ARRANGED MARRIAGE 

Chapter 7

YEONWOO'S POV

"Hello Nancy?"

"Am...Yeonwoo I will sleepover at Daisy's house tonight. May birthday kasi, it may end up late."

"It's alright, Nancy. Just watch your liquor intake ok?." bilin ko.

"I will, thanks Yeonwoo. Bye." paalam na niya. Mula nang umagang yon na sinabi ni Lolo ang tungkol sa pagkakaron ng apo ay naging tahimik na kami ni Nancy. Bigla kaming nagkahiyaan, madalas ay breakfast na lang kami nagkakasabay at sa gabi pag dating ko ay tulog na siya. Ang Lolo kasi panira ng diskarte. Tumayo ako sa table ko at matamang tumayo sa glass wall ng aking office. Tanaw ko ang naglalakihang mga gusali pero wala don ang isip ko. Na kay Nancy. Tama nga si Mang Julio mula ng ikinasal kami hindi na siya nawala sa isip ko. Hindi pala. Mula ng malaman ko ang plano nila Lolo at Tito Richard. Hindi pa rin. Noon pa man hindi ka na nawaglit sa isip ko Nancy bulong ng isip ko. Saka ako naglakad pabalik sa offce table ko at binuksan ang side drawer, andon ang mga magazines na si Nancy and featured Model. Naglabas ako ng malalim na hininga saka muling isinara ang drawer. Pero mali ang ikulong siya sa relasyon na ito ulit ko sa sarili ko. Kailangan kong makausap si Lolo, nabuong desisyon ko.

"Your afternoon coffee." rinig kong boses na siyang pagpasok ng may dala ng kape.

"Thank you, Joy." simple kong sagot.

"Malalim nanaman ang iniisip mo ah." puna niya

"Lagi naman di ba?" sagot ko.

"Mas mukha yatang lumalim ngayon." balik niya.

"Ngayon ko lang alam how been observer you are." biro ko

"Not really. Depende lang sa tao at mga situations that interest me." depensa niya at napatango lang ako. Ngumiti lang ako dahil ayaw ko mg humaba pa ang usapan namin.

"Thank you again for the coffee." sagot ko na lang.

"No need to. But you're welcome. Maiwan na kita." sagot niya at tumalikod na siya. She's back from work 3 days ago pero hindi siya nagtanong or nangamusta tungkol sa mga nangyari ng nakaraan. That's what I observed from her, she may be nosy at times pero tuwing wala lang siya sa office at hindi ako nakikita. It's enough for her to see me or knows what I am doing.

"Don't forget your dinner meeting with Mr.SanDiego tonight at RW 7pm." balik niya pag dungaw sa pinto bago niya tuluyang isinara. Hindi ko na nakuhang magsalita pa. Another business meeting sabi ko lang sa isip ko saka ko kinuha ang cellphone ko at nagdial.

"Hello, Apo?" sagot ni Lolo Pablo.

"Yes, Lo. Kamusta na po kayo?" tawag ko dahil dalawang araw na rin siyang hindi namin nakakasabay ng breakfast.

"Ayos naman Apo. Pasensiya na hindi pa ako nakakapasyal. May sakit ang ilang baka rine eh kaya hindi ko maiwanan." sagot ni Lolo.

"Ganon po ba?It's ok po Lo. I'll try to visit you there this weekend po."

"Mainam yan Apo ng makapag pahinga ka rin. Kasama mo ba si Nancy?" may siglang tanong ni Lolo.

"Ahm Lo, hindi po. Gusto ko rin po kasi kayong makausap..."

"May nangyari ba sa inyo ni Nancy?"

"Wala naman po, Lo. Maybe we can talk about it when I get there?" sabi ko na lang.

"O siya sige Apo. Hihintayin na lang kita sa makalawa kung gayon." malungkot na sabi ni Lolo. Bigla rin akong nalungkot.

"Ok, Lo. See you and take care." paalam ko na lang. Mabuti ng maaga pa ay matapos na ang kalokohan na ito kesa tumagal pa at lalong mahulog ang loob ko kay Nancy. Mas mahirap ng makawala pag malalim na masyado ang nararamdaman ko. Kasalanan ko din ito kung bakit hinayaan kong mangyari.

