Umpisa nanaman ng school year.

 

Aware naman ako na magiging mahirap ang last two sems bilang undergrad dito sa UP. Na anticipate ko naman kahit papaano.

 

Pero grabehan lang pag actual na!

 

Bilang transferee nga ako, hindi ako pwedeng mag underload ng units dahil baka ma extend pa ako ng another sem at hindi makagraduate on time.

 

Kaya naman bukod sa sabay sabay na major subjects eh nagsusulat din ako ng thesis.

 

Lumagpas ng two weeks yung naging data gathering namin ni Ryujin nung summer dahil yung ibang restos ay closed bilang bakasyon nga sa campus.

 

Napa extend tuloy kami ng another week.

 

Thankfully, natapos kami at hindi na umisang buwan pa.

 

Writing na lang ang kulang at defense then okay na. Pero hindi naman ganon kadali yun lalo na't hindi rin na kami magkanda ugaga sa subjects.

 

Si Karina naman ay hindi ganon ka hirap ngayon dahil hindi siya fully loaded ng units. Kaka overload niya before, konti na lang yung natira for her last two semesters.

 

Tapos easy lang kay baby ang kanyang thesis. Kaya niya yatang isulat at idefend ito kahit nakapikit.

 

May bago kay Karina. Marunong na siyang mag drive!

 

Nag aral ang baby kong nung bakasyon para daw ako naman ang hatid sundo niya minsan pag pagod ako. Mabilis naman siyang natuto at nag driving school siya.

 

After ng paguusap naming dalawa sa LB about sa naging issue namin, wala naman naging problema na after.

 

Ang saya lang kasi pareho kaming wala nang dilemma na kinakaharap for now. Never na rin namin namention yung SNU aside sa mga innocent comments about it.

 

Let bygones be bygones na lang kumbaga.

 

Everything has been cleared na between us and our relationship has never been better. Kahit nga yung petty fights namin ay halos wala na rin talaga.

 

Just a normal college couple who struggle with academics at ang tanging pahinga namin ay ang isa't isa.

 

Nakakakilig!

 

"Anong iniisip mo baby?" Karina asked habang nagdadrive. Nasa steering wheel yung left hand niya while the other ay nakapatong sa thigh ko.

 

Hindi ako sanay na siya yung nasa driver's seat at ako ang nasa passenger's.

 

"Just how good you look while driving, babe." Nag wink ako pabiro sa kanya. Natawa lang si baby.

 

"Get over it already. Two months na kaya!" She exclaimed.

 

Ako pa rin naman ang nagdadrive paminsan minsan pero para masanay si Karina, siya na yung hinahayaan kong mag maneho kay Jimny most of the time.

 

Minsan nga I let her use the car kahit hindi ako kasama. Yung kotse kasi nilang isa ay yung kuya niya palagi ang gumagamit for work.

 

"Parang mas ikaw nga yung gusto ni Jimny. Mas smooth yung takbo when you're driving." Pambobola ko. She likes it when I compliment her driving skills.

 

Smug na tumingin siya sa akin, "Talaga?" Oh diba.

 

I smiled at her, "Oo baby." Pakunwaring nag pout pa ako, "Mas mahal ka na nitong car natin."

 

"Car n—natin?" Unsure niyang tanong.

 

Narealize ko bigla yung sinabi ko but I just shrugged it off, "Well, oo. Tayo naman dalawa gumagamit pareho. Satin to babe."  

 

Nakita ko yung pag ngiti ngiti niyang mag isa. I really like seeing her happy. It makes my heart full.

 

Lumingon siya sakin, "Baby more than a year has passed na yata since we matched on Tinder." Hindi pa rin nawawala yung smile niya. Parang ang happy happy lang ng aura ni Karina.

 

"Oo nga, noh? Nasa UPLB pa ako nun. Ang bilis.. Babe bakit parang ang ganda ng mood mo?" Curious kong tanong.

 

Nakapag park na kami sa may Robinson's. Sasamahan niya kasi akong mag grocery para sa bahay.

 

Kinuha niya yung kamay ko, "Wala naman, babe. Hindi ba pwedeng masaya lang ako kasi I have the best girlfriend in the world?"  

 

Ano ba yan. Napapa padyak nanaman ako. "Binobola mo lang yata ako baby.." Pagiinarte ko.

 

She chuckled, "Hindi kaya! Seriously, Winter. I learned a lot by being with you.." She paused, "I feel like for the past year, I've become a better person dahil sayo."

 

I bit my lip, grabe yung naramdaman ko sa sinabi niya. Parang pinipisil yung puso ko in a good way. Hindi ko alam bakit inatake bigla ng pagka mushy yung girlfriend ko pero hindi naman ako nagrereklamo.

 

Ever since naman ay openly sweet talaga si Karina and she's someone who will voice out her sweetness without holding back.

 

"Babe.. Ako rin naman. Siguro.. siguro we really do make each other better. We're a match made in heaven." Naka ngiti kong sagot.

 

"Or a match made in Tinder." She added. Pareho lang kaming natawa.

