Ang lamig.

Sinilip ko ang bintana sa tabi ng kama at napansin kong madilim na pala sa labas. Anong oras na ba?

Agad ko naman kinuha yung phone sa lamesa to check the time. 2AM. Napasarap tulog ko.

Nagulat naman ako sa dami ng notifications. 23 missed calls. 16 messages. 3 Whatsapp missed calls.

"." Bulong ko.

Sis: Just got off from work! Here's your cousin's number. +639xxxxxxxx. Don't forget our deal

Sis: Sinabihan ko na siya and luluwas na siya diyan sa Manila bukas. Tawagan kita when I get home

Sis: Home! House feels empty without you. I miss you already! :(

Sis: hindi na pala kita miss. May iniwan kang plastic ng gummy bears sa ilalim ng lamesa. Sana hindi mo dinala diyan pagiging makalat mo

Sis: Mag-aayos na lang ng kama eeeeeehh

Sis: And no, hindi ako pumasok sa room mo para umiyak sa kama while hugging your pillow. You wish

Natawa naman ako nang mabasa ko ito. Never umiyak si ate sa harap ko. Pero nung hinatid niya ako sa airport naluha siya. That's a first.

Sis: Min where are you?

Sis: Why are you not answering my calls? Where the hell are you??

Sis: Minjeong please pick up your phone!

At marami pang messages dahil panic mode na kapatid ko. Tatawagan ko na sana siya nang mahagip ng mata ko yung ibang messages.

+639xxxxxxxxx: See you insan! 11am nasa sm north nako. L...
Ms. Yoo: Hey Winter! We left na. Sorry chineck ka namin sa ro...

Bigla naman napunta sa call yung screen. Si ate.

"Hello?" Namamalat pa boses ko.

"My god, Minjeong! I've been calling you for an hour!" Medyo pasigaw na sabi ni ate.

"Please don't shout. I just woke up. I fell asleep after fixing my things and hindi na ko nakamessage dahil sa pagod. Hindi pa nga ako nakakaligo eh." Sagot ko

"My god, ang dugyot."

"Yeah, yeah. I'm sorry I missed your calls." Sabi ko habang nag-uunat.

"Pwede 'wag mo i-silent phone mo while you're there?"

"Ate, maingay." Reklamo ko.

"Sige, tapon mo na lang mamaya. Anyway, how's Manila?"

"Dami na nagbago of course. Ang lala ng byahe. Airport to condo inabot kami ng 4 hours! 4 hours ate! Shortcut na daw yun sabi ng taxi driver." Nakapagrant din.

"Magkano inabot ng fare mo?" Natatawang tanong niya.

"The correct question is 'magkano usapan.' Don't ask how much."

"Sabi ng pinsan mo mag-download ka daw ng Grab. It's like Uber."

"Yeah, did that already before I left for Manila. Hindi ko lang nagamit kasi wala akong internet and nagmamadali na ako kahapon."

"So, how are you?" Bakit ganito magtransition ng topic kapatid ko?

"I'm okay. Feels weird to be back. Ikaw, how's work?" Di ko lang pinahalata pero worried din ako para sa kanya.

"Still the same. They're rushing the production para umabot sa target nilang date. Maybe I should go there after para makapag-break." I'm sure naka-evil smirk 'to.

"Ako lang habol mo dito. Wait ate, I have to go. Nanlalagkit na ako." Nangangamoy masamang plano. "Nga pala, stop crying you big baby. I miss you too. I'll try to message from time to time." Malambing kong sabi.

"Excuse me? I have friends. Tsaka ano naman kung ikaw habol ko? Malamang kasi kapatid kita and tayong dalawa na lang sa mundo. Be honest, nasasakal ka ba sakin?"

Luh.

"Saan naman nanggaling 'yan?" Gulat kong tanong.

"You can move to a different state but you chose to go somewhere far from me."

Natahimik kami parehas.

"Please don't think of it that way, ate. I just - I don't know how to explain it. Parang gusto ko magpakalayo? But not because nasasakal ako sayo, okay? Walang rason."

I think?

"Okay.." Malungkot pagkasabi niya pero ramdam ko naiintindihan niya ko.

"Please don't forget to call your cousin later." Huling bilin n