“Bro, are you ok?” Tanong ni Rayver, habang binibigay sa akin ang kape na pina-order niya.

“Uhm! I don’t know, parang I just have this weird feeling.” Sagot ko sa kanya sabay sip sa kape. “Pweh!” Pucha ang init pala.

“Hahaha. Ano ang nangyayari sa’yo bro? Nawawala ka na naman sa sarili mo eh.” Sabi niya sa akin, habang tumatawa.

“Wala! Don’t mind me.” Pina-ikot ko ang upuan ko at tumingin sa labas ng bintana.

“Ayan ka na naman, nawalala na naman ang focus mo. Bakit ano bang weird feeling yan? Don’t tell me it’s about HER na naman.” Yes, she’s talking about Kim.

“Ewan ko, parang I feel excited at the same time kinakabahan.” Sagot ko sa kanya. Hinipan ko muna ang kape bago ako mag sip ulit. “Sarap!” The joy of peppermint mocha.

“Weird nga. I told you bro, naka move on na yun at ikaw…” Tumayo ito at tinapik ako sa balikat. “Mag move on ka na rin.” At bumalik ito ulit sa kanyang inuupuan.

“I know… but I can’t.” Tumingin na lang ako sa bintana.

“Tsss. Paano ka maka move on niyan eh lahat ng nerereto ko sa iyo na mga chicks eh pinapakitaan mo ng coldness.”

“Ano magagawa ko. I am not interested sa kanila.” Sagot ko sa kanya.

“Bahala ka na nga diyan. Bro, may meeting pa tayo mamaya and pinapaalala ko lang sa’yo, we have to close this deal. 4 units din ito bro.”

Humarap ako sa kanya. “I know. Wag kang mag-alala, I know what are my priorities are.”

“Yeah, priorities… blah blah blah! This time can you make it on the top of your list ang mag move-on? 3 years na bro, don’t you think it’s time?” Nasesens ko na parang napipikon na sa akin si Rayver. “Sa kabilang room lang ako, if you need anything just call me.”

Nag nod lang ako sa kanya at lumabas na siya. “I do have my priorities, but sorry hindi ang pag move-on. I know someday, magkikita rin kami. And if that time comes, swear to God I will do everything to win her back.”

I do have my own business now, home invest. Though hindi pa ganun ka laki, pero I can say na pwede na kami mag compete sa ibang company. From the moment I realized that I’ve made the biggest mistake in my life, yun ay yung araw na I let her go. Totoo nga ang sabi nila, you will know the importance of a person pag nawala na siya sa buhay mo. But I am still hoping that one day our path will cross again. I made myself busy, kung saan saan ako palipat-lipat ng trabaho, hanggang sa makaipon ako and took the risk to build my own business. If you’re asking kung hindi man lang ako gumawa ng way to communicate with her, to see her, God knows by all means na alam ko – ginawa ko ang lahat. Pero ang hirap pala hanapin ang taong ayaw magpahanap. Tumigil ako – I am not giving up, I just believed in destiny. Destiny who separates US and destiny who will bring us back together.