang sarili ko dahil lagi niya sinasabi na ako yung clingy. "Siya yung nag forward papunta sakin hindi ko siya tinawag." Kahit kinakausap kami ni ate Dahyun, hindi ko pa din inaalis yung arms ko kay Rina. "Nangagawit ka na ba?"Humindi siya sabay ngumiti sakin."Babe ang cute mo talaga."

"Ayos lang yan Winter ilan oras lang naman yung biyahe, tiisin mo nalang muna na hindi mo siya katabi. Can you do that? I don't think you can." Akala ko tapos na siya, pero humirit nanaman si ate Dahyun.

"Ano ba yan hindi naman kasi, tsaka ate bakit ba ako lagi yung pinag bibintangan mo na clingy kahit hindi naman?" Natawa si Rina, ang lapit niya sakin kaya narinig ko kahit pa parang nagpipigil siya. Nung lumingon ako, hindi ko sadya na maamoy yung perfume niya. "Grabe you smell so good." Inaamoy ko yung muka niya and I kissed her mole."You are not clingy you said. Then what is this?" Bulong niya sakin sabay hinalikan niya ako sa labi ng ilan beses."Tangina kasing upuan to eh."

"Itulog mo nalang yan baka mahilo ka, don't look at the moving cars kanina ka pa nakasilip. Manganagawit na din yan si Karina. Umayos na kayo ng upo bawal mga ganyang gawain dito."

"Ano to ma'am field trip? Wala naman kaming ginagawa eh."

"Winter alam ko na meron."

"May kasama pala tayong teacher babe."

"Hahahaha shut up, come here." Hinawakan ako ni Rina sa leeg at hinalikan nanaman niya ako sa labi, but this time mas matagal na ng konti. "Tama na yan. Isa Winter!" Natigilan si Karina ng lumakas yung boses ni ate Dahyun. "Bakit ako? Hindi nga ako gumagalaw eh." Nagtataka ako kay ate Dahyun, hindi niya kami nililingon pero pano niya kaya nakikita yung ginagawa namin sa likod. 

"Ayan na sila tita nasa tabi na natin, behave guys!" Binuksan muna ni Karina yung pinto at nakita namin si ate Taeyeon na kumakaway. "Hi there !" Bati niya sakin. Natawa ako nung may nakita akong kamay na pumalo kay ate, malamang narinig ni mom yung sinabi niya. "Winter wag ka masyado gumalaw, no phones baka mahilo ka, wala na daw tayong stopover kasi naka diaper ka naman."

"Ate sige isigaw mo pa para malaman ng lahat na naka diaper ako!"

"Sige na bye! Take care." Nag wave siya samin bago isinara na ni ate Dahyun yung pinto. Binaba ko na yung window shades at sumandal na din si Rina sa upuan niya. "Babe mag seat belt ka." Paalala ko sakanya.

I remember that I have a playlist for this travel na ginawa para sakin ni Chaewon. Nagpa customize din siya ng vinyl with songs na pinapakinggan daw namin nung nasa island kami. Dinala ko yun dito sa biyahe namin dahil balak ko idisplay sa living room ng Winrina tiny house, nakakatuwa kasi siya mismo nag design nung cover at may nakalagay pa na initials ko. Speaking of tiny house, may itatanong pala ako kay Rina. "Ano yung nilagay mo kanina sa likod ng car bakit ang dami mo dala?" Inalis ni Rina yung isang airpods niya."What's that Pup?"

"Yung dala mo kanina ano yung mga yun?"

"It's the projector with the white screen cloth. The other box, it contains the photo albums of all our pictures developed from the film. We'll also be watching some videos that's why I got us the projector."

"Yun pala yun, grabe excited na ko, lalo sa photos I want to see all of them." 

"Pup why don't you sleep, para mamaya hindi ka pagod?"

"Okay lang ako pero pwede, dapat ikaw din kasi ang aga mo nagising kanina."

"Okay,or do you want to listen to music, Chaewon made you a new playlist. She sent me a link that you can listen to."

"That's like her what, third playlist? I don't want to listen now dun nalang sa farm. Babe yung vinyl na bigay niya dinala mo ba?"

"Yeah kasi sabi mo. Are you gonna leave it at the Winrina house?"

