"Pwede namang lumayo."

Broken Lines
Please Subscribe to read the full chapter

 

 JESSICA’s

I was discharged earlier than expected, and now I am home healthy and lively. Hindi ko na raw kailangan magtagal dahil kinaya ko agad yung operation, besides I got all the help I need, kaya napabilis din yung paggaling ko. At dahil work from home na ‘ko ngayon Sunny, Seohyun and sometimes Yoona, come and visit me for almost everyday.  

Naging office na tuloy yung apartment dahil nandito na rin yung ibang gamit nung tatlo, well pinaka kaunti yung kay Yoona dahil bihira lang siya magpunta, she had been focusing on her business with Yuri these days, good news na rin na habang tumatagal, Yuri was already a stable employee, pero concern ko lang, I hope she’s not overworking her, or making her stay for too long.

Kasi kahit ilang linggo na ‘kong nakauwi, she never had the time to take a full rest, at minsan ako na rin nag-aalaga sa kanya dahil sa sobrang pagod niya sa trabaho, I have thought maybe she’s like this nung nasa France pa siya, wala rin pala ipagkakaiba kahit nakabalik na dito sa Pilipinas.

Not quite long, dumating na yung dalawa, sakto naman dahil kanina pa naghahanap ng kalaro si Yeonjun, yup I named him that becaue he’s a gift sent from above. This is the third week na kasama nila yung bata at lumabas na ang pagkatita nilang tatlo. Either way Yeonjun’s happy everytime his titas come to visit him.

 

“Junnie boyyy!!! You’re tita’s back!!! Did you miss me? I brought you something, look!” Ayan na naman si Sunny, may dala na namang laruan, the last time I checked hindi pa nga nabubuksan yung tambak na binili noon ni Yuri.

 “Since when did Junnieboy ang naging nickname nitong anak ni ate? Parang tanga naman, tita Sunny pauso ng pangalan.” Agree ako kay Seo, ang ayos ayos ng pangalan eh, kung ano-ano tinatawag sa bata, inirapan naman siya nito at pinuntuhan ulit yung anak ko.

 

Lumapit ako para kunin yung mga dala niya, and as expected she did bring some toy blocks for him, ang tagal na niyang sinasabi sa’kin ‘to and I didn’t know bibili nga siya ng ganoon. Nilagay 'ko na lang sa kwarto lahat ng gamit when I sensed Seohyun sneaking inside, napalingon ako bigla at natawa naman siya dahil mukha raw akong nakakita ng multo sa itsura ‘ko ngayon.

She gave me a bundle of baby clothes! Tuwang tuwa ako nang makita ko yung choice of color and design niya, sobrang cute bagay na bagay sa Yeonjun ko. Kahit marami na siyang damit I still kept it in my drawer, every little thing matter you know, except nga lang kay Sunny na araw-araw atang may regalo kay Yeonjun, masyadong iniispoil ng tita hay.

 

“Awwweee thank you Seo!! I loved it!” I said while checking all the colors she picked. Really, I love all of it.

“I did buy something na magagamit niya ng matagal so yeah, kinda late ate, pero I hope Yeonjun will like it too! Nga pala, marami atang sinend sayong emails si Yoona? Kami na bahala sa anak mo, you can work here in peace.” I appreciate Seohyun’s concern, but for I know I won’t be able to work properly. Maya’t maya pa naman ako hanapin ng batang ‘yon.

“Osige goodluck na lang sa inyo, just tell me if he needs anything ha? I’ll be right here.” Sabi ko na lang. Alam ko naman mamaya lang tatawagin ako ng tatawagin ni Sunny, just like how they did nung isang araw.

 

Tahimik pa sa ngayon ang mga tita sa labas kaya alam kong wala pang nangyayari sa kanila, ang bilis naman magchange of heart ni Yeonjun, at mabait yata siya sa’kin ngayon. The last time they tried to look after him, hindi rin ako nakatapos ng trabaho, kaya sana, sana lang talaga magbehave na muna siya sa mga tita niya.

 

“JESSICAAA!!! Yung anak moooo kung saan saan gumagapang!!” Sa tinis ba naman ng boses ni Sunny napalabas ako bigla ng work area ko, and there I found my son crawling habang hinahabol naman siya ng mga tita niya. Sabi ko na't mamaya lang hahanapin na naman nila 'ko.

“Ano ba ‘yon? Ano na naman nangyare sa inyo? Nasan na ba si Yeonjun?” I went to pick him up dahil nakita kong nasa ilalim na siya ng work table ni Sun, inayos naman ni Seo yung crib niya at nilagay lahat ng laruan sa tabi para hindi mangulit, he’s not crying naman so probably he just wanted to play with me.

