Tak okey lagi...

Cintamu Milikku~*

 

 

 

"Gyu, what happen?! Apa dah jadi?" soal Woohyun dengan cemasnya sebaik sahaja dia membuka pintu bilik.

 

 

"Hyun?" Sunggyu mengerutkan dahi sambil memandang Woohyun.

 

 

"Gyu, awak..." Woohyun tercengang melihat Sunggyu yang sedang berdiri di atas kerusi dan dia kelihatan seperti mahu mengambil sesuatu di atas almari.

 

 

"Why?" soal Sunggyu dengan innocentnya, tanpa menyedari yang Woohyun dah hampir tercabut nyawa bila terfikir Sunggyu yang jatuh tadi.

 

 

"Gyu, apa yang awak buat ni?" soal Woohyun lalu dia menghampiri Sunggyu dan membawanya turun dari kerusi itu.

 

 

"Saya tak buat apa la. Yang awak ni nampak cemas sangat kenapa? Hyunnie?"

 

 

"Awak, tak apa-apa?"

 

 

Sunggyu menggeleng. "Tak. Kenapa? Awak harap something berlaku kat saya ke?" gurau Sunggyu tanpa menyedari yang Woohyun begitu risaukan dia.

 

 

"Tak!" teriak Woohyun sebelum dia segera menarik Sunggyu ke dalam dakapannya. "Tak! Saya taknak apa-apa pun jadi kat awak! Saya tak boleh hidup tanpa awak, Gyu...please be safe!" dengan itu, Woohyun tiba-tiba menangis dan Sunggyu mulai panik.

 

 

"Hyu-Hyunnie? Awak nangis? Biar betul? Selama ni saya tak pernahpun tengok awak nangis. Ini pertama kali. Hyun, what's wrong?"

 

 

"....." tiada jawapan. Woohyun masih lagi melayan perasaannya.

 

 

"Hyun? Awak kenapa ni? Cuba bagitau saya apa masalahnya?" soal Sunggyu dengan lembut sambil tangannya mengusap-ngusap belakang Woohyun untuk menenangkannya.

 

 

"....." masih tiada jawapan, malah pautan Woohyun makin erat.

 

 

"Hyun, awak peluk saya kuat sangat ni. Saya takleh nafas la." rengek Sunggyu, namun tidak dihiraukan Woohyun. "Hyunnie...ah...baby pun takleh nafas dah ni..."

 

 

"Oh sorry..." Woohyun segera melepaskan pelukannya dan dia memandang Sunggyu tanpa berkelip.

 

 

"Kenapa awak tengok saya macam tu?"

 

 

"Awak saja kan?"

 

 

"Saja apa?"

 

 

"Awak saja nak bagi saya kena heart attack, kan?"

 

 

"Huh? Apa awak cakap ni? Saya tak faham la."

 

 

"Awak buat apa tadi sampai bunyi kuat macam tu? Saya ingat awak yang jatuh. Awak dah takutkan saya tau tak?" air mata Woohyun mula mengalir.

 

 

"Saya..." kata-kata Sunggyu terhenti tatkala dia melihat Woohyun menangis. Woohyun sebenarnya susah nak nangis sebab dia hanya nangis bila perkara yang tak elok jadi kat ahli-ahli keluarganya. "Hyun, i'm sorry...saya cuma..."

 

 

"Apa yang awak buat sampai nak kena panjat bangku tu? Kalau awak jatuh macam mana? Awak dah tak sayangkan saya, ke? Atau awak taknak baby tu? Cakap la!" suara Woohyun semakin meninggi kerana dia terlalu risau kalau sesuatu jadi kat Sunggyu tadi.

 

 

"Hyun, bukan macam tu...saya cuma..." suara Sunggyu kedengaran seperti dia mahu menangis.

 

 

"Cuma? Cuma apa?!" jerkah Woohyun spontan. Kerisauan yang dipendamnya tadi tiba-tiba terluah. Dia segera menekup mulutnya apabila menyedari yang dia dah menengking Sunggyu. Tangan Sunggyu diraih apabila Sunggyu hampir menangis. "Gyu, i'm sorry...saya..."