"Oo may player dun eh, try natin pakinggan when we get there." Babe sige na matulog nalang tayo ang tagal pa ng biyahe. Yung phone ko wala din naman saysay. I'll wake you up pag dating natin."

"Use your phone when the doctor allows you to, malapit na yun. Why did Ning gift you a new phone is it like a welcome back gift or a recovery gift? She is so sweet."

"More like a sorry gift. Ewan ko ba dyan kay Ning, nag regalo pa, but you know what? she's just bribing me."

"Haven't you made up? Ngayon lang kayo nag ganyan ni Ning and it took you months. What's the reason behind your misunderstanding ba?"

"Wala yun, it's between me and her. Bati na kami but I need some time to cool down that's what I told her and she will give it to me. We are good, basta I need time. Ang weird lang kasi nag regalo pa siya ng phone parang tanga. She didn't have to."

"It's so funny when I was checking the contacts her number is the only one there and the wall paper even the screensaver puro photos niya but it's a brand new phone." 

"Puro muka nga niya eh siya kasi yung nag set up and it's so funny. May apology video pa na naka save sa camera roll kaya natawa ako so nag usap na tuloy kami. Bati na kami hindi ko din naman siya matiis." Inabot ko kay Rina yung neck pillow na gamit ko para mas comfortable siya sa upuan niya. "Matulog ka na babe, pero ang layo mo sakin we can't hug."

"Hahaha yeah we can't hug, but you are not clingy right Pup?"

"I'm not."

After seven hours of travel dahil napaka tagal ng traffic dumating na din kami sa Quezon. When we arrived nag late lunch kami kagad at ngayon naman magkakasama kami nila mom dito sa living room. Ito nanaman si ate Dahyun sa routine niya, ngayon niya ako pnpray over kasi nawala sa isip niya kanina dahil gutom na ata siya. Yung ate kong loko loko kanina pa nag pipigil ng tawa nung nagsimulang mag dasal si ate Dahyun, nakakailan pagalit na din sakanya si mommy dahil inaasar niya ako.

Nanonood sila ate sakin at nakapikit naman si ate Dahyun habang mataimtim na nagdadasal. Nangangalay ata siya kaya pinatong na niya yung kamay niya sa noo ko. Ito yung napansin ko, habang tumatagal na nakakasama namin siya sa condo, yung dasal niya mas pahaba ng pahaba. 

"Winter yung noo mo." May napansin ata si ate Taeyeon sa ulo ko. "Ate ano yun?!"

"Yung noo mo Winter." Kinapa ko yung noo ko, parang wala naman nangyayari. "Dahyun awat na umuusok na yung noo niya!"

"Hahaha ate ang gago mo!"

"Hey watch your words, your ate Dahyun is praying wag kayo magulo dalawa. Taeyeon wag mo inisin yung kapatid mo." Sinita ni mommy si ate dahil kanina pa talaga niya ako inaasar.

"In jesus name, Winter response."

"Hoy sumagot ka in Jesus name daw sabi ni Dahyun. Palibasa bless us oh lord lang alam mong dasalin eh."

"Ang epal mo ate alam ko din kaya yung Angel of God."

"Wow religious."

"Winter in jesus name, hindi ka pa sumasagot ang dami mo kasing distractions."

"Amen! Anong gagawin ko ngayon ate Dahyun may activity ba ako?" Nagpunta na si ate Dahyun sa couch at tumabi kay ate Taeyeon."Wala kang gagawin ngayon kasi galing tayo sa biyahe. Yung bp mo okay naman, nahihilo ka ba or nararamdaman mo na yung fatigue?"

"Hindi naman, I feel fine. Mom what are you doing today?" Tanong ko kay mommy, siya katabi ko ngayon dito sa isang couch at andun yung tatlo magkakatabi sa kabila. "I'm just gonna stay here at the main house baby why? Are you bored? Mag pahinga ka you can go to your room, Karina might want to take a rest also."

"Babe are you sleepy?"

"No Pup I'm fine nakatulog ako kanina sa van."

"Then what are we gonna do?" Si ate nalang tatanungin ko baka may mga dala siyang board games. "Ate ano pwede ko gawin?"

"Inip na inip ka na noh? Mag pahinga ka muna today tapos bukas may activities na ituturo sayo si Dahyun. Gagaling ka kagad dahil dun. Alam ko hindi ka marunong nun eh kasi pag nanonood ka samin nila Seulgi halata na hindi mo naiintindihan yung nangyayari. Saan tayo bukas mag gaganun Dahyun?"

