It’s been a month since Ning moved out of the house and it’s been two weeks nang bumalik ako sa bahay ni Karina.

Actually, parang wala namang pinagbago eh since hindi rin talaga kami nagkikita palagi. Mas naging busy siya dahil nga shinoshoot pa rin nila yung teleserye na ginagawa nila and ako naman, kailangan kong bumawi sa ilang months kong pagsasara ng restaurant.

Mayroon pa ring kaunting awkwardness kapag nagkikita kami ni Karina. Shempre naman, hindi pa rin naman talaga kami ayos na ayos but atleast we’re trying. I’m trying.

Gaya nalang noong isang araw. 

Maaga akong nagising dahil may birthday party kaming pupuntahan. Birthday ng sister ni Ate Dara sa Batangas and parehas kaming ininvite ni Ate Taeyeon na sumama kaya naman pumayag na rin ako. I guess it’s time na rin para bumawi sa mga taon na hindi ko sila kasama.

I can see they’re trying naman. Pero kay Dad, wala pa rin talaga akong masasabi. The last time I’ve heard, he’s doing fine naman sa bahay. 

At least, he’s okay.

So ayun na nga, when I woke up that day, it was around 5 AM ata, when I went down para uminom ng tubig, nagulat nalang ako nang biglang bumukas ‘yung front door, revealing Karina na halatang pagod na pagod. I stopped in my tracks at hinintay syang lumapit sa akin.

“Hey,” I greeted kahit na medyo antok pa ako. “Kadadating mo lang?”

“Yeah,” she sighed as she put down her bag on the sofa. Halatang pagod na pagod siya. Evident na yung eyebags niya but still, she tried her best para ngitian ako.

“Ang aga mo ata?” she curiously asked as she eyed me.

“I have to go to Batangas today eh. May event kaming pupuntahan nila Kuya. Birthday ng sister ni Ate Dara. I’ll drive,” I answered then parehas kaming umupo muna saglit sa sofa.

“How’s your day?” pagtatanong ko. Yes, parang asawa lang. Joke. Ex-girlfriend ko pala ‘to.

“It was okay. Marami lang kaming niretake na scene and sobrang layo ng location namin,” she answered, sighing again. 

“Did you have your breakfast na?” worried kong tanong. 

“I had my dinner last night but hindi pa ulit ako kumakain.”

I glared at her jokingly which made her giggle. 

“What?” pagtatanong niya. Lord, bakit ganon, kahit pagod siya, ang ganda niya pa rin?

I can’t believe I hurt this girl.

“Bakit hindi ka muna kumain before ka umuwi?” pagpapagalit ko sakanya.

“I wanna go home to you na agad eh.”

Pause. Wait lang, okay, medyo nawala ‘yung pag-aalala ko don.

Kimi! Ang harot lang, Winter?!

I pouted and jokingly rolled my eyes, “Hindi nga tayo nagkikita eh.”

She then cling her arms around mine as she rested her head on my shoulders.

“I know. I was so busy,” she replied saka niya iniangat ang ulo niya para magtama ang tingin naming dalawa.

Lord, ang lapit po! 

Ang arte ko parang hindi ko pa nahalikan si Karina ‘no? Pero sabi nga nila, mas matamis  ang pangalawang pagmamahalan.

Pagmamahalan?!

Love is sweeter the second time around kasi ‘yon.

“Did you miss me?” she asked while staring into my eyes then her gaze went down to my lips for a split second saka ako ulit tinignan sa mata.

 Ramdam na ramdam ko ‘yung kabog ng dibdib ko. Diba dapat ako ‘yung bumabawi? Pero bakit ako ‘yung kinikilig? Hindi maari! Kailangan kitang paghirapan, Karina. Gusto kong maramdaman mo na I can pursue you all over again.

I smiled sweetly at her and gently nod my head, “Of course, I miss you… as a friend.”

Sumimangot siya agad saka lumayo sa akin na ikinatawa ko ng malakas. Hinampas naman niya agad ako sa braso saka ako inirapan.

Pikon.

“Bakit?” I asked chuckling. “Friends naman tayo ah?”

“Ah, friends? Sure ka? Friends?” masungit niyang paghahamon. I shrugged habang nakangiti.

“Oo. Friends tayo,” I replied. “Sabi ko sayo diba? Babawi ako. Paghihirapan ulit kita.”

Her expression soften then she let out a breath.

“Sorry, I forgot. Ang dami ko nang iniisip. But you’re right, we’re friends. I don’t want to rush everything.”

We smiled at each other sala ko kinuha ang kamay niya and massaged the back of her hands para naman mawala kahit papaano ‘yung pagod niya. Kahit kaunti lang.

