Chapter 66

Anghel ni Seulgi
Please Subscribe to read the full chapter

 

 

Big dreams. Matayog yung pangarap ni Seulgi para sa kanila ni Joohyun. Bukod sa pangarap niya sa future nilang dalawa na nabanggit niya sa girlfriend, nangangarap din siya para sa sarili niya. Kaya gusto niyang makaipon ngayon dahil gusto rin niyang mag-invest sa career niya. 

 

 

She can't just stay as a part-time instructor sa training center kung gusto niyang maabot ang mga plano niya sa buhay. 

 

 

Ang tanong lang ay kung handa ba ang puso niyang iwan ang babaeng rason ng mga pangarap niya? 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ininom na lang ni Joohyun yung hinanda niyang tubig para kay Seulgi dahil nawala na ang lamig nito. Her girlfriend was supposed to be home by 5:30, ang lapit lang naman ng ospital at hindi naman ganoon ka-traffic sa area nila pero 6:30 na ay hindi pa rin ito nakakauwi.

 

 

Tatawagan na sana niya ang girlfriend pero bigla namang bumukas ang pintuan ng unit nila.

 

 

"Mahal..." tawag ni Seulgi kay Joohyun. Bakas sa mukha ang pagod. 

 

 

Bukod sa exhaustion may iba pang nakita si Joohyun sa ekspresyon ng mukha ng girlfriend pero agad namang napukaw ang atensyon niya nang bigla siyang yakapin nito. 

 

 

"Bad day?" tanong niya habang yumayakap pabalik kay Seulgi. Dahan-dahang hinahagod ang likod para ma-comfort ito.

 

 

"Yeah..." tipid na sagot ni Seulgi. Ayaw na ayaw niyang nagsisinungaling kay Joohyun pero wala pa siyang sapat na energy para pag-usapan ang balitang hindi rin siya sigurado kung tatanggapin ba niya. 

 

 

"I cooked adobo. Wash up na para makakain na tayl. I'll give you massage later para ma-relieve yang stress mo."

 

 

Seulgi pulled back from their hug. Nakatingin lang siya kay Joohyun ng ilang segundo bago niya ito halikan. 

 

 

Slow and careful.

 

 

After that, pinilit ni Seulgi na ngumiti para hindi na muna magtanong ang girlfriend. 

 

 

"I love you." Joohyun said. Hoping na ma-ease kung ano man ang dinadala ng mahal niya ngayon.

 

 

"Namiss kita, Hyun." niyakap niya ulit ang girlfriend bago tahimik na tumungo sa toilet para maligo.

 

 

'Strange.' sabi ni Joohyun.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

There's something weird sa kilos ni Seulgi nang gabing iyon. Hindi masabi ni Joohyun kung ano pero ramdam niyang may iba sa usual Seulgi na nakakasama niya. Gusto niyang magtanong pero ibinigay na lang niya sa girlfriend ang katahimikan na mukhang kailangan nito ngayon.

 

 

"Are you tired, mahal?" tanong ni Joohyun. 

 

 

"A bit po." tipid na sagot ni Seulgi. 

 

 

"Let's sleep early na lang." 

 

 

"Pero movie night natin ngayon, mahal."

 

 

"It's okay. Parehas naman tayong walang pasok bukas. Tomorrow na lang tayo manood." Joohyun softly said. 

 

 

Sa totoo lang nakaramdam ng comfort si Seulgi sa sinabi ni Joohyun. Her mind is in chaos dahil sa sinabi ng manager niya at sigurado siyang hindi siya makakapag concentrate sa movie kung lumilipad ang isip niya sa ibang bagay. 

 

 

"Pero hindi pa ako inaantok. I want cuddles." malambing na sagot ni Seulgi. 

 

 

Napangiti si Joohyun sa narinig. Namiss niya talaga si Seulgi kaya kahit hindi man sila makapag-bond ngayong gabi at least she can snuggle up with her girlfriend. 

 

 

Nabalot sila ng katahimikan. It wasn't defeaning but not comforting either. Para bang nasa gitna sila ng mata ng bagyo na kalmado pero ilang sandali lang ay mararamdaman mo ang hagupit nito. 

 

 

"Mahal? I'm always here to listen pero hindi kita pipilitin kung di ka pa ready. Alam mo naman yun, diba?" 

 

 

Niyakap lang siya ni Seulgi at isiniksik ang mukha sa leeg niya. It was then that she confirmed her speculation. Tiwala naman siya na magsasabi at magsasabi si Seulgi kahit anong mangyari kaya hindi na siya nagtanong pa. 

 

 

"Good night, mahal." sabi ni Joohyun at humalik sa noo ng girlfriend. 

 

 

Seulgi looked up to kiss her. "Mahal kita."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nagising si Joohyun dahil sa ingay na nagmumula sa kusina. Pagmulat niya ng mga mata ay napansin niyang wala na sa tabi niya si Seulgi kaya tumayo siya para hanapin ang girlfriend. 

 

 

"Good morning." mahinang sabi ni Joohyun habang yumayakap sa bewang ng kaniyang girlfriend. 

