Si Minju ang sumalubong sakin sa airport dito sa Korea. Nahihiya na nga ako sa kanya kasi ang dami na niyang nagawa para sa transfer ko sa SNU.

 

Pero sabi naman niya okay lang and she's happy to help. Natutuwa rin siguro at may makakasama siya na close friend talaga dito.

 

I saw her banner right away. May napakalaking "Winter Kim" na nakasulat. Balot na balot siya ng makapal na sweater. Ganon din ako. Ang lamig pala talaga dito!

 

Ang ingay din sa paligid dahil may kpop idol yata. Hindi ko maintindihan mga sinasabi nila. Buti na lang yung signages dito ay may english translation.

 

Mukhang nakita na rin ako ni Minju. Kumaway siya sa akin at nagmadali akong tumakbo papalapit sa kanya. I hugged her right away, "Hello! Long time."

 

We pulled away at nginitian niya ako, "Welcome to Korea!" Kinuha niya yung iba kong dalang gamit.

 

Tumingin ako sa paligid. Ang fascinating. Ang laki at linis ng airport nila. "Dito tayo," Tinuro niya yung isang exit, "I rented a taxi papunta sa apartment."

 

Kumapit ako sa kanya. Natatakot ako baka mawala ako bigla! "Kamusta flight?"

 

I groaned, "Ang daming turbulence. Actually sumuka ako sa banyo kanina before tayo magkita." Awkward na tumawa ako.

 

Nandidiring napatingin siya sakin, "Ew.." She gently removed my hand sa kanyang arm.

 

I pushed her lightly, "Ang arte mo! Parang di mo ko nacrushan dati ah!" I blurted out nang tuloy tuloy. Nagulat din ako sa sinabi ko. Shuta, hindi nga pala si Ryujin o Ning ito para biruin ko ng ganon.

 

Tinaasan niya ako ng kilay, "Good one." She said coolly.

 

"Sorry.. Joke lang yun." Napakamot na lang ako sa ulo. Minsan may pagka tanga rin talaga ako at walang filter ang bunganga.

 

Tumigil siya, "Winter, it's okay. That was ages ago."

 

Kumapit na ulit ako sa kanya, "Okay. Hehe. Tara na." Naglakad na kami papunta dun sa taxi. Tinulungan kami ng driver mag lagay ng gamit sa compartment.

 

May sinabi pa ito in Korean pero hindi ko naintindihan. Ang gulat ko nang kausapin din siya ni Minju sa language na yon. Nakaka OP naman! Mag aaral din ako.

 

"Ano raw sabi niya?" Curious kong tanong nang makapasok na kami sa backseat.

 

Niluwagan ni Minju nang kaonti ang kanyang scarf, "He said ang dami mo raw dala. I told him na you'll be staying here for a year or so."

 

I nodded with understanding, "Ahhhh.. Ang cool. Turuan mo nga rin ako minsan."

 

She hummed, "By the way, here's your sim na magagamit mo dito.." May inabot siya sakin na maliit na box. May laman din na pocket wifi yata ito.

 

"Thanks, Minju.. San galing to? Magkano? Babayaran kita ha." Worried na sabi ko. Ayoko kasi talagang nakaka hassle sa ibang tao.

 

She just brushed me off, "It's fine. It's from the university. May ganyan din ako when I got here. Kinuha ko yung sayo yesterday."

 

"Ohh.. okay. Thanks pa rin.." Napatingin ako sa labas. Ang ganda dito. Naalala ko yung mga pinapanood sakin ni Ning na k-dramas.

 

Sana next time kami naman ni Karina ang magkasama sa ibang bansa then and purpose ng travel is to just explore different food ng isang country.

 

Namimiss ko na siya kaagad.

 

May sinabi si Minju pero hindi ko narinig. "Huh?"

 

Napatawa siya, "May sepanx ka na agad, noh? Anyway, I asked if you wanna eat pag nababa natin yung things mo? Hindi ka pa yata kumakain."

 

Oo nga pala. Gutom nga pala ako. Yung baon kong chocolate lang yung kinain ko buong flight.

 

"Sige. Ikaw na bahala where you'll take me. Pero parang gusto ko ng jajangmyeon.." Namiss ko bigla yung paborito naming Korean resto ni Karina near Maginhawa.

 

"I know just the place. May malapit sa place naten." I just gave her a smile in response. Medyo naninibago ako sa aura ni Minju. She's not the shy type girl na nakilala ko nung college. Parang she's more confident and talkative na ngayon.

 

Iba talaga pag nasa tamang grad school ka! Charot.

