Lisa's POV

Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Black hoodie, black pants, and a very pretty lady. Lahat tumutugma dun sa pagdedescribe nung lalaking nagtanong sakin kagabi. Di nga siya nagkakamali, napakagandang babae nga nitong hinahanap nila pero teka bakit nga ba nila to hinahanap? Hindi kaya magnanakaw talaga to? O kaya baka naman kabet ng isang mayamang pulitiko o sindikato? Naku! Lisa mapapahamak ka lang sa babaeng yan! Kailangan kong malaman kung anong pakay ng mga lalaking yun sa kanya at bakit siya hinahabol. May karapatan naman siguro ko kasi nandito siya ngayon sa teritoryo ko at baka madamay pa ko sa kung anumang kalokohan ang bitbit ng babaeng to. 

Nakatitig lang siya sakin at hindi nagsasalita kaya naman lumapit ako sa kanya. I grabbed her wrist and I pulled her up on the deck. 

Nung makarating na kami sa taas ay saka ko siya binitawan. Tinignan ko siya ng seryoso bago ako nagtanong. 

"Anong pangalan mo? saka bakit ka nila hinahabol?"

Nakatingin lang siya sakin at hindi nagsasalita. 

"I'm... I'm Je... Jane" sagot niya. 

Napakunot noo ako at tahimik na naghihintay na sagutin niya yung isa pang tanong ko pero di na ulit siya nagsalita?

Pinandilatan ko naman siya ng mata para iparating sa kanya na nagaantay ako sa sagot niya.

"I'm sorry, my Tagalog is very limited"

So, yung 'anong pangalan mo' lang ang naintindihan niya. 

I heave a deep sigh and bit my lower lip para bawasan yung inis na nararamdaman ko. 

"Jane? Jane what? Where are you from and why are they after you?" 

I saw how her face changes its expression and mukha na siyang natatakot na magsalita? Hindi kaya balak siyang saktan ng mga lalaking yun? O baka naman sindikato yun at nakatakas siya kaya hinahabol siya ngayon?

Damn Lisa! Kung ano ano yang iniisip mo!

"Hey! Are you deaf? You owe me an explanation why are you here and why are they after you coz you barge in this yacht without my permission. If you wouldn't talk I'll turn this boat around back to Manila Bay and I will surrender you to the police"

Mas mabuti pa nga sigurong isurrender ko to sa mga pulis dahil baka madamay pa ko sa kung anumang problemang pinasok nito. 

"Please no, please... I beg you don't do that. Please. This is my only chance to escape and be free from them please, please" sabi niya sabay ng pagtulo ng luha sa mga mata niya. 

Hinawakan nita yung mga kamay ko at tumingin siya ng diretso sa mga mata ko. Nanginginig siya. 

Natigilan naman ako. Bakit siya umiiyak? Saka bakit parang takot na takot siya. Hindi kaya may balak yung mga yun na saktan siya? At saka sabi niya ito lang yung paraan para maging malaya siya? Ibig bang sabihin nun kinukulong siya ng mga lalaking yun? 

Nanlaki naman yung mga mata ko sa naisip ko. Hindi kaya isa tong turista na nabiktima ng human trafficking ba tawag dun? Hindi ako sigurado basta yung sindikatong nangunguha ng tao. 

Baka kaya takot na takot siya. 

"I'll tell you everything but promise me you won't surrender me to th police" 

Wala siyang karapatang humiling sakin pero bakit di ako makatanggi. 

Pumayag ako sa gusto niya. Binitiwan niya naman yung kamay ko at pagkatapos ay tumalikod siya sakin saka siya nagsimulang magsalita. 

"I'm Jane Kim and I'm from Korea" pagpapakilala niya ulit. 

Koreana. So, anong ginagawa niya dito?

"And what are you doing here in the Philippines?"

"I'm a... a tourist" 

I nod my head then asked another question. 

"And those guys?" 

Sandali siyang natahimik at hindi nakapagsalita sa tanong ko. 

"Did they hurt you?"

She nodded her head. 

Bigla namang nakaramdam ako ng kung anong galit nung umoo siya. Kaya naman pala ganito na lang yung takot niya. Pero bakit ayaw niyang isurrender ko siya sa mga pulis para matulungan siya?

"Then why didn't you want to go to the police? They can better help you there" 

Mukhang naalarma naman siya sa sinabi ko kaya agad siyang humarap sakin. Lumapit siya sakin at tumayo siya sa harapan ko. 

"I can't. They have a lot of connections with the police" sabi niya while shaking her head.

I gritted my teeth dahil sa galit. Hindi ako makapaniwalang may mga pulis pa ring may connection sa mga sindikato. 

Napaisip tuloy ako kung anong gagawin ko sa kanya nang mapansin ko namang nakatitig lang siya sa akin at parang may gusto siyang sabihin. 

"What?" tanong ko. 

Lumapit pa siya ng mas malapit sa akin. Lalayo na sana ko kaso nahawakan niya yung mga kamay ko at pagtapos ay tinitigan niya ko sa mga mata. Parang may kung anong enerhiya yung dumaloy sa katawan ko nung hinawakan niya ko at bigla namang nagsikip ang dibdib ko at nahirapan ako huminga dahil sa lapit ng katawan naming dalawa. 

