1 new message from Seulgi
Seulgi: Magandang umaga, Hyunnie. Yaaaaaaaay! Sembreak na! Inom kang water pag gising mo ah. <3

Hindi niya magawang replyan si Seulgi. Hindi pa ngayon sa estado ng puso at isip niya. Nauwi sa maikling pagtatalo ang paguusap nila ng nanay niya kagabi kaya't ang daming gumugulo sa kaniya. 

Sigurado ang puso ni Joohyun na si Seulgi ang pipiliin nito habang ang kaniyang isip ay unti-unti siyang binabalot ng takot. Takot mula sa mga posibleng mangyari sa kanila sa future. Despite the havoc created by her fear, nangingibaw pa rin ang puso ni Joohyun na pipiliin si Seulgi anyday. Hindi niya gusto itong namumuong takot sa isip niya. She needs to be freed from this emerging fear.

Isa lang ang dapat niyang gawin. Kailangan niyang makausap ang Ate Tiffany niya.

"Ate..."

"Hyunnie! Oh why the sad face?" worried na tanong ni Tiffany.

"Ate, nung time na nahuli kayo ni lola noon anong naramdaman mo?" tanong ni Joohyun.

"Aaaaah okay. Now I get it. Takot, Joohyun. Takot na takot ako noon pero pinilit kong itago kay lola. You know how she is. Kakainin ka niya ng buhay pag nagpakita ka ng kahit konting weakness." paliwanag ni Tifffany.

"Was it...was it easy to fight back nung panahon na yun?"

"Joohyun, remember this. You are not fighting back. You are fighting for your happiness. Hindi madali pero nung naramdaman ko yung higpit ng pagkakahawak ni Taeyeon sa kamay ko silently telling me she's with me, I gained strength."

Tahimik si Joohyun. Pinoproseso ang mga sinasabi ni Tiffany.

"Bakit, Hyunnie? Nalaman na ba ni lola yung tungkol sa inyo ni Seulgi?"

Gulat na tinignan ni Joohyun ang kaniyang pinsan. "Seu... Seulgi?" nauutal na sagot niya.

"Silly. Halatang halata naman kayo." natatawang sagot ni Tiffany. "So, ano nga?"

Napapikit si Joohyun. Were they that obvious?

"Hindi pa alam ni lola pero yun yung kinakatakot ni Mama, ate. Baka daw malaman ni lola at matulad ako sa nangyari sa'yo or worse madamay pati si Yeri."

Niyakap ni Tiffany ang pinsan to comfort her. Alam niya kung gaano kahirap ang pinagdadaanan ngayon ni Joohyun. Nag-flashback lahat ng memories noong panahon na nilalaban nila ni Taeyeon ang karapatan nilang maging masaya.

"Hyunnie, hindi natin hawak ang decision ni lola. Posibleng ulitin niya rin yung nagawa niya dati. Ang tanong, are you willing to sacrifice everything?"

"Ate, if it's just me and Seulgi na maaapektuhan I'm willing to give up everything. I'm willing to do anything. Pero hindi lang kasi ganun kadali yun eh. Si Yeri, ayaw kong madamay siya."

"Then do everything ngayon pa lang." napangiti si Tiffany.

"What do you mean, ate?"

"Itong worry mo sa utak mo, yung takot ni Tita Jean. Lahat yan foreseeable. Meaning, may time kang kumilos bago pa malaman ni lola. Anong stand ni Tita Jean dito? Is she against this kasi pareho kayong babae ni Seulgi or dahil lang sa takot kay lola?"

"Sabi niya kung kaya lang niya akong pag-aralin hahayaan niya ako sa gusto ko pero wala siyang magagawa sa sitwasyon namin ngayon."

"That's your hope, Hyun! Isipin mo ang sinabi ni Tita ng mabuti. Hahayaan niya kayo kung may paraan para sa problema niyo which is? Pera. Kinikita ang pera."

Napangiti si Joohyun sa mga sinabi ni Tiffany. Masyado siyang caught up sa idea na mawawala si Seulgi sa kaniya kaya't hindi na siya nakapag-isip ng tama.

"See? Mas mahirap kung pati si Tita Jean ay baluktot ang opinion pagdating sa same relationship pero hindi eh, all she's worried about is your future. Pera lang yan, Hyun. Nagagawan ng paraan. Nandito naman kami ni Ate Taeyeon mo. I know sa situation ko ngayon na walang maayos na trabaho sobrang farfetched na handa akong tumulong pero let's be positive. Wag tayong papakain sa pesimism. Hindi naman habang panahon wala akong trabaho. Also, there's Papa. I'm sure tutulungan tayo ni Papa."

"Ate, thank you." yumakap si Joohyun sa pinsan habang tahimik na umiiyak.

"Basta wag mong papabayaan pagaaral mo ah? Importantebg balanse ang lahat.

...........

Sobrang fruitful ng naging conversation nilang magpinsan. Nakahinga ng maluwag si Joohyun sa mga bagay na pinarealize sa kaniya ni Tiffany. Bakit nga ba hindi niya naisip agad lahat ng sinabi ng ate niya. Nakaramdam pa siya ng guilt dahil sumagi sa isip niya yung takot. She should be happy kasi nabigyan siya ng time para paghandaan lahat ng posibleng mangyari. 

Tinext niya agad si Seulgi pagkauwi niya sa kanila. Kailangan niyang kausapin si Seulgi tungkol sa sitwasyon nila ngayon. 

2:45 PM
Joohyun: I miss you.

Hindi siya naka-receive ng reply agad kaya minabuti niya munang magpalipas ng oras hanggang sa nakatulog na pala siya. Pinuntahan niya si Seulgi pag-gising niya. 

............. 

"Ikaw lang ang taong gusto kong makausap pag nalulungkot ako. You're the first and only person to pop on my mind when I'm having a bad day. Kapag masaya ako sa'yo ko rin unang gustong ikwento." nakangiti si Joohyun. Niyakap siya ulit ni Seulgi ng mahigpit.

"Mahal kita, Seulgi." pag-amin ni Joohyun. 

Hindi niya pinlanong aminin ang nararamdaman niya pero hindi niya ito napigilan nang yakapin siya ni Seulgi. No one can split them apart. Ready na siyang ipaglaban ang pagmamahal niya pero hindi sa paraan na inaasahan ng lahat.

Aware siyang sobrang selfish ng hihilingin niya kay Seulgi pero this is the only option they have.

"Alam kong sobrang unfair ko sa hihilingin ko pero pwede ba tayong mag intay pa hanggang sa pumayag si mama?" hesitant na tanong ni Joohyun. "Kung pwede lang Seulgi ipagsisigawan ko talaga sa buong mundo na mahal k