NANCY'S POV

"Nancg! Anak. Good to see you again!" I heard Mama called out from behind me when I got out from my car. Bumalik muna ako ng bahay saglit to get my things and to visit my Mama too.

"Miss you Ma." sabi ko after I kissed her. "What are you doing outside?" tanong ko dahil padilim na.

"Ah just taking a walk." sagot niya. Matagal na rin kaming hindi nakakapag walking ni Mama sa Mall.

"Sorry, Ma. Just got really busy this past weeks." hinging paumanhin ko.

"It's ok sweetheart. Ganyan talaga lalo pag bagong kasal." himig biro niyang sabi at natawa ako.

"Will you stay for dinner?"

"Ah, No Ma. Daisy's waiting for me at her condo. May kukunin lang po akong gamit ko. We're attending a birthday party." sagot ko

"It's alright, Sweetheart. I understand." sagot niya at sabay na kaming pumasok sa loob. "Your Dada's here." bulong niya sa akin and I just nod. Since my wedding hindi ko pa kinakausap si Dada, I just want him to feel the burden of what he did though I know napilitan lang siya. "Hindi mo man lang ba siya kakausapin?"

"I still don't feel like talking to him, Ma." simple ko lang na sagot.

"I understand. He just misses his princess." dugtong niya.

"It's alright Mama, we'll get there somehow." sabi ko patungkol sa pag uusap namin at wala ng nagawa si Mama. As we entered the house we saw Dada coming down. Out of respect I walked towards him and kissed him but that's it. I turned the other side to walk up to my room.

"Nancy." mahina niyang tawag. I stopped waiting for another word. "Hanggang kailan mo ako titikisin?" tanong ni Dada pero hindi ako sumagot I just stood there. "I will talk to Tito Pablo, I cannot bear to loose you just because of what we did." pagtatapos niya saka siya naglakad palayo. Bakit nakadama ako ng kaba?

"How about your debt to Lolo Pablo?" habol kung tanong kay Dada na nagpalingon sa kanya.

"I will try to convince him in any way I can just to change his mind." sagot niya at tuluyan ng naglakad. Nagkatinginan kami ni Mama, matagal akong hindi nakagalaw sa kinakatayuan ko. Dapat matutuwa ako pero bakit ganito ang nararamdaman ko.

-

We're in the party pero wala doon ang isip ko. Hindi ko maintindihan bakit ako nagaalala sa maaring gawin ni Dada. Dapat magsaya ako, dapat matuwa ako pero bakit ganito?parang ayaw kong matapos ang anumang ugnayan ko kay Yeonwoo

"Best! Ok ka lang? What's wrong?" pukaw ni Daisy sa akin.

"Best I'll just go to the rooftop, I don't feel like partying." paalam ko kay Daisy

"Why? Wala kang kasama don and it's already late baka kung anong mangyari sa'yo don." bilin niya

"I'll be fine, Best. It's just one floor up. Besides tambayan naman natin doon. I won't be long." sabi ko na pero kita ang pagtanggi sa kanyang mukha

"I'll just get us drinks. Wait for me.I'll go with you." habol niya pero nauna na ako. I just want to clear my head from all the noise and sounds that I hear at this moment.

As I reach the rooftop I felt a sudden freedom, the smell of fresh air and the serenity around me. I was slowly walking along when I felt someone is behind me.
"Ang bilis mo naman Best." sabi ko, akma na akong lilingon ng may tumakip sa bibig ko at binuhat ako. Pinilit kong makawala pero malakas siya. Hindi ko nakilala at hindi ako makaharap because he's lifting me up. I tried to shout pero malakas siya. Malakas ang amoy ng alak sa taong ito. Pinipilit kong makawala at gumapang ang takot sa buong pagkatao ko.

"Shhhh." sabi ng lalaki habang mahigpit pa rin ang braso niyang nakapulupot sa akin. I can feel the sharp pain in my stomach. I decided to bite his hand that's covering my mouth. "Ahhh" daing niya.

"Help!" sigaw kong halos malagutan na ako ng hininga.
May biglang malakas ng tunog na parang bumaksak na baso o bote.

