"Are you still available tonight?" 

Mas lalong nag init ang pakiramdam ko sa tanong nyang iyon. Aware kaya sya sa mga lumalabas sa bibig nya? Dahil kung hindi, ibig sabihin lang noon na ganito talaga sya sa lahat ng tao. Hindi lang sa akin. Pero kahit ganun, hindi ko pa din mapigilan ang  kiligin. Hilingin na sana, sa akin lang sya ganito. Napapikit ako ng biglang kumirot ang aking sentido. Nararamdaman ko na din ang pagbigat ng ulo pati ang pag init ng bibig ko. 

"O-oo naman. Hinihintay nga kita eh" napalunok ako sa sinabi ko, bahagyang napangiwi ng maramdaman ang pagguhit ng sakit sa lalamunan paglunok ko. Magkakasakit pa ata ako.

"Come here" 

Huh?

Tiningnan ko ang agwat naming dalawa. Hindi naman masyadong malayo ngunit hindi din naman ganun kalapit. Mga apat na hakbang ko siguro. Nanlaki ang mata ko nang sya na mismo ang humakbang papalapit sa akin. Itinaas nya ang kanang kamay. Anong gagawin nya?

"B-b-bak-" tuluyan na akong hindi nakapagsalita ng dumampi ang palad nya sa noo ko. Hindi ako agad nakagalaw. Tuluyan ng nanigas sa kinatatayuan. Nakatingkayad pa sya upang maabot ako. 

"Your voice doesnt sound as usual, your eyes are weak, you're sweating and yet shivering" napayakap ako sa sarili dahil sa sinabi nya. Kanina pa nga ako nilalamig. "You have difficulty swallowing, you keep pressing your temple, touch test is not reliable, but as I feel yours, your temperature is different from mine. Tatrangkasuhin ka Engineer" seryosong paliwanag nya. Grabe hindi pa nga ata nakakadalawang minuto ang pag uusap namin, nadiagnose na nya ako na may trangkaso sa pamamagitan ng pagtitig nya!

"Ngayon lang 'to, kanina wala naman" pinilit kong pasiglahin ang dating ko. Nahalata nya siguro ang pagkatamlay ko kanina, eh dahil naman yun sa kanya! Ni hindi ko nga alam na magkakasakit na pala ako.

Tuloy ang date! 

" You should be resting by now. I'll take you-

"Wag!" mabilis na tanggi ko. Hindi ako makakapayag na ganito na lang magtatapos ang gabi na ito. Na pagkatapos kong maghintay, mauuwi din naman pala sa wala. Baka kasi ilang linggo na naman ang abutin bago ko ulit sya makita. " I mean, wag muna tayong umuwi. Kumain ka na ba? Di ba ako naman ang taya ngayon? Okay lang ako. Kaya pa kitang samahan."  Please. Kumunot na naman ang noo nya. Na para bang hindi sya sang ayon sa sinasabi ko.

"Who said that? Yes we're going home. My home. Im taking you with me" Napanganga ako sa sinabi nya. Sa tingin ko hindi na talaga ako makakagalaw pa sa pwesto ko dito.  "Engineer?" Nabalik ako sa katinuan nung tawagin nya ako. Papasok na sya sa kotse nya. Humugot ako ng isang malalim na hininga.

Kayanin mo! Ginusto mo yan eh.

Nanlamig ang buong pagkatao ko pagpasok ko ng sasakyan nya. Dali dali naman nyang hininaan ang aircon nito.

"Should I shut this off instead?" undecided na tanong nya. Umiling ako. "Sure ka?" tumango tango ako. Ngunit hindi sya nakinig, pinatay nya pa din ito at binuksan ang bintana. "Its better this way" nakangiting sabi nya. Napaiwas ako ng tingin. 

Lord ang ganda po talaga. Kung hindi po sya para sa akin, ipilit po natin. 

"Put this on" napatingin ako sa inabot nyang lab coat. Sigurado ba syang ipapasuot nya sa akin yan? "Thats free size naman. Kasya yan sayo."

Hindi naman yun ang ibig kong sabihin! Hindi naman kami nalalayo ng shape. Mas matangkad lang ako ng kaunti sa kanya.

