Camping ako sa sala ngayon.

Kanina ko pa inaantay makauwi si Karina.

Ilang araw na kasi kaming 'hi, hello' lang ang batian dito sa unit. Kahit breakfast, lunch, dinner, or balcony time wala din siya. Yung gc namin, puro memes at 'hahahaha' ang laman. Makikitawa lang siya tapos wala na.

Umiiwas ba siya?

Akala ko hindi siya maiilang?

Inisip ko na baka busy siya sa cafe kaya kahapon inaya ko si Ning pumunta dun. Siyempre hindi ko pinaalam sa pinsan ko yung totoong rason bakit. Sabi ko na lang bored ako.

Inabot kami ng dalawang oras sa dun pero ni-anino ng mahabang buhok ni Karina, hindi ko nasulyapan. Si Giselle lang nakita namin, naki-table pa.

Actually, wala naman akong planong i-confront siya about this. Gusto ko lang malaman kung okay kami. 

Paano? Hindi ko rin alam.

Sana madaan sa pakiramdaman, pwede din sa titigan. Totoo yun, di ba? Kapag hindi ka matitigan sa mata, may something daw.

Ano ba kasing nangyayari?

Sinilip ko yung phone ko na umilaw. Si ate Taeyeon tumatawag.

Pinatay ko yung TV bago lumabas sa balcony. 

Dun ko kakausapin si ate. Baka magkasalisi kami ni Karina eh. Kailangan ko malaman anong meron.

Umupo ako at saka sinagot ang tawag.

"Ate?"

"Hi, baby sis. Matutulog ka na?"

I know this tone. Maraming beses ko nang narinig 'to. Ito yung boses niya kapag pagod siya galing schedule.

"Hindi pa naman. Are you okay?"

She sniffed. Umiiyak ba siya?

"Yeah, I'm just.. tired."

"Okay, shoot. Tell me about it."

The promotion period for her album has been running for almost two weeks so sunod-sunod yung schedule niya. Radio and TV guestings, gigs, and nakikisabay pa daw photoshoots. Tapos pinaplano na din concert niya.

Usual promo activities niya yan pero ngayon daw kasi iba yung pressure from the label.

"Pagod lang talaga ako, I guess." She said, medyo kalmado na siya.

"Lagi kang ganito every promo. Have you ever thought of quitting?"

Sa dami ng beses na naglabas ng stress sakin si ate, ngayon ko lang tinanong 'to.

Hindi naman ako pagod makinig sa kanya. I just want to know what keeps her going. I mean, why do something that stresses you out or wears you down?

"Oo, siyempre. Maraming beses na."

"Bakit di mo tinuloy?"

She fell silent, maybe thinking of a reason why she didn't.

"Because I love what I do."

I don't get it. I love writing songs pero nasaan ako ngayon di ba? 

Pero si ate.. she sounded so.. enlightened?

"Thank you, Min. I feel better."

My eyebrows raised in confusion. "I didn't do anything?"

"You did."

"I did? Okay, then. Ganda ng album mo, by the way." I said, trying to lighten up the mood.

"Mas maganda kung may sinulat ka dun."

Ate. I'm trying here.

Alam ko naman nagbibiro lang kapatid ko. Never niya akong pinilit to write something for her.

"Oh wag kang bumusangot diyan. Joke lang." I heard her laugh. "Kelan pala dating nila Lia?"

Sinita ko siya nung isang araw about sa kaibigan ko. She explained na hindi daw sila nagkita, pinuntahan siya mismo. 

Paglingon ko sa loob ng unit, nasa kusina na si Karina, nakayuko sa may ref. Maybe looking for food.

"Bukas. Ate, can I call you back?"

"Wag na, matulog ka na. Love you, sis."

"Labyutu."

Pumasok na ako agad ng unit.

Karina smiled when she saw me.

Ngumiti din ako.