 

Medyo matagal ang byahe namin. Halos two hours din kaya hinayaan muna ako ni Minju na umidlip. Ang sakit sa ulo talaga nung flight ko.

 

We got into this apartment complex na hindi ganon kalaki pero it looks neat at maaliwalas. It's near SNU at maraming local restos ang nasa may paligid.

 

Amazed na amazed ako dahil para talaga akong nasa k-drama!

 

"Sa second floor tayo. Wait, I'll ask the staff if he can help us with your things." She went inside at naiwan ako sa labas kasama ang napakarami kong bitbit. Dalawang maleta rin ito na malaki.

 

Actually hindi ko nga nadala lahat pero sabi ni Mommy dito ko na lang bilhin yung kulang. Binigyan kasi ako ng rich tatay ko ng pang isang taon yata na budget.

 

Lumabas na si Minju kasama ang isang halos kasing edad lang namin na lalake. "Si Sungchan. Tenant din dito. Nag volunteer tumulong."

 

Paulit ulit na nag bow sa akin si koya. Ginaya ko lang siya at nag bow lang din ako. Natatawa si Minju sakin. Kainis.

 

Napag aralan ko kung pano magpakilala in Korean kaya nag try ako, "Hi, I'm Kim Winter."

 

Nag form ng 'o' shape yung bibig niya at parang manghang mangha sa pananalita ko. Heh. Maybe I'm a local after all.

 

Nagpakilala din siya. I think he made a joke pero hindi ko nagets kaya tumuwa na lang ako. Mamaya ibalibag nito yung mga maleta ko bigla.

 

We went to the second floor. Nagpasalamat ako kay Sungchan. Binigyan ko pa siya ng pochi. Yun lang ang laman ng bulsa ko at the moment. "Thank you thank you." Sabi niya. Cutie!

 

Binuksan na ni Minju yung room. Hindi ako nageexpect dahil based sa picture mukhang maliit pero shems! Ang ganda pala.

 

May naalala ko sa room.

 

"Parang yung ano.. yung room sa—"

 

"Sa Nevertheless. I know." Nakangiting sabi ni Minju.

 

Naalala ko pa pinanood namin yun ni Karina sa kanila eh. Speaking of my jowa, hindi pa ako nagsasabi na nandito na ako.

 

Nagpatulong ako kay Minju mag set up ng sim at wifi. Sabi ko bukas ko na lang aayusin yung mga gamit ko.

 

May kama rin dito dun sa elevated part ng kwarto. Basta parang yung sa Nevertheless nga siya. Ang galing. Dito kaya nag shoot yon?

 

May simpleng bed sheets pero gusto ko kasi yung sobrang lambot. Sasamahan daw ako ni Minju this week na bumili. For now, this will have to do.

 

I called my girlfriend nang ma set up na yung aking phone. She answered right away sa Messenger. "Baby!!!"

 

I clicked the video icon para makapag video call kami. Kumaway ako sa camera, "Hello from South Korea!"

 

Ngiting ngiti siya. Mukhang kaka gising lang sa pagkaka idlip.

 

I panned the camera to Minju, "Hi Karina." Tipid na ngumiti ang friend ko sa kanya. Nag hello lang din naman si baby.

 

Umalis muna si Minju so she can give us privacy.

 

Hanggang ngayon sobrang casual pa rin nilang dalawa. I don't think there was ever a time yata na nagkausap sila without awkwardness.

 

Dahil na rin siguro ng pagkakaron ng feelings sakin nung isa before. Ang awkward nga naman non for Karina.

 

"How was your flight? Can I see your room?"

 

Inalis ko yung selfie mode ng camera so I could show her the room. "Babe katulad nung room ni Nabi!"

 

Tumili siya sa kabilang linya, "Oo nga! Palit tayo. Ikaw na lang dito." Pa joke niyang sabi.

 

"And okay naman yung flight. I vomited pagbaba ng plane." She winced, parang nandiri. Binalik ko na sa selfie mode para ma witness niya ang ganda ko. Chos.

 

"Nabinyagan mo agad yung CR sa Korea." She laughed then turned serious afterwards, "I miss you already. Look, I'm here sa sofa. Naaamoy kasi kita sa bed, mas namimiss kita."

 

Awwwwww.

 

Pinagmasdan ko lang yung face niya sa camera. Huhu. Namimiss ko na kaagad siyang katabi. "Ipa-laundry mo babe."

 

She pouted cutely, "But I don't want your scent to go away."

 

I chuckled, "Speaking of scents. I bought your pabango with me. Para hindi kita mamiss. Sorry."

 

Her eyes widened, "You're so sneaky!"