"Sigurado ka bang ipapasuot mo sa akin yan?" pagpapakipot ko pa. Marupok ako oo pero hindi naman masyado.

"Bakit naman hindi?" mabilis kong hinablot sa kanya ang coat at isinuot ito sa sarili ko. Ang lamig talaga. Amoy na amoy ko ang bango nya dito. Mas lalo ko pa itong iniyakap sa aking sarili. Somehow, gumaan ang pakiramdam ko.

 Nakaupo lang ako ng tahimik sa tabi nya. Hindi ko pa din makuha ang magsalita. Hindi pa maproseso sa utak ko na on the way na kami sa bahay nya. Kahit pinagpapantasyahan ko sya, hindi sumagi sa isip ko na makakapunta ako sa tirahan nya.

"You can connect your phone to my car if you want music." nagtataka ko syang nilingon.

"Bakit nasaan yung sa'yo?" tanong ko. Okay lang naman siguro na itanong ko yun di ba?

"Naiwan ko sa bahay" mas lalo akong napaisip. Naalala ko yung text namin kagabi.

"Umuwi ka?" curious kong tanong. Mabilis nya akong tinapunan ng tingin bago ibalik ang atensyon sa unahan. 

"Oo. I went home after my rounds. Quarter to five i think? Yeah. Maliwanag na yun eh. I slept but immediately woke up because of my phone ringing continously. Its a call from the Head Surgeon so as nervous as I was, nag ayos ako agad agad. Hindi ko namalayan na nakaalis na pala ako without it." naiiling habang natatawa. "Nakalimutan ko na nga kung saan ko iyon naipatong. Ngayon palang natin malalaman pag uwi".

Parang may kung anong pumiga sa puso ko sa kwento nya. Kaya pala hindi sya nakapagmessage kanina. Kaya pala wala ni isang text sa kanya kung tuloy ba o hindi dahil naiwan nya ito sa pagmamadali. Ni hindi nga sya nakapagpahinga ng maayos. Tapos ngayon, pinuntahan nya pa talaga ako dito. Na sana ay ipinagpahinga nalang nya. Ang kapal ng mukha ko na pilitin syang ituloy itong gagawin namin. Naalala ko bigla yung sinabi nya kagabi.

"I'll make time"

Oras para sa akin. Pero sa sarili nya meron kaya?

"What are you thinking?" mariin syang nakatitig sa mga mata ko. Nakatigil ang sasakyan. Tumingin ako sa harap. Red light.

"Do you make time for yourself?" maingat kong tanong habang pinapantayan ang paraan ng pagtitig nya.

"What are you saying?"

"Im curious, what are you doing when you're not doing anything?" mas lalo ata syang naguluhan. Dumami ang guhit sa mga noo nya. Ang cute. Narinig namin ang pagbusina sa likod. Green light na pala!  "Wag mo nalang akong pansinin" Bumalik na sya sa pagdadrive.

"What am i doing when Im not doing anything? Hmmm i dont know either. There are times, I do a self reflection." akala ko doon nalang magtatapos ang sagot  nya ngunit napatigil ako sa akmang pagsasalita nang may dinagdag sya. "I rarely use phone. It hurt my eyes. I prefer phone call than texting."

Okay?

"Until you happened."

Lalagnatin na ata ako! Doc naman eh.

"You happened to be that someone whos fond of texting than phone call"

Paano nya nalaman?

"Play some music. Baka nabobored ka na"

Tama. Sa ganitong pagkakataon kailangan may tugtog! This is so romantic. Feeling ko umaamin sa akin si Doc. Naiiyak ako.

Tila ako'y nakalutang na sa langit
Ngunit nalulunod sa 'yong mga ngiti

Putaragis!

The moment I connected my phone, the last song I listened earlier play. 

Hindi ko 'to inaasahan! Nakalimutan kong nagmarathon nga pala ako ng albums ni Sarah G habang naghihintay kay Doc T_T Nagpapanic kong inilipat ang kanta.

