“Alam nyo hindi ko maintindihan, sabihin nyo nga sakin, anong mali ko? Anong ginawa ko para gawin nya yon? Hindi na nya ba ko mahal?”

Tuloy tuloy lang sa pag inom si Yuri, at tuloy tuloy pa rin ang luha nya, totoo, halos tatlong oras na sya umiiyak, walang tigil, walang pahinga, sagad kung sagad, pero hindi pa rin sapat. Nakayuko lang ang lahat, marahil ay alam na talaga nila umpisa pa lang, pero wala silang nagawa.

Tumayo si Yuri pero ubos na ang natitira niyang lakas para makatayo pa siya ng maayos, hindi nila alam kung anong gusto nitong gawin kaya kinausap nila ng masinsinan si Yuri. Hindi naman nagpaawat ang dalaga at bigla itong lumuhod at yumuko sa harap nila.

Hindi pa pala sya tapos magkwento, sinimulan nya sa kung paano siya iniyakan ni Jessica kanina, sinimulan niya sa umpisa kung paano ito umamin at humingi ng tawad sa kanya, kaya nanahimik nang muli ang lahat. At kung titignan ang sitwasyon ni Yuri ngayon, kahit sino man ang makakita sa kanya, ay maiiyak rin sa tindi ng sakit na nararamdaman nya.

“Ganito, ganito, nakaluhod syang ganito, nakayuko, at sabi nya.... ‘bigyan mo ko ng oras, I will tell you soon.”

“Tapos ako nandyan sa pwesto nyo, nakayuko lang din ako.”

“At.... Yuri.... b...buntis a...ako...”

Halatang lasing na lasing na ang dalaga kaya tumayo si Sooyoung para alalayan itong maupo, ngunit hindi pa rin siya nagpapigil, nanatili siyang nakayuko at nakaluhod sa sahig. Hindi na nakatiis pa si Tiffany at tinawagan na nya si Jessica, kaya nang marinig nito ang pangalan nya ay agad siyang tumayo para lumapit sa kaibigan.

“Tinawagan mo? Bakit?” Nangangausap yung mga mata nya na para bang hinihiling nitong itigil kung ano man ang ginagawa nya.

“Yul, how can we control you? Only Jess can calm you down.” Wala na syang nagawa dahil bago pa nya maabutan ang tawag, ay binaba na nya ito agad. Iniligpit na ni Taeyeon ang pinaginuman nila, walang ni isang nalasing ng husto dahil lahat ng alak kay Yuri lang din napunta.

Finally Sooyoung was able to control Yuri, She held her shoulders tight, and made her sit down, after three long hours, her eyes gave up, no more tears are left to cry, at kusa na ring napagod ang katawan nya, tahimik pa rin silang lima nang subukan ni Sooyoung kausapin si Yuri ng mas matino.

“Yul, how are you feeling? Gusto mo na ba umuwi?” She asked in a soft tone, her voice was enough for Yuri to hear whatever she said, but the young woman didn’t bother responding.

“Yul, Kwon Yuri...” They called her name again, and she blinked, she slowly turned her head and looked at Sooyoug with tired eyes.

“Kapag ba sinabi kong okay lang mawawala na ba yung sakit? Kapag ba pinilit kong sabihing matatapos rin to, bukas okay na ulit ako?”

None of them answered, they locked their arms and gave the young woman a huge and tight hug, Pero kumalas ito nang makita ang pamilyar na babae sa harap ng pinto,

Jessica finally came,

Lumapit sya kay Yuri, habang si Yuri naman ay nag ayos ng itsura, sinubukan nya itong yakapin pero pinilit nyang alisin mga braso nito sa kaniya, masyado pang masakit ang lahat para magpanggap syang kaya nya makita ang dalaga. Wala namang nagawa si Sica, at lumabas muna ang iba para makapag usap sila ng masinsinan.

“Let’s go home, tayo ka na dyan babe, uwi na tayo.”

“Huwag mo ‘kong hawakan.”

“No, marami ka nang nainom let’s go... ako na bahala sa bills dito.”

“I’m not asking you that, leave me here. Kaya ko sarili ko.”

Ibinagsak lang ni Yuri ang kanyang katawan sa sofa at nagmatigas sa harap ni Sica, hindi naman sumuko ang dalaga, at binuhat pa rin sya palabas. Yuri was able to stand still, without the help of Jessica, she refused to take her hands, nakatingin lang sila sa isa’t isa, at hindi magawng tumingin ni Sica ng matagal. She can’t bear how devastated Yuri looked like.

“Jessica...” She called her name, walang tamis sa boses nito, walang lambing sa tono nito, walang kahit anong tawagan ang nabanggit, she just called her by her name, and for the first time, her name doesn’t sound good like they always did.

“Mahal mo pa ba ko?” limang salita, pero sapat na sila para masaktan ang pandinig ni Sica, she could not answer, not because the love wasn’t there anymore, but the way Yuri thought there’s nothing left for her.

Kahit kailan ay hindi naman nawala ang pagmamahal ni Sica, It never faded, not even once, hindi nya masisisi ang dalaga dahil sya naman talaga ang unang nagkamali.

“Mahal na mahal kita Yuri, mahal na mahal kita.” Yuri, out of nowhere, laughed bitterly, it was painful it was something not anyone would want to hear.

“Pero bakit? Bakit nangyari to? Bakit mo ko niloko?” Hindi na makasagot pa si Sica dahil hindi na niya kaya pang magsinungaling sa dalaga, pero para naman kay Yuri, gusto nyang magsalita ito, kahit ano pang sabihin nya, kahit ano pang idahilan nya, gusto nya lang makarinig ng kahit anong sagot.

“I’m sorry, hindi ko ginusto to, lasing—” Natigilan siya, kahit paikot ikutin nya ang gusto nyang sabihin, she knows, what she did is beyond justifiable.

“Lasing ka nang mangyari to? Sica, ako kahit lasing ako ngayon alam ko ginagawa ko. So hindi mo ko naisip nang mga panahon na yan? Ha?”

‘Putangina pala’ she mouthed, as much as she wanted to hold back her raging anger, it’s not good for her, and even if she tried to speak her mind, it wouldn’t be good either. Napakagat siya sa labi nya, para lang magpigil, para lang walang lumabas na kahit anong masakit na salita galing sa kanyang bibig.

“I’m sorry, Yuri let me explain everything first...”

“Gusto mo mag explain sige, hahayaan kita.”

At naupong muli si Yuri, habang si Sica naman ay naglakad sa kaliwang bahagi nito, nakayuko syang muli at iniisip ang mga pangyayari. Hindi nya alam paano sisimulan, hindi nya alam kung kaya nyang sabihin, mga sikretong tinago nya ng ilang buwan, hindi nya napaghandaan na darating pa rin ang araw na ‘to.

“It started way back the night out we had before Krys’ wedding, it was the time, I tried to avoid your calls, your texts kasi hindi ako mapakali sa ginawa ko, that was also the time where I barely called you dahil wala akong mukhang maiharap sayo, everything was complicated, at kahit yung mga araw na hindi ako busy pinilit kong maging abala para lang hindi ko maabutan yung mga tawag mo.”