 

 

Nagulat si Seulgi dahil hindi niya namalayang gising na pala si Joohyun. Tumalikod siya para mayakap ng maayos ang pupungas-pungas pang babae sa likod niya. 

 

 

"Good morning, miss marilag." cheerful na bati ni Seulgi. 

 

 

Napaangat ng tingin sa kaniya si Joohyun. Nagtataka kung bakit ang taas na agad ng energy ni Seulgi kumpara sa pagod at tahimik na Seulging kaharap niya kagabi. 

 

 

"Morning. Did you sleep well, mahal?" tanong niya kay Seulgi. 

 

 

"I did kaya I cooked breakfast tsaka nagpadeliver ako ng hot choco mo." 

 

 

"Thank you. Can I get my good morning kiss muna?" malambing na sabi ni Joohyun. 

 

 

Ngumiti ng nakakaloko si Seulgi sabay hinila ng bahagya si Joohyun para mas mapalapit sa kaniya. "Masusunod po." and then she kissed her girlfriend softly. Paulit ulit hanggang sa makarinig na lang si Seulgi ng mga pigil na tawa ni Joohyun. 

 

 

"Mahaaal...ang dami nun." sabi ni Joohyun.

 

 

"Appetizer yun bago ang main course." nakangising sagot ni Seulgi. 

 

 

"Baboy nito." Joohyun playfully pushed Seulgi. 

 

 

"Hahaha kung ano ano iniisip mo, mahal. Main course yung breakfast natin. Hilamos ka na po tapos kain na tayo."

 

 

 

 

Habang naghihilamos si Joohyun hindi niya naiwasang isipin yung Seulging humarap sa kaniya kagabi dahil napaka-cheerful nito ngayon at parang walang nangyari. 

 

 

Paglabas niya ay nakaabang pala si Seulgi sa may pinto ng toilet. "Mahal!" gulat na sabi ni Joohyun. 

 

 

"Sorry sorry. Ang tagal mo kasi kakatukin na sana kita sabay labas mo naman."

 

 

"Nagayos pa kasi ako. Tara kain na tayo." na-surpise naman si Joohyun nang bigla siyang yakapin ni Seulgi mula sa likuran habang gina-guide siya papuntang dining table. 

 

 

"Someone's clingy today, huh?" 

 

 

"Namiss kasi kita ilang araw tayo di nagkita." sagot ni Seulgi na mas hinigpitan pa ang yakap sa girlfriend. 

 

 

"Namiss rin kita, mahal. Kaya ako sumaglit kahapon after ng duty ko para makita ka."

 

 

"I know kaya kinuha mo yung jacket ko kasi amoy ko yun, no?" 

 

 

"H-hoy! Hindi ah. Kadiri ka." pagtanggi ni Joohyun.

 

 

"Sus parang di mo naman hobby yung singhutin ako."

 

 

"Hindi nga. Ginamit ko lang jacket mo para bawas sa labahin."

 

 

"Oo na lang, Hyun." nakangiting sagot ni Seulgi habang hinihipan yung hot choco na pinadeliver niya. 

 

 

"Oh pwede na yan di na gaano mainit."

 

 

Masayang natapos ang breakfast nila dahil nagkukulitan lang silang dalawa hanggang sa hindi na nila namalayang ubos na pala ang mga nakahain. 

 

 

Nag-decide silang ituloy na yung naudlot na movie bonding nila kagabi bago umpisahan ang house chores. 

 

 

"Are you up for some Adam Sandler classic?" tanong ni Seulgi. 

 

 

"Hulaan ko...50 First Dates?" nakangising tanong ni Joohyun. 

 

 

"Woooooah pano mo nalaman?!" 

 

 

Soft giggles. "Stop faking it, Seulgi. Bukod kila Stella at Fidel, favorite mo rin sila Henry at Lucy."

 

 

"Hehe you're right. Tagal na nung huli nating napanood 'to, mahal. Last year, no?" 

 

 

"Oo yata. Before clerkship."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wala pa sa kalahati ang movie tumutulo na ang luha ni Joohyun. "Stop crying na, mahal. Ilang beses na natin napanood 'to." sabi ni Seulgi.

 

 

"Kahit na. It still hurts." naluluhang sabi ni Joohyun. Nandun na kasi sila sa parte ng movie na ikinwento na ng tatay ni Lucy kung paano siya nagkaroon ng anterograde amnesia. Isang uri ng amnesia kung saan ala-ala lang ng nakaraan ang natatandaan ni Lucy.

 

 

"Sorry, baby. Stop na natin?" pag-aalo ni Seulgi.

 

 

"No, no! The movie's good at tsaka favorite mo yan eh."

 

 

Bakit nga ba paborito ni Seulgi ang palabas na ito? Simple lang naman ang sagot. Bilib na bilib siya sa pagmamahal ni Henry para kay Lucy. Yung tipo ng pagmamahal na hindi napapagod. Hindi nagaalinlangang paibigin si Lucy araw-araw. Yung willingness ni Henry na ituloy pa rin yung pagmamahalan nila despite the odds. Sino bang hindi mamamangha sa taong walang sawang mag-effort just to make someone fall for them every single day.

