Chapter 16

Anghel ni Seulgi
Please Subscribe to read the full chapter

 

Maagang nagising si Seulgi. Agad niyang chineck ang phone niya kung may message na sa kaniya si Joohyun pero wala pa rin.


"Baka tulog pa." sabi niya sa sarili.

 


1 new message from Seulgi
Seulgi: Magandang umaga, Hyunnie. Yaaaaaaaay! Sembreak na! Inom kang water pag gising mo ah. <3

 

 


Pagka-message niya kay Joohyun ay bumaba na siya para mag-almusal at maligo. Lumipas ang ilang oras pero wala pa rin message si Joohyun kaya kinuha na lang niya ang switch niya at nagumpisa nang maglaro. Bago pa kasi mag finals balak na ni Seulgi na magbabad sa paglalaro pero di ito matuloy tuloy kaya ngayong may opportunity na siya eh sinamantala na niya.

 

Nung magsawa siya sa paglalaro chineck niya ang phone niya at nakitang may mga messages na si Joohyun.

 

2:30 PM
Joohyun: Hi, sorry ngayon lang ako nakareply. May inasikaso kasi ako.


2:45 PM
Joohyun: I miss you. 

 

Sh@# naman, Seulgi. Magreply ka na agad! sabi niya sa sarili. 


2:52 PM
Seulgi: Hyunnie, sorry ngayon ko lang nabasa messages mo. Miss na kita, Hyun.


Nag-abang si Seulgi pero wala na ulit siyang nakuhang sagot. 

 

 

Seulgi Kang created a group: 
Operation Pag-amin


Byul: ??? 


Wendy: tropa? 


Lisa: what iz da meaning of diz? 


Seulgi: kailangan ko ng tulong niyo mga mahal kong kaibigan. 


Byul: this is it na talaga, 'tol? 


Wendy: congrats tropa! Ano ba matutulong ko? 


Lisa: tungkol saan baaaaaa? 


Seulgi: Lisa, 'tol. Basa ka na lang ng chat hahaha


Joy: bakit ako nandito? 


Seulgi: Joy! Ikaw ang pinaka-importanteng member ng grupo. Kasama ka sa overnight nila Jennie? 


Byul: @Lisa, erp! Jennie daw. Hahaha


Joy: yes. Don't tell me dun ka magcoconfess???


Seulgi: hindi, Joy. iiwasan ko nga yung araw na yun para di ako maka istorbo sa lakad niyo. Kailan overnight niyo? 


Wendy: lalab sama ako sa overnight :(


Lisa: omg! Magcoconfess ka na 'tol??!


Joy: @wendy love bawal. @Seulgi sa sat kami mag overnight. 


Seulgi: okay okay. pwede ko bang hingin tulong niyo? Sa friday ko gagawin. May plano na ako gusto ko lang malaman opinion niyo. :) 


Halos isang oras din silang naguusap tungkol sa plano sa friday. Kinakabahan talaga si Seulgi pero gusto na rin niyang masabi kay Joohyun ang lahat. 


Seulgi: basta mga 'tol and Joy kasado na sa friday ah? 


Wendy: good luck, tropa! 


Byul: libre mo kami after ah? Haha


Lisa: magcoconfess na talaga siyaaaaaaa! 


Joy: please make my bestfriend happy, Kang! 


Seulgi: i will, Joy. Life-long mission ko yan. 

 

 

 

"Solgeeee, anaaaaak! Bumaba ka riyan nandito si Joohyun!" sigaw ng nanay niya. 


Nagulat naman si Seulgi dahil di niya expected na pupuntahan siya ni Joohyun. Ang iniisip niya nga ay busy ito kaya hindi niya masyado nakausap maghapon. 

 

"Hyuuun!" masayang bati niya sa dalaga. 

 

Nag wave lang si Joohyun sa direksyon ni Seulgi. 


Nakamask si Joohyun pero kita pa rin ni Seulgi ang lungkot sa mga mata ng kaniyang anghel. Parang galing pa nga ito sa iyak dahil mugto pa ang mga nito. 


"Dun tayo sa kwarto?" alok ni Seulgi. 

 

Tumango lang sa kaniya si Joohyun. 

 

"Ma, dun na lang po kami ni Joohyun sa kwarto okay lang po ba?" paalam ni Seulgi sa kaniyang nanay. 

 

"Ah sige anak. Joohyun, kumain ka na ba? Gusto niyo dalan ko kayo ng merienda?" 


"Hindi na po tita. Di rin po ako magtatagal. Salamat po."


Kumuha si Seulgi ng ilang chips at tubig. Dinala nila ito pagakyat sa kwarto. 

 

Pagpasok nila ng kwarto ay humarap sa kaniya si Joohyun. Ilang segundo itong nakakatitig sa mga mata niya pero hindi ito nagsasalita. Lumapit si Seulgi para bawasan ang distansya nila. Tinaggal niya ang mask ng dalaga para mas makita niya ng husto ang mukha nito. 


"Hyun, gusto mong pagusapan?" tanong niya kay Joohyun. Niyakap lang siya ni Joohyun ng mahigpit. Binaon nito ang mukha sa leeg ni Seulgi at umiling. Binalik ni Seulgi ang yakap habang hinahaplos ang buhok ni Joohyun. 