Pagod siya, I can tell. Ang lalim ng eyebags niya, her hair in a messy bun. Pero.. glowing siya. Hindi glowing dahil maganda siya, given na yun eh. Pagod siya pero masaya? Parang okay lang. Is there such a thing?

"Kumain ka na?" Tanong ko.

Umiling siya. 

"Sabayan mo ko?" Her voice hopeful.

"Samahan na lang kita. Bihis ka na muna."

Pumunta ako ng kusina para ipainit yung food.

Paghain ko ng ulam at kanin, umupo na lang muna ako para antayin siya.

Okay, mukhang hindi naman siya ilang sakin. Tiningnan niya ako sa mata eh.

"Kamusta pala kayo ni Ning?" Putol niya sa pag-iisip ko.

Nagulat pa ako ng bahagya. Natawa siya sa reaction ko.

Umupo siya sa tapat ko.

"Okay naman." I answered, pinapanood lang siya magsandok ng kanin sa plato. "Ikaw ba? Ito na ata pinakamatagal kong kita sayo since.. kelan ulit?"

I deserve an Oscar for this.

Alam ko kelan talaga yan.

Since lumabas kami with her friends. 

Kaya ako na-paranoid na baka umiiwas siya kasi puro pang-aasar ginawa samin ng mga tao. Patol naman kasi 'tong isa.

She leaned her head to the side to see past me yung kalat sa living room.

I followed her gaze.

Blanket and pillows ko sa couch.

She turned her head back to me.

"Inantay mo 'ko no?" Eyebrows raised with her playful smile.

Tumatapang na siya ha.

"Kelan ka pa naging feeling, Karina?" I scoffed.

Tumawa siya.

"Okay lang umamin, Winter. I did the same last night."

I think I mouthed 'ha?' this time.

"Miss ko na balcony time natin eh." She said. "Kaso hindi ko na kinaya kaya natulog na din ako."

Worried pa 'ko na baka naiilang siya sakin, eh naghahabulan naman pala kami. But yeah, I miss it, too.

"Sorry. Nanood kami ni Ning ng sine kagabi eh."

Late na kami nakauwi kasi last full show yung pinili ng pinsan ko. Yun yung kapalit ng pagsama niya sakin sa cafe at muntikan na palpitation sa dalawang cup ng kape.

Mag-aaya sana kami kaso weekday and may mga work sila so hindi na namin ginawa.

"Sama ako next time. Been a while since I last watched sa sinehan. 4 sisters and a wedding pa ata last." She laughed.

I promised her I would if nagkaayaan ulit.

She then told me the reason why absent siya these past few days. Busy siya sa cafe.

Si Giselle kasi sa frontline, so siya behind the scenes.

Siya nagtraining sa bagong staff nila and gumawa ng manuals for the incoming manager. Namroblema din sila sa inventory kaya kailangan niya ayusin.

Tapos inasikaso din niya yung proposal for the investor, yung reason ng heated argument nila ni Giselle last time. Pumayag na kasi kaibigan niya and ate Irene so mag-schedule na sila ng meeting next week.

"Kaya pala di ka namin nakita kahapon sa cafe."

"Nabanggit nga sakin ni Giselle. Nandun din ako pero nasa office lang. Grabe," she chuckled. "lumabas lang ata ako sa office for bathroom breaks."

"Pero seryoso, you should rest for like.. 3 days or so. You really look tired." I said, concerned.

"I am. But you know what, hindi siya katulad nung normal pagod."

May types ng pagod? Ang alam ko lang intensity eh.

I gave her a confused look.

"It's a good kind of pagod." She continued. "Yes, I'm tired and stressed and pressured pero okay lang. It keeps me going pa, actually. I feel alive and.. satisfied sa ginagawa ko. I feel contented kasi I like what I'm doing right now. At the end of the day, when I look at the cafe, I feel happy. Worth it yung pagod."

"Huh."

"Why?" She asked, curious.

"Nothing." I said, shaking my head. "Just remembered.. someone. But still, you should rest. Hindi yan maganda."

