Hindi ako yung tao na mabilis mag tampo at mahilig mag hold ng grudges especially sa mga bagay na alam kong genuinely ay hindi naman sinasadyang mangyari.

Hindi kasi ako magaling mag handle ng tensions especially when it comes to my friends or even sa naging gilfriend ko before.

May time nga na pinag awayan namin yung parang pagiging chill ko lang at parang hindi ako masyadong nagagalit.

Natatawa ako pag naiisip ko na pati ba naman yun ay pinag awayan namin.

Although I think yun yung time na nawawalan na rin naman ako ng pakialam sa kanya at nagsasawa na ako sa toxic traits niya kaya dedma na ako.

That relationship was doomed from the start anyway.

Ayun nga. Simpleng tao lang naman ako eh. Ang gusto ko lang nirerespeto yung oras ko at hindi ako pinagmumukhang tanga.

Last week, noong nag Baguio at La Union si Karina, okay naman kami.

She even asked me na mag ice cream date kami once nakabalik na siya dito.

Wala namang nababago sa pakikitungo namin sa isa't isa aside sa fact na we're really more comfortable na in talking with each other.

Kaya naman nagtataka ako dahil a day after niyang makabalik sa Manila, parang ang cold at sobrang one-liners ng mga texts niya.

Not in way na galit siya sakin or anything. I can tell na hindi naman dahil doon.

And in the first place, wala naman akong nasabi or nagawang masama for her to act coldly towards me.

Parang feel ko lang ay distracted siya.

Or baka ayaw lang niya akong kausap. I don't really know.

Na-wrong send kasi siya sakin. Tapos dun sa message niya, may mga tawa at emoji pa.

Pero bakit kapag ako yung mag tetext "Yeahhh" or "Mukhang masarap lol" lang ang natatanggap ko.

Karina: Hahaha stop it. You're making it weird now!!

Karina: Oop wrong sent sorryy

Sumagot naman ako sa text niya at sinabi kong it's fine. Biniro ko pa nga siya eh.

I even opened up a topic about sa recent video ni Mike Chen.

She did not reply.

Alam ko naman na sinabi ko na okay lang sa akin yung kung ano kami ngayon.

I'm just wondering kung bakit parang our friendship went downhill all of a sudden.

Hindi ko naman para kwestyunin si Karina sa parang pagkawala niya bigla ng interest makipag usap sa akin.

For all I know, siya pala yung klaseng kayang kaya mag drop ng tao nang ganon ganon na lang.

After all, we're just mere friends na nag-meet through an app that text each other at nagsheshare ng same enthusiasm for food.

Pero my guts tell me na hindi naman siguro siya ganong klase ng tao.

And besides, she does not owe me any explanation naman.

Ako lang talaga itong sobrang affected kasi obviously, I like her.

From the start naman, alam kong may gusto ako sa kanya pero natuto akong isantabi yun dahil I'd like to stay as her friend.

Sobrang nabobother lang talaga ako sa nangyayari at hindi ko gusto kapag ganito yung nararamdaman ko.

Ang panget panget sa feeling.

It's been bugging me so much na hindi ko na matiis at tinext ko siya regarding dun sa pag punta namin sa isang sikat na ice cream place sa Megamall.

Me: pssst craving ako sa ice cream. you told me ililibre mo ako -.-

Good bye pride na lang pero gusto ko talagang i-gauge yung situation.

Nagulat naman ako kasi nagreply siya.

Ineexpect ko na dedemahin lang niya ulit yung text ko like she's been doing for the past few days.

Siguro binigyan ko na lang yung sarili ko ng parang somehow ay ultimatum na kapag hindi siya nagreply, then I'll stop disturbing her.

Karina: Winter sorry I forgot! But yes sure. Tell me when ka free.

Kunware na lang wala akong nafeel na kirot sa sinabi niyang nakalimutan daw niya.

At least nagreply.

Me: hehe ok lang. i'm free tomorrow ng mga 5pm if you are

Busog na busog na ako sa pag kain ng pride ko.

Sa ganda kong 'to dapat nga ako yung pinag uubusan ng pride eh. Charot.

Ang lakas lang kasi talaga ng tama ko kay Karina.

At para na rin matapos na yung pag iisip ko about it. Ilang araw ko na rin kinocontemplate kung yayayain ko siya dun sa ice cream place.

Actually siya nga yung nag yaya nung una eh. Hays.

Karina: Alrighty

Pwede na niyang palitan ang Sahara Desert sa sobrang dry niyang mag text.

Me: see you!!

Hindi naman na siya nag reply after that.

At eto ako ngayon.

Nakatunganga dito sa Blk 513 mag-isa.

Mag-dadalawang oras na ako nag aantay kay Karina at naitext ko na rin siya na nandito na ako kanina pa.

Wala siyang reply.

Ayoko naman tawagan siya kasi ewan ko, ayoko lang yung mag mukha akong sobrang desperada.

Okay lang naman eh. Kung hindi siya makakapunta.

Okay lang talaga.

Baka naman kasi busy pala siya at may emergency.

Pero yung wala manlang siyang abiso sa akin? Naiinis ako.

Yung huli niyang text kaninang umaga nung niremind ko siya about our meet-up, sabi niya pupunta na lang daw siya ng 5pm at dito na lang kami mag kita mismo.

Manggagaling kasi siya sa Taft so hindi ko siya pwedeng ma pick up kasi out of way.

Malapit nang mag alas siyete ng gabi pero wala pa rin siya.

Nakaka dalawang orders na ako ng ice cream kasi nahihiya naman akong tumambay dito nang matagal kung wala akong kinakain.

Parang tumitingin tingin pa nga yung cashier sakin at naaawa yata sa kaitsurahan ko.

Na-sense siguro niya na I got stood up.

Sa buong buhay ko ngayon lang nangyari sakin to kay inis na inis ako kasi ganito pala yung feeling kapag hindi sinisipot.

Naiiyak ako sa sobrang inis.

Nalulungkot din ako.

Gusto ko si Karina at kaya kong lunok lunukin ang pride ko para sa kanya pero hindi ko gusto yung ginawa niya sa akin na ganito.

I mean, hindi ko naman siya jowa para sumbatan siya or anything.

Pero hindi naman siguro namin kailangan maging mag jowa para respetuhin niya yung oras ko.

Pwede naman niyang sabihin kung hindi siya pwede para hindi sana nasayang ang oras ko sa pag aantay.

Nag check muna ako ng Instagram one last tim