Have you ever had that moment na parang nag soslowmo yung paligid? That every step and smile became a beautiful scene to remember. Hindi ko mapigilan mapangiti sa nakikita ko. Those cute small steps and giggles. Kasama ng babaeng binuo yung mundo ko. 

"Oh dahan-dahan ah." Ani ko habang nakatingin lang sa dalawang babae na nagpapatibok ng puso ko ngayon. 

"Baby look mommy is awake~" Inaalalayan niya yung anak namin na maglakad papunta sakin. Agad naman akong napayuko at sinalubong ang excited kong anghel sa mga kamay ko. She's stil two years old pero ang lakas na maglakad. Kinarga ko si baby Autumn at inikot. Ang laki ng ngiti niya. 

"Ang cute talaga ng Eulie namin." Kinurot ni Jimin ng mahina yung pisngi ng anak namin. 

"Siyempre nagmana sa mommy." Proud kong sagot kaya natawa siya. Kiniss niya muna ako sa noo bago yumakap sa likod ko. 

"Did you had a good nap." Malambing niyang bati. 

"Very much thank you." Tugon ko. She just rested her chin on my shoulder habang nakatingin parin kami sa batang karga-karga ko. It's been four years since she proposed to me. A year after that nagpakasal na kami. Ang funny nga nung kasal eh at the same time supero wholesome.

FlashBack 

"Mom bakit ka umiiyak? Hindi pa nga nagsisimula." Natatawa kong tinignan si mommy. Pinupunasan niya lang ang mga mata gamit ang tissue. 

"Ikakasal ka na yung baby princess ko big girl na siya. Natupad ko na yung pangarap namin ng daddy mo." Iyak niya pa. Aw naiiyak tuloy ako. 

"Mom naman eh pinapaiyak mo rin ako." Tumingala ako para pigilan yung mga luha. Sayang yung make up. Pumasok sa kwarto sina Ningning at nakabihis na din. Yung mga bridesmaid ko ang gaganda parang kakabogin pa yung bride.

"Gurlah ang ganda mo." Tili ni Lia. 

"Siyempre kasal ko to. Alangan magpapanget ako." Pambabara ko sa kanya at tumawa. Good timing nawala yung luha ko bumalik. 

"Nauna ka pa talaga ikasal samin." Nakangusong sambit ni Ningning. Next month na yung kanila eh. Tapos kina Lia at Ryu last month lang din. Oh diba. 

"Madaliin niyo raw Gigi." Nagkulitan lang kami kasama si mommy. Pumasok din si mama para icheck ako. Mukhang galing din siyang iyak. Sure naman ako na ganun ang nangyari pero I'm so happy na after ng lahat ng sakit andito na kami ngayon. We're finally tying the knot. Kahit hindi ito official wedding kasi sa labas kami ng bansa magpaprehistro pero dito namin gaganapin ang ceremony. 

When it's finally time, lumabas na ako ng kwarto at bumaba ng hagdan. Sinadya namin na opposite yung room na paglalagyan namin. The plan is we will both go together on the altar. Oo since we're both brides and ayokong may magintay. Gusto ko sabay naming haharapin yung panibagong yugto ng buhay namin. Hindi naman super grande yung wedding. Yung mga close lang namin. We invited people na naging parte ng journey. Lucas is here even Yuqi. Some of our college friends. Her high school friends na supportado siya sa lahat. Beach wedding yung napag disisyunan namin because it is where we started to get real. Maraming nasaksihan ang karagatan sa pagmamahalan na ito. (Wedding instrumental)

Nagsimula na ang wedding kaya medyo kinakabahan ako. Hindi ko siya makita dahil nasa harap ko yung mga bridesmaid. Pamangkin niya yung flower girl at yung ring bearer. Ilang minuto rin akong nagintay bago siya makita sa harap ko. Ilang metro lang ang layo niya sakin pero klarong-klaro ko yung ganda niya. She really looked so beautiful with that wedding dress. I can't believe it na yung dati kong hater magiging asawa ko na. She smiled as well nung makita ako. Yung mother niya yung magdadala sa kanya sa altar. Hinawakan ko narin si mommy. We reach the crossing. I smiled kaya mas lalong lumapad ang ngiti niya. We both faced the altar. Habang naglalakad nakikita ko yung mga kasama namin. Parang nagfaflashback lahat. Our first year in college. Kung paano niya ako inangasan at hindi talaga siya nagpatinag sa kamalditahan ko. How she calmed me down with that ice cream. Yung pagpunas niya ng tissue sa mga luha at sipon ko. How she took care of me when I got sick. Yung pagtuturo niya sakin. Until to that point na narealize ko yung feelings ko at nanligaw sa kanya. Then she left and I was alone. Ilang taon ang lumipas di man lang nabawasan yung pagmamahal ko. 

