Chapter 7

Kahit Bata Pa Ako
Please Subscribe to read the full chapter

For now I'll be stuck in this beautiful nightmare
'Til you come back, I'll be standing right here
Do I ever cross your mind
You used to be something like a beautiful daisy
But now you're like a rose with your thorns how you hurt me
Do I ever cross your mind
Anymore

Nagising ako dahil sa ingay na nanggagaling sa labas. Inabot ko ang aking cellphone na nakapatong sa bedside table para silipin kung anong oras na. Napapikit pa ako dahil sa ilaw ng screen na sumilaw sa mga mata ko. 

Sampung minuto bago mag ala sais. 

Sino namang magpapatugtog dito sa bahay ng ganito ka aga? Nakakapanibago naman kung si Yeji dahil kahit kailan hindi yun gumigising ng ganitong oras maliban lang kung may klase. 

Used to be lovers now we enemies
You mess me up, you mess me up
There really ain't much left that I could say
I'm rolling up, I'm rolling up
I need some medicine to numb the pain
I'm drowning now, I'm drowning now
I shoulda never gave you the key
To my soul, yeah

Gusto ko pa sanang bumalik sa pagtulog ngunit alam ko sa sarili kong malabo na itong mangyari dahil sa ingay. Grabe pati dito sa kwarto dinig ko! Ginulo ko ang gulo ko ng buhok. Ang pangit naman kabonding , kainis tatlong oras lang ata ang naitulog ko.

Si Doc kasi!

Wala akong nagawa kung hindi ang bumangon. Dumiretso ako sa banyo upang maghilamos.

"Why are you still awake?"

"Im doing something"

"Work related? Wow"

"Ikaw bakit gising ka pa?"

"I told you, i cant stop thinking about what you did kanina"

Ilang beses ko nang pinaulit ulit sa utak ko ang palitan namin ng messages na inabot ng madaling araw bago ako matulog or safe to say, bago nya ako pilitin na matulog na. 

Hanggang ngayong paggising ko naiisip ko pa din. Napailing nalang ako sa sarili.   Hindi na muna ako nagpalit ng suot kong pajamas, dumiretso na ako sa baba para magkape. Kailangan ko ng kape, yung puro! Pampagising. Juskopo baka antukin ako mamaya sa trabaho.

I wanna be your lover
Don't wanna be your friend
Wish we could be forever
But I know this ain't it

"Ano bang ginawa ko?"

"Engineer Kang the great pretender"

"Madami kaya akong ginawa kanina"

"And you replied to my message kanina"

"Your point?"

"Huh! why are you like that?"

"Like what?"

"Pasaway"

Natigil ang mga paa ko sa paghakbang. Nasa may pintuan na ako ng kusina nang madatnan ko ang salarin sa panggugulo ng tulog ko. 

For now I'll be stuck in this beautiful nightmare
'Til you come back, I'll be standing right here
Do I ever cross your mind
You used to be something like a beautiful daisy
But now you're like a rose with your thorns how you hurt me
Do I ever cross your mind
Anymore

Pinagkrus ko ang mga braso at sumandal sa pinto. Naiinis man, hindi ko mapigilan na matawa sa itsura nya. Feeling anak ni mama! Sumasabay sya sa kanta habang naghahalo ng kung ano sa tasang hawak. Kape ata o gatas? Hindi naman yan umiinom ng kape! Hindi pa sya humaharap. Hindi nya ata ako maramdaman dahil  sa lakas ng tugtog nya. Nakigamit pa ng speaker!

Do you ever, do you ever
Dream about us together
Do you ever want forever
But this ain't it

Bagay sana sa kanya ang suot na round neck blue shirt na may nakasulat na "pulis" sa likod, jogging pants at athletic shoes kung hindi lang sya mukhang tanga sa pinaggagagawa nya. Damang dama nya talaga ang pagkanta, hula ko nag iimagine na naman sya na nasa stage sya. Pilit nyang itinataas ang kanyang boses upang masabayan ang kumakanta. Umubo pa nga! 