 

May kumatok sa door ko. Baka yung land lord na ito. "Go na babe, chat mo ko later if you can." Sabi ni Karina.

 

I nodded, ngumuso ako. She shook her head at my silliness at hinalikan yung camera. Heh. Spoiled baby ako.

 

"Love you!"

 

Binuksan ko yung door. Kasama ni Minju yung matanda na nakausap ko rin dati through video call. Nag eenglish ito kaya hindi na kailangan maging translator ng friend ko.

 

"Hi, Winter. Do you like the room?" Halos pumikit ang mata niya with the way she smiles. Nahawa tuloy ako at napangiti na rin.

 

"It's really clean and pretty. Thank you for reserving this room." Binigay niya sakin yung files na need ko i-fill out at pirmahan then umalis na siya.

 

Sabi ko kay Minju sa dinner na lang kami kumain dahil pagod na pagod talaga ako at need ko matulog. Binigyan na lang niya ako ng cup noodles that I can have in the meantime.

 

Nahiga na ako. I'm just taking everything in.

 

Hindi pa rin ako makapaniwala na nandito na ako sa Korea, trying to chase my dream. For sure it's gonna be hard adjusting pero mas okay na yung magaadjust ka sa bagay na alam mong ikakasaya mo.

 

May isang linggo pa ako para tumengga dito at mag explore. After that, grind na sa acads. Kakayanin ko to.
 

Sigurado na ako this time. Wala nang sana sana. Yes!
 

 

 

 

 

I spent the remaining one week familiarizing myself sa mga common terms na need ko malaman with the help of Minju.

 

She toured me around din around SNU and yung nearby food places. Dala pa rin niya yung camera na ginagamit niya for her foodtography. Nag resurface daw kasi ang love niya for food nung pumunta siya dito sa Korea.

 

I took pictures din para lagi akong may maisend kay Karina. Inggit na inggit si baby! Sabi ko next time dadalhin ko rin siya dito.

 

I woke up extra early ngayon. Mga 7am. Alas nwebe kasi ang una kong class. 9-1pm and 2-6pm yung classes ko. May one hour break. Nakakamatay! Pero kaya to.

 

"Are you ready?" Naglalakad na kami ni Minju papunta sa campus. Kaklase ko kasi siya sa first class. Mamayang last class ay kasama ko rin siya. Ipapakilala daw niya ako sa mga kasama niya dito na international students din.

 

Nanlalamig ang kamay ko, "Kinakabahan ako.. Ano yun, mga kasama ko sa class puro international students?"

 

She nodded, "Yup. English naman yung lecture don't worry. Hiwalay yung class ng Koreans na hindi comfy sa English."

 

Nakapasok na kami sa main gate.

 

Ang ganda nitong university. Shuta. Sobrang surreal. "You want me to take a photo of you?" Kinuha ni Minju yung cam niya.

 

Nahiya pa ako, "Baka pag tinginan ako?"

 

Umiling siya, "They don't care naman. Kanya kanya lang dito." I shrugged. Nag pose ako for the photo. Nag wacky pa. Kunwari pang nahihiya nung una si bakla.

 

Dumerecho na kami sa Business School building.

 

Sobrang prestigious looking nito. Ang dami rin international students sa lobby. "Ang daming americans noh?"

 

"Oo nga eh. Ganon siguro kaganda business program nila dito. Dinadayo talaga." I looked around. Ang laki ng lobby. Ang daming shala na chairs.

 

Umakyat kami pa second floor at nandon daw yung room. Wala pa talaga akong kilala masyado dahil online orientation lang ang nangyari nung December.

 

We sat sa may gitna. Ayoko sa unahan, nakaka kaba!

 

In fairness, ang dami namin dito tas halos lahat ay nasa 20s siguro. Bilang lang sa daliri yung parang oldies na.

 

Nabuhayan ako ng loob. Ang saya! Marami kaming babagsak if ever. Charot. Bawal!

 

Minju spotted her friends at pinaupo sa tabi namin. "Guys, this is Winter. Yung sinasabi ko sa inyo. Win, si Chaewon and Hyewon. Half pinoy sila both so makakapag tagalog tayo around them." Tumawa sila. So tumawa na rin ako.

 

Buti na lang eh hindi awkward kausap yung dalawa and they made me feel like matagal na kaming magkaka kilala. Niyaya pa nga akong mag noraebang habang hindi pa daw busy.

 

May iba pa silang friends dito na pinoy rin, hindi nga lang namin kaklase.

 

The professor arrived on time and he introduced himself. Nag class kaagad kami. Serious mode on ang lahat.

 

Nag sipag na rin ako sa pagnonotes.

