YURI’s

For no definite reason, bigla akong pinauwi ni Yoona, she didn’t say anything and just sent me off right away, hindi na rin ako nagtanong dahil for god’s sake, finally makakauwi ako ng maaga, I’ll have time to see my woman, and I’ll have time to be with my Yeonjunnie. And before I get back home, nag-uwi ako ng pagkain dito sa shop, sabi naman ni Yoona I can take whatever I like. Para na rin hindi na masaydo mapagod si Sica sa bahay, magdadala na lang ako ng luto na.

But I didn’t expect to see Kris the moment I was so excited to come in. Oo nga pala, he’s here most of the time when she’s alone, oo nga pala, he’s been staying here everytime I go to work. And because of that, nawala na agad ako sa mood, siguro naman hindi ko siya ulit kailangan makasalubong everytime I go home diba? Was it too much to ask? I took a deep breath trying to erase those thoughts in my head there is no need for me to be mad dahil hindi lang buwan ang aabutin naming tatlo rito.

Pumasok na ‘ko at bumungad din si Jessica sa pinto, I don’t really know if I can say we are getting better since nothing is happening naman, I mean same old set-up pero hindi na kami nag-aaway. Made me think baka hinahayaan na lang niya, dahil pareho naman kaming walang magagawa. And so do I, wala naman na ‘kong ibang gustong mangyari dahil alam ko, wala na rin akong ibang choice. Okay na rin siguro yung ganito, atleast we’re good, we’re getting by.

“Kanina pa ba siya rito? O maaga lang talaga ako?” I asked casually, kung sabagay alam ko naman ang sagot why did I even bother asking?

“Maaga ka lang, he usually leaves around this hour though.” Ahh, oo nga rin pala, minsan hindi ko na siya naabutan dito, pero madalas siyang nakikitulog. Maaga nga lang talaga ako. Hindi na ‘ko nag salita at dumiretso na lang sa kusina.

“Kumain ka na? May niluto—”

“May dala akong food, sabay—”

Oh, she already cooked dinner for us. Mamaya na lang namin kainin ‘to. Ngumiti na lang ako at niref na yung dala ‘ko, besides, other than the food I cook from Yoona’s shop, namiss ko rin yung luto niya, tagal na rin nung huling kain ko nito I’m excited to taste it again. Nakakamiss din siya kasama, dahil nga gabi na ‘ko lagi nakakarating minsan diretso tulog na ‘ko agad, o di kaya siya na yung tulog tas ako yung nagbabantay rito, I hope one day we could spend more time together.

I was waiting for her to sit with me pero busy pa rin siya kakaayos ng mga papel na nakadikit sa ref, I glanced at her and looked closely what she had been doing, and I realized nag-aayos pala siya ng bills namin, naalala ko bigla, medyo mahirap ang buhay, wala pa ulit siyang sweldo, tas ako nag-iipon pa lang, ay hindi... wala pa rin pala, ako muna nagbabayad sa lahat, habang hindi pa siya kumikita.

“Yuri due na nga pala yung tubig sa susunod na araw, tapos yung kuryente this coming Sat. If you don’t have time, ako na lang pupunta then you can leave the money to me.” Napayuko na lang ako habang nakikinig sa kanya, hindi mo man lang ba naisipang kamustahin muna ako bago ibring up yung bayarin natin?

“Wala man lang ba, kamusta muna diyan Jessica?” Not that I am demanding for her attention dahil she isn’t asking for it anymore, ang akin lang I hope she’d ask how I am or am I even okay while on work. Nakakamiss lang kasi, nakakamiss lang yung tatanungin niya muna kung okay lang ba ‘ko.

“Tapos yung cable naman at the end of the month pa, baka ako na ‘ron since nakabawi naman na ‘ko—Ha? Oh, I’m sorry, nawala sa isip ko, inaalala ko lang kasi yung bills eh...” Hindi ko na lang pinansin, kumain na lang ako, habang siya nag-aayos pa rin. Hayaan na, mas mahalaga naman ginagawa niya.

“De, sige na. Okay lang. Ano pang kailangan bayaran?” Hindi ko na inubos yung pagkain at diniretso na lang sa lababo yung plato, at habang naghuhugas ako, biglang tumaas yung boses niya, napatingin ako sa kinatatayuan ni Sica at nakita kong nagagalit na naman siya dahil sa pagkain ng pusa.

“So far wala naman na, bale pala yung wifi aayusin daw dahil ilang araw nang walang service...Oh? Yuri naman, sana nilagay mo rito sa pagkain ng pusa yung tira. Pwede pa naman ‘to.” I stiil don’t know why she cares about the stray cats outside our apartment, kaya lalong dumadami yung mga pusa sa paligid namin eh.

“Sige ako na bahala, just leave it there I’ll handle it. Sorry.” Hindi ko na lang ulit pinakinggan yung ibang sinabi niya. Ginawa ko na lang lahat, para tapos na at wala nang pag-usapan pa. Hindi ko na siya ulit nilingon at dumiretso na lang ng kwarto.

I immediately checked the allowance I have for this month and good thing, sakto naman. As in sakto lang talaga para ngayong buwan, if ever baka magbawas pa’ko sa budget para sa susunod na buwan, tangina ang hirap mabuhay, at hirap din ng may binubuhay. Gusto ko na lang talaga bumalik sa dati, nag-aaral lang ako at pinoproblema ‘ko lang yung gastos sa baon ko.

Siguro kung iisipin kong mabuti, pasalamat ko na lang kay Kris na may kaya siya at sagot na niya yung ibang pangangailangan ng anak nila, bukod sa hindi na ganung mahihirapan si Jessica, it would lessen the burden in me bilang financer sa’ming dalawa. I just hope mairaos muna namin ‘to hanggang sa maging stable na talaga lahat. I slumped right in our bed, dahil pagod na pagod ako ngayong araw. Oh well, araw-araw naman, at wala nang bago ‘ron, how I wish I could sleep right away, but I also have to look after her son.

Speaking of my best boy, bumangon ako ulit para puntahan siya, as usual tulog na naman. I looked at him dearly while his face rest very peacefully, gusto ko siya bitbitin, pero natatakot ako pag nagising. I could not make him stop from crying and it will also disturb her idle mother, as I look at the time, napansin kong maaga pa nga talaga, panigurado maaga rin ‘to magigising mamaya.

Sana lang talaga hindi na mangulit ng madaling araw, dahil ayoko nang mapuyat. Nahiga na lang ulit ako, habang hinihintay ko si Jessica pumasok, I’ve known to myself na sumama yung loob ko kanina, pero sobrang babaw naman ‘non para palalain ko pa. Dahil kahit ako rin siguro yung nasa posisyon niya I know I’m just doing my responsibilites as an adult, and thinking about it thoroughly, mas naiintidihan ko na yung mga pinagsasabi niya kanina. Perhaps, it’s just me being overdramatic about these little things.

At kung ano pa man yung ginagawa niya sa labas sana matapos na, I badly want her to lay next to me and hug her until we fell asleep. May mga oras na kailangan niyang magbantay ng matagal para makapagpahinga ako, at the same time kailangan din alagaan si Yifan dahil siya yung mas napupuyat kapag nakikitulog siya rito.

Naiingit ako, nagseselos ako, his presence alone can make Jessica do such efforts, yung mga bagay na gusto ko rin sanang maramdaman, siya lang nakakaranas, yung mga bagay na gusto ko ring marinig sa kanya, si Yifan lang nakakarinig, at ang lamang k