"I know. Magpapahinga ako, don't worry." She smiled. "Thanks, Winter."

We said our good nights after a few more chats sa kitchen.

Nag-aya pa siya tumambay sa balcony pero tinanggihan ko kasi kailangan niya talaga magpahinga. She agreed and said babawi siya next time.

I got lost in my thoughts paghiga ko sa kama.

Naalala ko si ate Taeyeon.

Now I get it. 

-----

DELAYED.

Yan ang sumalubong samin pagdating namin sa airport.

Maaga kami umalis ni Ning sa condo para hindi maabutan yung build-up ng traffic. Baka mauunahan pa kami ng eroplano eh.

Pinili na lang namin ni Ning kumain muna sa BK habang inaantay dumating mga kaibigan ko.

"Sino ulit yung dadating?" Tanong niya habang naglalagay ng ketchup sa tissue for her fries.

"Friends from work."

Tumingin siya sakin, nakataas ang kilay. "May friends ka outside work?"

Ano ba gustong parating nito? Kasi hindi siya nagkakamali.

"Sila din.." 

Tinawanan niya lang ako.

Hindi naman ako anti-social.

It's just that, as time went by, nawala isa isa yung mga naging kaibigan ko. Adult thing, I guess. And sila Lia lang yung nag-stay.

In Lia's terms, sila daw yung "the real ones."

I went to the board again to check kung nag-land na plane nila.

ARRIVED.

Binalikan ko agad si Ning.

"Lika na, nandiyan na yung plane." Sabi ko sa kanya.

Busy siya sa phone niya.

"Check mo gc." Sabi niya habang nakatingin lang sa phone.

"Maglakad na muna tayo." Pilit kong sabi sa kanya.

Inirapan niya ako at tumayo na din.

Naglakad na kami papunta sa arrival area ng airport. 

Kesa makipagsiksikan sa mga tao sa may barricade, pumwesto kami sa tabi ng isang money exchange stall. Tanaw namin yung mga lumalabas from where we stand.

Dinukot ko yung phone ko sa bulsa.

(Group chat: Unit 1117)
Yeji: Balita ko masarap breakfast diyan sa inyo.
Yuna: breakfast hangout tom g?
Giselle: G!
Ning: game!
Karina: Magpaalam kayo kay Winter.
Yeji: Win, okay lang naman diba?
Me: Yup!
Yuna: yown!
Karina: Help me cook tom?
Me: Okay!

"Sure ka bang ikaw yung tinatanong?" Asar ni Ning sakin.

Tumingin ako sa kanya.

"Condo namin yun? Bisita sila?" Nakakunot noo ko. "Gusto mo ikaw? Hindi ka naman bisita eh." 

"Territorial ka ha." She smirked.

Itutulak ko na sana siya nang may kumurot sa tagiliran ko.

"Aray!"

Pagtingin ko, dalawang babaeng naka-shades ang bumungad sakin. Bakit ganito suot ng mga 'to?

Tinanggal nila yung shades and gave me their best mataray look.

Yung isa mukha talagang mataray eh. Yung isa napaka-baby ng itsura, ang cute cute.

"Anong kasalanan ko sayo?"

"Hi there, little one." Ngiwi kong sabi habang hinihimas yung kinurot niyang parte. "Ang sakit ha?"

Binatukan ako ni Lia. "Kulang pa yan. Inulan ako ng kurot ni Chaeryeong dahil sayo."

Yung isang kamay ko hinihimas ang tagiliran, yung isa hinihimas ang ulo. Do I deserve this, Lord?

"Saan rampa niyo?" Biro ko sa kanila.

Akma pa akong papaluin ni Chaeryeong kaya hinatak ko si Ning sa harap ko bilang panangga.

Tumatawa lang siya sa na-witness niya.

"Pakisalo!" Sabi ko nang nakasilip sa balikat niya. "Pinsan ko pala, guys."

Umaliwalas bigla yung mukha ni Chaer pagtingin kay Ning. "Hello! Chaerye