"Ang mga natirang sakali."

Broken Lines
Please Subscribe to read the full chapter

 

I spent atleast two weeks sa condo ni Sunny before I went back home, hindi naman ako hinanap ng kapatid ko kaya bawas alalahanin, busy rin kase siya kaya hindi na siguro ako naisip. And it’s a good thing na hindi na ko kinukulit pa ni Yifan, I stopped all of my connections with him, at sana hindi na nya ko mahagilap pa.

It’s my last day here, at eto ako ngayon nag-aayos ng mga damit ko, narinig ko ang isang mahinang katok sa pinto kaya napalingon agad ako, she called me to eat lunch before leaving.

 

“Hoy, babae kumain ka muna bago ka umalis.” I literally spent two weeks here pero ang sungit sungit nya pa rin sakin. Grr.

“Galit ka pa ba sakin?” Tanong ko, I did not look at her eyes dahil her stares are everyone’s cause of death.

“Medyo, hindi mo pa rin inaayos buhay mo, you haven’t called Yuri, you didn’t fixed this issue with your ex, so magtatago ka lang?” She said, until now sobrang pre-occupied ko pa rin hindi ko alam kung ano dapat kong gawin at saan ako dapat magsimula.

“So should I see Yifan pa rin? But I already blocked his number even in my social media accounts.” Depensa ko, dahil sa totoo lang ayoko na talaga siya makita, I know that if I still showed up baka hindi na niya ko tantanan talaga.

“Kung hindi ka isa’t kalahating tanga Sooyeon, hindi mo gagawin yan, tinakasan mo yung tao.” Exactly the point why I don’t want to be near him.

“Someday na lang Sunny...” Natapon yung isusubo kong kanin dahil sa lakas ng pagbatok mo sakin, kung wala lang talaga akong ginawang mali hindi ko tatanggapin lahat pagsusungit mo sa'kin.

“Ewan ko sayo alis ka na lang, see you soon sa work.” Hindi naman nagtagal, pagkatapos ko kumain ay hinatid mo pa rin ako sa labas ng unit mo.

 

Speaking of unit, I think I need one na, in case palayasin na ako sa bahay ng kapatid ko, atleast nakaready na yung tutuluyan ko. Hindi pa naman nya alam, hindi ko pa nabanggit sa kanya, unless Yifan himself told her. The sudden thought of his presence made me call my sister. Pano nga kung sinabi nya sa kapatid ko yon kaya hindi niya ko pinapansin ngayon?

At sinubukan kong tawagan yung number niya pero walang sumagot sa kabilang linya, I called multiple times already pero puro missed calls lang, bigla na akong nakaramdam ng kaba dahil baka nga iniiwasan nya kong kausapin. I dialed Jongin’s number hoping for him to answer and luckily he did. His innocent voice made me feel at ease, kaya I took this opportunity to ask about Krystal.

 

“Jongin, are you with my sister?” I asked politely, pero he seems to be surprised.

“Ay ate Jess kakaalis ko lang ng bahay nyo, you haven’t gone home?” Balik tanong mo naman sa akin, feeling ko naman wala kang malay sa mga nangyayare, which is... kinda good.

“Oh okay thanks, by the way...” Of course, I can’t just trust my gut feeling, I still need to confirm some things.

“Yes ate?” Hindi muna ako nagsalita.

“Wait, I have something to say pala.” I was about to answer you, pero may pahabol ka pa pala.

“What is it?” Sabi ko na lang habang naghihintay sa sasabihin mo.

“Laging dumadaan ng bahay nyo si Yifan, and Krystal was really annoyed by it, are the two of you still talking?” I dindn’t expect this kind of news.

“Bakit daw? Anong kailangan?” Bigla kong tanong sayo, dahil kinakabahan akong umuwi, knowing there’s a slight chance na pagdating ko, baka nandon din siya.

“I think better ask your sister na lang.” You said, binaba ko na dahil kailangan ko ngayon makauwi. Nakapag commute ako ng mabilis para makabalik ng bahay, at sa hindi kalayuan, nakita ko ang pamilyar na sasakyan nakaparada sa harap ng gate. , I’m pretty sure he’s here.