"Okay. Dito ka muna sa'kin." ilang minuto pa silang magkayakap bago nagsalita muli si Seulgi. 


"Dito tayo, Hyun." inaya niya si Joohyun umupo sa kama. "Mas kumportable dito kesa sa sahig. Okay lang?" paalam niya. 

 

Tumango lang ulit si Joohyun. Umupo sila sa kama habang nakasandal sa headboard. Kinumutan ni Seulgi si Joohyun para mas maging kumportable ito. Hindi na muling kinulit ni Seulgi si Joohyun na mag-open up sa kaniya. Kung ang kailangan ni Joohyun ngayon ay makakasama sa nakakabinging katahimikan na 'to, gagawin niya. Dadamayan niya kahit pa nga di niya alam ang dahilan. 

 

Iniangat ni Seulgi ang kanang braso para yakapin si Joohyun. Yumakap rin pabalik si Joohyun at siniksik ang mukha sa leeg ni Seulgi. 


"I'm always here, Hyun." bulong ni Seulgi. May mas ihihigpit pa pala ang yakap ni Joohyun dahil pagkabitiw niya ng mga salitang iyon ay naramdaman niyang mas lalong tumindi ang pagkakayap sa kaniya ng katabi. 


Mga sampung minuto bago narinig ni Seulgi ang boses ni Joohyun simula pagkapasok nila sa kwarto. 

 

"Seulgi..."


"Hmmm?" nakayakap pa rin sila sa isa't isa. 


Narinig niyang bumuntong hininga si Joohyun. 


"Nung una kitang makilala, I had no idea you would mean this much to me." malungkot na sabi ni Joohyun. 


Kinabahan si Seulgi. Malungkot ang tono ni Joohyun. Mare-reject ba siya even before confessing? Seulgi could only pray na bigyan sila ng happy ending. 


"Makasama lang kita ng ganito kahit wala tayong ginagawa o pinaguusapan means everything to me." bahagyang bumitaw si Joohyun sa pagkakayakap at tumingin ng deretso kay Seulgi. 


Tahimik lang si Seulgi. Dinadama ang bawat katagang lumalabas sa bibig ni Joohyun. 


"Ikaw lang ang taong gusto kong makausap pag nalulungkot ako. You're the first and only person to pop in my mind when I'm having a bad day. Kapag masaya ako sa'yo ko rin unang gustong ikwento." nakangiti si Joohyun. Niyakap siya ulit ni Seulgi ng mahigpit. Naguumapaw na kasi yung nararamdaman ni Seulgi. Ang dami niyang gustong sabihin pero hinahayaan niya munang ilabas ni Joohyun lahat ng nasa loob nito. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


"Mahal

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
lostsoul1
Baka may maghanap ng Not An Update part, nilagay ko sa draft. 😆

Comments

You must be logged in to comment
jaangwaang
890 streak #1
Chapter 1: Dito muna ako, my comfort story 🥰🥰
lostsoul1 #2
Hello mga bhie! Buhay pa ko ah marami lang akong ginagawa lately. I see we have new subscribers here. Salamat sa pagbabasa at nawa’y may mapulot kayong aral dito. Apakaseryoso naman shet haha

Anyway, enjoy Kulit and Hyun’s adventure!

Also, i’m working on DSF’s next chapter hindi ko lang pa mapapangako kung kailan ko yun ipopost.
Etoile__
342 streak #3
Chapter 67: 🤣🤣🤣🤣🤣🤣
xantheaverielle
#4
Chapter 1: Rereading 🥹 One of my fav Tagalog Seulrene stories talaga huhu the best!!
_m3owrene
1023 streak #5
Hehe kakamiss ung story na to
jaangwaang
890 streak #6
Chapter 77: grabing stress talaga yung dala mo jooyoung.

Anyways, dito ko talaga nakuha yung imbes magalit agad intindihin na lang muna ba't nagkaganun.

Ready na ako Lord, jowa na lang kailangan. eme hahahaha
jaangwaang
890 streak #7
Chapter 1: rereading ang aking peyborit comfort story 🥺🥰
Moksy23
#8
Chapter 88: Re read ko ulit super ganda tlga nito 😊
serenedipitea
#9
re-reading this gem!!
mademoisYelle
#10
Chapter 74: Currently a 2nd year Medtech student and balak ko ring magtake ng NMAT right after I graduate and take the licensure exam numa. Kaso same with Joohyun, it not being born into luxury when you have a dream that big. My mom can barely pay for our school expenses considering dalawa pa kaming nag-aaral sa college with my sister being in her 4th yr as a nursing student and the constant 'pagpaparinig' ng mga relative mo na kisyo 'magsettle ka nalang sa ganito', 'gagastos ka na naman?' or something like 'baka di mo kaya, mapapahiya ka lang'. Nakakaiyak nalang talaga haha. Tho my sister did offer to pay for the expenses if gusto ko talaga at pag nakapagtrabaho na siya(humagulgol ako ng iyak nung sinabi niya 'to like literally). This chapter hits me damn hard na kapag gusto mo talaga yung isang bagay, you have to earn it the hard way. Patunayan mo kung bakit deserve mo. This makes me wanna do things 100x better than im doing rn lmao. Never knew a chapter can motivate me this much. Thank you, authornim.