"Hey! Anong ginagawa mo!???" sigaw ng boses sa likod namin. Si Daisy. "Guard!!!!" malakas niyang sigaw. Then I felt the guy's hand loosened his grip. The next thing I know yakap yakap na ako ni Daisy

"Hey Best are you alright?" Tanong niya but I couldn't say a word. Nanginginig buong katawan ko sa takot.

YEONWOO'S POV

"Yeonwoo, hindi ka pa pagod? Gabi na bakit kailangan bumalik ka pa dito sa office?" Tanong ni Mang Julio

"May ichecheck lang po ako Mang Julio." pagsisinungaling ko. Pagkatapos kasi ng dinner meeting namin ni Mr.SanDiego ay bumalik ako ng office, pasado alas 12 at andito pa ako. Pero sa totoo lang iniiwasan ko lang umuwi dahil alam ko wala sa bahay ngayon si Nancy. Yong pakiramdam na wala siya pagdating ko ay parang nakakapagod na.

"Baka hinihintay ka na ni Nancy?" napatingin ako kay Mang Julio, hindi ko alam kung nabasa niya sa mukha ko ang isasagot ko pero nagulat ako sa sunod niyang tanong. "Hindi ba uuwi si Nancy ngayon?"

"Bakit niyo po alam?" wala sa loob kong tanong.

"Ah kaya pala."

"Kaya pala ano po, Mang Julio?"

"Kaya pala ayaw mo pang umuwi." Mahina na niyang sagot na nakangiti. Hindi ko alam ang sasabihin ko. I think he got me there. "Sige sa labas lang ako. Huwag ka ng magpuyat. Hindi yan maiigi sa kalusugan." paalala niya.

"Sige po, sandali na lang po ako." sagot ko when I heard my phone.

"Hello Nancy?" sagot ko

"Y-yeon-yeon-woo" Bulong niyang tawag. Nabigla ako dahil para siyang nauutal at boses na takot na takot.

"Nancy!" sigaw ko "What's wrong?!" dugtong ko sa mataas na boses at napansin kong nagbukas ng pinto si Mang Julio, may tanong sa kanyang mga tingin. Hindi sumagot si Nancy kundi paulit ulit na pangalan ko lang ang tinatawag niya.I heard commotions in the background. "Nancy!" sigaw ko muli nakaramdam na ako ng takot at panic sa tono ng boses niya "Where are you???" alala ko ng tanong. Saglit pa at ibang boses na nag narinig ko.

"Y-yeonwoo???" boses ni Daisy

"Daisy?anong nangyari kay Nancy?" agad kong tanong.

"Better come here, Yeonwoo. Nancy's asking for you." tanging nasabi niya

"Where?Saan kayo?" tuliro ko ng tanong at pagkasabi niya kung saan ay patakbo akong dumaan sa harap ni Mang Julio. "Puntahan po natin si Nancy." tanging nasabi ko lang at nagmamadali na kaming bumaba ni Mang Julio.

Pakiramdam ko ito ang pinakahabang biyahe sa buhay ko. Malapit lang ang lugar at wala pang 30 minutes pero parang napakatagal. Kuyom ang kamao ko buong biyahe. Anong nangyari? paulit ulit kong tanong sa sarili ko.

Pagdating namin sa lugar ay napansin ko na si Nancy na akap akap ni Daisy sa harap ng bar. Agad akong bumaba at patakbong tinungo si Nancy

"N-nancy..." tawag ko ng malapit na ako at nag angat siya ng tingin at patakbong sumlubong sa akin. Biglang yakap ng mahigpit at ramdam ko ang panginginig ng katawan niya. "It's alright, Nancy. I'm here now." bulong ko pero hindi siya bumibitaw sa pagkakayakap at nanatiling walang imik pero ramdam mo ang mahinang iyak. Nakalapit na sa amin si Daisy. "What happened?" tanong ko at nakwento niya ang buong nangyari habang si Nancy ay hindi kumalas sa pagkakayakap sa akin. Lumapit ang may ari ng bar.