 

 

Sunggyu menundukkan kepalanya. "Saya nak ambil album kahwin kita kat atas almari tu. Tak tau kenapa saya tiba-tiba nak tengok balik album tu." Sunggyu mengesat air matanya. Woohyun mulai rasa bersalah.

 

 

"Gyu, i'm sorry..."

 

 

"Saya tak boleh tidur, tu yang saya nak tengok...lepas tu saya tak sengaja jatuhkannya..." Sunggyu menunding ke arah album gambar yang berada di atas lantai itu.

 

 

"Oh, Gyu...awak dah takutkan saya, tau? Mari sini..." Woohyun memaut Sunggyu dan Sunggyu melabuhkan kepalanya ke bahu Woohyun. "Lain kali jangan buat macam ni lagi. Awak boleh minta saya ambilkannya."

 

 

"Ala, saya boleh ambil sendiri la. Bukannya tinggipun. Lagipun, dari dulu lagi saya dah biasa panjat memanjat ni." ucap Sunggyu dengan manjanya.

 

 

"Itu dulu, masa awak sorang." Woohyun meletakkan tangannya di perut isterinya itu. "Sekarang awak dah berdua so tak sama, okey?"

 

 

"Okey..." Sunggyu tertawa kecil.

 

 

"Kenapa awak gelak? Saya serius ni. Jangan buat hal macam ni lagi. Kalau nak apa-apa, bagaitau jer saya."

 

 

"Hehe, sayang juga awak kat saya, ya?"

 

 

"Siapa tak sayang bini, oi..." seloroh Woohyun.

 

 

Sunggyu tertawa. "Thanks, Hyunnie! Saya hargai keprihatinan awak ni." Sunggyu mengucup pipi Woohyun.

 

 

"Eh, pipi je, ke? Sini?" Woohyun merujuk ke bibirnya.

 

 

"Tak nak! Nanti awak jadi plak. Bahaya baby nanti. Tak boleh." usik Sunggyu. Kemudian dia mula melangkah keluar dari bilik.

 

 

"Yah, Gyu ah! Awak nak ke mana tu?" Woohyun mengekori Sunggyu lalu mencapai tangannya. Mereka berjalan turun dari tangga sambil berpimpinan tangan.

 

 

"Saya lapar la. Mana makanan yang awak sediakan tu?" soal Sunggyu.

 

 

"Alamak!" Woohyun menampar dahinya sebelum dia segera menghampiri talam yang ditinggalkannya tadi.

 

 

"Kenapa, Hyun?" soal Sunggyu yang menghampiri Woohyun.

 

 

"Makanan ni dah sejuk. Biar saya panaskan." Woohyun mengangkat talam itu dan belum sempat dia melangkah, Sunggyu menghentikannya. Sunggyu merasa sup itu dan tersenyum.

 

 

"Mana ada sejuk. Masih panas lagi la." Sunggyu meletakkan sudu semula. "Hyunnie, awak suapkan saya?"

 

 

"Biar saya panaskannya dulu, ya? Mana boleh awak makan makanan sejuk macam ni."

 

 

"Tak sejuk la, Hyun. Lagipun saya dah lapar..." belum sempat Sunggyu menghabiskan ayatnya, perutnya mula berbunyi. "Tengok. Babypun dah lapar ni..." Sunggyu mengusap perutnya.

 

 

"Okey, okey, mari kita duduk kat meja makan."

 

 

Sedang mereka asyik suap-menyuap, saat-saat itu diganggu dengan bunyi loceng rumah yang dibunyikan.

 

 

"Awak sambung makan, biar saya yang bukakan pintu."

 

 

"Okey..." Sunggyu sambung makan manakala Woohyun menuju ke pintu utama.

 

 

Woohyun tercengang melihat orang yang berdiri di hadapannya kini. Dia ingin menutup pintu semula apabila orang itu menghalangnya.

 

 

"Yah, kau nak apa ha?!" tengking Woohyun.