For now I'll be stuck in this beautiful nightmare
'Til you come back I'll be standing right here
Do I ever cross your mind
You used to be something like a beautiful daisy
But now your like a rose with your thorns how you hurt me
Do I ever cross your mind
Anymore

"Tangina!" sigaw nya kasabay ng pagtatapos ng tugtog nang madatnan nya ako pagharap nya. Muntik na syang matapunan ng tinimpla nya kung hindi lang nya ito mabilis na nailayo.  Rinig na rinig sa loob ng bahay ang malutong nyang mura. Napahagikhik ako. Nilapitan ko sya. Gamit ang mga paa ko, hinila ko ang malapad na basahan sa sahig upang punasan ang natapong gatas. Sabi na eh.

"Susumbong kita kay mama nagsasayang ka ng gatas"! pagbibiro ko sa kanya.

"Tch bat kase nanggugulat? Ako na" inagaw nya sa akin ang ginagawa. Hindi na ako nakipag agawan. Humahapdi na ang sikmura ko.

"Bat kase ang lakas ng tugtog? Gaga ka nambubulabog ka ng tulog!" sagot ko habang kumukuha ng tasa. Nangunot ang noo ko nang mapagtantong ginamit nya ang paborito kong tasa! Tiningnan ko sya ng masama.

"Opps akala ko hindi ka pa magigising im not sorry" maarteng sabi nito pagkatapos ay naupo na sa harap ng aming mahabang lamesa.

"Ang galing mo talaga mambwiset ng umaga eh no?" kumuha nalang ako ng iba. Wala akong magagawa, nasa kanya na eh. Nauna na sya hindi ko na pwede makuha ulit. Nung matapos ako, humila ako ng upuan upang maupo kaharap nya. Kumakain na sya. Tiningnan ko ang mga pagkain na nakahanda. May sinangag, pritong itlog, cheesedog meron ding tinapay. Tumayo ako upang kumuha ng palaman sa ref.

"Naabutan mo ba si mama?" tanong ko sa kanya. Alam ko naman kasing si mama ang nagpapasok sa kanya dito. Atsaka sya din ang nagluto dahil napakaimposible naman kung itong babaeng ito ang gumawa. Pagwawalis nga olats yan eh!

"Oo ang bilin nya bago sya umalis wag daw kitang gisingin hayaan daw kitang malate" tinaasan ko sya ng kilay. Bumalik na ako sa aking pwesto.

"Mukha mo" sabi ko habang nagpapalaman ng tinapay. Hindi ako mahilig mag almusal ng kanin lalo na wala si mama. Napipilitan lang ako minsan kapag nandito sya. Pinagpalaman ko na din sya at nilagay ito sa plato nya. Agad naman nya itong kinuha.

"Mukha ko maganda. Anong feeling mabungaran ang isang katulad ko pagkagising mo palang?" nagmamalaking sambit nya sabay kagat sa tinapay. Nakita ko kung paano sya napangiwi. Dahil ito sa nilagay kong palaman na sinadya kong damihan. Alam kong hindi sya mahilig sa chocolate lalo na nutella yung palaman na kinuha ko. "Salamat ha" sarkastiko nyang sambit. 

"Ubusin mo yan mahal ang bili ko dyan" pang aasar ko. Inapakan nya ang paa ko sa ilalim ng lamesa. "Aray!" umirap lamang sya.

"Serves you right" hindi nalang ako gumanti. Inaantok pa ako. Panay pa din ang hikab ko kahit pa nakatatlong lagok na ako ng kape.

"At sino namang pumuyat sayo?" tanong nya pagkatapos ng ilang minutong katahimikan.

