"I want to know you more Jane, can I?"

Kita ko sa mga mata ni Jane kung gaano siya kahesitant sa tanong ko. Though I really want to know her more, napagdesisyunan kong wag na lang muna siyang pilitin. Baka hindi pa siya handa, baka masakit pa para sa kanya ang lahat. Alam kong hindi madali ang pinagdaanan niya sa mga taong nagkulong sa kanya at nanakit. Baka may trauma pa siya sa mga pangyayari. Ayos lang, hihintayin ko na lang muna na siya yung unti unting magbukas ng sarili niya sakin. 

Nginitian ko siya at sinabing, "It's okay, Jane. You don't have to force yourself to open up. I understand" 

Ngumiti den siya sakin at nagulat ako ng bigla na lang siya tumayo na nagreulta ng paggewang nitong kayak namin. Lumapit siya sakin at bigla niya kong niyakap ng mahigpit at hindi ko na napigilang gantihan yung yakap niya. 

"Thank you, Lisa" bulong niya habang magkayakap kami. 

Hindi nagtagal at narating namin ang big lagoon. May mangilan ngilan ding mga turista dito ngayon. Agad naman naming inihinto ang pagsasagwan ng kayak nung marating namin yung hanggang tuhod na tubig dito sa lagoon. Bumaba kaming apat, me, Jane, Seul, and Irene para magtampisaw sa tubig. Tamang tama lang yung temperatura ng tubig ngayon dito sa big lagoon. Hindi ganun kainit at di rin naman ganun kalamig. 

"Wow! I can't believe this place really exist!" masayang sabi ni Jane habang tila hinahaplos ang tubig dagat. 

"This is actually one of the most beautiful beaches here in the Philippines" proud na proud ko namang sabi. 

"No doubt. I swear this is the clearest water I've ever seen! Well, to be honest I've never seen a lot of beaches, only Jeju and some beaches in Korea" 

Pansin kong bigla siyang nalungkot nung sabihin niya yun kaya naman agad akong lumapit sa kanya at niyakap siya mula sa likuran. Sa totoo lang di ko alam kung saan ako humugot ng lakas ng loob para yakapin siya but I just did kasi feeling ko kailangan niya yun, feeling ko kailangan niya ng comfort. Pansin ko namang medyo nagulat pa siya sa ginawa ko dahil biglang nagstiff yung katawan niya pero di rin naman kalaunan ay naging relax na rin siya. Then I rested my chin on top of her left shoulder. Para namang gustong tumalon ng puso ko sa saya nung naramdaman kong niyakap niya rin yung mga kamay ko na nakayakap sa bewang niya. 

"Don't worry baby, from now on I promise to bring you to different beaches" 

Kumawala ka sa pagkakayap ko sayo at iniharap mo yung sarili mo sa akin. Ipinulupot mo naman ang iyong braso sa leeg ko at tinitigan ako ng nakakatunaw na tingin. Ngumiti ka at gayon din naman ako. 

"Thank you, Lisa. I appreciate everything, I appreciate you" sabi mo at bigla mong hinalikan ang pisngi ko saka mo ulit ako niyakap ng mahigpit. 

Parang gusto namang sumabog ng puso ko sa sobrang saya. Hindi ko alam kung ramdam mo yung lakas ng tibok ng puso ko ngayo pero gusto kong malaman mo na ikaw ang muling bumuhay sa matagal nang patay kong puso. 

"OUCH!!!" kumalas tayo sa pagkakayakap sa isa't isa nang marinig nating may sumisigaw. 

Napatingin tayo doon at nakita nating si Seulgi yun. Agad naman tayong tumakbo patungo sa kinaroonan nila. 

"Anong nangyari sayo?" nag aalalang tanong ko kay Seulgi.

Bakas rin sa mukha mo at ni Irene ang pagaalala kay Seul dahil baka kung napano na to. 

"Ah wala, may langgam kasi kinagat yung paa ko. Ang tamis kase eh" ngingisi ngising sagot niya naman. 

I mouthed Jane that Seulgi's okay and guess what, she savagely rolled her eyes on her. Buwiset na Seulgi naman kasi na to, nagalala pa naman kami sa kanya. Paano namang magkakalanggam dito eh nasa gitna kami ng dagat. Bigla siyang binatukan ni Irene dahil pinakaba daw siya nito. Buti nga sa kanya. Agad ko naman siyang binato ng buhangin. Pang asar talaga eh. 

Kasalukuyan naming pinagtutulungan ni Irene si Seul nang mapansin kong may kausap na bata si Jane. Mukhang foreigner yung bata, mukhang kano at mukhang enjoy sila sa paguusap nila. Ang hilig niya sa bata, feeling ko magiging mabuti siya ina ng mga anak namin. 

Hanudaw? Anak agad? Di pa nga siya akin eh! Pero di ko na pakakawalan to. 