“Hindi ka ba nahihirapan? Wala si Yuri magdamag, tapos ikaw lang dito mag-isa? Hindi ba dumadalaw yung tatay?” Sunny might be wrong for thinking he barely comes, dahil sa tanghali nandito na siya at hanggang gabi na ‘yon. What bothers me, is that, madalas sila mag-abot ni Yuri at minsan nakikitulog pa si Kris sa apartment 'ko.

“Hindi, he always visits us when he had time, actually lagi naman siya may oras kaya araw-araw rin nandito, hindi ko naman mapaalis everytime Yuri asks me about him dahil we agreed on this the first time he knew about it.” Iniisip ko pa rin paano magiging schedule ng punta ni Yifan dito para hindi na sila nagkikita ni Yuri, pero kasi may oras na habang wala siya, wala rin akong kasama, and I need him to stay a little longer.

“Okay lang ba kay ate Yul? If he’s here all the time, tapos madadatnan niya pa pag-uwi. Napag-usapan niyo na ba ‘yon?” At isa na nga ‘yon sa problema dahil hindi pa namin napag-usapan. At this point, I’m no longer bothered kung minsan uuwi siya ng sobrang late, at aalis ng maaga dahil I’ve been really busy with my son now, hindi ko na kailangan problemahin ‘yon ang mahalaga umuuwi pa rin siya at maayos pa rin kami.

“Hindi ko pa nababanggit, but we’re good naman so I guess there’s no problem at all. Wala na rin siyang concern regarding Yifan’s presence I assume she’s doing good.” Ang lagi lang naman niyang tinatanong kailan siya aalis or atleast kailan ako magiging free everytime she’s here the whole day, ineexplain ko rin naman nangyayari dito kapag wala siya at naiintindihan naman daw niya.

“Ako nahihirapan kay Yuri talaga. I mean this set-up? No offense Jess pero don’t you think you should just be with Kris for good?” I had thought of this already, pero magpapaubaya na si Yifan once Yeonjun can finally understand his own family.

“I know, I know. Naiintindihan kong nahihirapan din si Yuri, but Kris promised me something, dahil alam naman niya hindi ko rin kaya i-give up si Yul.” I just hope Yuri can wait long enough. Ginagawa ko rin naman lahat para mapadali sa’min ‘to.

“Pero ate, what if kuya will not? Syempre baka nasabi niya lang ‘yan dahil hindi pa siya attached sa anak niya, I mean he just came when his son came right?” Hindi ko naman nakilala si Yifan na ganyan, kahit nung kami pa back in college, he was very considerate.

“He keeps his promises, I know I can trust him on that.” I have nothing else to say, at wala na rin silang ibang tinanong. Tumahimik na sa loob ng apartment ko, until a knock on my door broke the dead silence between the three of us. Ayan na siguro yung inorder naming pagkain, I have no time to cook lunch, kaya bumili na lang kami sa labas.

 

But for my surprise, Kris came earlier than expected, siya na rin yung may dala ng inorder naming chicken wings. Sinilip ko kung nasa labas pa yung delivery guy, pero tanging siya lang yung naabutan ko sa labas. Did he pay for this already? Ang dami pa naman ng inorder namin. Wala na ‘kong nagawa

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!

Comments

You must be logged in to comment
palitao
#1
Chapter 47: I just re-read this again.🙃
jaangwaang
903 streak #2
Chapter 47: wala bang epilogue author?? final na talaga? ang sakit sa part ni yuri pero mas mapanalot yung nangyari kay jess. 😭

maraming salamat sa story na to, the best kahit ilang beses ako umiyak, di ko pa nararanasan magmahal ng sobra pero parang nakakarelate ako sa sakit. The best angst story, sinagad talaga yung sakit.

p.s. epilogue juseyooo😭
jaangwaang
903 streak #3
Chapter 29: mapanakit talaga huhuhu grabi,😭
palitao
#4
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
palitao
#5
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
palitao
#6
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
palitao
#7
Chapter 48: Mas grabe pa ata 'to sa muli. Grabe to. Thank you authornim! ❤
delunajham #8
Chapter 48: My yulsic hart.. too much ba otor kung hilingin ko na sana may epilogue ka tapos gawin mo naman happy ending.. na kahit ganyan ang nangyari sakanila.. still destined pa din sila sa isat isa.

Anyway thank you sa maganda at nakakaiyak na storya. Sana may susunod pa.
okluiza
#9
Chapter 1: Nag skip ako para mag comment parang di ko ata kaya basahin ahahaha sheyt. Okay back to the top
okluiza
#10
NAmiss ko Yulsic soooo ayung mag babasa ulit ng story nila, haist parang kelan lang 😢