"Ikaw bahala ate Taeyeon pwede naman kahit dito, we just need a table and some chairs."

"Why don't we stay at the tiny house dun nalang tayo sa labas nun, in the afternoon pwede tsaka maliwanag dun pag gabi dba babe?"

"Yeah, there at the patio."

"Oo nga pala noh may bahay kayo ni Rina malapit sa tree house nakita na ba ni Dahyun yun? dapat makita niya, sige let's stay there tomorrow. Mag pahinga ka muna today  Winter wag ka muna mamasyal dito sa farm kasi hindi ka talaga pwede mapagod."

"Okay ate, dun nalang ako sa kwarto ko magbabasa nalang ako ng journal. Mom, pwede po dun nalang muna kami ni Rina sa bedroom ko?"

"Of course baby you may go if you are getting bored here, the two of you can stay there now. Karina you may also work there."

"Alright tita sige po, we will go inside the room po muna. I need to fix our things as well." Pag tayo ko kumapit na kagad ako kay Rina at sabay kaming maglalakad papunta sa hallway. "Karina ako na ihahatid ko na siya." Nag presenta si ate Dahyun at inalalayan niya ako sa kabilang side. Pinigilan ko na siya dahil kanina pa siya kumikilos at kailangan na din niya magpahinga."Ate Dahyun okay na, kaya ko na maglakad. Pwede ka na din pumunta sa guest room."

Yung design ng bahay namin dito sa farm, it's a modern rest house so may mga steps at medyo mahaba yung hallway na lalakarin. Buti nalang nasasanay na ako without the walker at kaya ko na din maglakad kahit pa yung cane lang ang gamit ko.

Nakaupo ako dito sa kama habang pinapanood ko si Rina na nililipat yung mga gamit namin from the bag to the closet. "We can ask someone to do that iwan mo nalang yan dyan. Tara magpahinga ka muna." Aya ko sakanya. "It's fine Pup I'm almost done." Nagpatuloy siya sa ginagawa niya habang binabasa ko naman yung journal ko.

"Babe I think konti nalang makakalakad na ako mag isa, I'm so happy."

"Yeah I notice it too mas stable na yung tayo mo, you don't lose your balance now and,"

"And what?"

"You look much healthier now Pup. I think it's because you are eating normal. See you are almost there Winter, you're getting better."

Pinapanood ko si Rina na nagaayos ng closet. A part of me still can't believe na magkasama ulit kami ngayon dito sa farm. We've almost lost each other last year and now here we are. I am just grateful that she's here with me again.

"Karina"

"Yeah?"

"I'm gonna miss you."

"Oh. I almost forgot, you are getting better."

"Okay lang ba talaga sayo yung plano natin? I mean you think we can go through it? nasanay nanaman tayo na magkasama lagi and honestly I am liking it."

"It's for our own good so it's fine. I think we can do it, pero mammiss kita Winter, I'll miss you so much."

"Ako din Rina sobra. Nararamdaman ko na malapit na yung time."

"Yeah I feel it too. Let's just enjoy our time together wag muna natin isipin yun Pup."

"Rina dito ka na, mag pahinga ka naman kanina ka pa may ginagawa dyan eh, I want to hug you."

"Now that you are getting better, I notice that you are becoming more clingy." Humiga siya sa tabi ko. I wrapped my arms around her and we started spooning. "Hindi naman ako clingy gusto lang kita ihug, lagi nalang ako yung little spoon kaya ikaw naman ngayon." I intertwined our fingers while I was hugging her. Lumingon sakin si Rina so I held her face and I kissed her on the lips. "and my snail puppy is becoming more sweet, why?"

"Sinusulit ko na. Dito ka lang."  

Sunday 2:30 pm 

"Pup"

"Yeah?"

"When we are at the places we used to go to, do you know what I think? I am just so thankful because you gave me another chance to be with you."

"Babe ano ba yan ang seryoso mo naman, why'd you have to be such a downer?"

"Hahaha no, but I'm just saying. Thank you for not totally hating me Winter."