“You should rest, Kal—Karina. I’ll make you breakfast before ako umalis. Reheat mo nalang sa microwave, okay?”

“You don’t have to. I can order nama—”

“But I want to. Gusto kong masanay ka na sa ganito because I know for sure, this time, hindi na ako mawawala.”

I stood beside Teacher Kazuha habang pinapanood namin na maglaro ang pamangkin ko kasama ang mga classmate niya sa ballet class. Ngayon nalang ulit ako nakabisita dahil nga I was focused sa restaurant the past weeks. It’s either si Kuya ang nagsusundo kay Kat paminsan-minsan or si Karina kapag walang shoot. Mas okay na rin ‘yun at least, mas nagiging close sila ni Karina habang lumalaki siya.

“Ang harot harot talaga ni Kat,” sambit ko saka natawa habang naghahabulan silang magkakaibigan sa studio. Bitbit ko si Tabi dahil gustong-gusto ni Kat na kalaro si Tabi sa kotse tuwing sinusundo namin siya.

“She’s very friendly. Friend niya lahat ng classmates niya,” Kazuha replied kaya mas lalo akong napangiti.

“I was wondering…” she continued kaya napatingin ako sakanya. “Kat brags about her Tita Win’s restaurant kasi palagi. Open ba kayo today?”

I raised both of my eyebrows. Etong pamangkin ko ang yabang. Mamaya hindi naman type ng ibang tao ‘yung pagkain sa restaurant.

“Today? Uhh, yes, we’re open. Why?”

“I want to eat there,” nahihiyang sagot ni Kazuha. “Is it okay?”

Natawa naman ako ng bahagya. Parang ewan naman to si Teacher. Bakit naman hindi magiging okay?

“Oo naman,” I chuckled. “Sabay ka na sa amin. Have lunch with us.”

She quickly shook her head sa sinabi ko. 

“Oh, no, it’s fine. I’ll book a grab nalang. Nakakahiya.”

“No, I insist,” sagot ko. “Sumabay ka na sa amin. Parehas naman tayo ng pupuntahan and besides…” napatingin ulit ako sa pamangkin ko. “Kat would really love it kapag kasama ka namin.”

“But I don’t want to burd—”

“You’re coming with us, Teech. I hope you’ll love it there.”

We both smiled at each other as she sighed defeatedly, “Fine. I’m sure I’m going to love it. Ikaw ‘yan eh.”

When we arrived, hinayaan ko na munang i-admire ni Kazuha ‘yung restaurant and then I introduced her sa mga staff ko. I even joked na they should treat Kazuha with utmost respect dahil teacher siya ng pamangkin ko. Baka kako pahirapan niya si Kat kapag hindi siya nasarapan sa luto.

Ayun, doon ko nalaman na sobrang sakit manghampas ni Kazuha. Jusko. 

Sabay-sabay na rin kaming tatlo nina Kat nag lunch sa VIP room para naman hindi masyadong maingayan si Kazuha since maraming taong kumakain ngayon dahil nga lunch. Besides, kasama ko si Tabi. Hindi naman pwedeng hayaan ko lang sya sa dining hall lalo na’t may mga matatanda and kids. 

Marami din naman kaming napagkwentuhan ni Kazuha habang kumakain kami. Naikwento niya na from Japan daw talaga siya and she studied sa Netherlands ng ballet. Shempre ako, hangang hanga ako sakanya. She pursued her passion. Feeling niya daw kasi she was born to do this.

Nahuli niya ‘yung kiliti ko doon. Kasi naman, alipin din naman ako ng passion ko, which is cooking. 

Nagkwento na rin ako ng mga malilit na bagay tungkol sa akin. Needless to say, I was comfortable around her. Parehas kasi kaming hindi naman ganun kadaldal and nakikita ko ‘yung sarili ko sakanya. I even told her na next time, sama siya sa mga event namin. She’s not a stranger after all.

After namin mag lunch, I offered her na ihatid na siya sa bahay niya but she refused na. Masyado na raw niya akong inaabuso. Parang ewan lang. She said na next time, dadalhin niya raw ako sa pinakamasarap na japanese restaurant na nakainan niya dito sa Manila.

Aba’y agad naman akong pumayag.

After that, we bid each other goodbye then hinatid ko na rin si Katkat sa bahay nila. 

“So anong plano mo? Paano mo aayusin ‘yung sainyo ni Karina?” tanong ni Ning habang nakatambay kami sa condi niya with Gigi. Nasa shoot pa kasi si Karina kaya naman mas minabuti ko nang tumambay muna dito.

