Suka2...

Cintamu Milikku~*

 

 

 

"Gyu, sudi tak awak jadi kekasih saya?" soal Junyoung dengan sejambak bunga yang dihulurkan kepada Sunggyu.

 

 

Sunggyu tercengang. "Jungie, saya..." Sunggyu tak terkata kerana dia betul-betul terkelu.

 

 

"Awak cuma perlu jawab satu perkataan saja 'Ya atau Tak'. Tapi saya harap sangat yang awak jawab 'Ya'."

 

 

"Jungie, i'm sorry...saya tak boleh."

 

 

"Kenapa? Apa masalahnya? Awak dah ada orang lain, ke?"

 

 

Sunggyu mengangguk pada pertanyaan Junyoung itu.

 

 

"Siapa?" soal Junyoung lagi.

 

 

"Saya tak boleh bagitau awak sebab kami belum rasmi lagi. Diapun tak tau yang saya sukakan dia."

 

 

"Kalau macam tu, saya masih ada peluang la, kan? Awak dengan dia bukannya kekasihpun. Dan rasanya, awak bertepuk sebelah tangan sebab dia tak tau. So, terima saya? Please..." Junyoung berlutut satu kaki di hadapan Sunggyu.

 

 

"Jun, jangan la macam ni. Saya tak boleh terima awak sebab hati saya hanya untuk dia. Saya tak kisah sama ada dia terima saya atau tak, yang penting saya tak boleh cintakan orang lain selain dia. Maaf..." dengan itu Sunggyu segera melarikan diri meninggalkan Junyoung yang patah hati.

 

 

Junyoung menggenggam jambangan bunga itu dengan kuat sebelum dia melemparnya ke dalam tong sampah. 'Kau akan tetap jadi milik aku sama ada kau suka atau tak!' getus hati Junyoung. Senyuman sinis terukir di bibirnya.

 

 

"Awak sengih apa sorang-sorang ni? Menakutkan sungguh la! Awak ni memang psiko." sindir Sunny.

 

 

Junyoung tersedar dari lamunannya dan dia menjeling tajam ke arah Sunny. "Kau kata aku psiko? Habis kau tu apa? Kau kawan dengan aku, dan bersengkongkol dengan aku, so secara tak langsung, kaupun psiko. Tak gitu?" Junyoung menyindir Sunny balik.

 

 

"Iyer la tu." Sunny menjuihkan bibirnya. "Sekarang macam mana? Dah berbulan-bulan berlalu tapi kita still tak buat apa-apa lagi untuk pisahkan diorang tu. Awak ni biar betul. Nak berdiam diri sampai bila? Takkan la sampai sekarang still takda plan untuk pisahkan diorang? Dulu bukan main beria-ia lagi ajak saya join untuk pisahkan diorang. Sekarang habuk pun takda. Dok terperap jer kat rumah usang ni berbulan-bulan. Jijik tau tak?" leter Sunny sambil melihat keadaan sekelilingnya.

 

 

"Kau nak kena cekup dengan polis ke? Kalau kau nak, silakan. Pintu tu dah terbongkang luas untuk kau serahkan diri kat polis. Pergi la. Tapi jangan sabitkan aku kalau kau kena tangkap." sindir Junyoung.

 

 

"Yer la, saya faham. Kita sembunyi kat sini sampai polis berhenti cari kita."

 

 

"Eh, bukan 'kita' okey? Awak tu jer yang jadi buruan polis. You're the wanted sebab awak yang tikam Hyun, so jangan sabitkan aku."

 

 

"Ish, saya tau la!"

 

 

"Nasib baik diorang tak cam nombor plat kereta aku masa aku larikan kau dulu. Kalau tak, akupun jadi the wanted juga." Junyoung segera berdiri dari duduknya.

 

 

"Awak nak ke mana?" soal Sunny.

 

 

"Aku nak balik rumah la. Aku bukannya gelandangan macam kau. Kalau ada apa-apa yang kau perlukan, jangan segan-segan contact aku. Kau rakan kongsi aku dalam hal jenayah yang bakal kita buat nanti, so aku kena la jaga kau. Understand?"

