Ilang araw ako nag plano para sa araw na ‘to.

I had to speak with Jaemin after seeing his interview, so I did. I'm not sure why, but I still feel the need to talk to him. Siguro, iniisip ko baka yun na yung last na magkikita kami.

Yun naman yung gusto ko diba? 

Kaya for the first time in almost eight months, I texted him. I told him na gusto ko siyang makausap. He asked me kung napanood ko ba yung interview and I said yes. Alam niya na yung reason kung bakit ko siya kakausapin. I wanted to talk to him the day after I watched the interview pero nag request siya na kung pwede hours before his flight nalang daw.

Baka kung pwede raw na ako yung maghatid sakanya sa airport. 

“I just want to see you for the last time, pup.”

I no longer refused. My resentment for him has turned into admiration for him. He is finally pursuing his dream. He's even making it bigger. Hindi naman na ako galit sakanya. I’m finally at peace with how our relationship ended. If we wanted to fix it, we could have done so after the misunderstanding. 

After a few months of wallowing, I finally accepted that he wasn’t coming back.

It took me a long time to get to this point, but I’m so glad that I finally made my peace with our breakup. I know that everything happens for a reason, and our breakup was no exception. It may have taken me a long time to get to this point, but I’m glad that I’m finally ready to let him go.

5 AM yung flight niya papuntang Los Angeles kaya naman nagkita na kami around 2 AM. Siya yung sumundo sa akin sa tapat ng bahay ni Karina. Alam ni Ning na magkikita kami kaya hinintay niya muna akong makaalis para masara niya yung pinto. She asked me kung kakayanin ko ba mag-isa kaya tumango naman ako.

“Magpapaalam lang naman ako sakanya.”

Kita ko yung lungkot sa mga mata ng kaibigan ko when I said those words. Matagal din naman kasi kaming magkakaibigan and para ngang kasama na siya sa relasyon namin ni Jaemin dati kaya siya yung pinaka-naapektuhan noong naghiwalay kami.

Hindi niya raw matanggap na hiwalay na kami. Jaemin is her closest friend sa mga kaibigan niyang lalake. He’s goofy and funny just like Ning. Kapag nasa condo kaming tatlo dati, sila yung nag-aaway sa mga maliliit na bagay. Sila yung nag-aaway sa remote. Sila yung nagtuturuan kung sino yung maglalabas ng basura. Sila yung halos magsuntukan kapag naiinis na sila sa isa’t-isa. Kaya alam ko na pati si Ning ay nahirapan noong naghiwalay kami. Mas pinili niya ako pakinggan kaysa kay Jaemin.

Lumabas si Kuya Eric, yung long-time bodyguard ni Jaemin, nang makalabas ako sa gate ng bahay. Binati niya ako at parang gulat pa na when he first saw me saka binuksan ang passenger door ng van. I know Kuya Eric, I know. Doon ko nakita si Jaemin na nakatingin sa akin ng nakangiti.

Nagpasalamat ako kay Kuya Eric bago niya isinara ang pinto after I settled beside Jaemin. Alam niya naman yung relationship namin ni Jaemin and siya pa nga yung laging nagbabantay sa amin kapag lumalabas kami ni Jaemin kapag nagda-date kami. I’ll surely miss him.

Nagsimula nang umandar ang van habang may mahinang music ang tumutugtog sa sterio.

“Shall we grab coffee first?” tanong ni Jaemin sa akin. Customized and van ni Jaemin. May dalawang la-z-y boy, kung saan kami nakaupo and a foldable bed sa likod nito. Minsan, dito siya natutulog kapag inuumaga na sila sa shooting. It’s a simple all black interior lang sa loob. He doesn’t want anything fancy naman talaga ever since. 

“Sure. I prefer na mas malapit sa airport para hindi ka na hassle,” sagot ko naman. Tumango nalang siya and told Kuya Eric na ipunta kami sa Coffee Project. He decided na doon nalang kami mag-usap sa loob ng van dahil baka raw ay may makakita pa sa amin kung tatambay kami sa labas. Sinabihan naman daw niya si Kuya Eric to give us some privacy kapag nakabili na siya ng coffee namin. Tatambay muna ata siya sa loob ng shop.

“So…” 

“So…”

Sabay kaming nagkatinginan ni Jaemin at napangiti. I sipped on my hot choco habang si Jaemin naman ay nakatingin lang sa akin. I feel conscious. Dati, I loved it when Jaemin looks at me pero now, it makes me sad. Kahit naman nakangiti siya, kita ko pa rin yung lungkot sa mga mata niya.

I cleared my throat. “So, what your plan pagdating mo sa LA?” pagtatanong ko. He glanced outside of the window and took a deep breath.

Okay lang naman siguro maging ca