"One iced latte for Winter!"

Dali dali akong tumayo para kunin ang inorder kong kape. Nasa may bandang dulo ako ng cafe at ilang lamesa din madadaanan ko bago makarating sa counter. Of all vacant seats, nasagi ko pa itong table na occupied.

"Sorry!" Mabilis kong sabi.

"Watch where you going next time." Di niya ako kailangan tignan para malaman kong masungit siya. Hawak naman niya ang kape na nakapatong sa lamesa niya.

Hindi ko na lang pinansin ang pag-aalburuto nito at tumungo na sa counter.

"Uhm. For Winter?" Sabi ko na may maliit na ngiti sa labi.

"Hello! Can I have your receipt? The barista said with a big smile.

Kinapa ko ang resibo sa right pocket ng black pants ko para kunin ang resibo. Inabot ko ito sa kanya at tinatakan niya ito agad ng 'received' bago ako nginitan ulit.

"Enjoy your drink!"

Pabalik na ako sa pwesto ko nang magvibrate ang hawak kong cellphone. 1 message notification.

Ms. Yoo: Hi, Winter! I'm running late, stuck in traffic. Will arrive in 20 mins. Sorry!
Me: it's fine, Ms. Yoo. Take care! :)

Binulsa ko na ang cellphone sa pantalon at tinanaw ang mga gamit habang naglalakad. Nagworry lang naman ako na baka isa na lang natira sa dalawang bag na dala ko. Kaunti lang tao dito sa cafe ngayon pero mas mabuti siguro kung mag-ingat na lang din. Di ko napansin agad na nasa katabing table na pala yung nagsungit sakin kanina.

Aawayin pa ata ako.

"You know you shouldn't leave your things unattended, right?" Sabi ni ate sungit sakin pagkaupo ko.

Napatingin naman ako sa kanya. "Yeah.." bumaling na ako ulit sa inumin ko.

"Are you new here?" Tanong niya ulit.

"Yup." Saglit akong tumingin sa kanya.

"Where are you from?"

25 years old na ko pero nagflash pa din sa utak ko ang mukha ng nanay ko at ang pangaral na 'don't talk to strangers.'

"Uhm.." pagdadalawang isip ko habang nakatingin sa kanya.

"Just be careful next time. You're lucky I'm here to watch your things." Sabi pa nito bago bumalik sa lamesa niya. Ngayon ko lang napansin na may laptop at ilang papel pala sa ibabaw kaya siguro nagsungit siya kanina. Baka muntikan na matapon inumin niya.

Pagkaalis ni ateng masungit tinikman ko na agad yung iced latte.

Go-to coffee shop check. Ang sarap lang ng coffee nila.

Kinuha ko ulit cellphone ko para i-check kung nagmessage na ulit si Ms. Yoo. Nang makita ko na wala, naisip kong mag-iwan ng message kay Ate Taeyeon.

Me: still alive and kicking. Here in Manila na. Waiting for the unit owner. Don't worry too much please. I'll be fine here, alright?

Hindi yun magrereply agad kasi alam ko busy siya when I left. Naalala ko na naman yung gabi na sinabi ko sa kanya yung desisyon kong bumalik dito. Muntik pa kami mag-away sa haba ng diskusyon namin kasi ayaw niya ako payagan. Pero handa ako sa isasagot ko at hindi magpapapigil.

"Ate, please. I can't understand and pinpoint what I'm really feeling. There's something missing and the only concrete thing for now is the need to go somewhere." may onting pagmamakaawa na sa boses ko.

Mangiyak ngiyak kami parehas. Ngayon lang kami magkakahiwalay kung sakali sa buong buhay ko. Sa dami ng pwede kong maramdaman, yung pag-iwan pa kay ate napili ng pagkatao ko.

Iniwan niya ako sa dining table at pumasok na ng kwarto niya. Naiwan ako nag-iisip kung paano ko ipapaintindi kay ate lahat. I feel bad of course, walang iwanan dapat eh. She's hurt but I feel lost? Incomplete? Not really sure about that part yet.

Akala ko aabutin ng isang linggo pagpipilit ko pero kinaumagahan kumatok siya sa room ko.

"Okay, sige." May lungkot sa boses niya habang nakatingin sakin. Nakaupo siya sa paanan ng kama ko. Nakabihis at mukhang paalis na din siya for work.

"Under one condition.." habol niya.

Lumipas ang 15mins na pinagmamasdan ko lang ang paligid ko. Sa kabilang dulo ng cafe ay brick wall na may naka-install na shelves. May mga librong nakapatong, figurines, at mangilan ngilan na board games din. Pendant lights ang nakainstall na nakadagdag sa chill vibe ng cafe. Sa counter naman may display din ng cakes na available for today. I like the ambiance of this cafe. Maganda din kasi yung interior. Not chaotic compared sa place namin ni ate Taeyeon. Ang fast-paced din kasi ng culture doon.

Sa labas naman ay may building na katapat ang cafe. May korean bbq sa baba at sa tapat naman nito ay parking slots. Madami dami din ang dumadaan na mga sasakyan kahit hindi mukhang main road yung lugar.

Itong coffee shop ang sinabing meeting place namin ni Ms. Yoo para malapit na daw sa unit.

Pagka-oo ni ate sakin naghanap na agad ako ng place where I can stay at ito ang nahanap ko. Sakto naman ito kasi within the city and malapit yung mga establishments. Nag-offer naman si ate na tulungan ako pero knowing her, maging extra lahat kaya tinanggihan ko. Kakatanggi ko nga lang pero pinakitahan na niya ako agad ng house and lot.

Uhm. Nope.

Pinakita ko sa kanya yung unit na nahanap ko. Hindi ko na sinabi na room lang kinuha ko. Hindi sa kuripot ako o walang pera. May savings naman ako at kumikita pa din pero gusto ko lang ma-experience yung gantong buhay. Babalik din naman ako doon. T