Humarap ako sa altar, when we finally reached there kinuha ni mommy yung kamay ko. Kinuha din ni mama yung kamay ng anak niya at parehong nilapit sa kamay ko. Jimin and I held hands. I looked up para salubungin yung tingin niya. Puno ito ng adoration yung mararamdaman mo nalang na mahal ka talaga ng taong nasa harap mo. 

"Take care of each other." Bilin ni mama. Tumango naman ko.

"Win alagaan mo si Jimin." Napanguso naman ako sa bilin ng nanay ko. 

"Mommy talaga." Tumawa lang siya. Sus. Umalis na nga sila sa tabi namin. Lahat ng kaba nawala nung magkahawak na ang mga kamay namin. Nagsimula na si father. Sumunod lang kami sa kung anong dapat gawin. It's going so smoothly pero nung part na tatanungin na niya kung may tututol na sa kasal namin. 

"We love you Winrina!" Sigaw ng barkada namin.

"Ang titigil sa kasal ipatapon sa Mars!" Si Yeji pff. Mga kalog talaga.

"So wala nang tututol." Nakangiting sabi ni father. "Let's proceed to the vows. Ikaw na mauna Karina." Tumango naman siya at tumingin ulit sakin.

"Winter Kim I love you at pinapangako ko na sa bagong yugto ng buhay natin sabay natin itong haharapin. Hanggang sa pagtanda sasamahan kita sa mga trip mo. I'll lend you my shoulder if you needed it kahit anong oras man. Yayakapin kita sa lahat ng lungkot. S-sabay nating bubuoin yung mga plano natin. Naalala mo yung dream house natin? matutupad yun. Yung garden, aquarium, amusement park at arcade room lahat ng yun. Tulungan mo nalang ako maglinis ah?" Naiiyak niyang sabi. Tumawa yung mga tao sa tanong niya. Kahit ako napatawa pero yung mga mata ko umiiyak na. Ano ba natotouch ako kasi hindi na to biro. 

"I promise to wake you up every morning with a kiss. Hindi mo na kailangan hingiin. I'll cook for us kahit na magkandakuba na tayo sa tanda pagsisilbihan kita. I'm still that Minmin nag upgrade lang yung role ko. This time I'll be your wife. Thank you for giving me a chance. Ito yung palagi kong pinagdarasal kay papa God. Thank you for smiling for me. Kundi dahil sa ngiti mo wala sigurong tayo ngayon. Tita salamat." Baling niya kay mommy. Natawa naman si mommy kahit mugto na yung mata sa kakaiyak. 

"I love you and this will never change until the day I leave this earth." Pageend niya ng speech. Aw di ko na masyadong na kaklaro yung paligid dahil sa mga luha ko. Siya rin naman umiiyak na. Lumapit naman si Ningning sa gilid at inabotan kami ng tissue. Inuna kong punasan yung sa kanya bago yung akin.

"Ikaw naman Winter." Sabi ni father. Binalik ko muna yung tissue. Sinenyasan ko yung best friend ko at kinuha niya ulit yung tissue at inabot yung papel.

"Hindi naman siguro bawal may kodigs father?" Pakita ko dito. Tumawa nanaman yung mga audience namin. Sorry naman. Pati si father natatawa. Tumango lang siya kaya nagsimula nako. 

"Jimin Karina Yoo, pinapangako ko mamahalin kita ng buong puso. Ishashare ko na yung bacon ko basta damihan mo lang yung pagluluto ah." Tumawa siya dun at tumango. Ngumiti lang ako at nagpatuloy.

"I promise patatawanin kita. We will create more happy memories and I'll be sweeter. To the point na magkakadiabetes ka." Sabay kindat ko. Nagtawanan nanaman yung mga tao. "Remember my moto? Pinalitan ko na yung dating for Life. This time narealize ko parang mas bagay yung Jimin for Life." 

"Mais!" Sabat nina Gigi. HAHAHA parang ang opposite nung speech ko sa kanya diba. 

"Dedma lang tayo sa bashers Minmin. Always remember na what matters most is us at yung mga taong malapit satin. Ayoko na pahabain yung speech baka maging sebo na eh. Once again mahal kita from earth to infinity and beyond." Medyo walang iyakan sa