Is she mad?

Have I done something wrong?

Little Joohyun cant sleep that night. She keeps thinking on that kid. That bear-like kid.

Seulgi

I thought we're friends? o baka naman hindi?

Then why does she have to smile whenever she look me? The way her eyes disappear kapag nagtatagpo ang mga mata nila. Minsan nga kumakaway pa ito sa kanya kapag nakikita sya nito sa malayo. Paminsan minsan nya rin itong nahuhuli na nakatingin sa kanya kapag flag ceremony. Palihim tuloy syang napapangiti kapag naabutan nya ito at tarantang iiwas ng tingin sa kanya.

Walang smile. Walang wave. She called her pero mas pinili nitong pansinin ang kaklase nya na she thinks ay may away sa pagitan nila.

She knew Seulgi heard her. Pero bakit di manlang sya nito tinapunan ng tingin?

Joohyun get distracted by the soft footstep outside her room. Omo its Mommy! She immediately turned the lights off and covered herself with a blanket. Narinig nya ang mahinang pagbukas ng pinto. Nang masiguro ng Mommy nya na tulog na sya ay umalis na ito. Nakahinga sya ng maluwag. Pew!

She thought that maybe Seulgi had a bad day yesterday kaya di sya nito masyado napansin. O baka naman hindi lang sya nito nakikita. And so she tried her luck tomorrow morning. Usually naman ay maaga sila ng mama nya lagi pumapasok ng school. Wala pang 6:30 ay nandoon na sila. Kaya nga nasa kanya ang susi ng classroom nila.

"Mommy uhhh sama ako sa room mo" sabi nya dito habang hindi nakatingin. She refused to. Baka makahalata ang Mommy nya na may agenda sya.

"Why?"

"I left my pen in your drawer Mommy. Wala akong gagamitin mamaya" she secretly draw an invisible cross in her palm. Sorry I lied.

"How about the pen you used last night? Di ba gumawa ka ng homework mo?" nagtatakang tanong ng Mommy nya. She stops walking. Oh no. Think Joohyun. Think!

"Ah…that-that pen is my favorite Mom. Gumaganda sulat ko Mommy kapag yun gamit ko" mas lalong kumunot ang noo ng Mommy nya. Tiningnan sya nito ng maigi. Im dead! 

"Ok go with me" her eyes widen at di nya mapigilang matuwa dahil sa pagpayag ni Mrs. Bae. Joohyun excitedly grabbed her Moms hand at niyakap ito.

"Thank you Mommy you're the best!" nawiwirduhan man ay pinagsawalang bahala na lamang ito ng guro.

Pagpasok nila ng room ay iilan pa lamang ang estudyante. Her eyes instantly search for that kid but unfortunately shes not around yet. She thought….

"Saan ba dito yung sinasabi mong ballpen anak?" rinig nyang tanong ng Mommy nya.

Lumapit sya dito at kinakabahang naghanap ng "paborito nyang ballpen". Paano nya ba sasabihin na wala pala dito yun? This is why lying is no good! Kunwari na lamang syang naghanap doon. Kahit ano nalang siguro tutal napakadami naman nitong ballpen ng Mommy nya. Mahilig kasi itong mangolekta. Different colors. Yung iba nga may glitters pa.

"Ihhh hindi kaya mas astig si Sasuke!"

"Si Naruto naman ang bida kaya wala akong pake sa Sasuke mo!" her hands automatically stops searching the moment she heard that familiar voice. Joohyun looks up and there she saw the reason why she slept late. She smiled. Seulgi scratching her cheeks and frowning but why does she have to be that cute? Her hair bun was a little bit messy but it looks good on her. Halatang sya lang ang nag ayos sa sarili. Halos nasa pinakatuktok na kasi ito ng ulo nya! May kausap itong batang lalaki na kaklase ata nila. Mas maliit ito kay Seulgi.

"Mas magiging malakas si Sasuke tingnan mo pustahan tayo sya makakalaban ni Naruto sa huli!"

"Wala nga akong pake basta bida tiyak mananalo! Ano bang pinaglalaban mo?" nanggigigil na sagot ni Seulgi. Halatang inis na. Pero nakakatuwa pa din ito panuorin. Joohyun just staring as the two keeps on bantering. She didnt notice that her mother is watching her too.

"Nahanap mo na 'nak?" nagulat si Joohyun sa tanong na iyon ng Mommy nya. Kumuha na lamang sya ng kung ano doon at dali daling naglakad palabas.

"I-ito na Mommy. Alis na po ako" sinadya nyang lakasan ang boses nya na tagumpay naman nyang nagawa dahil nagtinginan sa kanya ang mga estudyante ng Mommy nya. Kasama na doon si Seulgi. But Joohyun smile fell when Seulgi immediately look away from her. Inakbayan nito ang kausap.

"Ah basta mag aaway pa ba tayo? Ang mahalaga maganda si Hinata!" she heard seulgi said, dragging her classmates papunta sa labas.

"Si Sakura!"

"Ihhhh si Hinata nga!"

She's mad for sure and she have no idea the reason why.

"Are you okay girl?" Joohyun shook her head lazily. Her chin resting on her right palm. Kanina pa sya nakasilip sa labas ng bintana ng classroom nila.  Really. What did I do? Maybe I said something bad to her? But how? when and what when all she can think of whenever she see that kid is her cuteness? Those charming eyesmile. 

Dalawang araw na hindi sya nito pinapansin at tinitingnan. Kung magpapakita pa sya ngayon at ganun pa din ay magiging tatlong araw na! Nagawa niyang i-offer ang sarili nyang tumbler magpapansin lamang pero nagawa sya nitong tanggihan. And as if her heart made its own wound. Why do I feel like this? What is this?