 

 

 

 

 

 

Hinagod na lang ni Seulgi ang balikat ng kayakap para mabawasan ang pag-luha nito. Nawala na rin sa focus si Seulgi sa panonood dahil pumasok na naman sa isip niya ang offer sa kaniya. Kaninang pagka-gising niya pa gustong sabihin kay Joohyun ang balitang iyon pero hindi siya makahanap ng tamang tiyempo.

 

 

"Di ka naman nanonood eh." sabi ni Joohyun na siyang ikinagulat ni Seulgi. Nagising na siya sa pagkakatulala sa girlfriend.

 

 

"Hindi ah." nakangiting sagot ni Seulgi pagtapos ay humalik siya sa naka-expose na parte ng balikat ni Joohyun. Nang wala siyang nakuhang protesta ay hinalikan naman niya ito sa leeg hanggang sa makarating siya sa likurang bahagi ng tenga ng dalaga.

 

 

Joohyun squirmed from Seulgi's hug. "Mahaaal nakikiliti ko."

 

 

"Eeeh pa-kiss lang eh. I miss you." at bumalik na nga si Seulgi sa ginagawa kanina.

 

 

Humarap si Joohyun kay Seulgi at hinawakan ang magkabilang pisngi ng girlfriend at tsaka siya mabilisang hinalikan siya sa labi. "I miss you more."

 

 

Napangiti si Seulgi at pinagmasdan ang dalagang malawak din ang ngiting ibibigay sa kaniya.

 

 

"Hyun..." panimula niya. "...may sasabihin ako."

 

 

Hindi inasahan ni Joohyun na magsasabi na agad si Seulgi ng kung anong bumabagabag sa loob nito pero masaya siyang malalaman na niya ang dahilan ng lungkot ng girlfriend kagabi.

 

 

"Makikinig ako."

 

 

"Last month, inofferan ako ng training center for a full time position."

 

 

"Wow! Congratulations, mahal!" excited na sabi ni Joohyun.

 

 

"Surprise ko dapat sa'yo yun kapag official na yung promotion kaya lang..." she trailed off.

 

 

Tumango si Joohyun para sabihin na ituloy ni Seulgi ang sinasabi.

 

 

"...kaya lang kagabi kinausap ulit ako ng manager namin. Kailangan ko munang mag-ar

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
lostsoul1
Baka may maghanap ng Not An Update part, nilagay ko sa draft. 😆

Comments

You must be logged in to comment
jaangwaang
896 streak #1
Chapter 1: Dito muna ako, my comfort story 🥰🥰
lostsoul1 #2
Hello mga bhie! Buhay pa ko ah marami lang akong ginagawa lately. I see we have new subscribers here. Salamat sa pagbabasa at nawa’y may mapulot kayong aral dito. Apakaseryoso naman shet haha

Anyway, enjoy Kulit and Hyun’s adventure!

Also, i’m working on DSF’s next chapter hindi ko lang pa mapapangako kung kailan ko yun ipopost.
Etoile__
352 streak #3
Chapter 67: 🤣🤣🤣🤣🤣🤣
xantheaverielle
#4
Chapter 1: Rereading 🥹 One of my fav Tagalog Seulrene stories talaga huhu the best!!
_m3owrene
#5
Hehe kakamiss ung story na to
jaangwaang
896 streak #6
Chapter 77: grabing stress talaga yung dala mo jooyoung.

Anyways, dito ko talaga nakuha yung imbes magalit agad intindihin na lang muna ba't nagkaganun.

Ready na ako Lord, jowa na lang kailangan. eme hahahaha
jaangwaang
896 streak #7
Chapter 1: rereading ang aking peyborit comfort story 🥺🥰
Moksy23
#8
Chapter 88: Re read ko ulit super ganda tlga nito 😊
serenedipitea
#9
re-reading this gem!!
mademoisYelle
#10
Chapter 74: Currently a 2nd year Medtech student and balak ko ring magtake ng NMAT right after I graduate and take the licensure exam numa. Kaso same with Joohyun, it not being born into luxury when you have a dream that big. My mom can barely pay for our school expenses considering dalawa pa kaming nag-aaral sa college with my sister being in her 4th yr as a nursing student and the constant 'pagpaparinig' ng mga relative mo na kisyo 'magsettle ka nalang sa ganito', 'gagastos ka na naman?' or something like 'baka di mo kaya, mapapahiya ka lang'. Nakakaiyak nalang talaga haha. Tho my sister did offer to pay for the expenses if gusto ko talaga at pag nakapagtrabaho na siya(humagulgol ako ng iyak nung sinabi niya 'to like literally). This chapter hits me damn hard na kapag gusto mo talaga yung isang bagay, you have to earn it the hard way. Patunayan mo kung bakit deserve mo. This makes me wanna do things 100x better than im doing rn lmao. Never knew a chapter can motivate me this much. Thank you, authornim.