YURI’s

Months have passed I still can't get myself home, buwan na ang hihintay ko pero hanggang ngayon wala pa rin akong nakukuhang sagot sa trabaho ko, gusto ko na makita pamilya ko, si papa isang buwan nang nasa ospital, wala pa rin akong balita kung okay na ba sya o hindi pa. Si Sica naman, I don’t know what to feel...

She only calls me when it’s about my family, she doesn’t talk about herself, at minsan mas maigsi pa yung oras na narinig ko sya kesa sa oras na nilalaan nya sa iba. In fact, hindi ko na yon pinapansin ayoko kasing pag awayan na naman yung tawag na yan.

If she calls once or twice then atleast she did, no deep concerns, no deep conversations, and just a simple “kamusta ka?” “Okay lang.” Tinuon ko na lang yung oras ko sa trabahong hindi ko rin alam kung meron pa ako.

Gusto ko nang tawagan si Junmyeon, wala pa kasi syang nabanggit ulit sa’kin bukod sa gusto nyang kuning trabaho samin pabalik, naisipan kong pumunta mismo sa restaurant ngayon, dahil nandito naman sila Sooyoung sa bahay. Ako na mismo ang aalam ng mga balita.

“Oy saan ka pupunta?” tanong sa akin ni Sooyoung, habang nag-aayos sya ng pinamili nila ni Kyung Ho. Hindi ko pa nakikita si Hyo, baka pauwi pa lang galing ng gig.

“Pupunta ako ron sa restaurant, wala na naman silang sagot sa mga employees nila, parang tanga.” Sagot ko, dahil sa totoo lang wala talaga akong natanggap na kahit anong update mismo galing sa company.

“Si Junmyeon? Hindi rin tumatawag? Diba lagi nag uupdate sa'yo yon?” Hindi nga rin sya macontact lately, puro sa text lang sumasagot.

“Hindi nagtetext lang pero hindi naman about sa ganap ng trabaho, sige na aalis na ko, balik na lang ako bago maglunch.” At naglakad na ko palabas ng bahay, nakita kong pabalik pa nga lang si Hyo pero may kausap sa phone nito. Kumaway lang ako at tinanong ko kung sino yung kausap nya.

‘si Taeyeon’ banggit nya, nagulat ako dahil magkausap na sila ngayon, siguro nagkalakas na ng loob si Hyo tawagan ex crush nya para sa inoffer namin ni Sica sa kanilang dalawa. Hindi ko rin kase talaga gets, hindi nya rin binigyan ng closure yung feelings nya, other than that parang ayaw na rin nya maging close pa sila ulit ni Taeng.

Which is understandable naman din sa taong gusto mag move on sa feelings na tinago ng halos apat na taon. Hindi ko rin masisisi si Hyo kung mahihirapan sya ngayon na after two years she would still end up being with Taeyeon.

Maaga ako nakarating sa restaurant, ngayon na lang ulit ako dumalaw since yun nga ang tagal naming walang pasok. Nadatnan ko pa si Junmyeon na kakalabas lang ng convenience store nagkagulatan pa kami dahil siguro hindi nya ako inexpect makita rito.

“Uy Jun, di ka na tumwag ulit, ano na ba nangyari?” Tanong ko habang naglalakad kami, tahimik lang syang umiwas ng tingin sa akin.

“The thing is, ewan pa talaga ang gulo kasi nila hindi magkasundo sa plano kung magrerenew ba o hindi na. Kaya wala rin ako mabalita maayos sayo hay.” Sabi mo, pumunta ako para ako na mismo magtanong sa mga chefs kung kelan kami makakabalik ng work o kung may babalikan pa ba kami rito.

“Eh yung work sa Pilipinas na sinasabi mo? Meron na ba?” Tanong ko ulit, pero mukhang wala rin akong makukuhang sagot kay Jun dahil hindi rin sya makaimik

“Uhm, ano kasi... hindi raw sila tumatanggap ng nawalan ng trabaho... ma-usisa kasi mga yon sa--“ Hindi na kita hinintay matapos magsalita at sumagot na lang agad ako.

“Okay lang, hindi ko na lang sasabihin na nawalan ako ng trabaho rito. Pahinga ko na lang muna yung pag uwi ko.” Napabuntong hininga ka sa sinabi ko, wala naman ako magagawa dahil hindi naman ako pwedeng umasa lang sa kaibigan ko.

Lumabas yung manager natin na may kaaway sa phone nya, hindi ko na maatim magstay pa sa labas kung ganito lang din makikita ko. Inaya ko na lang si Jun para kumain sa ibang lugar dahil pansin ko stress na rin sya kakaasang may babalikan pa kami pare-pareho.

“Tara kain na lang muna tayo, mukha kang hindi nakakakain ng maayos sa inyo.” Lumaki yung ngiti sa mukha nya kaya natuwa naman ako. Naglakad na lang kami dahil malapit lang yung pupuntahan naming kainan.

Pumunta kami sa ibang restaurant na Filipino Cuisine rin ang inoffer, since bihira na lang kami makakain ng filo food the moment we went overseas. Hindi kasikatan yung pinuntahan namin dahil mukhang kakaopen pa lang nila. Maganda rin sana magtanong kung tumatanggap sila ng mga gaya naming experienced chefs.

“Nakakamiss kumain ng pagkaing pinoy no?” Sabi mo, natawa lang ako dahil isang buwan lang naman since hindi ka nakakain ng filipino food. Hindi naman ako magtataka kung puro pagkaing pinoy pa rin laman ng ref nya sa bahay nila.

“Luh parang first time? One month lang naman lumipas Jun.” Banggit ko sa kanya, kinuha na nya yung menu at umorder ng pagkain namin dalawa.

Ngayon ko na lang nakasama ng ganito si Jun sa labas ng trabaho. At habang tinitignan ko sya hindi naman maalis yung atensyon nya sa phone, siguro kausap nya girlfriend nya. Sana ako rin.

Mabilis ang serving, understandable para sa restaurant nakakatayo lang, ilang buwan na kaya 'to rito? Kung matagal tagal na well, they better keep up the good service. Tinikman ko yung dish at hindi naman maipagkakaila na magaling talaga panlasa kapag Pilipino ang nagluluto ng pagkain, nakakamiss bumalik sa panahong nilulutuan pa tayo ng magulang natin.

“Kamusta kayo ng jowa mo?” Bigla mong tanong, muntik ako masamid sa hinigop kong sabaw dahil ang tahimik naten tapos bigla ka nagsalita. Inabutan mo lang ako ng tubig saka tumingin ulit sakin.

Hindi ko alam isasagot ko, gusto ko magimbento ng dahilan, gusto ko magimbento ng magandang kwento sayo dahil sa totoo lang wala naman nangyayari samin ngayon, wala akong masasabi, dahil hindi ako magsisinungaling na ‘okay lang naman’ kami.

“Ikaw ba? Kayo ng girlfriend mo?” binalik ko yung tanong sayo, sorry na hindi ko alam kung ano ba yung pinaka akmang salita na pwede kong idescribe sa nararamdaman ko.

“Yup, we’re good. She’s excited na nga pag umuwi ako. And it’s good to hear na mas marami syang time ngayon kaya hindi hassle mag usap sa calls.” Paano kaya nila nagagawa yon? Sana lahat. Ngumiti na lang ako habang tumingin ka ulit sakin, nangangausap yung mga mata mo, at ako naman pinipilit tumingin sa ibang direksyon.