"Don't say that, of course nagalit ako sa nangyari pero hindi ko naman kaya magalit sayo ng matagal and you said that you have reasons. We're okay wag mo na isipin yun, mag focus nalang tayo dun sa plano natin."

"I'm gonna be optimistic about that and I trust us."

"That's the spirit."

Naiintindihan ko kung ano yung nararamdaman ni Rina, hindi namin inakala na makakapunta pa kaming dalawa dito ng magkasama. Katulad ng lagi namin pinag uusapan, last year nung matapos yung relationship namin, parehas namin tinanggap yung reality na hindi na kami magkakaayos at magkikita pa ulit. It's like one cannot exist in the same space as the other so with what's happening now, it just feels surreal because we both never expected it.

Bukod sa Winrina tiny house may isa pa kaming paborito na pinupuntahan dito sa farm. Andito na ulit kami sa kubo malapit sa taniman ng mga calamansi, our favorite spot dahil tahimik at malakas ang hangin dito. After namin mag lunch kanina nagpahinga lang kami saglit tapos nag drive na kagad kami papunta dito. Sobrang namiss ko talaga itong lugar na to dahil three years ago pa yung huling punta ko. 

"Babe look." Pinapakita ko kay Rina yung ginagawa ko sa wheel chair. Dinala niya dito yung wheel chair ko para daw hindi ako mapagod kakalakad. Dahil sa ilan buwan ko ng ginagamit to, nasanay na tuloy akong paandarin mag isa."Baby may naisip ako." Nakasakay lang ako habang nakahiga naman si Karina sa bench na gawa sa kawayan."What's that nanaman?"Sagot niya sakin. Base sa tono ng pananalita nya, halata na kanina pa siya naiirita sa mga pinagsasabi ko. Nanonood lang siya sa ginagawa ko kaya pinadaan ko sa tapat niya yung wheel chair. Tinitignan ko si Rina, ang ganda ng pwesto niya, sobrang comfortable ng pagkaka higa niya dahil nagbaon pa talaga siya ng unan. "Babe." Sinamaan niya ako ng tingin bago siya sumagot. "Ano nanaman Winter?"

"Sungit mo ha. Naisip ko lang, why don't we have a race, naka wheel chair ako tapos nasa golf cart ka?"

"What the hell? No! hindi pwede. Hindi mo pwede gamitin yung wheel chair dun sa labas masisira, and what do you mean race? Hindi ka pwede sa ganyan."

"Oooh sounds like you are threatened. Kaya ko nga paikutin to tignan mo, nakakagawa na ako ng tricks." Pinaglalaruan ko yung gulong at paikot ikot lang ako dito sa loob ng kubo. "Babe you want me to do an ollie? Look." Ang sama ng tingin sakin ni Karina. "What, why are frowning at me?" I asked her habang tuloy lang ako kakapaikot ng wheel chair.

"Kapag ikaw nahulog Winter, you cannot hit your head! Lalagyan ko ng lock yan, stop doing that! Wag mo na pag laruan yan masisira yung wheels." Natatawa ako sakanya dahil ang dami niyang sinabi, todo pagalit siya sakin pero ang sarap ng higa niya sa kawayan at hindi manlang siya bumabangon. "Are you bored? Come here na." Nung tinawag niya ako, pinark ko yung wheel chair sa tabi kung saan siya mismo nakahiga. Inilapit ko sakanya yung muka ko and she kissed me on the lips."Babe nasasanay na ulit tayo na nagkkiss."

"It's just a peck, it's fine."

"You know what, mom and ate asked me about us kanina nung umiinom ako ng gamot. They asked kung tayo na ba ulit."

"Oh my god what did you tell them?"

"Sabi ko lang nakapag usap na tayo and we're gonna go on a break just to fix things. You know how they reacted?"

"What? Putol putol ka nanaman mag kwento Pup, it makes me nervous ano sabi ni tita?"

"She said na bakit kailangan pa ng break, akala daw nila tayo na ulit. Napaisip tuloy ako, kailangan pa ba talaga natin?"

"Uhm for me I think we will both benefit from it if we focus on ourselves for a while, kasi grabe yung nangyari. I mean you need space just to heal because of the trauma you got from what happened. I'm really sorry Winter, it was my fault."

"Pero hindi lang naman sakin may nangyari, gets mo? It's not just about me, I know you have your reasons. Tsaka sasabihin mo sak