Kakatapos lang namin mag dinner and we decided to rewatch The Queen’s Gambit. Grabe, crush na crush ko talaga si Anya Taylor-Joy. 

“Well, gusto ko muna sanang kausapin ‘yung mga taong involved sa amin ni Karina,” I replied. 

“So, Jeno and Rina’s family?” tanong naman ni Giselle. I let out a breath saka tumango.

“Don’t tell me you still consider Jeno as your friend after nang ginawa niya?” tanong ni Ning saka pinause ang pinapanood namin. Nasa part na kami na kakalabanin na ni Beth si Borgov.

“No, pero as a decent human being, I want to ask him kung bakit niya ginawa ‘yun. He messed up our relationship—‘yung buhay ko ng ilang months.”

“Okay, pero paano ‘yung mga Yu? Girl, mga kapatid pa lang ni Direk, nakakatakot na,” Gigi commented kaya mas lalo akong kinabahan. Actually, ‘yun din talaga iniisip ko. Hindi ko alam kung paano ako magpapaliwanag sakanila. 

Baka umuwi pa si Ate Irene galing New York para lang sabunutan ako.

“I don’t know,” I replied, sighing. “But one thing’s for sure. I’m going to fix everything. I don’t want to lose Karina again.”

Natahimik ‘yung dalawa pagkasabi ko non at ilang segundo pa, sabay silang tumili na para bang kinikilit saka ako pinaghahampas ng throw pillow.

“Ang landi landi mo, Winter!”

“Baklang bakla ka na talaga!” 

I literally laughed out loud and covered myself with my arms para hindi na nila ako hampasin. Kainis ‘tong mga ‘to!

“Speaking of Direk…” panimula ni Ning nang matapos na kami sa paghaharutan naming tatlo. “Medyo nag tan na si Direk ‘no? Parang gusto ko din.”

I chuckled.

“Gaga, shempre babad lagi sa arawan.”

“Saan sila nagshoshoot ngayon?” tanong naman ni Giselle saka may ipinakita sa phone niya. Nagpost si Jisoo, ‘yung bida sa teleserye na ginagawa nila Karina, nang Instagram story na kasama si Karina sa isang party. May mga nakapaligid din na mga lalake sakanila. Not sure kung party ‘yun but kitang-kita ‘yung bottles of tequila sa lamesa habang nasa isang madilim na room lugar sila with lots of party lights.

partying with the gorgeous direk @karinayu 

“Nasa club sila tonight?” tanong ni Ning sa akin. 

I furrowed my eyebrows. Wala namang nasabi sa akin si Karina na paparty siya pero… need niya ba talaga magsabi sa akin? Sabi ko nga diba, we’re friends?

“Uhm, wala siyang sinabi sa akin eh.,” I replied then checked my phone kung nag text ba siya.

Wala. 

Kaninang tanghali pa ‘yung last conversation namin when I said na kasama ko si Kazuha mag lunch. She never replied na kaya I thought nasa shoot pa siya.

Ganun naman kasi kami lagi.

“Pero that’s okay,” dagdag ko dahil natahimik ‘yung dalawa. “She deserves naman to have her leisure time. Lagi nalang siyang nagtatrabaho.”

“Hindi ka nagseselos?” tanong ni Ning sa akin kaya napairap ako sakanya.

“Bakit ako magseselos? Kahit magsama-sama sila, ako pa din naman pinakamaganda sa paningin ni Karina.”

“Yuck, Win. Para kang highschool,” reklamo ni Gigi na naging dahilan ng pagtawa ng malakas ni Ning. 

Etong best friend ko, basta lumalabas sa bunganga ni Gigi, tumatawa agad siya eh. Akala ko ba allergic siya sa lumpia?

When I woke up this morning, agad kong chineck ang phone ko pagkagising na pagkagising and saw a message from Karina around 4 AM kanina. Nakatulog na ako kakahintay sakanya kagabi.

[4:23 AM] Kal: hi sorry i wasn’t able to reply i just got home

I frowned. ‘Yun lang? 

I mean, I sent her a few messages kasi, asking if okay pa siya and I hope she’s having a great time. I even told her na itext ako kung gusto niya magpasundo but I guess not. Nag worry kaya ako, hello? Pero bakit parang ang cold?

Or nagooverthink lang ako?

Hinayaan ko na muna ang phone ko and decided na maghilamos na muna. Sunday ngayon, that means, dito tatambay sina Ning and Gigi. I just hope na walang alis si Karina ngayon para naman kumpleto kaming apat. 

Nakakamiss na rin kasi.

A