Pagtapos ng competition ay nagkaayaan na ang grupo namin na umattend dito sa Sayawan ng Baragay. Halos lahat ng kabataan ay nandito na ngayon. Nakagawian na kasi dito sa barangay namin ang pagkakaroon ng ganitong event taon taon kung saan lahat ay imbitado para sa isang sayawan pero kadalasan at mas karamihan ng mga dumadalo rito ay mga kabataan, magkasintahan, at mag asawa. Tumatagal naman ito hanggang sa hatinggabi, at ang mas kinaganda pa ay umaapaw sa pagkain at inumin dito. 

Habang nagkakasiyahan at nagsasayaw ang lahat, heto ako at nagmumukmok at umiinom ng magisa. Hindi ko maalis yung tingin ko kay Jane at kay V na mukhang napakasayang naguusap habang nagsasayaw. Nakangiti siya kay V at talaga namang napakaganda niya. Usually, masaya ako kapag masaya siya, pero bakit parang di ko kayang maging masaya para sa kanya ngayon? 

Muli naman akong tumayo para kumuha ng maiinom nang biglang may naramdaman akong yumakap sa bewang ko mula sa likuran. 

"Lisa, I miss you baby. Isayaw mo naman ako, please" mapang akit na sabi nung babaeng yumakap sakin. 

Kunot noong tinignan ko naman kung sino yun and I saw that it was Nancy. She looks drunk kahit na halos naguumpisa pa lang ang party. Inalis ko yung pagkakayakap niya sakin bago ko siya hinarap. 

"I'm not in the mood to dance" cold kong sagot sa kanya bago ko siya muling tinalikuran.

Buti na lang hinila na siya nung isa niyang kaibigan at hindi na ko kinulit pa. Bumalik naman ako sa orihinal kong pakay sa pagkuha ng alcohol para magpakalango ngayong gabi. Hindi ko alam kung bat ako nagkakaganito. Nanalo naman kami sa competition, masaya naman ako, wala naman akong problema, pero putchang puso to kumikirot. 

Hindi ka pwedeng mahulog sa kanya Lisa. Aaalis din siya. Iiwan ka din niyan kaya hindi pwede. 

Kumuha ako ng isang bote pa ulit ng beer. Binuksan ko yun at nung akmang iinumin ko na ay may pumigil naman sa mga kamay ko. 

"Putcha naman ano bang problema niyo?!" galit at pasigaw kong sabi but I was shocked when I saw Jane behind me. 

Siya yung pumigil saking uminom. Halata kong nagulat siya and her beautiful face crumpled into sadness. Tinalikuran niya naman ako umalis sa harapan ko. Gusto kong habulin siya pero di makagalaw yung paa ko. I was stuck. 

"Di ko sinasadya" bulong ko sa sarili ko habang pinagmamasdan siyang nawawala sa gitna ng maraming tao.

You're a total up Manoban!

"Ano tutunganga ka na lang dyan?" 

Napatingin naman ako sa taong nagsalita and my eyes met Seulgi. Kita ko sa mukha niya yung inis at pagkadismaya.

"Manoban ano bang problema mo? Kanina ka pa ah! Pati si Jane na wala namang ginagawa sayo sinigawan mo" 

"Hindi ko sinasadya" halos pabulong na sagot ko habang nakatingin lang sa ibaba.

"Nasaktan mo yung tao sa paninigaw tapos wala ka man lang gagawin? Alam mo bang kanina pa yun nagaalala kung bakit ka nagkakaganyan? Kung bakit bigla bigla mo na lang siyang di kinakausap? Umamin ka nga Manoban. Nagseselos ka ba?" 

Hindi ako nakasagot agad. Both of us fell silent. Nagseselos ba ko? Hindi ko alam? Pero wala naman akong karapatang magselos. Wala. 

"Hi-hindi! Bat naman ako magseselos?" 

Seulgi laughed sarcastically.

"Ewan ko sayo Lisa! Ayusin mo yang sa inyo ni Jane. Get your acts together! Walang ginagawa sayo yung tao, wag mo namang ganyanin!"

Pagtapos nun ay iniwan niya na ko. Tama siya. Walang kasalanan sakin si Jane. Ako yung may kasalanan kung bakit ako nagkakaganito. Alam ko naman talaga kung ano to eh, kaya lang hindi pa ko handang harapin to. Not now. 

