Masih kawan??

Cintamu Milikku~*

 

 

 

Keesokannya, Sunggyu mulai terjaga disebabkan cahaya matahari yang menyuluh ke matanya. Dia perlahan membuka matanya, lalu dia melihat keadaan sekeliling. 'Eh, aku kat mana ni? Ini tak macam dalam bilik aku pun. Ini...macam hotel! Hotel?! Apa dah jadi? Kenapa aku boleh ada kat hotel?' Sunggyu mulai gelisah apabila dia teringat tentang semalam.

 

 

'Tidak! Ini tak mungkin!' jerit hatinya, lalu dia segera turun dari katil. 'Orang tu...dia bawa aku ke hotel untuk...Tidak!' Sunggyu terduduk di lantai dan dia mulai menangis teresak-esak sambil memeluk kakinya. Mukanya dibenamkan ke lututnya.

 

 

Woohyun yang baru keluar dari bilik air terkejut melihat keadaan Sunggyu, lalu dia segera menghampiri Sunggyu dengan bertuala. "Gyu, kenapa ni? Kenapa awak nangis? Awak sakit, ke? Huh, Gyu?" soal Woohyun dengan cemas.

 

 

"Hyun?? Hyu-Hyunnie??" Sunggyu mengangkat mukanya untuk melihat rupa orang yang bersuara tadi. Dia merasa lega melihat Woohyun di sisinya, lalu dia segera memeluk Woohyun dengan erat dan menangis. "Hyunnie! Saya takut! Orang tu...dia...saya taknak orang lain sentuh saya. Hanya awak yang boleh...saya hanya milik awak..." adu Sunggyu.

 

 

Woohyun tergamam mendengar kata-kata Sunggyu itu. 'Apa maksud dia? Dia rela 'bersama' aku?  Dia hanya untuk aku? Bunyi macam dia cintakan aku. Biar betul? Jangan kata dia cintakan aku. Aku ingat, dia anggap aku sebagai kawan, bukan suami. Patut la dia nampak marah sangat semalam, bila aku kata yang aku hanya anggap dia sebagai kawan.' Woohyun melepaskan keluhan berat. "Gyu ah, kenapa awak naif sangat?" bisik Woohyun.

 

 

Sunggyu meleraikan pelukan. "Uh? Awak cakap apa?" Sunggyu menenyeh-nenyeh matanya dengan manja. "Awak cakap apa tadi? Saya kurang dengar la." soal Sunggyu dengan nada yang innocent.

 

 

'Aigoo, kyeopta! Why did you have to be this cute?? Gyu ah...awak ni buat saya tak tahan la dengan reaksi comel awak ni...aduh...'

"Awak dah habis nangis?" soal Woohyun, dan Sunggyu mengangguk. "So, awak dah okey la?" Sunggyu mengangguk lagi. "Kenapa awak nangis?"

 

 

"Saya takut. Saya ingat lelaki malam tu yang bawa saya ke sini dan...dia..." Sunggyu memeluk tubuhnya.

 

 

Woohyun tertawa melihat gelagat Sunggyu yang comel itu. "Awak jangan risau la. Selagi saya ada, takda sesiapapun yang boleh sentuh awak. Saya akan lindungi awak."

 

 

Mata Sunggyu kelihatan bersinar-sinar dengan senyuman terukir bibirnya. Dia memandang Woohyun dengan perasaan yang lega. "Jinjja?? Awak akan lindungi saya? Jeongmal??"

 

 

"Buat apa saya nak tipu awak? Apa saya dapat?" balas Woohyun selamba.

 

 

"Gomawo, Hyunnie! Saranghae!" ucap Sunggyu sebelum dia tak sengaja mengucup bibir Woohyun  kerana terlalu teruja.

 

 

Woohyun terkejut dengan tindakan Sunggyu itu, namun matanya perlahan-lahan dipejamkan. 'His lips...OMG! I can't insist it...it's so...so sweet...'  dengan itu, Woohyun membalas ciuman itu. Tangannya pula di tubuh Sunggyu.

 

 

'Saya tau awak tak boleh nak tolak saya...saya suka! Saya suka berada dalam pangkuan awak, Hyunnie ah...saya harap masa terhenti di sini...biar kami begini selamanya...' kata hati Sunggyu.

 

 

Agak lama juga mereka berciuman seperti itu, sehinggalah masing-masing kekurangan udara dan mereka segera meleraikannya. Mereka saling berpandangan untuk seketika.

 

 

'He's so beautiful...kenapa aku tak perasan sebelum ni? Kenapa jantung aku berdegup kencang bila aku pandang dia? Tubuh dia...His milky skin...' Dan seperti dirasuk, Woohyun menolak Sunggyu berbaring di lantai. Dia naik ke atas isterinya itu, lalu menanggalkan pakaiannya.

