Nagdrive na ulit sila at medyo malayo yung byahe. Patingin tingin si Irene dahil padilim nang padilim yung paligid habang paakyat yung daan. “Hoy, saan mo ako dadalhin?”

“Grabe ka, anong akala mo sa akin? Manyak?” Umiling si Seulgi. “Ibahin mo ako kay Lisa.”

“Saan nga? Ang dilim na dito ah.”

“Wait ka lang.”

Nung naging patag na ang daan, namangha si Irene dahil bumungad ang makulay at maliwanag na mga ilaw sa kanan niya.

“City lights.” Tumigil na sila. “Ganda, ‘no?”

Bumaba silang dalawa at umupo sa mga malalaking sementong pangharang sa gilid ng daan. Nakatitig lang si Irene sa mga nangniningning na ilaw na natatanaw niya.

“Paano mo ‘to nadiscover?” Tanong ni Irene.

“Wala, nagdrive lang ako dati nang walang direksyon to clear my mind.” Nagkibit balikat siya. “Tapos napadpad na ako dito.”

“So lahat ba ng babae mo dito mo dinadala?”

Tumawa si Seulgi. “Asa naman sila."

“Kahit si Naeun?”

 “Selos na yan?”

“Ano bang meron kayo nun?” Tanong ni Irene.

“Casual nga lang, kulit ah.” Sagot ni Seulgi.

“Ganun ka ba talaga?” Tumingin sa kanya si Irene. “Puro landi lang?”

“Grabe ka naman, Irene.” Humawak si Seulgi sa dibdib niya. “Marunong naman ako magmahal, ‘no.”

“So nainlove ka na? Ilang beses?”

“Isa pa lang.” Nakatingin lang si Seulgi sa mga ilaw.

“Sino?” Pilit ni Irene.

Ngumiti si Seulgi at humarap sa kanya. “Dami mong tanong, Tito Boy. Ikaw naman. Ano meron ba sa inyo nung Boga?”

“Bogum.” Pag correct ni Irene. “Di yun paputok.”

“Ah, Bogum ba.” Tumango si Seulgi. “Sarap kasi paputukin yung mukha eh.”

Tumaas kilay ni Irene. “Selos na yan?”

Tumawa si Seulgi. “Hindi, ‘no. Ayoko lang vibes niya, parang lagi kang ina-annoy eh.”

“Ikaw din naman, lagi mo akong ina-annoy ah.” Pang asar ni Irene.

“Awts.” Naginarte na naman si Seulgi. Tapos dumiretso na siya ng upo. “So ano na nga kwento niyo?”

“Wala, high school boyfriend. On off college. Manloloko. Toxic. Mga ganun.” Matipid niyang sagot.

“Sa kanya ka lang na inlove?” Tanong ni Seulgi.

“Sa kanya pa lang.” Ngumiti si Irene.

“So straight ka pala talaga?” Tumingin si Seulgi sa langit.

“Hindi ah.” Nahihiyang tumawa si Irene. “May ano ako.. uhm.. nakarelasyon? Na girl. Di ko alam kung relationship ba meron kami. High school pa kasi.”

Bumaling ng tingin si Seulgi sa kanya. “Word?”

“Hindi ko talaga alam kung ano meron kami.” Tumawa ulit si Irene.

“Oh sige. Magtatanong ako tapos bilisan mo ang sagot ha.” Sabi bigla ni Seulgi. Tumango lang si Irene.

“Na-attract ka sa kanya?”

“Paano ba masasabi?”

“Gusto mong halikan?”

“Nahalikan ko na eh.”

Tumawa si Seulgi. “Lakas naman pala. Okay. Continue.”

“Ilang beses kayo nagkiss?”

“Marami.”

“Nag I love you-han kayo?”

“Siya lang.”

“May tawagan kayo?”

“Wala. Siya tawag niya sa akin 'mahal' pero pag kami lang.”

“Eh ikaw?”

“Pangalan niya lang.”

"Ano ba pangalan niya?"

"Jooyoung."

“Bakit ayaw mo siyang tawaging 'mahal'?”

“Ayoko ng ganun.”

“Edi kung tawagin kitang ‘baby ko’ ayaw mo?”

“Ayaw.”

“Ebab?”

“Ano ba yan.”

“Asawa ko?”

Napatigil si Irene. “Seulgi.”

Tumawa na lang si Seulgi. “Edi sige.”

“Eh bakit balita ko ‘Hon’ daw tawagan niyo ni Bogret?”

“Bogum. Nagpumilit siya eh. Sandali, saan mo yan nabalitaan?”

“Kala mo ikaw lang may bespren?”

Tumawa na lang si Irene. “Ha