Jennie's POV

Pabalik na ko ngayon sa tent at sobrang kinakabahan talaga ko. Mukhang kumagat naman si Kai sa plano namin ni Jisoo pero hindi ako pwedeng magpakakampante at kailangan kong kumilos ng mabilis bago pa siya makarating dito. Kaya naman pagkapasok na pagkapasok ko ng tent ay dali dali akong nagbihis. I changed my dress and wear a hoodie instead and a cap so they won't recognize me before I took my bag with me coz I will be needing this for my sweet escape. I have brought plenty amount of cash in here and a few clothes para na rin may panggastos at pambihis ako sa mga susunod na araw. Pagkatapos kong magbihis ay chineck ko na yung bach area at hindi ko naman maiwasang mapangiti ng makita kong wala na yung dalawang guards na nakabantay. No matter how wise Kai is, he's still a guy who falls from a trap called seduction.

Binilisan ko na yung kilos ko dahil limang minuto na rin yung nakakalipas simula nung bumalik ako dito sa tent and I only have 10 more minutes left bago sumunod dito si Kai. Siyempre, bago ako lumabas ay chineck ko muna ang kaliwa't kanang bahagi ng tent just to make sure na walang makakakita sakin paglabas ko, mahirap na ba mabulilyaso pa. Nung masigurado kong cleared yung area ay dali dali akong lumabas. I walked as fast as I could at laking tuwa ko nung unti unti ko nang natatanaw yung high way kung saan dumadaan ang mga bus at taxi. I thought I already have complete happiness not until I heard a shout from the back. 

"Stop there your highness!" sigaw ng isang lalaking nakasuot ng itim na suit. 

Nanlaki yung singkit kong mga mata nung makilala ko yung sumigaw. Isa to sa mga bantay ko. 

"! How did they recognize it's me?" napamura na lang tuloy ako ng wala sa oras. Hindi ko alam kung paano ako nakita nito. 

Hindi naman nagtagal at nakita kong may kinawayan yung lalaki at biglang dumating si Kai. Itinuro ako nung lalaki kay Kai and Kai glared at me bago siya tumakbo papunta sa kinaroroonan ko. 

"No. No. No. I won't let you ruin my plan"

Sa sobrang taranta ko, I run as fast as I could passing the high way without minding the fast cars driving on the road.

"Jennie stop there!" I heard Kai shouted my name. 

"I won't stop! I won't let you ruin my sweet escape" 

Nagpatuloy ako sa pagtakbo hanggang sa makarating ako sa lugar na napakaraming tao. Tumawid ako ng kalsada para makarating doon. Mas madali saking makapagtago kapag doon ako nagpunta. Nung marating ko yung lugar bigla akong napaisip. Parang pamilyar tong lugar na to sakin. Parang nakita ko na to somewhere. Nung mapatingin ako sa isang road sign nakalagay dun seaside. I see, sa tingin ko andito ako ngayon sa Manila Bay. Tama ako nakita ko na nga ang lugar na to sa internet. Hindi ko alam na ganito pala karaming tao ang pumupunta dito. Pahapon na rin kasi, siguro andito sila para manood ng sunset. Napansin ko rin na isa isa nang nagbubukas yung mga food stall dito. Siguro pasyalan talaga to ng mga locals lalo na kapag gabi.

Lumapit ako sa lugar kung saan maraming tao ang naguumpukan at saka ako nagtago sa likod ng isang food stall. I peek out my head and I saw the men in black who's after me searching the place, looking for me. I also saw Kai roaming his eyes around the area. Nakasimangot siya at kitang kita ko sa mukha niya na galit na galit siya. Pinanood ko siya kasama ng mga tauhan niya habang hinahanap ako sa bawat isang food stall na nandito. Talagang iniisa isa nila makasigurado lang na hindi ako makakawala. At sa ngayon papalapit na sila ng papalapit sa kinaroroonan ko. Kapag hindi pa ko nakaalis dito siguradong mahuhuli nila ko, pero siyempre hindi ko naman hahayang mahuli nila ko ng ganun ganun na lang. Nilibot ko ang mga mata ko at napansin ko yung mga yacht na nakaparada dun sa may pampang. Mas mabuti siguro kung doon ako magtago. 

I waited for the right moment to go near the yachts and when a group of teenagers walked towards my target place, I walked with them acting to be chill though I am very nervous right now. Naglakad ako sa unahan ng kumpol ng mga kabataang ito para mas maitago ko ang sarili ko at nung marating ko na yung paradahan ng mga yate ay saka ako naghanap ng pwede kong mapagtaguan. Kaso ang masama, ang tataas ng mga yate na nandito. 

Jeez! What will I do now?

 I look back and I saw that the men in black are getting nearer so I searched for a small yacht I can climb until I saw a small yet expensive-looking black yacht. Dito na muna ko magtatago hanggang sa makaalis yung mga yun. 