 

 

"Understood. Thanks, Jun! Terharu saya sebab ada juga orang yang ambil berat pasal saya yang dah jadi the wanted ni." sengih Sunny.

 

 

"Untuk kepentingan aku juga. Aku perlukan orang untuk jaga Gyu lepas aku culik dia nanti. So, takda la aku risau dia larikan diri bila aku pergi kerja nanti. Tak gitu?"

 

 

"Awak nak culik dia? Itu ke plan awak?"

 

 

"Yer. Tapi tunggu keadaan reda, baru kita boleh bertindak. Kes Hyun ditikam tu, dah makin dilupakan, so diorang mesti tak berjaga-jaga sangat. Senang la aku nak culik Gyu plak." Junyoung tersengih.

 

 

"Saya dah jadi the wanted, so macam mana saya nak bersama Hyun? Awak dapat Gyu, tapi saya dapat apa nanti?"

 

 

"Ya tak ya juga, ek? Kau dapat apa, ya? Kau boleh minta Hyun ubah keterangan dia. Cakap yang kau tak sengaja tikam dia atau apa-apa la. Pandai-pandai la kau goda dia. Gyu takda, mungkin dia boleh suka kat kau semula."

 

 

"Betul juga. Selama ni dia taknak kat saya sebab Gyu ada. Bila Gyu takda, haha!"

 

 

><><><><><

 

 

"Sudah-sudah la tu, Gyu. Sampai bila awak nak renung gambar baby tu? Nak tembus dah gambar ultrasound tu." sakat Woohyun yang sedang memandu. Mereka dalam perjalanan pulang dari hospital.

 

 

"Suka hati saya la. Tak kacau awakpun." balas Sunggyu yang masih tersenyum melihat gambar ultrasound yang baru diambil tadi. "Macam tak percaya yang kita akan dapat baby girl nanti. Saya memang teringin nak baby girl sebab boleh bagi dia pakai gaun yang comel-comel."

 

 

"Tapi kalau baby boy lagi bagus. Anak sulung lebih elok kalau anak lelaki. Kan?"

 

 

Sunggyu merenung tajam ke arah Woohyun. "Maksud awak anak perempuan tak bagus la? Awak taknak baby ni la? Sampai hati awak cakap macam tu, kan? Awak ingat dia tak dengar, ke? Jahat la awak ni!"

 

 

"Gyu, saya tak maksudkan macam tu. Okey, okey, i'm sorry, k?"

 

 

"Jangan minta maaf kat saya. Minta maaf kat baby."

 

 

"Okey." Woohyun meletakkan sebelah tangannya ke perut isterinya manakala sebelah lagi masih memegang stereng. "Baby, papa minta maaf, ya? Papa takda niatpun nak cakap macam tu. Papa happy sangat dan tak sabar nak jumpa kamu. Jangan marah, ya? Nanti mamapun marah papa juga." gurau Woohyun. Sesekali dia mengerling ke arah Sunggyu.

 

 

"Dia dah maafkan awak. Dia kata, lain kali jangan buat lagi."

 

 

"Iya? Okey la, papa janji, papa takkan buat lagi." Woohyun tersenyum lalu tangannya yang satu itu kembali memegang stereng.

 

 

"Hyun, awak dah fikirkan nama untuk dia?"

 

 

"Kita baru jer dapat tau jantina dia tadi, so saya masih tak terfikir lagi. Awak dah ada?"

 

 

"Ada. Nam Eun Hye. Macam mana?"

 

 

"Okey sangat!" puji Woohyun.

 

 

><><><><><

 

 

"Wah, comelnya! Tak sabarnya nak jumpa cucu mak ni!" teriak Pn. Kim dengan terujanya sewaktu dia melihat gambar ultrasound itu.

