"Tiwala lang."

Broken Lines
Please Subscribe to read the full chapter

 

YURI’s

 

“May package ka, galing ata kay Sica to, tignan mo muna.” Binibit ni Sooyung yung package ko papuntang kwarto, hindi naman makaintay to, dinala pa talaga sa tabi ng kama ko. Tumayo na lang ako at kumuha ng cutter sa likod ng desk.

“Wala naman syang nabanggit sakin na may ipapadala ah, baka sa inyo yan? Padala nila Fany?” Hindi ko naman kase maisip na sa kanya galing to dahil wala naman din syang time mag grocery.

“Tanga kayo, parang hindi naranasan tumanggap ng balik bayan box sa Pilipinas, may nakalagay naman dyan kung kanino galing hayst.” Iritang sabi ni Hyoyeon, she went on my side and check for any labels, gladly she found a tag almost under the box.

“Oh ayan, from Ms. Jung Sooyeon. Okay na ba? Naniniwala na ba kayong galing kay Sica yan, basa basa tayo minsan ha.” Naupo lang si Hyo sa sahig habang nakatingin sila sa akin at iniintay na buksan ko ang package.

 

Ginupit ko na yung mga tali at tape na nakapulupot sa box and gently opened the rest of it, halos pagkain yung dinala ni Sica para saken, tuwang tuwa naman yung dalawa sa dami ng chocolate at isa isa ko naman nilapag sa kama ko yung ibang bags.

The thing is, they used to be my favorites. And I don’t like them anymore, hindi ko alam kung anong mararamdaman ko, gusto ko maappreciate yung effort nya kaso ayoko na nang mga to, hindi na ko kumakain ng mga ganyan, kaya hinayaan ko lang na kumuha ng kumuha sila Sooyoung sa pinadala ni Sica.

At napahinto sila, sabi ko na lang pwede silang kumuha doon. Kinuha ko lang yung coffee set since mapapakinabangan naming tatlo yon, nilipat ko na sa lalagyan at tinago sa taas na cabinet.

I don’t want to force myself and eat the things I used to love, bukod sa pinagsawaan ko na, hindi ko na rin kasi gusto yung lasa. Sabi ko na lang ulit, pwede na nilang iref without my permission which made Sooyoung question my sudden decision.

 

“Wait you’re not going to take these? Dami pa naman nito, tsaka mga favorite mo to nung college pa tayo, lagi pa nga natin to nginangata pag exam. Ayaw mo na?” Napabuntong hininga lang ako at tinignan ko yung hawak nyang chocolate bar.

“Ayoko na, well I don’t like them anymore. Nauumay na ko sa lasa dahil palagi ko kinakain before, sa inyo na lang I’ll just tell her to stop sending me these kind of things.” Kinuha ko yung phone ko, it’s not that late yet so probably she could still answer my call.

“Uhm okay, ilalagay ko na lang sa ref yung iba, and incase na want mo nandon lang naman.” Umalis na si Hyoyeon at nilabas na rin nya yung box na nasa kwarto ko.

 

Tumawag na lang ako agad kay Sica, hindi pa kami nag uusap ulit, daming problema sa restaurant wala na naman akong oras, although I send her texts I just hope may time pa sya magbasa. The ringing was short and I heard her soothing voice quickly, parang nagising ata sya sa tawag ko, tahimik lang sya kaya nagsalita na ko.

 

“I received your package na, kelan mo pa ba binili to?” I started, medyo naalimpungatan pa yung boses mo kaya hinayaan lang kita.

“Nung sinabi kong nag shopping kami ng kapatid ko. Nagogrocery kase sya for the bridal shower kaya ayon bumili ako ng mga food na gusto mo.” I actually feel bad to say it pero diba, atleast alam nya? So it would not happen again, and it will not be a waste of money anymore.

“Oh so ang bilis pala nang dating. But uhm, babe… I don’t like these chocolates anymore… I mean I used to love them pero hindi na ko kumakain nito.” And there I said it, there was just a long deadly silence in the other side of line at sana hindi ko sya naoffend by letting her know.