Nung matauhan ako sa sinabi ni Seul ay agad kong hinanap si Jane. Inisa isa ko yung mga taong nagsasayawan pero di ko siya nakita. Inilibot ko na ang mga mata ko kaso wala talaga siya. I closed my eyes and gripped on my hair tight coz I'm becoming frustrated na. 

"Asan ka na ba Jane?" bulong ko sa sarili ko habang nakapikit. 

Nang imulat ko naman ang aking mga mata ay napunta sa direksyon ng dagat ang aking paningin at napansin kong parang may taong nakatayo sa may dalampasigan. I squinted my eyes to see it clearly kaya lang medyo malayo kaya naman nagdesisyon akong maglakad patungo sa direksyon na iyon. At habang palapit ako ng palapit, palinaw naman ng palinaw ang imahe nung taong nakatayo sa may dalampasigan. 

Nakahinga naman ako ng maluwag ng makumpirma kong siya na nga yung hinahanap ko. The person standing there, facing the sea, with crossed arms is Jane. I smiled kasi finally nakita ko na siya but my smile brushed off nung marinig ko yung paghikbi niya. 

! Is she crying?

"Jane?" 

Lumingon siya at nung makita niyang ako yung tumatawag sa kanya ay agad niyang pinunasan yung luha sa mga mata niya. Nakaramdam naman ako ng guilt coz I know the reason of those tears was me. 

She didn't speak at bagkus ay ibinalik niya ang tingin niyang muli sa karagatan. Lumapit naman ako sa kanya at tumayo sa kanyang tabi. Nahihiya ako. Hindi ko alam kung paano ako maguumpisang kausapin siya. 

Just say sorry!  sabi ng kunsensya ko. 

"I...I'm sorry" nauutal ko pang sabi. 

"Why are you saying sorry?" cold na sagot niya naman sakin. 

"I'm sorry if I shouted at you. I didn't mean t----"

"Did I do something wrong again? Please, just tell me if I am and stop ignoring me. It hurts me!" sabi niya cutting me off.

"I'm sorry. You didn't do anything wrong" 

Pasulyap sulyap lang ang nagagawa kong tingin sa kanya dahil hindi ko magawang tignan siya ng diretso dahil alam kong galit pa rin siya sakin. 

"Then why are you like that?!" galit niyang buwelta sakin. 

I can see the disappointment in her eyes at hindi ko naman siya masisisi dahil kahit ako disappointed at naiinis sa sarili ko dahil di ko magawang sabihin sa kanya yung dahilan kung bakit ako nagkakaganito. Hindi ko magawang sabihin sa kanya na ayokong may ibang lumalapit sa kanya, na ayokong may ibang nagpapangiti sa kanya. Naiinis ako dahil hindi ko masabing nagseselos ako at hindi ko masabing nagugustuhan ko na siya. Hindi ko masabi dahil natatakot ako. Natatakot ako dahil alam kong isang araw mawawala din siya sakin. 

Imbes na sagutin ko yung tanong niya ay niyakap ko siya. I can feel her body stiffened but I didn't mind. 

"I'm sorry, Jane. I'm sorry" tanging sabi ko habang nananatiling nakayakap ako sa kanya. 

Hindi ko naman maiwasang maluha nang naramdaman ko yung pagyakap niya rin sa akin. She hugged me back and she burried her face in my chest. I heard her cry out loud against me. Buti na lang kaming dalawa lang yung nandito at malayo layo naman yung lugar kung saan ginaganap ang sayawan. Hinayaan ko lang siyang umiyak hanggang sa bigla niya na lang akong paghahampasin sa dibdib.

"Don't ignore me again Lisa! Please!" sabi niya sa gitna ng kanyang paghikbi.

"If I did something wrong tell it to my face!" dagdag niya pa. 

"Okay, okay, I'm sorry" sabi ko habang patango tango.

Jane and I stayed where we are still hugging each other. Aaminin ko being close with her like this and feeling her warmth makes me soft and contented. Lahat ng inis ko kanina nawalang lahat. 

Malayo kami sa kung saan nagaganap yung sayawan ngayon pero rinig pa rin naman kahit papano yung tugtog dito kung saan kami nakapwesto. I broke the hug and she lifted her head up so she could look at me. My heart aches when I saw her swollen eyes. Siguro kanina pa siya umiiyak. Kasalanan ko to eh. Pero para makabawi, I made an eye contact and I smiled at her. 