Hindi ko inisip, ako'y magmamahal pa
Ikaw lamang, sinta, sa akin ang magbabago pala
Wala nang mahihiling pa, wala nang hihigit pa

Waahhhh ano ba seulgi ayusin mo naman huhuhuhu. Hindi ko na mawarian kung ano bang pinagpipindot ko dahil sa pangiginig ng kamay. 

Singer

Wala akong maisip na ibang singer na babagay sa kanya. Ano bang mga kanta ni Sarah G na pasok sa taste nya? Eh ano ba kasing type nya pakinggan?T_T

Sa iyo (sa iyo) ang pag-ibig ko
Sa iyo (sa iyo), napako ang puso
Sa iyo (sa iyo), parang langit ang paligid ko
Sa iyo (sa iyo) alay ang awit ko

"This is Sarah G right?"

Ayan na nagtanong na sya. Tumango lang ako. Nakatutok pa  din sa phone.

Punyeta biglang wala akong maisip na ibang singer!

Sa iyo (sa iyo) ang pag-ibig ko
Sa iyo (sa iyo), napako ang puso
Sa iyo (sa iyo), parang langit ang paligid ko
Sa iyo (sa iyo), sana ay ibigin mo

"Youre a popster?" namamanghang tanong nya. Popster nga ba ako?

"H-hindi ko alam. Ano..magaganda kaya kanta nya!" nagulat sya sa biglang pagtaas ng boses ko. Hindi ko naman yun sinasadya, sadyang kinakabahan lang talaga ako. 

"I didnt say anything. Wala naman akong sinabing masama ah infact, it was amazing"

Talaga!

"Ano bang type mong music?" sa wakas ay tanong ko. Bakit ba kasi hirap na hirap akong mamili kung pwede ko naman syang tanungin?

"Let it be. I dont mind." nakangiti nyang sabi habang matamang nakikinig sa tugtog. Pinabayaan ko nalang din.

Pakinggan mo yan tutal ikaw naman naaalala ko kapag pinapakinggan ko yan!

Di mo napapansin
Ang aking damdamin
Dahil siya ang gusto mo
Kaya nasasaktan
Di ko maramdaman
Na kailangan mo ako

"Her song takes back memories. Childhood memories. Elementary days"

Mas lalong dumagundong ang puso ko sa kaba. Baka naaalala na nya? Pero ano namang maaalala nya dito sa kanta eh hindi naman nya alam na kinakanta ko to para sa kanya?

Kitang kitang iba ang gusto niya
Sarili mo'y pinipilit mo pa
Heto naman ako naghihintay lang sayo

"Ito yung madalas patugtugin ng mga ate ko eh. Naririnig ko 'to lagi sa kwarto nila. Lahat ng albums ni Sarah G meron sila"

 O hindi pala

Lumingon ka lang (lumingon ka lang)
Nandito ako lagi sa tabi mo
Lumingon ka lang (lumingon ka lang)
Nandito ako umiibig sayo
Hindi na alam ang gagawin ko
Ako'y natatakot sabihin sayo
Lumingon ka lang (lumingon ka lang)

"When was this released? This is so good. The way its beat contradicting the lyrics"

"N-nakalimutan ko na" pagsisinungaling ko.

Di mo nakikita
Di mo naririnig
Manhid ka bang talaga
Kaya nagdaramdam
Lahat sila'y alam
Ang aking nadarama

Kitang kita sa aking mata
Pag nandiyan ka araw ko'y kay ganda
Nandito lang ako
Naghihintay na sayo

Parang dati lang, hinahanap ko lang sya sa pila. Tinatanaw sya mula sa malayo at hintayin ang kanyang paglingon sa direksyon ko. Noon, masaya na ako sa ganun. Pero ngayon, kahit nandito na sya, ilang pulgada lang ang layo sa akin, hindi pa din sapat. I want more from her.

Lumingon ka lang (lumingon ka lang)
Nandito ako lagi sa tabi mo
Lumingon ka lang (lumingon ka lang)
Nandito ako umiibig sayo
Hindi na alam ang gagawin ko
Ako'y natatakot sabihin sayo
Lumingon ka lang
Nandito ako

Tumigil kami sa isang malaking kulay puting gate. Deja vu.

Bakit sobrang pamilyar?

Sumunod ako nang bumaba sya. Nagtataka nya akong tiningnan