“Ahh, okay lang, I’m sorry, I thought they were still your favorites, sige hayaan mo iba na lang ibibigay ko, sabagay it’s been years na rin iba na yung mga gusto mo… may I know?” Sabi mo, napangiti naman ako dahil hindi ka nagalit sa sinabi ko.

“We can talk about it pag nakauwi na ko, regarding the updates, I still don’t know dahil yon nga may ongoing problems sa restaurant so wala pa rin sinasabi samin.” She was just quiet, as much as I want to reassure her I have nothing else to say but to wait.

“Okay lang, okay lang, tawagan mo na lang ako ulit pag may update na, are you busy?” Hindi ko alam kung ano mararamdaman ko dahil hindi normal na ganito ka kalma boses nya.

“Yeah, kind of, still the same lang naman. Ikaw ba? How are you?” I just realized ngayon ko lang naitanong yan after minutes of being in call with her. I feel really really bad.

“Okay lang, okay lang naman, Yup busy na rin dahil maraming presentation and meetings kaming ginagawa almost everyday. Sige na I’ll hang up, you should get some sleep.” She was waiting for me to drop the call, but guess what I have a bad feeling, pakiramdam ko talaga galit sya sa hindi ko malamang dahilan.

“Mamaya na, I can have sleep naman later, let’s talk a little bit more.”

“What are we going to talk about?”

“Are you mad? Did I do or said something wrong?”

“Nope, hindi ako galit. I’m good wala lang naman to.”

“Are you sure?”

“I’m sure.”

 

Sa tagal na namin, alam ko kung kalian sya galit o hindi, alam ko kung kelan lang sya wala sa mood o hindi, and this time alam kong galit sya, nagtatampo to be exact. I just feel like it’s about my schedules again.

 

“I know your mad, Sica. Is this about me not going home? What do you want me to do ba? Nagresign na lang ako?” I calmly asked, ayoko lang din kase mag stir up na naman ng away to.

“Hindi Yuri, naiintidihan ko naman, there is no need for you to do anything, at hindi nga ako galit I swear.” Sabi mo, hinayaan ko na lang at hindi na ko nagsalita pa. Kahit hindi ako mapakali kung bakit ka ganyan, hinayaan ko na lang.

“Just, call me whenever you need me okay, I’m sorry. Sige na pahinga ka na lang you seemed to be not in the mood to talk longer. I love you.” I waited for her to answer.

“Yup okay thanks, ikaw rin pahinga ka na, I love you.” It was short, but still not satisfied.

 

Hindi ko alam kung ano yung nagtrigger sa kanya nonetheless I’ll just call her often, and I trust her words, kung hindi sya galit, maybe she really is not and I might trigger her mood more pag pinilit ko pa. Ayoko naman mag away pa kami over petty things nanaman.

 

“Oh ano sabi sayo ng jowa mo?”  Tanong ni Hyoyeon na ngayon kinakain na yung chocolate bars sa ref. Tumabi na lang ako sayo, nag aalala pa

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
palitao
#1
Chapter 47: I just re-read this again.🙃
jaangwaang
902 streak #2
Chapter 47: wala bang epilogue author?? final na talaga? ang sakit sa part ni yuri pero mas mapanalot yung nangyari kay jess. 😭

maraming salamat sa story na to, the best kahit ilang beses ako umiyak, di ko pa nararanasan magmahal ng sobra pero parang nakakarelate ako sa sakit. The best angst story, sinagad talaga yung sakit.

p.s. epilogue juseyooo😭
jaangwaang
902 streak #3
Chapter 29: mapanakit talaga huhuhu grabi,😭
palitao
#4
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
palitao
#5
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
palitao
#6
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
palitao
#7
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
delunajham #8
Chapter 48: My yulsic hart.. too much ba otor kung hilingin ko na sana may epilogue ka tapos gawin mo naman happy ending.. na kahit ganyan ang nangyari sakanila.. still destined pa din sila sa isat isa.

Anyway thank you sa maganda at nakakaiyak na storya. Sana may susunod pa.
okluiza
#9
Chapter 1: Nag skip ako para mag comment parang di ko ata kaya basahin ahahaha sheyt. Okay back to the top
okluiza
#10
NAmiss ko Yulsic soooo ayung mag babasa ulit ng story nila, haist parang kelan lang 😢