I want everything to be...

Over.

I am so tired of this setup. This half of me, half of you, your other half, half half! Nakakafrustrate.

What frustrates me the most is that I am on the bad side of the coin.

Literal.

I'm the one na laging napapasama, unfortunate and minamalas. 

The Unlucky one. 

"Isn't it strange?" Wendy said.

I am so used to this na iniisip ko nalang malaki lang talaga ang balat ko sa pwet para lagi akong madulas, matapunan, maulanan, mapahiya, madapa... Name it. I experienced everything in a whole new level. Mas intense, mas spontaneous at mas grabe.

"Like? Of all the days! Sa interview day ko pa talaga?" 

Natawa lang siya habang ngumangata ng mani at tumutungga ng beer.

"O dali... Tapos mong madulas sa wet floor sa entrance ng building?"

Other days, hindi naman ganun kalala yung kamalasan and some are tolerable. Talagang may mga days lang talaga na 10x yung dadating na malas. 

By that means... Mas lumalayo ako sa other half ko. 

"napunit yung skirt ko and late ako ng 2 to 5 minutes. Yung panot na nag iinterview sa akin di magkandaugaga kaka tingin sa slit na  napunit lalo" pagrarant ko pa.

"manyak amp!" buhakhak ng butihin kong kaibigan. "then???" excited niyang tanong. Aba't- gawin daw bang entertainment ang mga pinagdadaanan ko?

Nung bata ako...

I am thrilled and excited sa fact na I need to find my other half para makapamuhay ako ng normal. I often wonder who would that be... Kung saan kami magkikita? Kung paano ko siya mamimeet... Anong itsura niya. 

Sino siya.

Who's my half?

But then I grew tired in this freakin' idea. I tried dating guys... I almost dated anyone na lumalapit sa akin and all they have to do is ask. 

So they did. 

Our souls are knitted together kaya ang hirap iwasan, hindi mo matatalikuran at most of all? Hindi ka makakapalag. 

"I thought she's the one? Diba-" nag tinga muna siya bago uminom then she added "diba hindi na ganyan kalala nung naging kayo?"

I sighed... Recalling the very last day I told you na gusto ko na makipagbreak. "Hindi nga malala... Hindi rin naman nawala" 

Nung nakilala kasi kita, akala ko rin talaga ikaw na. Pero hindi nawala yung mga unfortunate events na hindi naman ganun ka grabe gaya nung hindi pa tayo. Dun nag grow yung takot na baka nga hindi ikaw... 

Tapos nagsimula sa maliliit na away. Na hindi na tayo nagbabago. Hindi tayo nag g-grow... Na nasasaktan na kita sa tuwing bad trip ako sa araw ko at hindi ako magpaparamdam sayo.

At palagi kang busy sa mga projects and big breaks mo sa office.

"Alam mo... Sometimes iniisip ko, sana this whole thing... Is just a matter of game. Like the rules. Love whoever you wanted to love. No wrong no right no halves or whatsoever"

"Kung pwede lang eh" I wanted that more than anything. 

Anything. 

"Baka naman pwede talaga"

Hindi na sana kita nasaktan.

Hindi na sana kita iniwan.

Hindi sana natapos yung mga pangakong binitawan.

Hindi na sana kita pakakawalan nung sinabi mong nahanap mo na yung sayo pero you love me so you'll stay against all odds. 

It's just-

It's me. 

"Seul akala ko ba decided ka na balikan siya? Bat di kayo nag-usap?"

"Sa cr? Bago ko pa matapos yung Hi ko nakalabas na siya and-" I saw her other half na hinihintay siya. They seemed happy and contented. 

Sino naman ako diba?

"and?"

"And hindi ako makalabas para humabol kasi nabasa ako ng bidet that time"

"Kaya pa sis?" pang aasar niya habang namimilipit ang tyan kakatawa. "Worth it naman ba?"

That... We'll call you for further notice. 

So yes or no?

I end up answering her "No comment"

"buti nalang ako yung lucky one sa amin ni Joy."

Come to think of it... Siguro, kung ako lang din ang mas sinwerte?

I wont be the youngest sa magkakapatid na lahat kami panganay. 

Naitulo