Lumapit naman ako sa kanila para pakinggan kung anong pinaguusapan nila, saka ko nakumpirma na hindi pala Kano yung bata kundi French. Di ako marunong magsalita ng French pero alam ko kung French yung nagsasalita, and to my surprise Jane is talking to the cute little boy in that language. 

"Quel âge avez-vous?" tanong niya sa batang kausap niya.

"Sept" sagot naman bung bata. 

Nakita kong ngumiti siya at tumango at di naman nagtagal ay biglang may sumigaw sa di naman kalayuan. 

"Joshua, allons-y" tawag ng isang maputing babae na kung di ako nagkakamali ay nanay nitong batang kausap ni Jane. 

"au revoir" paalam nung bata kay Jane. 

Jane said the same thing and waved her hand to the kid saka siya muling humarap sa amin. Nagulat naman siya nung makita niyang nasa likod niya ako. 

"I didn't know you can speak French?" tanong ko sa kanya. 

"I can speak many languages, baby" nakangiting sagot mo naman bago niya hinawakan ang kamay ko at hinila ako sa direksyon nina Irene. 

Nakakaamazed naman pala kung ganun. Ako nga nuon I tried to speak Spanish dahil isa sa subject namin sa school pero hirap na hirap na ko, pano pa yung napakarami. Ang talino naman pala ng baby ko. Tapos madadagdagan pa yung alam niya pag natuto pa siyang magtagalog. 

"You tired, baby?" tanong ko kay Jane. 

Andito kami sa deck ngayon ng yate ko pauwi sa isla. Si Seulgi muna ang pinagmaneho ko nito at kasama niya si Irene doon sa loob. Habang ako yakap ko ang mahal ko mula sa likuran habang pinagmamasdan namin ang karagatan. Oo, mahal ko, mahal ko na. Narealize ko yun kanina habang pinapanood ko siyang magswimming. Narealized ko how I opened up myself to her na kahit kanino di ko pa nasabe except for Babs. Maski si Seulgi hindi alam ang istorya ng buhay ko but she knows yung part nang panloloko sakin ni Mina. Di ko alam anong meron kay Jane at ang dali niyang nakapasok sa buhay ko, sa puso ko. Sa totoo lang, unang kita ko palang sa kanya magaan na ang loob ko pero nung nakilala ko how wonderful she is, unti unti nang nahulog ang loob ko sa kanya. Kahit na pinagsungitan ko siya dahil sa mga kapalpakan niya, hindi siya nagtanim sakin ng galit at wala ni isang reklamo akong narinig mula sa kanya, she even took care of me kapag nalalasing ako, she also tried her best na matutunan lahat ng gawaing bahay kahit na alam kong sobrang hirap nun para sa kanya. Minsan nga iniisip ko siguro prinsesa siya sa kanila or baka anak siya ng isang bilyonaryong negosyante kaya ganun na lang kung protektahan at ikulong siya sa bahay ng mga magulang niya. Pero what I love most about her is alam kong genuine lahat ng pinapakita niya sakin. Though di pa siya ready ibukas ng buo ang pagkatao niya sakin, alam ko lahat ng pinapakita niya sakin totoo. Handa naman akong maghintay kung kelan siya magiging ready mag open up. Pero sa ngayon gusto ko lang alagaan at pasayahin siya. 

"A bit, but I'm fine and I am so happy Lisa and it is all because of you. Thank you." sabi mo, pagtapos ay iniangot mo ang isang kamay ko at hinalikan mo iyon. 

Ngumiti ako sa narinig ko at sa ginawa mo. 

"Don't thank me coz I am not yet done in making you happy" 

Humarap ka sa akin at hinaplos mo ng iyong mga kamay ang mukha ko. 

"Why are you doing this, Lisa?" 

Biglang sumeryoso ang mukha niya nung tinanong niya yun sakin. Hindi ko alam pero parang nakakita ako ng takot mula sa mga mata niya. Dahil ba alam niyang iiwan niya rin ako? Alam ko rin naman yun pero andito ako ngayon taking risk, kahit na alam kong malaki yung posibilidad na masaktan ako in the end. Pero wala eh, mahal kita Jane at hindi ko na kaya pang pigilan pa yung nararamdaman ko para sayo. Maliit man yung chance na manalo ako sa sugal na to, itataya ko yun kung ikaw naman ang mapapanalunan ko. Kahit natatakot ako sa pwede mong maging reaksyon lalakasan ko na yung loob ko. It's now or never nga sabi nila. Ayoko nang magaksaya ng panahon para itago pa sayo yung nararamdaman ko. 

Huminga ako ng malalim at hinanap ang lahat ng lakas ng loob na meron ako. 

"I'm doing this because I love you, Jane" sa wakas nasabi ko na rin sayo. 

Nakita ko kung paano nagiba ang ekspresyon ng mukha mo. Bigla kang nalungkot at inalis mo sa mukha ko ang mga kamay mo. 

-----
Papasayahin ko muna kayo bago ko kayo sasaktan.
💔💔💔 is coming.