Yazar; coffeeortea

Çeviri; UzumluCikolata
 

"O çocuk kimdi?" Chanyeol, revirde Jongdae ve Minseok'la beraber beklerken sormuştu.

Defalarca bir şeyi olmadığını söylemesine rağmen iki hyungu, yaralanmış olması ihtimaline karşı kendini muayene ettirmesi için diretmişlerdi.

"Çocuk mu? Kim, Baekhyun mu?" Jongdae, sandalyeye oturmak zorunda bırakılmış olan Chanyeol'ün yanında duvara yaslanmıştı. Yixing başka bir yaralı öğrenciyle ilgileniyordu ki bu durum Chanyeol'ün, son sınıf öğrencisinin birinci hastayla işinin bitmesini beklemek zorunda olduğu anlamına geliyordu. Doğrusu, bunun sadece zaman kaybı olduğunu düşünüyordu.

"Bilmiyorum? İsmi bu mu? Baekhyun?" Chanyeol gözlerini kıstı.

"Bizimle olan sevimli ufaklıktan bahsediyorsan, o zaman evet." dedi Minseok ve Chanyeol ona garip garip baktı.

"Pekala, kısa olduğu bir gerçek. Sevimli, ee.. çok değil." dedi Chanyeol ve Minseok alçak sesle 'Senden sevimli..' diye homurdanmadan önce gözlerini devirdi.

Chanyeol duymamış gibi davrandı.

"Ne olmuş ona?"

Uzun oğlan gözlerini önündeki zemine dikmişti.

"O kim?"

Jongdae rahatlamış bir omuz silkişle iç çekti "Kyungsoo'nun yeni oda arkadaşı."

Chanyeol tek kaşını kaldırdı "Son sınıf mı?"

Minseok başını salladı "Hayır, seninle aynı."

"Bu arada, seni nasıl buldu o? Sana bizden daha önce ulaştı." diye sorguladı Jongdae.

Chanyeol alnını çattı "Bilmiyorum.."

Ne olduğunu pek hatırlamıyordu ama yarı baygınken bir şeyin omzunu sarstığını hissetmişti. Ancak o kısacık temasla bile, kolunu soğuk bir sızı sarmıştı.

"Bir ihtimal, sana novasını gösterdi mi?" Minseok merakla sordu.

Chanyeol başını salladı "Hayır. O ne?"

Jongdae omuzlarını silkti "Bilmiyoruz. Hiç söylemedi."

Chanyeol gözlerini devirdi "Onu daha önce hiç görmemiştim."

"Daha bugün nakil oldu." diye açıkladı Minseok, Yixing odalardan birinden çıkmadan hemen önce.

"Chanyeol." dediğinde, Chanyeol ayağa kalkarak onu başka bir odaya kadar takip etti. Yixing, Chanyeol'e ve ona biraz mahremiyet sağlamak için kapıyı kapatmadan önce Jongdae ve Minseok'u kovmuştu. Chanyeol muayene sedyesine kolayca oturdu.

"Bu sefer ne oldu?" dedi Çinli öğrenci, Chanyeol'e gömleğini çıkarmasını işaret ederek.

"Hiçbir şey." dedi Chanyeol ama yine de isteksizce üstünü çıkardı.

Yixing, uzun oğlanın üst vücudunu incelemiş ancak herhangi önemli bir zedelenme bulamamıştı. "Tamam. Bacakların acıyor mu?"

Chanyeol dizini bükünce ufak bir acıyla tısladı. "Sol dizim."

Yixing başını salladı ve diğerinin bacağının yanında diz çöktüğünde uzanarak, avuç içini eklem yerinin üzerine koydu. Chanyeol'ün kotunun ne kadar kirli olduğu dikkatini çekmişti.

"Bir yerden mi düştün?" Yixing gözlerini kapattı ve enerjisini ellerine doğru odakladı. Yeniden gözlerini açıp ayağa kalkmadan önce enerjinin damarlarından aktığını ve Chanyeol'ün bacağına karıştığını hissetmişti.

"Bir yamaçtan aşağı kaydım sadece."

"Ve bu neden oldu?"