"Can I go with you?" tanong niya.

"What? NO!" tinanggal ko yung pagkakahawak niya sa kamay ko at saka ako lumakad papalayo kaso sinundan niya pa rin ako.

"Please?"

Her beautiful eyes were pleading right before my eyes and I want to say yes pero hindi ito yung tamang panahon para maging marupok ako. Una sa lahat, hindi ko alam kung nagsasabi ng totoo ang babaeng to. Pangalawa, hindi ko naman siya kilala para pagkatiwalaan ko siya. Pangatlo, nangangamoy trouble talaga yung presensya niya. Kaya pasensya na, kahit maganda ka hindi pa rin pwede. 

"NO!" pagmamatigas ko pa rin. 

"I will do anything you want, just help me. I have nowhere to go and I don't know anyone here in the Philippines, please?"

"That's why I told you to ask help from the police instead so they can call your family in Korea to pick you up here"

"I can't, please. Please"

Yung mga mata niya, umiiyak na naman siya at hindi ko alam pero ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak. Nakayuko na siya ngayon habang pinapahiran yung luha sa mga mata niya. She really looks helpless at mukhang wala na talagang matatakbuhan. 

Jeez Lisa! Marupok ka masyado!

Bahala na kung anong mangyari. Siguro naman hindi siya masamang tao. Baka naman talagang natatakot lang siya. Napakamot na lang ako ng ulo sa naging desisyon ko. 

Huminga ako ng malalim bago ko tinapik yung balikat niya. Iniangat niya yung ulo niya at naguilty naman ako nang makita kong maga na yung mata niya kakaiyak. 

"Okay, I'll let you tag along. Stop crying now" 

Nanlaki naman yung mata niya sa sinabi ko at unti unting ngumiti ang kanyang mga labi. 

Napakaganda niya talaga! sabi ko sa sarili ko at nagulat na lang ako ng bigla niya kong yakapin ng mahigpit. 

----------

Jennie's POV

I hugged her the moment she lets me tag along with her. I felt her body stiffened with what I did. 

"Hey! Hey! What are you doing? Get off me!" sabi niya kaya agad naman akong bumitaw sa kanya pero hindi pa rin mawala wala sa labi ko yung mga ngiti ko. 

"So-sorry" nakangiti pa rin ako sa kanya. 

Nakatingin siya sakin ng nakakunot ang noo and I was confused kasi tingin ko parang kinakabahan siya, pero bakit naman siya kakabahan diba? I shrugged the idea off and smiled at her again. 

"Thank you, again...ahm may I know your name?" sabi ko habang nakatingin ako sa kanya watiting for her to answer my question.

Sandali siyang natahimik bago siya sumagot, "Lisa" 

I smiled widely after hearing her name. Lisa, what a beautiful name.

"Thank you again Lisa"

Marahan niyang itinango ang kanyang ulo habang pareho kaming nakatingin sa mata ng bawat isa. Aaminin ko ang ganda ng mga mata niya pero the way she looks at me is very intimidating. Alam ko naman kung bakit. I know she's still not trusting me and I trully understand why. Sino ba naman ang agad agad magtitiwala sa isang taong bigla bigla na lang papasok sa property ng ibang tao ng walang paalam diba?

Ang buong akala ko nga hindi na siya papayag. Medyo nagiguilty ako kasi I have to lie tungkol dun sa mga taong humahabol sakin. Yun na lang kasi ang naisip kong dahilan para wag niya kong ibalik at para mapapayag ko siya. Hindi ko pa nagagawa yung mga bagay na gusto kong gawin at maranasan kaya hindi pa ko pwedeng bumalik. Alam kong hesitant siya sa mga dahilan ko pero mukhang naconvince ko naman siya but I'm still sorry kasi hindi ko pwedeng sabihin sa kanya yung totoo, at least not now. Hindi ko pa rin naman kasi siya kilala ng lubusan kaya hindi ko pwedeng ipagkatiwala agad sa kanya yung totoong pagkatao ko. Pero mukha naman siyang mabait at medyo magaan din naman yung loob ko sa kanya kahit na medyo masungit siya. By just looking at her I know that she's a good person. 

Nakangiti lang ako sa kanya habang siya naman ay seryosong seryosong nakatingin sakin nang bigla namang kumalam yung kumalam at nagwala yung sikmura ko that cause us to break the intense staring contest that we are having right now. 

Ang lakas nung pagiingay kaya hindi ko naman maiwasang mapapikit mata at mapakagat sa labi ko ng dahil sa kahihiyan at napahawak na lang den ako sa tiyan ko. Napatingin naman ako sa reaksyon niya at kita kong nagpipigil siya ng ngiti niya habang nakatingin sakin. But she quickly averted her gaze and left me standing on the deck habang pababa naman siya. She never looked back at me habang ako naman pinapanood siyang pababa nang bigla naman siyang tumingin ulit sakin. 

"Hey! What are you still doing there?" sigaw niya habang nandun siya sa hagdan at nakatingin sakin. 

"Huh?" litong tanong ko naman. 

"Don't you want to eat? Don't tell me you expect me to bring food for you there?" she sarcastically said. 

"Ah, yes, I mean... Okay," then I run towards the staircase with a smile on my face while she, she just rolled her eyes on me but actually I didn't find it rude but cute.