What would you do kung bigla nalang one day...

One fine day...

You're at the top of the wheel?

Diba sabi ng aegis... Nuon ako ay nasa ilalim... Sana bukas nasa ibabaw naman.

Well... Scratch the sana cause I do.

Walang pasintabi or hudyat manlang.

Euphoric.

That's all I feel sa sunod-sunod na himala mula nung engagement party ng ex ko.

Like I'm on top of the wheel.

Like my coin has been flipped finally- finally! by fate at sumasang-ayon na ang lahat sa paligid.

Wala ng natatapakang tae on my way home.

Wala ng nakawalang alaga na nanghahabol.

Wala ng nalalaglag na baso sa tray.

Wala ng nababasag na gamit sa work.

Wala ng kapit-bahay na bigla-bigla nalang magtatapon ng arinola sa kalasada.

No more tripping, bumping, slipping somewhere sa mga araw ko.

Job's fine...

Life's fine...

Everything's fine.

I'm feeling lucky!!!

It's been three days since that night. I literally observe everything since that night. 

At sa kada swerte na natatamo ko, daig ko pa ang nanalo sa lotto.

Dati naman kasi, never akong nakakaavail ng free items... Kung hindi bulok or sira... Madalas ubos.

All my life.

Heto pa... Sa tanang buhay ko, hindi pa ako nananalo sa ending ng landlord kong sapilitan kung maningil ng taya sa mga tenants pero be hold!

Nanalo ako last night ng 4,300 last night.

Paid my mom's hospital bill and yung kuryente kong due na last week.

Wala na akong utang kay Yeri since we already agreed na wala akong pagsasabihang kahit sino na nakita ko siyang may kamake-out with some other girl kahit na in a relationship siya with Taeyong.

This is the plot twist I've been waiting for all my whole damned life.

Kung ano man ang nangyari...

Kung bakit man nangyayari...

That, I haven't pondered upon yet.

Ayoko rin muna malaman.

Baka mausog yung swerte, malasin ako ulit.

Ang heaven na sa feeling, babalik pa ba ako sa hell?

"Wendy!"

I throw my arms around her pagkabukas palang niya ng pinto ng shared apartment nila ng girlfriend niya.

"Wala kang work?" nag-aalala niyang tanong.

Weekday ngayon and since I work two jobs, imposible talagang makagala pa ako sa kakarampot na oras kong sapat lang para kumain, maligo at mag commute.

Dati yun.

Dati as in three days ago.

"Pinauwi na kami." sabi ko after kong bumitiw sa yakap saka isara yung pinto sa likod ko.

She glanced at me with her sympathetic look bago niya ako i-tap sa likod soothingly "you got fired again?" sabi niya.

"what? No!" I said.

Kumunot lang ang nuo niya "Uutang ka?"

"Wendy, maaga lang kaming pinauwi nung boss namin sa convenience store. Since we're working hard daw" pagq-quote ko pa sa sinabi ni Boss. "ayun... Tinreat niya kami ng lunch and pinauwi"

"Seryoso?" bewildered niyang tanong.

I almost chuckled sa itsura niya. "oo nga!" kahit ako hindi rin makapaniwala.

"'di nga?" ulit niya.

"yep! Uhm... Cake? We need to celebrate something." proud kong sabi habang pinapakita ng cake na nabili ko for us. Umakbay pa ako sa kanya saka siya hinila sa dining.

"Like yung boss mong si... Sino nga ulit? Yung matandang binata parin ba yan?"

"Si sir Max" I nodded at her.

Si sir Max na palaging nakasinghal at nasa edge lagi ng boiling point ang dugo. Si sir Max na kuripot. Si sir Max na pinaglihi sa sama mg loob at ayaw sa tatamad-tamad. Si sir Max na business first before anything else.

"Legit yan?" ulit niya ulit.

Tumango lang ako sabay kindat. That's the same sir Max na pumasok sa kanina with a bright blinding smile telling us na halfday lang lahat kami. Si sir Max na nanlibre sa mamahaling buffet restaurant and si sir Max na nag-abot ng sahod plus bonus.

Tsamba?

This time baka hindi na.

"Eh yung night job mo?" she managed to ask after niya ilabas yung red velvet cake.

"Ayun... May nagbayad sa akin ng 'I can't remember when' na utang plus yung sahod