YURI’s

“Yul? May nakuha na kong offer ng trabaho para sayo. Come early ha meet me at 2PM in BGC, I won’t accept no’s from you opportunity na to para makabawi, patusin mo na.” Sooyoung texted me after Sica left the house.

Sobrang business minded niya, she really knows how to separate work from feelings, I aspire to be this professional, pero ayon hindi nga ako makakatanggi dahil trabaho na to. Kahit pa magkagalit kami I still need to get this opportunity.

“Okay sige, salamat.” Matipid kong sagot sa kanya. Wala naman din akong ibang sasabihin kaya okay na yon. Actually, nahimasmasan na ako sa nangyari, and I think I am ready to listen whatever my friends will tell me.

It’s been like? Two days or three? I know kaya ko na maintindihan ang side ng mga kaibigan ko. Tumingin akong muli sa oras, 12PM na ka agad. Iniwan ko na yung ginagawa ko at naligo ng mabilis, malayo layo ang BGC sa bahay at hindi ako pwedeng malate sa meeting place namin.

Opportunity na yung lumalapit baka mawala pa sakin... parang siya, pawala na rin.

“Yul, please come early ha, anyway nandito naman na ako, call me when you’re coming na para mameet kita agad. I have some things to inform you pa bago kayo magkita.” She texted again, it’s 1PM already kaya tinakbo ko na ang palabas ng bahay, one hour na lang natitira para sakin argh.

“Alright, don’t worry in transit na.” At pinaandar ko na ng mabilis ang sasakyan. Hindi ko lang inexpect na tatawag pa ngayong oras si Jessica, ano naman bang problema?

 “Yuri, pwede mo ba kong puntahan?” What? Really? Ngayon mo pa talaga ako kakailanganin?

“Busy ako.” I can’t risk my work this time, nagpakahirap na nga si Sooyoung para sakin tapos irereject ko pa dahil sayo.

“Wala akong kasama ngayon, and I feel like I need to go to the hospital.” Hindi ko maiwasang mag alala at the same time mainis knowing I’ll be stuck in one decision I seriously need to make.

“Jessica, I swear, nagdadahilan ka ba para puntahan kita ngayon? I’m not buying it.” But this time hindi ko talaga kaya bitawan yung trabaho, eto na yon eh, makakabalik na ako ulit, tapos mawawala na naman.

Binaba ko na bago ko pa siya maisipang puntahan, I kept myself distracted para hindi ko na lalo maisip at binilisan pa ang pagdrive para makarating ako agad ng BGC. Balisang balisa ako knowing she might not be lying this time.

Paano kung totoo na pala? And I didn’t do anything? Every step I make the guilt is growing inside me. Tinext ko na lang muna si Soo para makapag kita kami agad but Krystal’s five messages made me a lot more anxious.

“Ate Yul! We are going to the hospital now, Ate Sica passed out at home tapos ang taas pa ng lagnat niya, puntahan mo kami sa address na'to ng hospital ASAP.”

“Ate san ka na? Hindi ako mapakali, natatakot ako sa lagay niya.”

The moment I saw her last two messages on my phone, hindi na ko nagdalawang isip tumuloy, so everything she said earlier were all true. Tangina talaga. Bumalik ulit ako ng sasakyan at hindi ko na maiwasang maiyak sa kaba.

“Soo, I can’t make it today I’m sorry, Jessica was rushed at the hospital, pakisabi na lang I had an emergency. Salamat.”

“Okay sige, go after your woman. Ako na bahala kumausap dito, iuupdate na lang kita mamaya. We recieved a text from Krys din, punta kami diyan later, please stay strong Yul, Sica will be alright.”

Natanggap ko na yung address ng hospital, hindi ako makapagdrive ng maayos dahil sa kaba. I could have prevented what happened, I could have done something for her to be alright. Bigla kong naalala nung inulan siya ng matindi kagabi.

‘Tangina naman talaga.’ Hindi ko na pala napansing nakarating na ko sa ospital, so the moment I got off from my car tinakbo ko na yung emergency room, I have to see her now para man lang mapanatag ang loob ko. Nakita ko ngayon si Krys kausap yung doktor kaya alam ko na agad kung nasaan yung mahal ko.

Jessica was laying on the hospital bed, she looked very weak, namumutla at nanghihina, sana pala hindi ko na lang siya pinaalis ng bahay kanina, naalala ko hindi pa pala siya nakakakain ng umagahan.

“Im sorry Sica, I’m so sorry.” Kung maaga lang sana ako hindi na siguro umabot sa ganito.

“Okay lang ako, bakit ka nagpunta? Sabi mo busy ka?” Sa tingin mo ba kaya kong matapos tong araw na to nang hindi ka nakikita knowing nasa ospital ka? Sica naman.

“Hindi na mahalaga ‘yon. I’m sorry Sica, I’m sorry I was late...” Nakayakap pa rin ako sayo, hindi ako makakalma sa kakaiyak, hindi ko maisip kung anong pwedeng mangyari kung walang nakakita sayo.

I can’t control my feelings anymore, I ended up kissing her badly. I missed how comforting this is, I missed how her taste makes me feel so many things, I missed how it strenghtens all the emotions I have for her. And I could stay like this forever, I could stay in her arms forever.

Kumalas ako at niyakap ko siya ulit, tumigil na ko kakaiyak nang hagurin niya bigla ang likod ko. Ikaw yung mas nangangailangan pero ako pa rin yung pinatahan mo, kailan ko ba magagawang iparamdam ng maayos sayo ang pagmamahal ko.

“Tahan na, wag ka nang umiyak, okay lang ako.” Tinignan kita at pinunasan mo ang luha ko, you gave me a weak smile, however, it still broke my heart.

“Nandito na ko ha, nandito na ko, hindi na ko aalis sa tabi mo.” Sabi ko, buo na ang desisyon kong mananatili lang ako sa tabi mo, hindi kita pababayaan.

“Mahal na mahal kita Jessica.” I said, and a tear fell from your eyes, it’s been a while since you heard those words from me, maybe that’s why.

I will always remind you of these little things you deserves to hear from me.

“Mas mahal kita Yuri, lagi mong tatandaan.” I once thought love can’t conquer all, but I guess it does, as long as you trust it’s power, it will side with you.

Biglang umingay ang paligid, dumating na pala ang mga kaibigan namin, napatayo ako sa kinauupuan ko para mapuntahan nila si Jessica, hindi na muna nila ako pinansin at ganon din si Jessica sa akin.

Nilapitan ko s