 

 

"Macam ni ke awak sambut tetamu? Dengan menengkingnya depan pintu ni? Kot ya pun, jemput la masuk dulu." sindir Sunny.

 

 

"Macam mana kau tau rumah aku? Baik kau blah! Aku dah tak ingin nak tengok muka kau lagi! Blah la!" jerkah Woohyun.

 

 

Sunggyu yang sedang makan terhenti. Dia terdengar suara Woohyun yang sedang memarahi seseorang. 'Siapa yang datang? Kenapa Hyun marah-marah kat dia?' getus hati Sunggyu lalu dia bangun dari tempat duduknya.

 

 

"Eh, awak nak ke mana tu?" soal Woohyun yang tiba-tiba muncul.

 

 

"Siapa yang mai? Kenapa awak marah dia?" soal Sunggyu.

 

 

"Takda siapa la. Cuma budak-budak nakal yang suka main loceng. Dah, awak jangan fikir banyak. Makan la."

 

 

"Okey."

 

 

><><><><><

 

 

Malam itu...

 

 

"Hyunnie, awak berdarah ni!" teriak Sunggyu yang mulai panik melihat darah di baju Woohyun.

 

 

"Saya...ok...okey..." ucap Woohyun seperti menahan sakit.

 

 

"Muka awak pucat ni! Hyun, what happen?"

 

 

Woohyun terbaring di atas katil dan Sunggyu segera menyelak baju Woohyun. Dia terkejut apabila dia terlihat luka seperti tikaman di kiri badan Woohyun.

 

 

"Hyun, awak kenapa ni? Hyun!" teriak Sunggyu apabila Woohyun mulai tak sedarkan diri. 'Dia ditikam. Tapi siapa yang tikam dia? Nampak macam luka ni baru petang tadi jadi. Dia balut sendiri sebab dia taknak aku risau, tapi...darah dia tak berhenti ni...Hyun! Ini mesti kerja orang yang mai tadi. Tapi siapa dia?'

 

 

Sunggyu menghubungi ambulans. Dia menemani Woohyun ke hospital. 'Hyun, please be safe! I need you! Baby kita pun perlukan awak...Hyun...'

 

 

.......................................................................................................................................................................................

A/N: Chapter macam mana? Panjang tak? Sampai sini saja yang saya boleh tulis...saya akan update lagi next time ^^ Bye2! :D

Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
mpreggoland
wah, sy happy sgt tgk sume komen ni! :D terima kasih semua! ^^

Comments

You must be logged in to comment
cassie_greg #1
Chapter 1: Knape rase geli bace kut malay ㅠㅠㅠ anyway first time bace ff malay woogyu ! Dont blame me heheh -..-
LuckyGirl97 #2
Happy Ending~ The best^^
inspiritly_beauty
#3
Chapter 33: Kyaaaa!! Happy ending.. Lalala... This story is daebak! Nasib buruk Sunny must die.
empresschingyu
#4
Chapter 33: kyaaaa,, twin. woogyu and the twin.
thank you for the nice story. i'm glad they got their happy ending :")
doyce228 #5
Chapter 33: fuhhhhh tahniah akak sebab dah berjaya habiskan cerita ni :D
hehe, finally Gyu dapat kasih sayang yang sepatutnya from husband dia. HAHA XD
yeayyy twins. selamatlah membesarkan babies tu ye Gyu n Hyunnie ^~^
kay_yayah #6
Chapter 33: Tahniah utk mr.nam woohyun dan mrs.nam sunggyu...hehehe..nam minhwan dan nam minhee...cantik comel dan sweet macam mama dan papa dorang...hahaha...

Tahniah juga utk awk yg dh berjaya end kan cerita best ni dgn happy ending...hehehe...
namuchi #7
Chapter 33: Finally end...
Sweetnya name tu baby... :3
Rase sy nak hug mrka orang... XD
onlyforone
#8
Chapter 33: kyaaaa congrats for the babies xD

and thanks for making such a cute story ^^
dooseob_saranghae
#9
Chapter 33: uwaaaaaaaaah tamat...congrate woogyu kkkk