“Pwede ba Gerald, wag na tayong maglokohan dito. Obvious naman kanina na pinagkakaisahan ako ng mga kaibigan natin, ano pa magagawa ko. I’m stuck here with you.” Siguro nga sobra na lang ang galit ni Kim sa akin ngayon dahil sa mga pinaggagawa ko, but I need to accept it kasi ako rin ang may kasalanan. I mean niloko ko siya, at sinama ko pa pati mga kaibigan namin. I know mahihirapan na talaga ako makuha ulit ang trust ni Kim but that's the consequence na dapat kong harapin if I really want to have Kim in my life again. I think this not the right time kasi galit pa siya sa akin, but hindi ako magiging kampante pag wala akong ginawa at yung lalaking yung ay nagiging close na kay Kim.

“Sorry.” Yun na lang ang sinabi ko sa kanya at pinikit ko na lang ang mga mata ko. Hindi ko alam na nakatulog na pala ako ng may naramdaman akong parang may umuuyog ng nalikat ko. Napamulat ako at si Kim ang nakita ko. Pero wala na yung galit na mukha niya kanina.

“Ge, kain ka na ng dinner mo.” Umayos ako at sinandal ko ang likod ko sa may headboard ng kama. Kinuha ko yung pagkain na inabot sa akin ni Kim.

“Salamat.” Mahina kong sagot sa kanya. “Ikaw, kumain ka na ba?”

“Uhmm… oo. Habang natutulog ka kumain na ako sa baba. Sorry di na kita ginising nung umalis ako.”

“Ahh ganun ba, ok lang. Sige kain na ako.” Kinuha ko ang kutsa pero nahihirapan akong kumain dahil masakit dahil sa IV. Hindi kasi ako sanay sa mga ganyan.

“Ano… tulungan na kita.” Nadinig kong sabi ni Kim, tumayo ito at lumapit ulit sa akin.

“Naku, hindi na. Kaya ko naman to’. Thank you.” pero hindi niya ako sinunod kinuha niya pa rin ang kutsara sa kamay ko ay sinubuan ako. Ewan ko ba, parang yung feeling na kakakilala pa lang naming sa isa’t-isa. Para kasi kaming nagkahiyaan, di makitingin sa mata ng isa’t-isa. Maramirami na rin akong nakain kaya hinawakan ko ang kamay niya.

“Busog na ako Kim.” Parang nagulat naman siya sa ginawa ko.

“Ahh ganun ba. Sige, ilagay ko lang ito dito.” Tumango lang ako.

“Dumaan na ba dito si Maja?”

“Oo, nandito na rin mga gamit ko.”

“Ah, Kimmy…” “Ah, Ge…” sabay pa kaming nagsalita.

“Ladies first?” sabi ko.

“Ahh... Sorry pala kanina sa sinabi ko.” sabi ni Kim habang inaayos ang pinagkainan ko. Hindi siya nakatingin sa akin.

“Wala yun. Ako nga dapat ang mag-sorry sa’yo, dahil alam kong madami na akong nagawang kasalanan sa’yo. Sorry talaga.”

“Kalimutan na natin yun. Tapos na yun.” Kinuha ni Kim ang isang baso na may tubig at binigay sa akin. Ininom ko yun at ipinatong sa side table ko. Aalis sana si Kim pero hinawakan ko ang kamay niya.

“Kim, do I still have the chance?” tinignan ko siya sa mata pero siya parang iniiwas niya ang tingin niya sa akin. Hindi ko pa rin siya binibitawan. “Kimmy, please.” Pagkatapos nun ay tumango na lang siya. “Is that a yes?” kulang na lang ay tumalon ako sa kama.

“Oo nga ang kulit nito.” Hinila ko ang kamay niya and I hugged her, so tight. “Thank you Kim. I promise, you won’t regret it. Thank you.” I hold her head and kissed her forehead. I saw her, smiling.

“Sa isang kondisyon.” Sabi nito.

“Ano? Alam mo naman na kahit ano gagawin ko for you.” masaya kong sabi.

“Gusto ko lumipat ng ibang room… I mean ng unit.”