 

Pagkapasok na pagkapasok ko pa lang nakita na agad kita, napatingin ka sa direksyon ko at bigla kang tumayo, dumating din yung kapatid, mabilis ang lakad nya at napansin ko na lang na nasa harap ko na siya.

 

“Krys, I—” Pero walang salita ang lumabas sa bibig ko, hinintay mo ko matapos, but then Yifan answered on behalf.

“Krys, don’t. I was at fault.” Lumingon ngayon ang kapatid ko sayo, I assumed you already knew, minsan talaga maiinis ka na lang dahil sa mga taong pinapangunahan ka.

“You told her? When you could have waited for me to explain to my own family.” Pag sisimula ko, siguro naman ngayon ay narereliaze mong hindi ka dapat mangialam masyado sa buhay ko.

“If he didn’t let me know, may balak ka man lang ba sabihin? You were gone for two weeks ate, where did you even go?” Gusto ko lang naman sana mag unwind, kasi hindi ako makapag desisyon.

“Of course I will tell you, I just took a break from everything, dahil kailangan kong makapag-isip ng maayos.” Tahimik lang si Yifan, tahimik din ang kapatid ko, at aaminin ko nakakabingi yung ganitong klaseng katahimikan.

“Ate buntis ka ba?” You suddenly asked, mabilis ang pagikot ng ulo ni Yifan sa pwesto ko habang ako nagulat pa rin sa sinabi mo. I’m sure i’m not, I’m sure it won’t happen.

“What? No! Of course not!” Depensa ko, maybe she was thinking about that dahil nawala ako ng ilang linggo.

“And I hope you got your answers Kris, please leave the house, there’s nothing left for you to ask.”

 

And he walked his way out, naiwan kaming dalawa ng kapatid ko. Marami pa kong kailangan sabihin, ipaliwanag, pero sana kung ano man ang sabihin ko maintindihan niya yung sitwasyon. I sat on the sofa pero siya nakatayo pa rin, she’s not facing me kaya hindi ko nakikita ang expression ng mukha niya, either way I just started talking.

 

“I’m sorry, but in case you are curious, I stayed at my manager’s condo, I was doing well naman so wag ka na magalala, and about that...”

 

Hindi ka pa rin tumitingin sakin, nakatalikod ka lang at bahagyang nakayuko, I can sense that you are simply listening and waiting for me to continue what I was saying.

 

“Something happened... I’m at fault, hindi ko naman dinedeny at wala naman akong sinising iba. Hindi ko rin alam na madalas magpunta si Yifan dito, I just knew because Jongin told me.”

 

This time you faced me, diretso lang ang tingin mo sa akin, at hindi ko mabasa ang mga gusto mong sabihin. I felt so small from your stares, ramdam ko ang bawat inis na nakapinta sa mukha mo, at hindi kita masisisi dyan, it was my fault, hindi na ko dapat magulat sa ganitong klaseng reaksyon.

 

“Walang malay si ate Yuri sa mga ginagawa mo, diba kinausap na

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
palitao
#1
Chapter 47: I just re-read this again.🙃
jaangwaang
903 streak #2
Chapter 47: wala bang epilogue author?? final na talaga? ang sakit sa part ni yuri pero mas mapanalot yung nangyari kay jess. 😭

maraming salamat sa story na to, the best kahit ilang beses ako umiyak, di ko pa nararanasan magmahal ng sobra pero parang nakakarelate ako sa sakit. The best angst story, sinagad talaga yung sakit.

p.s. epilogue juseyooo😭
jaangwaang
903 streak #3
Chapter 29: mapanakit talaga huhuhu grabi,😭
palitao
#4
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
palitao
#5
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
palitao
#6
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
palitao
#7
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
delunajham #8
Chapter 48: My yulsic hart.. too much ba otor kung hilingin ko na sana may epilogue ka tapos gawin mo naman happy ending.. na kahit ganyan ang nangyari sakanila.. still destined pa din sila sa isat isa.

Anyway thank you sa maganda at nakakaiyak na storya. Sana may susunod pa.
okluiza
#9
Chapter 1: Nag skip ako para mag comment parang di ko ata kaya basahin ahahaha sheyt. Okay back to the top
okluiza
#10
NAmiss ko Yulsic soooo ayung mag babasa ulit ng story nila, haist parang kelan lang 😢