 

"Talagang sa parking ng supermarket pa tayo nag drama. Tara na." Bumaba na kami ng kotse at baka hindi kami matapos sa kadramahan.

 

Pero totoo naman kasi yung sinabi ni Karina. We both learned a lot by being with each other.

 

Andami rin kayang naging hiccups sa relationship namin so far which we pulled through together by handling them maturely.

 

Yung fact din na walang ma-pride sa aming dalawa at kapag may problema, we both are willing to work things out at makinig sa isa't isa.

 

Hay. Ang sarap ma inlove sa taong alam mong tama para sayo.

 

Almost a year pa lang kami together pero sana.. sana si Karina na.

 

 

 

 

Kung kami ng girlfriend ko ay sobrang okay, kabaliktaran naman ang nangyayari sa friends namin. Including Ning and Win-Win.

 

Napa sugod kami ni Lia sa canteen ng college nila Ning dahil nag chat si bruha kanina at halatang down na down. Kapag daw hindi kami nagpunta kaagad, yung cashier sa canteen ang iiyakan niya.

 

May problema yata sila ni Win-Win.

 

Akala pa namin ni Lia nagjojoke lang siya dahil never naman silang nag away nung kanyang jowa at napaka understanding talaga nung lalake.

 

"What happened?" Tanong ni Lia. Nakasandal sakin si Ning at parang maluha luha siya. Naawa naman ako. Ngayon ko lang ulit siya nakitang ganito.

 

Last time yata was nung sa UPLB pa kami tapos nalowest siya sa isang subject dahil mali yung numbering niya sa exam.

 

She sniffed, "Diba nasabi ko sa inyo dati yung sa family ni Win sa US. Ewan ko ba naman, sobrang yaman kasi non eh!" Pagrarant niya.

 

"Tapos ayun nga, syempre malapit na tayong gumraduate so inopen ko sa kanya yun. Nagaaway pala sila ng parents niya kasi ayaw niyang tumuloy sa US after graduation."

 

Ay, parang ang relatable sa nangyari samin dati ni Karina. Pero parang mas complicated yung kay Ning kasi involved yung family ni guy.

 

Hinihimas ko lang yung likod niya para pakalmahin kahit papano. "Tapos? Bakit daw ayaw tumuloy?" Lia asked with a worried look.

 

"Dahil daw sakin."

 

Tinignan ako ni Ning nang masama, "Oh relate ka noh?! Wag ka ngang epal."

 

"Wala naman akong sinasabi ah?!" Kung hindi lang siya umiiyak ngayon baka hiniklat ko na ang buhok nito.

 

Umirap lang siya at sumandal na ulit sakin, "So ayun nga. Syempre teh hahayaan ko bang magkaaway away sila ng pamilya niya dahil lang sakin. So sabi ko wag niya akong intindihin at tumuloy na lang. Yun naman plano niya talaga dati pa."

 

Lia spoke, "Let me guess, sabi niya you should support him na lang at wag na siyang pakialamanan with his choice?"

 

"Oo!" Umayos si Ning ng upo, "At ganito pa. And I quote," she cleared , "Just support my choices! It's my life and ginagawa ko naman yun para hindi tayo magkalayo."

 

Tawang tawa kami ni Lia sa pagboboses lalake niya. Ano ba to! Hindi ko alam kung seryoso o hindi.

 

"Like that's something na dapat kong ikatuwa?! Diba mga teh?! Ang laking burden kaya sakin nun. Eh totoo naman na future din niya ang nakasalalay!"

 

Nawala bigla yung tawa ko. Ganito rin ba yung naramdaman dati ni Karina when I told her to just support my choices dahil nag decide ako na mag stay because of her?

 

I just erased my thoughts.

 

Tapos naman na yung sa amin at nagkaintindihan na kami about it.

 

Nagsalita si Lia, "Gets naman.. But try understanding his side too. Of course he'd want to stay because you're here and he loves you."

 

She sighed, "Naiintindihan ko naman. Gusto ko rin naman na magkasama kami. Pero damay rin kasi yung relationship niya with his family. Ang bigat naman non para sakin."

 

Nag iwas siya ng tingin samin ni Lia, "And oo nga he'd want to stay ngayon. Pano sa future diba. Pano pag wala na kaming makain at naghihirap kami dahil hindi siya pumunta sa US! Eh di pagsisisihan niya!"

 

Natatawa ako at sobrang dramatic nung sinabi ni Ning pero gets ko naman yung point niya. That was Karina was trying to point out din sa akin before.

 

Even si Ning. Nasabi niya yun. May pinanghuhugatan pala si gaga.

 

"Pag usapan niyo na lang nang mas maayos. Medyo seryoso kasi yung ganyang hanash sa relationship so you guys need to meet halfway.." Advice ko.

 

Tumango lang si Ning. Tinignan nanaman ako nang masama, "Kasi kayo iniisip niyo lang yung ngayon! Maging futuristic din kayo katulad namin ni Karina. Pareho kasi kaming matalino."

 

Hinampas ko lang siya, "Wag mo na ngang idamay si baby!"