 

Iniwan na nila akong tatlo para pumunta sa iba nilang classes. I found my way around naman dahil may nakasama akong isang lalakeng American. Same kami na ngayong January lang pumasok. Trevor ang name.

 

Napasabak tuloy ako sa pag eenglish!

 

Habang humahaba ang araw, nawawala na yung kaba ko. Nag eenjoy ako sa subjects at sa mga topics na dinidiscuss.

 

I met a lot of different people din and they're all very nice. Nakangiti akong umuwi even after such a long day.

 

Ang satisfying pala sa feeling pag alam mong tama na yung naging decision mo.

 

Nag take out lang kami ni Minju ng food sa convenience store. Tinatamad na kaming mag luto pareho. Nakitambay muna siya sa room ko.

 

"Kamusta subjects?" She asked habang hinahalo yung bibimbap na binili niya.

 

Napatingin ako sa kanya, "Sobrang interesting at enjoyable, sa totoo lang. Akalain mo, sinipag akong mag notes.

 

Tumawa siya. Palibhasa na-witness niya ang katamaran ko sa pagsusulat nung college kami. Lalo sa Finance.

 

Nag vibrate yung phone ko. For sure si Karina na to.

 

Karina: I'm home. super tiring kahit kaka start pa lang ng sem. How was your first day???

 

Me: surprisingly okay, babe. nag enjoy ako! haha

 

Me: kain ka ha?

 

Karina: Hehe that's great baby <3

 

Karina: I already did. We had dinner sa rodic's. Look *photo attachment*

 

It's a groupie of her and her friends. Si Tzuyu yung may hawak ng phone beside Somi and Charyeon. Si Yujin at Karina naman ang magkatabi sa kabilang side ng table.

 

Naka hook nanaman ang arm ni teh sa jowa ko. May nararamdaman talaga akong kakaiba kay ate girl.

 

Ito siguro yung naramdaman ni Karina dati kay Minju.

 

One time kasi, nung nakasama namin sila ni Karina na mag lunch, panay ang sulyap niya kay baby. I mean, maganda naman talaga si Karina pero hello respeto naman. Charot.

 

Hindi ko naman ito para problemahin, though. Kung may "little crush" man siya kay Karina, hindi naman ito kasalanan ng jowa ko.

 

I don't want jealousy to be an issue sa aming dalawa during our LDR era. We trust each other.

 

Me: kaw pinakamaganda babe hehe

 

"Ju, selfie tayo." Kinuha ko yung phone ko. Sige lang naman ang pose ni batchmate. Sinend ko ito kay Karina.

 

Me: *photo attachment* having dinner kami!

 

Karina: Ganda ni Minju

 

Me: -____-

 

Karina: HAHAHA jk you're the prettiest. Go eat na love :*

 

"Si Karina?" Mapanuksong tanong ni Minju.

 

Obvious siguro sa pagkakangiti ko. "Oo. Updates lang."

 

She swallowed her food first before speaking again, "How's LDR been treating you guys so far? One week na right?"

 

I paused before answering, "Okay naman so far. Kaka start pa lang din kasi ng classes ko and classes niya sa Diliman so we still have time to call and chat each other."

 

"That's great. And even if you guys get busy, I'm sure understandable naman if mabawasan yung calls and chats." Taray naman ni Minju, naging love doctor na.

 

Ngumiti lang ako in response sa sinabi niya, "Ikaw ba?"

 

Her forehead creased, "What do you mean?"

 

"May jowa ka ba dito?" I said playfully.

 

She almost choked on her water, "Wala! I haven't liked anyone after y—" She cleared , "After yung sayo. I'm just focusing sa studies."

 

Hindi ko na lang pinansin yung pagka awkward niya sa pag mention nung nangyari dati, "Si Jaehyun waiting pa rin daw."

 

Hinagis niya sakin yung unused fork, "Shut up."

 

After namin kumain, pinahiram sakin ni Minju yung books na pwede kong mabasa in advance para sa mga subjects ko.

 

Sobrang helpful niya talaga sa buong SNU experience ko so far. Siguro without her help, lost na lost ako.

 

I fell asleep doing advanced reading. Ang sipag ko talaga. I'm looking forward sa mga susunod na araw sa bago kong university.  

 

Hashtag excited to learn new things. Chos!

 

 

 

 

 

One month na halos ang nakalipas nang mag start ang classes.

 

Yung 8-hour classes ko five times a day ay medyo nagte-take toll na sa akin. Pero na anticipate ko naman ito kaya okay pa ako.

 

I'm still very much happy with everything. I love the subjects. I like the pe