"I'm s-sorry." bulong kong sabi at napansin ko siyang nataranta, hinawakan niya ang mga kamay ko and reached out the hand towel and dried my hands.

"Hush now Nancy. Umiiyak ka nanaman. Please nagaalala na ako sa'yo. Kung galit ka sa akin tatanggapin ko basta huwag ka lang umiyak. Awayin mo ako kung gusto mo just don't cry anymore. I'm so worried." alo niya sa akin habang pinupunasan ang mga kamay ko.

"I'm sorry for losing our baby." ulit kong sabi.

"Don't say sorry, it's not your fault. It's nobody's fault, hon." sabi niya matapos matuyo ang mga kamay namin ay dahan dahan niyang hinaplos ang mukha ko at pinahid ang mga luha sa aking pisngi.

"I didn't take care of our baby..." hikbi ko ng sabi.

"You did, Nancy. It's just that the baby is not for us. Sabi nga ng mga bata isa na siyang baby angel watching over us." bulong niya habang masuyo niyang hinahaplos ang aking mukha.

"I'm sorry..." ulit ko and that made her engulfed me with her warmth embrace. I so miss her arms around me, her hug, her smell. I felt myself totally broke down into her arms.