"I'm sorry for what happened, Mam. We will look into this. We usually have guards in every corner of this place even at the rooftop, nagkataon lang na wala na yong nag roving the time the incident happened." Hinging paumanhin niya.

"I want to know who did this..." mariin kong sabi.

"Yes, Mam. We will try..."

"You will or I myself will do it." seryoso ko ng sabi saka ko inaya si Nancy. "Let's go Nancy." aya ko at mahigpit kong hinawakan ang kamay niya saka ko masuyong ginabayan papasok ng kotse. I decided to sit with her dahil hindi niya binibitawan ang kamay ko.
"We'll talk again tomorrow, Daisy." Paalam ko kay Daisy. Humalik lang si Daisy kay Nancy na sumunod sa loob ng kotse bago lumabas ulit.

"Ok, Yeonwoo. Thank you. I'll see you Best." paalam niya sa kaibigan na yumakap lang sa kanya pero hindi pa rin nagsasalita.

"Tayo na po, Mang Julio." yaya ko na kay Mang Julio. Tahimik pa rin si Nancy. Sabi ni Daisy hindi daw niya nakilala yong lalaki dahil madilim sa lugar nila ni Nancy. tinanong na daw niya si Nancy pero nanatiling tahimik ito hanggang ngayon. She's looking outside while her hands are holding my left hand on my lap. "Nancy?" mahina kong tawag sa kanya. Lumingon lang siya sa akin saglit at nagtama ang aming mga mata. "You don't want to talk about it?" malumanay kong tanong. Hindi siya nagsalita instead she laid her head on my shoulder while facing the window and grip my hand a little tighter. "It's ok, I understand." mahina kong bulong while I gently her hand with my thumb. Tahimik na ang buong biyahe namin pabalik ng bahay.

Pagbaba ay wala pa ring imik si Nancy at hindi bumibitaw sa kamay ko, hanggang pagpasok ng bahay.
Mang Julio opened the door for us, may sarili na kaming susi ng bahay dahil ayaw ko na ring gambalain si Yaya Caring sa pamamahinga nila. Pag akyat ay wala pa ring imik si Nancy. Dahan dahan ko siyang niyaya sa bathroom.

"You have to change para makatulog ka ng maayos." bulong ko "I will just stay here at the door. Hintayin kitang matapos, Ok?" Tiningnan niya lang ako "I won't leave." paninigurado ko and that's when she entered the bathroom. Bakit kaya ang tahimik niya?Naisip ko, ganon ba siya natrauma sa nangyari? Narinig ko na ang shower. "Please don't take long Nancy." malakas kung sabi pero wala akong narinig. I waited for 10minutes pero shower lang ang naririnig ko. "Nancy, are you alright?I'm coming inside,ok?" again there was no answer kaya dahan dahan akong pumasok ang I saw her silently crying under the shower. Nakaramdam ako ng awa at alala. Bigla ko siya nilapitan ang hugged her tight and I felt her hugged me so tight. "It's ok, Nancy. I'm here." bulong ko as I turned off the shower.

"H-how c-can anyone do s-uch a t-thing?" nanginginig niyang sabi, hindi ko alam kung sa lamig o dahil sa takot.

"I will get him, I promise you Nanct." paninigurado ko habang yakap yakap siya. "Let's get you dressed, nilalamig ka na." aya ko and she slowly loosened up as I held her carefully. I took her robe and wore it to her, then I saw the bruise in her stomach. "This sure hurts" sabi ko as I gently held her stomach." I said habang hawak ko ang sikmura niya.

"A bit." she said smiling now. thank God she's seems ok sabi ko sa isip ko. She's standing in front of me but all I care about is how can I make her feel better. I smiled back at her habang dahan dahan kong isinusuot ang robe sa kanya at dahan dahan itali, maingat na hindi ko mahigpitan para hindi masaktan ang masakit na bahagi ng tiyan niya. "Thank you." mahina niyang sabi.

"No worries. Saglit" sabi ko while undressing myself too dahil basa na ako ang wore my robe."Let's get you dressed." aya ko ng palabas ng bathroom.

-

We're both in bed right now. Habang binibihisan ko siya kanina at pinatutuyo ang buhok niya ay tahimik na muli siya. Until we're both lying in bed.