"Eh bakit ka nandito?" wala namang problema kung nandito sya dahil tumatambay naman talaga sila dito ni Wendy ng walang paalam sa akin. Nakakapagtaka lang na ganito kaaga ang pagbisita nya at may duty pa sya.

"Wala lang" tahimik na sagot nya. Tinitigan ko sya. "Ano na naman?"

Hindi mo'ko maloloko Ligaya.

"Sige kumain ka pa. Ubusin mo yan kahit wag mo nang tirhan si Yeji" inusog ko sa kanya ang mga pagkain. Hindi na naman 'to nakakain ng maayos kagabi sigurado ako.

"Ang corny mo" reklamo nya. Hindi na sya makatingin sa akin ngayon. "Okay lang naman ako"

Alam kong hindi. Kung sa sarili nya syang bahay natulog kagabi, hindi na sya mag aabala pang pumunta dito. May kutob akong pinauwi na naman sya ng daddy nya. Ano na naman kayang pang mamaliit ang sinabi sa kanya?

"Tch hayaan mo na kahit anong gawin nila hindi mababago ang isip kong tumandang pulis habang buhay" sabay kaming natawa sa sinabi nya. Hindi ako masyado nag aalala sa kanya sa mga ganitong bagay dahil alam kong kaya nya. Shes stronger more than I think she is. Basta nandito lang kami ni Wan para sa kanya. "Eh ikaw? Sino itong naririnig kong rider na naghatid sayo kagabi?" nag aakusang tanong nya. Nabilaukan tuloy ako ng kapeng kahihigop ko palang. Agad naman nya akong binigyan ng tubig. Namumula na ata ako sa kauubo. Piste!

"Bwiset ka. Anong rider?" tanong ko nang mahimasmasan. Hinilot hilot ko ang lalamunan pati dibdib.

"Nakamotor na itim. May malaking helmet. Matangkad. Magandang babae pero parang lalaki kumilos" 

Anong sinasabi nya?

"Di kita maintindihan"

"Thats how people described her last night. Lumabas ako para magpalamig ng ulo nang marinig ko ang tsismis tungkol sayo"

Walanghiyang yan! Sa kanto na nga lang ako nagpababa eh.

"And they suspected na baka sya din daw yung nakakotseng dalawang beses ka nang hinatid."

Si Doc.

"Ano ako artista?" naiinis na sambit ko.

"That'll never happen. So sino nga yung rider kagabi?" pangungulit nya pa. 

"Hindi kasi sya rider! Si Ms. Kim yon supervisor ng isang construction firm na kasama sa project" paliwanag ko. Tumaas ang kilay nya.

"Let me guess, youre th

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
Hi_Bae23 #1
author baka naman may p update ka po hehe
Moksy23
#2
Chapter 46: miss kuna to!! bake nmn otor 😭
gizayle #3
when po ulit update, otorrrr? miss ko na sila 😭
cht1bdiputsz69 #4
Chapter 24: txnginx authornim!! ang sakit kay Joy!😭😭😭
KangRenJun #5
Chapter 38: Hi authornim baka naman alam nyo po kung saan merong eng sub nung kanta hehe wala kasi akong mahanap sa YouTube at gogol e. TIA
Goeynceilove
35 streak #6
Chapter 46: Ahhhh akala ko angst na
Mabuti nman Author-nim KILIG pa rin sya 🐻🐰😘😘😘
BlcknWhtKeys
#7
Chapter 46: Akala ko matuluyan na yung drama. Hahaha. Pero hinihintay ko talaga yung kasunod nung nawala si doc. Wait… parang flashback ba to, sorry, medj naguguluhan lang ako😵‍💫😵
KangRenJun #8
Chapter 33: Putangama!!!!!!!! Bakit may pagkandong ante!!???
KangRenJun #9
Chapter 30: Parang mahihimatay na ako sa kilig 😭😭
KangRenJun #10
Chapter 29: Doc ano ba talaga tayo?? Ganyan dapat Seulgi