"Sige na iha, ako ng bahala"

"Hayaan nyo na po akong tumulong"

"Kung mapilit ka, sige... Hindi kasi ako sanay na may katuwang sa ganito, yang si Seulgi kasi hindi naman natulong sa kusina"

"May kasalanan ho kasi ako kaya kailangan kong bumawi"

"Haynako, kung gusto mong umamo yan, ipagluto mo ng adobong manok... Makakalimutan nya ang lahat"

Sabay kaming tumawa ng mama mo. 

Sana ganun kadaling ipalimot sayo ang lahat ng sakit. 

"Ma..."

Bagong ligo ka na at awkward parin ang presensya ko sayo.

"May... Dumating na delivery"

"Ikaw na mag receive anak, nagluluto pa kami"

Hinain na namin ang mga nalutong pagkain. Nasa hapag narin ang lahat. Katabi ng mama mo si Bryan at nasa harap ka naman ng kapatid mo. Nasa trabaho na ang papa mo kaya pwede akong maupo sa gitna. Mukhang galit ka pa kasi.

"Kumain na kayo, tinulungan ako ni Irene mag luto ng mga yan... Ay anak oh, ipinagluto ka ni Irene ng adobo... Sorry daw"

Nasamid ako. Para lang tayong mga bata na nagkatampuhan kung pagbatiin tayo ni tita.

"Wag ka dyan umupo, pwesto ni papa yan..."

"Ay hayaan mo sya anak. Sige na iha maupo ka na kahit saan dyan"

Tiningnan kita...

"Dito ka na sa tabi ko"

Adobo lang pala.

Nabawasan naman ang tensyon saatin kaya nung natapos mananghalian niyaya mo akong bumili ng icecream. 

"Sorry sa inasal ko kaninang umaga... Hindi lang ako makapag isip ng maayos kagabi."

"Wala yun, deserve ko naman"

Lumambot agad ang expression mo saka ako hinila sa shop.

"Oo, nagkasinat kahapon kakahintay na may mag sundo sa kanya. Buti dumating yung ate nya"

"Sorry"

"Wala yun, hindi dapat ikaw ang mag sorry, kasalanan ko yun... Naibaling ko lang sayo."

"..."

"Ang immature ko padin pala"

"Not really..."

"Kaya siguro iniiwan no?"

Tumawa ka lang sa joke mo. Hindi ako nakakibo.

"Ahhhh!"

Tinabig mo ang ice cream ko kaya nagka ice cream sa ilong at pisngi ko. 

"Ang seryoso mo kasi"

Tumawa ka lang ulit. 

Ang lagkit ng mukha ko dahil sa icecream. Nung lumabas tayo ng di kita pinapansin, niloloko mo pa ako na lalawayan mo yung daliring ipupunas mo sakin. Para tuloy tayong bata na naghaharutan sa kalsada. 

Bakit ba pag masaya tayo natatapos agad? Bakit ang bilis ng oras? 

"Ang sarap nga pala ng adobo mo"

"Mas masarap ako sa adobo ko"

"..."

Tumawa na ko ng sobrang lakas. Mukha na kong baliw sa kalsada. Nakabawi din finally.

"P-para kang s-sira Ir-Irene, pinagt-tinginan na tayo"

Ginaya-gaya ko na din reaksyon nya para mas lalo syang pagtawanan.

"Tama na ngaaaaa"

"Y-yung itsura mo ang priceless haysss"

"Sige tawa lang"

Medyo nagtatampo nanaman ang mukha nya kaya nakarecover na ko kaka tawa. Hindi ako makalakad ng maayos, medyo masakit pa yung tyan ko.

"Sorry na baby kooooo, luluto ba ko ulit ng adobo?"

"D-dont call me that"

"Huh?"

"Krystal"

I do get it. 

"Di kita pwede ma baby?"

Why am I acting like a baby instead? Shinishake ko pa yung braso nya na kanina ko pa kinakapitan.

"Pero seryoso nga"

Pagod nyang usal nang makauwi kami.

"Stop praising my adobo pleeeeeaaase"

Naupo sya at huminto naman ako sa harap nya.

"Irene"

"You know my name."

Nag roll eyes pa ko pero napatingin akong muli sa kanya ng hawakan nya ang kamay ko.

"Hyun"

may girlfriend ka na pero why are you looking at me like that? Para bang ako ang nagmamay-ari ng lahat sa mundo mo. 

"Y-yes?"

"You should cook often..."

"Hmm... Nag luluto naman ako pag dinner or pag walang pasok"

"...For me"

"Dalaw ka sa bahay kasi"

"Thank you ah"

"Sa adobo?"

You sigh then shook your head

"Sa pag intindi... Magulo lang talaga isip ko kanina"

pls don't

"Ahhh, so ngayon okay ka na?"

"Yea, alam ko na dapat gawin, you really h