"Jane, would you like to dance with me?" I asked offering my right hand. 

I swear my heart was beating so loud right now. In my years of staying here in this island and attending this event, ngayon lang ako may inayang sumayaw. Usually, kasi ako yung nilalapitan and I dance with women randomly kaya di ko alam yung pakiramdam ng ikaw yung magaaya. But heck! Ganito pala yung pakiramdam nun! Waiting for her to accept my hand is really driving me insane. 

I nervously stared at her habang siya naman nakatingin lang sa kamay ko unsure if she will take it or not. My eyes travelled from my hand to her face simultaneously. ! kinakabahan ako ng sobra. Isang malaking kahihiyan to kapag hindi niya tinanggap. Pero napawi yung lahat ng iniisip at pangamba ko nung makita ko yung unti unting pagngiti ng mga labi niya habang nakatingin sa nakalahad kong kamay sa harapan niya. She took my hand then she looked at me while happily nodding her head still wearing the beautiful smile on her face. The smile that I am starting to love. 

"I thought you will let this night end without asking me that" she said before she rolled her eyes on me.

I let out a sigh of relief na hindi ko namamalayan na kanina ko pa pala pinipigilan dahil sa sobrang kaba ko. Ngumiti ako. I took both of her hands and lifted it up putting those at the back of my neck habang ipinuwesto ko naman ang aking mga kamay sa magkabilang gilid ng kanyang bewang. Our eyes were locked at parehong hindi mawala ang ngiti sa aming mga labi. Mukhang nakikiayon naman sa amin ang pagkakataon nang biglang magiba ang tugtog. So, I started to move and sway our bodies habang tumutugtog ang Wonderful Tonight ni Eric Clapton. Bagay na bagay sa kanya ang kantang to coz she really looks wonderful this evening sa kabila ng paghulas ng kanya mascara dahil sa kanyang pag iyak. I still find her so attractive that I can't stop staring at her all night. 

"You look so wonderful tonight, Jane" 

"You're not bad yourself, Lisa" 

And we both chuckled while we let our bodies dance along the rhythm of the song. Walang nagsasalita. We just let ourselves be drowned in the moment of unawkward silence between us, smiling, savoring each other's warmth while feeling the waves hitting our feet. I pulled her waist against me erasing the little space left between us hoping she wouldn't protest and thankfully she didn't. Our bodies were pressed against each other and I swear I love the proximity then I felt  heat rushed to my cheeks when she suddenly tug the back of my neck and lean her forehead against mine. Our eyes never leave each other as we let ourselves be drowned with the same intensity of our stares. We can feel each other's breath brushing along the skin of our face and I love how she smells like strawberry. Her fragrant smell were intoxicating and I felt my face leaning towards her beautiful lips very slowly, not wanting to rush and break the momentum. My heart was beating so mad while I'm staring to her lips wanting to claim and see what it tastes like. I am getting so close now, almost an inch apart hoping she never budge. She closed her eyes and I smiled before I close mine. I continued to lean closer and closer until... 

"Lisa?" 

"!" I cursed and heard Jane chuckled. 

We both got startled and pulled away at each other with both flushed cheeks.  

"Sabi ko na nga ba kayo yan. Andito lang pala kayo, kanina pa namin kayo hinahap! Kala ko kung napano na kayo" it was Seulgi and she's walking towards us. 

I glared at her. Naglakad ako paalis intentionally bumping her with my shoulder coz I was so frustrated dahil napaka wrong timing niya. I leave the both of them behind. 

"What's with her?" dinig kong tanong niya kay Jane bago pa ko tuluyang makaalis. 

"I don't know" Jane answered with a light chuckle after she speaks.

-------
BADTRIP SI SEULGI NO? 

WAHAHA... NOT YET... WAIT PA TAYO KONTI.. WAHAHA.. TOTAL LOCK DOWN NA GUYS ALAM KO BORED NA KAYO SA BAHAY PERO SANA NAEENJOY NIYO YUNG STORY.  KAMUSTA BA? AYOS LANG BA? O MAY KULANG? 

BTW NAKAKATUWA YUNG MGA COMMENT NIYO GUYS! KEEP ON COMMENTING MAS NAKAKAGANA MAGSULAT PAG MAY MAKUKULIT NA COMMENT AKONG NABABASA.