 

 

><><><><><

 

 

"Gyu, mianei! Saya tak bermaksud nak...saya tak boleh control diri saya bila awak...Gyu, i'm..."

 

 

"Buat apa minta maaf? Awak memang berhak atas diri saya. Dan saya tak salahkan awak. So, tak perlu minta maaf." jelas Sunggyu.

 

 

"Awak tak faham...saya takda perasaan kat awak. Saya cuma anggap awak sebagai kawan. Dan mengikut prinsip saya, saya takkan buat perkara macam ni pada kawan saya. Saya hanya akan meniduri orang yang saya cinta, tapi sekarang..."

 

 

'PANG!' Satu tamparan dari Sunggyu hinggap di pipi Woohyun.

 

 

"Kawan? So, sampai sekarang awak still anggap yang saya ni kawan awak? Lepas apa yang jadi kat kita tadi, awak still anggap saya ni kawan?" marah Sunggyu dengan berlinangan air mata. Hatinya begitu terluka dengan kata-kata Woohyun tu.

 

 

"Gyu, saya..."

 

 

"So, maksud awak, satu hari nanti awak nak cari orang yang dicintai la? Dan awak akan tiduri dia, macam tu? Habis saya, awak nak buang mana? Saya isteri awak, bukan barang mainan yang boleh awak buang sesuka hati bila dah penat bermain. Kalau betul awak tak suka saya, kenapa awak tak bantah masa diorang nak kahwinkan kita?"

 

 

"Saya dah cuba, tapi..."

 

 

"Takda alasannya, Hyunnie! Nak seribu daya, taknak seribu dalih. Kalau awak betul-betul tak suka saya, awak patut cakap awal-awal. Sayapun taknak la dekat orang yang tak cintakan saya. Sayapun boleh minta perkahwinan kita dibatalkan walaupun saya sebenarnya memang nak sangat kahwin dengan awak. Saya ni bukan jenis orang yang suka memaksa."

 

 

"Apa maksud awak yang awak memang nak kahwin dengan saya?"

 

 

"Awak ni bodoh atau lembab? Soalan macam tu, sesiapapun boleh jawab. Dah la. Saya tak larat nak gaduh dengan awak, Hyun. Awak fikir la sendiri." Sunggyu menuju ke pintu setelah siap berpakaian. "Dan kalau betul awak tak cintakan saya...saya harap awak...lepaskan saya..." balas Sunggyu yang pasrah. Lalu dia segera berlari keluar dari bilik itu.

 

 

"Gyu! Yah! Awak nak ke mana tu? Takkan nak lari lagi? Penat la saya nak cari awak lagi. Gyu!" teriak Woohyun.

 

 

...............................................................................................................................................................................

A/N: Saya dah kebuntuan idea ni, so maaf la kalau chapter ni tak berapa bagus...mianei...tapi apa2pun, saya still harap korang ringan2kanlah tangan untuk mengomen yer? hehe ^^

 

 

 

Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
mpreggoland
wah, sy happy sgt tgk sume komen ni! :D terima kasih semua! ^^

Comments

You must be logged in to comment
cassie_greg #1
Chapter 1: Knape rase geli bace kut malay ㅠㅠㅠ anyway first time bace ff malay woogyu ! Dont blame me heheh -..-
LuckyGirl97 #2
Happy Ending~ The best^^
inspiritly_beauty
#3
Chapter 33: Kyaaaa!! Happy ending.. Lalala... This story is daebak! Nasib buruk Sunny must die.
empresschingyu
#4
Chapter 33: kyaaaa,, twin. woogyu and the twin.
thank you for the nice story. i'm glad they got their happy ending :")
doyce228 #5
Chapter 33: fuhhhhh tahniah akak sebab dah berjaya habiskan cerita ni :D
hehe, finally Gyu dapat kasih sayang yang sepatutnya from husband dia. HAHA XD
yeayyy twins. selamatlah membesarkan babies tu ye Gyu n Hyunnie ^~^
kay_yayah #6
Chapter 33: Tahniah utk mr.nam woohyun dan mrs.nam sunggyu...hehehe..nam minhwan dan nam minhee...cantik comel dan sweet macam mama dan papa dorang...hahaha...

Tahniah juga utk awk yg dh berjaya end kan cerita best ni dgn happy ending...hehehe...
namuchi #7
Chapter 33: Finally end...
Sweetnya name tu baby... :3
Rase sy nak hug mrka orang... XD
onlyforone
#8
Chapter 33: kyaaaa congrats for the babies xD

and thanks for making such a cute story ^^
dooseob_saranghae
#9
Chapter 33: uwaaaaaaaaah tamat...congrate woogyu kkkk