Chanyeol kaşlarını çattı "Sana her şeyi anlatmak zorunda değilim."

Yixing omuz silkti "Değilsin. Ama anlatacağına eminim. Bütün diğer zamanlardaki gibi."

Genç olan ona ters ters baksa da pes etmişti. Bu ilk kez olmuyordu.

"Yanlışlıkla bir tavşanı tutuşturdum, sadece bir kor...ve onu yakalamaya çalıştım ama kaçtığı için izini kaybettim ve kayıp aşağıya, nehrin kenarına düştüm."

"Neden novanı NU dışında kullanıyorsun?" Yixing bir iç çekişle yarı azarlar gibi söyledi. "İznin olmadığını biliyorsun. Hatta Müdür Kim sana yasak koymuştu. Özellikle de bir ormanda, tamamen her şeyin alev alabileceği bir yerde.."

Chanyeol yüzünü astı. Bunu biliyordu ama kasten yapmamıştı. "Şey, başka bir yer yoktu."

"Ya arkadaşların seni bulmasaydı? Başına çok kötü bir şey gelmiş olabilirdi." dedi Yixing; öğrencinin yanlış nova kullanımının tehlikelerini anlayacağını umuyordu yalnızca.

"Biliyorum, biliyorum." Chanyeol kazağını üzerine geçirmeden önce somurtarak söylemişti. Yixing'in gözleri bir şeye takıldı.

"Bekle.." Şifacı Chanyeol'ün üstünü yukarı doğru çekiştirdi böylece kumaş boynunun etrafında bir atkı gibi durmuştu.

"Ne?"

Yixing, gözlerini kısarak Chanyeol'ün omzunun üstündeki soluk noktaya baktı. "Bu hep orada mıydı?"

Chanyeol gözlerini kırpıştırdı, kafası karıştı ve omzuna baktı.

"Bilmiyorum. Acıdığı ya da başka bir şey olduğu da yok." Kolunu rahatlıkla büküp esnetti.

Yixing başını salladı "Peki o zaman. Gidebilirsin. Haftanın geri kalanında seni burada görmemeyi umuyorum. Dersler yakında başlıyor."

Chanyeol gömleğini tamamen üstüne geçirirken başka kelime etmedi ve mırıldanarak 'sağol, hyung.' deyip ayrılmadan önce Yixing'e gönülsüzce el salladı.

-

Akşam yemeği vakti kısa süre sonra gelmiş ve Baekhyun o zamana kadar sıkıntıdan patlamıştı.

"Hyung, seninle gelebilir miyim?" Oğlan, Kyungsoo telefonunu kavrayıp cebine koyarken dudaklarını büzerek sordu. Saat yalnızca 5.30'du; ama kıdemli öğrenci, oturacak yer bulabilmeleri için erken gitmeleri konusunda ısrar etmişti. Baekhyun'un yemekhanede olduğu son seferde, sadece birkaç saat önce, o kadar da çok öğrenci yoktu ancak Kyungsoo hınca hınç olacağından emin konuşuyordu.

"Başka kimle gitmeyi planlıyordun?" Kyungsoo küçük bir tebessümle söyleyince Baekhyun minnettar bir şekilde onu yurdun dışına doğru takip etti.

"Chanyeol'den haber aldın mı?" diye sordu Baekhyun koridorda yürürlerken. Kyungsoo arkadaşlarını bulmaya çıkıp onu odalarında yalnız bıraktığında Baekhyun, eşyalarını açmak ve yerleştirmek için en az 2 saatini harcamıştı. Kyungsoo geri döndüğünde, Baekhyun aç ve tükenmiş haldeydi.

"Chanyeol'den değil ama Yixing'ten aldım. Veledin iyi olduğunu söyledi." diye cevapladı Kyungsoo yurt binasından dışarıya çıkarlarken. Yönetim binasından farklı olarak burası kısmen daha modern ve daha az lükstü. Zemin halıyla kaplı değildi ya da devasa avizeler yoktu; ama gitmiş olduğu lise yurtlarının çoğundan daha iyiydi.

"Oh..tamam."

Yemekhaneye giden yolu yürürlerken konuşmalarında bir daha Chanyeol'den ba