 

 

"Mana mak tau comel? Bukannya nampak jelaspun. Entah-entah mata dia sepet cam hyung, konfirm tak comel." sakat Myungsoo.

 

 

"Bwo?! Apa kamu kata tadi? Nak kena, ke?" Sunggyu menunjukkan penumbuknya ke muka Myungsoo.

 

 

"Cuba la." Myungsoo menjelir ke arah Sunggyu sebelum dia segera melarikan diri dari situ.

 

 

"Kamu ni..." Sunggyu ingin mengejar Myungsoo sebelum Woohyun segera mencapai tangannya.

 

 

"Jangan lari, Gyu. Awak nak bahayakan baby, ke?"

 

 

"Awak tengok adik saya tu. Geram la! Ada ke patut dia kata baby tak comel sebab mata macam saya? Bukannya saya minta dilahirkan dengan mata macam ni." ucap Sunggyu.

 

 

"Dia gurau je tu. Awak jangan la sensitif sangat. Awak comel la. Jangan dengar cakap dia. Babypun mesti comel macam awak."

 

 

"Myungsoo jahat!" Sunggyu mula menangis.

 

 

"Gyu, jangan nangis. Alolo~" Woohyun segera mendakap isterinya itu dan cuba memujuknya.

 

 

"Yah, Kim Myungsoo! Baik kamu ke sini dan minta maaf kat hyung kamu ni. Cepat!" marah Pn. Kim. (takla sangat)

 

 

"Hyung saya gurau jer. Dah la, jangan nangis. Mian..." ucap Myungsoo dengan rasa bersalahnya.

 

 

"Tu la, lain kali nak cakappun berlapik la sikit. Gyu, sensitif sekarang ni." ucap Pn. Nam pula.

 

 

"Ya, saya tau. Sorry..." ucap Myungsoo.

 

 

Sunggyu meleraikan pelukannya dengan Woohyun lalu dia memandang Myungsoo. "Hyung maafkan." Sunggyu tersenyum.

 

 

"Thanks, hyung!" ucap Myungsoo girang.

 

 

Semua yang ada tersenyum.

 

 

...............................................................................................................................................................................................

A/N: Sampai di sini saja yang mampu saya update...semoga terhibur! ^^

Dan jangan lupa tunjukkan sokongan anda untuk fics saya yang lain (^_^)

Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
mpreggoland
wah, sy happy sgt tgk sume komen ni! :D terima kasih semua! ^^

Comments

You must be logged in to comment
cassie_greg #1
Chapter 1: Knape rase geli bace kut malay ㅠㅠㅠ anyway first time bace ff malay woogyu ! Dont blame me heheh -..-
LuckyGirl97 #2
Happy Ending~ The best^^
inspiritly_beauty
#3
Chapter 33: Kyaaaa!! Happy ending.. Lalala... This story is daebak! Nasib buruk Sunny must die.
empresschingyu
#4
Chapter 33: kyaaaa,, twin. woogyu and the twin.
thank you for the nice story. i'm glad they got their happy ending :")
doyce228 #5
Chapter 33: fuhhhhh tahniah akak sebab dah berjaya habiskan cerita ni :D
hehe, finally Gyu dapat kasih sayang yang sepatutnya from husband dia. HAHA XD
yeayyy twins. selamatlah membesarkan babies tu ye Gyu n Hyunnie ^~^
kay_yayah #6
Chapter 33: Tahniah utk mr.nam woohyun dan mrs.nam sunggyu...hehehe..nam minhwan dan nam minhee...cantik comel dan sweet macam mama dan papa dorang...hahaha...

Tahniah juga utk awk yg dh berjaya end kan cerita best ni dgn happy ending...hehehe...
namuchi #7
Chapter 33: Finally end...
Sweetnya name tu baby... :3
Rase sy nak hug mrka orang... XD
onlyforone
#8
Chapter 33: kyaaaa congrats for the babies xD

and thanks for making such a cute story ^^
dooseob_saranghae
#9
Chapter 33: uwaaaaaaaaah tamat...congrate woogyu kkkk