Tumakbo ako papasok sa loob ng yate at mukha namang walang tao dahil nakapatay yung mga ilaw at tahimik lang sa loob. Mas mabuti para mas makahanap ako ng mapagtataguan pansamantala. Naghanap agad ako ng matataguan hanggang sa nakita yung isang pinto at pagbukas ko nun ay isang kama ang sumalubong sakin. Hindi naman kalakihan yung kwarto at mukhang pang isahan lang yung kama given kasi hindi rin naman kalakihan tong yate di katulad ng pagmamay aring yate ng pamilya namin. Pero okay naman siya dahil malinis at mabango. Pumasok ako sa loob at pansamantalang umupo sa kama. Ilang minuto ang lumipas at napagpasyahan kong dumungaw sa bintana para icheck kung ano nang nangyayari sa labas. Pagdungaw ko naman ay di ko inaasahang makikita ko si Kai yung isa sa mga lalaking humahabol sa akin. May kausap si Kai na isang babae at napansin kong umiling naman yung babae. Marahil ay nagtatanong sila kung may nakakita ba sa akin. Napatingin si Kai sa direksyon ko kaya agad naman ako lumayo sa bintana at nagtago. Hindi pa ko pwedeng lumabas. Malamang hindi sila agad agad aalis sa lugar na ito. Dito na muna siguro ko pansamantala tutal mukhang wala pa namang balak umalis ang may ari ng yate na ito. Mamaya na lang mga hating gabi ako aalis rito para masigurado kong wala na sila paglabas ko. 

----

(Isipin niyo na lang ulit na Hangul/Korean yung usapan ni Kai at Jisoo tas English naman pag si Rosie kausap nila! haha)

Jisoo's POV

"Have you found Jennie?" tanong ko sa grupo nila Kai nung makabalik sila. 

Kai shook his head angrily. Kai is glaring at me and I know what he's thinking but before he could speak I already talked. 

"You better find Jennie Kai before the King knows about it. I entrusted Jennie to you why did you let her escape?" I put the blame on him now. 

Naglakad siya papunta sakin at pagalit niyang hinablot ang aking kanang braso. 

"Are you sure you didn't know about this? If I discover that you're part of this mess I will make sure that the K---" he said with gritted teeth but I didn't let him finish. I cut his words and fight back.

Galit na galit siya pero hindi ako pwedeng magpasindak sa kanya kung hindi ay malalaman niya kung ano ang tunay na nangyari. Ako ang inaasahan ni Jennie so I can't let her down.

"Don't put the blame on me, Kai. She is your responsibility. First of all, why did you let your guards leave their posts? You shouldn't have done that. If the King will know about your failure you're doomed. So, don't force me to report this incident to him" pagbabanta ko.

 He lets go of my arm and his face softened but he still looked pissed at me. 

"Find her before this news reaches the King" I commanded. 

"Don't worry Jisoo, my father already alerted the militaries and policemen to find the princess" sabi naman ni Rosie pagtapos niyang makipagusap sa phone. 

Gosh! Rosie already informed her father about this. Jennie, I swear if I don't love you I will not be doing this for you. Walang pwedeng makaalam na sangkot ako sa pagtakas na ito ni Jennie kung hindi ay siguradong mapaparusahan ako ng hari. 

Just do me a favor Jendeukie, please be safe and contact me soon. 

"Thank you, Rosie, but can you tell the President that this shouldn't be exposed to the media. The last thing we want to happen is the King knowing that the crown princess escaped and missing. That would be a big problem" I pleaded. 

"Don't worry Jisoo, my father knew how confidential this is so he won't let the media know about this. But why did you think the princess will do that? why will she run away?" she asked. 

I looked at her and I don't know if I should tell her but looking at her, she seems trustworthy so I guess it is okay for me to tell her Jennie's reason.

"Jennie has always been dreaming of experiencing a normal life coz she never experienced having one. Since her mother died, the king wouldn't let Jennie go outside the palace. She's overprotective of Jennie coz he loves her so much. She's always inside the castle, studying everything that a princess should learn. The King never let her play with the kids as normal kids can do. She never went to a normal school, she in home school, and she never had friends aside from me. She gave everything to Jennie but he never knew that Jennie is not a materialistic person. All she wants is to be treated like a normal person" I explained. 

Rosie nodded her head. 

"That's why I saw a sadness in her eyes earlier when she's talking to me. She asked me how it feels like to be the daughter of the President and if I still have time for myself and to make friends. I told her I made all of that. Jeez! I'm so insensitive!" 

Ngumiti ako at tumango habang hawak hawak ko yung mga kamay niya. 

"Don't worry, you didn't know what she's going to, so it's alright"

"I wish Jennie is safe," she said.

"I do too"

------------

Nalilito ba kayo? Wag naman sana.