"Pinagalitan ka ba ng Mommy mo? Huy girl umiiyak ka!" naramdaman nya ang may kalakasang hampas sa kanya ni Carlito pero parang mas masakit pa doon ang nafifeel nya ngayon.

"I'm not!" pagalit nyang sigaw. Kinuha nya sa bulsa ang panyo at pasimpleng pinunasan ang mata. Bat naman sya iiyak?

"I'm not pero nagpupunas. Hoyy magsabi ka nga. Nag away ba kayo ng Mommy mo?" pilit syang tinitingnan ng katabi kayat agad syang tumayo. Feeling nya may babagsak na naman.

"Don't follow me!" utos nya dito ng akma sya nitong susundan. She hurriedly went outside their classroom.

What did you do to me, kid? 

Hindi sya sumama sa stage para sumayaw. Parang bigla nyang nakalimutan ang dance step. Right word Irene, TINAMAD.

"Did you cry?" Sunmi asked while looking at her. Checking her eyes. Masyado bang halata?

"Napuwing lang ako" mahina nyang sagot. Nagsisimula ng gumalaw ang mga estudyante sa paligid nya. Bakit ba kailangan pa gawin to tuwing umaga? Napilitan nalang din sya tuloy sumayaw dahil nakabantay ang masungit nilang adviser.

"Wew galing galing" puna sa kanya ng kaklase nyang katabi nya sa pila. She smirked at mas lalo pang ginalaw ang katawan maging ang ulo nya. Napanganga ito. Napansin nya naman si Sunmi na mas lalong pinag iigihan ang pagkembot. Di nya tuloy mapigilang mapatingin sa taas and there she saw that dainty kid. Finally looking at her way! Natigil tuloy sya bigla sa ginagawa. Hindi na ba sya galit? Mas lalo pa syang napangiti ng hindi nito tinanggal ang tingin sa kanya. Seulgis eyes were blinking. Napansin nya ang pagkalabit ng kaibigan nito sa kanya at itinuro ang Mommy nya na pinagmamasdan sila sa gilid. She chuckled but immediately stop when Joohyun saw her adviser not far from them. Masama ang tingin nito sa kanya. Lagot.

_________&&__________

"Listen class" awtomatikong umangat ang ulo ng mga bata at tumingin sa likuran kung nasaan banda sila ng Mommy nya. "Aalis muna ako at wag kayong mag-iingay. Ate Irene will be watching you. When you hear the bell rang pass your activity to her. Again, dont make unnecessary noises. Am I making myself clear children?" 

"Yes Ma'am" sabay sabay na sagot nito bago magsibalikan sa ginagawa. Wala silang klase nung hapon na iyon dahil may pupuntahang seminar ang adviser nila. Hindi naman na muna sya umuwi dahil ayaw ng Mommy nya. Masyado na daw pasaway ang little sister nya at kung dadagdagan nya pa ay baka sukuan na sila ng yaya nila. Kaya dito nalang sya nagstay and decided na gawin nalang ang iniwang activities sa kanila. May extrang armchair naman ang Mommy nya at ito ang pinagamit sa kanya. Nakapwesto sya katabi ng teachers table sa likod. Pero pinalipat sya doon sa mismong upuan ng Mommy nya ng umalis na ito. She looks around the classroom. Ang galing talaga ni Mommy magpasunod ng estudyante. She really had a big admiration and respect towards teacher. It takes a big heart to educate young minds. Yung pasensya ng mga guro ang mas lalo nyang hinahangaan. Paano nila nagagawa ihandle ang ganito kadaming estudyante ng mag isa?

Nang tumunog ang bell ay sabay sabay nagsitayuan ang mga bata. Agad silang pumunta sa direksyon nya at walang sabi sabing inilapag sa harapan nya ang mga papel. Yung iba masyado pang nagmamadali at atat nang lumabas. May papel pa na nahulog sa sahig. Parang gusto nya tuloy bigla tawagin ang Mommy nya. She cant handle this! And when she was about to pick up the paper ay may nauna nang pumulot dito. Si Seulgi.

"Ano ba naman Moonbyul hindi manlang ayusin! Kahit kailan talaga ang kalat kalat mo" naiinis na reklamo nito sa may ari ng papel.

"Makalat ka pala Byul eh hahahaha" pang aasar ng isang kaklase nilang lalake. Sumama naman ang tingin ng sinasabi nilang Byul at dinuro ito. Nakaramdam sya ng kaunting kaba dahil baka magkaroon ng suntukan dito gayong wala ang Mommy nya.

"Wag mo'kong inaano dyan Kristian kung ayaw mong dugo ang lumabas dyan sa ilong mo imbes na uhog" pagbabanta nito. Natakot naman ang sinabihan at nagtatakbo palabas.

"Pasensya ka na sa mga classmate ko Ate Irene hehe mga pasaway" nabaling ang atensyon nya kay Seulgi na ngayon ay inaayos na ang mga papel sa harapan nya. Unti unti syang napangiti.

"Thanks" she said. Napansin nya ang pagtitig nito sa papel. "Bakit?" umangat ang tingin nito sa kanya.

"Favorite mo po ba ang Math ate?" mabilis syang umiling.

"No. I mean marunong naman ako magsolve but not to the point na magiging favorite ko na sya. Why do you ask?"

"Hoy Seulgi di ka pa ba lalabas?" pareho silang napatingin sa nagsalita. Si Joy. Napansin nya ang pagtaas ng kilay ni Seulgi.

"Mauna ka na pakisabihan nalang si Kuya Pipoy na hintayin ako! Mabilis lang 'to"

"Ayoko nga bahala ka dyan m