"C-can you move closer so I can feel your presence?" bulong niya. I lie in the other side of the bed facing her.

"Sure." kako and move closer.

"More..." hiling niya kay umusod pa ako muli.

"Bit more..." kaya umusod ako muli hanggang nasa gitna na ako. Just then she moved to meet me in the middle of our bed and snuggled herself to my bosom. Nabigla man I moved closer to engulfed her into my embrace.

"Sleep tight, Nancy. I won't leave you." bulong ko. And I let her be while gently caressing her back.

I watched her fall sleep, I felt relieved when I heard her snore. I can feel her breath against my skin. I'm happy that she finds her comfort at this moment despite what happened to her earlier.

NANCY'S POV

I woke up underneath someone who smells familiar, whose breathing is familiar, whose presence is familiar and comforting. Yeonwoo. Half of her body is almost over me with her breathing in my ears. I don't want to move baka magising siya. Parang katutulog niya pa lang. Did she watch over me the whole night? Napangiti ako. Kagabi lang takot na takot ako sa ginawa sa akin ng hindi ko nakilalang lasenggo na yon pero ngayon parang nawala lahat yon sa taong nakayakap sa akin. I move my hand to hold Yeonwoo's arm around me. Magdamag niya akong niyakap? Nangiti kong naiisip. She's really sweet. I heard a phone ringing, familiar ang ring tone but it's not my phone. I don't want to move baka magising si Yeonwoo. After few more rings nawala na. But only for 10 seconds or more dahil nag ring ulit. Hindi nagigising si Yeonwoo, talagang napuyat sabi ko sa sarili ko. Ilang rings pa pero hindi ko magawang bumangon o gisingin man lang si Yeonwoo na mahimbing pa rin sa pagkakatulog. Baka importante ang tawag.

"Y-yeonwoo." mahina kong tawag at binaling ko ang mukha ko sa kanya. I can feel her breathing. Malalim pa rin ang tulog niya. Just then I heard a soft knock on the door, I can't move nor speak, another soft knock then it slowly opened and there appeared Yaya. She's hesitant to come in and was about to step back when our eyes met, she sensed my questioning look. Sumenyas siyang nagtatanong kung tulog pa si Yeonwoo at tumango lang ako. Dahan dahan siyang lumapit at bumulong.

"Kanina pa tumatawag ang secretary niya may meeting daw siya ng alas nuebe. Alas otso na." bulong niya. Nagulat ako. patalikod na si Yaya Caring ng bumalik ulit. "Sabi ko na sa inyo mag lock kayo ng pinto." pahabol niyang nakangiti saka tuluyang umalis. Hindi agad ako nakapag salita. Si Yaya talaga. Bumalik ang tingin ko kay Yeonwoo. Looking at her parang mas makokonsensiya akong gisingin siya kesa ma miss niya ang meeting. Nagring muli ang cellphone niya, it must be Joy

"Yeonwoo..." gising ko habang mahinang tinatapik ang pisngi niya."wake up...." i whispered. She half opened her left eye. Then flashed her smile.

"How are you?" she whispered huskily.

"Better, thank you for taking care of me." ngiti ko pabalik.

"Did you sleep well?" tanong niya ulit.

"Yes..."

"That's good..." sagot niya when her phone rang again.

"Yeonwoo...ahm...I think you need to answer that call."

"Why?"

"You have a meeting today?" tanong ko. Biglang nanlaki ang mata niya at napatayo.

"O shoot! Anong oras na?" sigaw niya sabay bangon at halos patalon na inabot ang cellphone niya. "Hello Joy...sorry there was just an emergency. I will call Hyebin to proceed with the meeting.No i will be late. Kausapin ko na lang si Hyebin. Thank you. Bye." saka siya bumaling sa akin.

"Do you have schedules today?" tanong niyang may pagaalala. I just shook my head.

"I don't feel like going out. I will call my manager." mahina kong sagot.

"Do you want to come with me to the office?" tanong niya. Hindi agad ako nakasagot."Nagaalala kasi ako sa'yo. We can get back here after the meeting and after I check all the important papers." I can see the look of concern and worry in her eyes.

"Ok..." I simply said and i saw her again.