 

Sumabat si Lia, "Ang saya rin palang maging single."

 

Kumalma naman din agad si Ning at bumalik na ang ngiti nang ilibre namin siya ni Lia ng kahit anong gusto niya sa canteen.

 

Syempre para nanamang pang fiestahan yung inorder niya pero pinagbigyan na namin.

 

"Kayo ba ni Yuna? Kamusta?" Binago na ni Ning yung usapan. Enough Win-Win drama for the day na raw at bukas naman ulit.

 

Bakit may schedule?

 

Napa buntong hininga lang yung single naming friend, "She's trying to get back together with me."

 

Nagulat kami both ni Ning. "Bakit di namin alam yan?"

 

"It's not important naman. I told her I'm not interested anymore. After niyang ibalandra sa harap ko yung mga naka date niyang lalake?" She scoffed.

 

Oo nga naman.

 

Naalala ko bigla yung chinika ng jowa ko, "Sabi ni Karina front lang naman daw ni Yuna yun para kunware hindi siya affected. But yeah, ang off."

 

"Hoy Lia! Iniistalk mo siya kahapon wag kang eme." Umikot ang mata ni Ning habang puno ang bibig ng siomai.

 

Nanlaki ang mata nung isa, "Wag ka nga teh! I'm not the same person I was yesterday."

 

Natawa lang kami ni Ning, "Keme!" Pang aasar ko.

 

Para kaming shunga ditong tatlo. Kanina iiyak iyak si Ning ngayon patawa tawa na.

 

I'm really thankful for these people. Siguro kung hindi ko sila kasama dito sa Diliman, I wouldn't know how to function. Kahit pa nga ang hilig nilang mag inarte.

 

Since day 1 we've been giving each other's advice mapa love life man or sa academics.

 

Ano kami.. Ano nga bang tawag dun?

 

Ayun!

 

For lifers.

 

 

 

 

Papunta kami ngayon ni Karina sa engagement party ng kuya niya pati ng fiancé nito. They got engaged two weeks ago yata kaya nag host ng party yung parents ni jowa.

 

At bilang part of the family, ininvite ako ni Tito and Tita. Char!

 

“Yung friends mo hindi makakapunta?” Tanong ko kay Karina. Nagmumukmok pa rin dahil inagawan ko siya ng role as the designated driver today.

 

“They’re busy with thesis,” lumingon siya sakin bigla, “Babe ako magdadrive pabalik ha!”

 

I giggled, “Oo na, baby. One week na sayo si Jimny ah!”

 

“I didn’t hear you complain. Hatid sundo kaya kita.” She smirked. Yabang.

 

“Dapat lang naman, baby. Pagod na pagod kaya ako lagi..” Pagpapabebe ko.

 

Puspusan na kasi ang pagtatapos namin ni Ryujin ng kanya kanyang drafts ng thesis dahil malapit nang magpasahan.

 

Obviously, hindi lang naman yun yung finishing end. Marami pang revisions kaya as much as possible we’re trying to accomplish na yung first draft para lang may working ground na kami.

 

Pinisil niya yung pisngi ko, “I know. You’re lucky I like taking care of you.”

 

“Mmh. You love me kasi..” I puffed my cheek. “Ano nga ulit name nung venue babe? Baka maligaw tayo.”

 

Nagloko kasi si waze bigla sa phone ko nang makarating na kami sa Pasig.

 

She checked her own phone, “It says Glass Garden. Sa Evangelista Ave.”

 

“Ah oo. May event si Mom dun dati. I think alam ko na kung saan.” Wala naman masyadong traffic.

 

“How’s Tita pala?” She asked.

 

Tinaasan ko lang siya ng kilay, “Dapat nga ikaw tanungin ko. Nag shopping kayo last weekend without me.”

 

Tumawa siya nang mahina, “Di ka pa rin maka move on. You were busy with your thesis and your Mom wanted to shop for some clothes. She trusts my taste daw kasi.” Pagyayabang niya.

 

Ang yabang lang ni Karina today!

 

Napangiti na lang akong mag isa.

 

It’s actually nice na nakaka bonding ng girlfriend ko si mommy even without me. Close na talaga sila.

 

They’re really comfy with each other at gustong gusto rin talaga ni Mom kapag kasama ko si Karina sa bahay o kaya sa Bell’e Buono.

 

"Of course she does. Nagustuhan mo ako. So talagang may taste ka, baby."

 

She just gave me her deadpanned look. Hindi na lang ako nagsalita.

 

We arrived sa venue on time. Hindi pa rin naman nagsstart yung program.

 

Ang ganda lang namin ni baby! We're both wearing a dress at pareho kaming naka heels. Sabi ko kay Karina wag nang mag heels para mas matangkad ako sa kanya for once.

 

Dinedma lang niya ako. Hindi ko naman daw paa yun para magdecide.

 

Nakita kami ng parents ni Karina pagpasok, "Winter! Thank you for coming." Niyakap ako ng Mommy ni Karina pati na rin ng Dad niya.

 

They're a family of huggers yata. Ang hilig nilang yumak