Nagising akong nakakunot ang noo dahil sa sobrang sakit ng ulo ko dahil sa dami ng alak na nainom ko kagabi pero mas kumunot pa ang noo ko ng mapansin kong wala ako sa kwarto ko. I roamed my eyes around and my eyes landed on picture frame on top of the bedside table. I looked at it and saw a picture of me and Rosie na magkaabay suot ang itim na toga na kuha nung college graduation namin. Right at that moment I realized I was in my old room dito sa palasyo. Mahigit dalawang taon na rin akong hindi umuuwi rito kaya hindi ko agad napagtanto na nandito pala ako. Hindi ko na kailangan pang itanong how I ended up here kasi alam ko namang Babs brought me home. But is this really my home? Looking at it mukhang wala namang pinagbago but my heart aches when I remembered na dito mismo sa kamang to ko iniyakan si Mina. Lahat ng masasakit na alala ay biglang bumalik sa isip ko kaya dali dali akong tumayo para umalis dito. Feeling ko nasusuffocate ako sa lugar na to. Pagtayo ko ng kama ay saka namang bumukas ang pintuan at bumungad sakin ang nakangiting si Babs who's carrying a tray of food for me.

"Good morning!" pagbati niya. 

"Why did you bring me here?" seryosong tanong ko sa kanya. 

"Wala bang good morning muna?" 

"Rosie..." di ko na nagawang tapusin pa yung sasabihin ko nang magsalita ulit siya.

"Okay chill. You were so drunk and wasted last night kaya napagdesisyunan kong iuwi ka na muna dito" 

"But why here? You could've bring me back to my yacht" kunot noo kong sabi sa kanya. 

"Sa tingin mo talaga papabayaan kitang magisa dun nang lasing na lasing ka? No way Lisa!" sagot niya naman na may bakas na rin ng pagkainis sa boses niya. 

"Fine. I gotta go" sabi ko. 

Hindi na ko nakipagtalo pa kay Rosie dahil alam kong hindi den naman ako mananalo sa kanya. Iiwan ko na sana siya sa kwarto when she suddenly hold my arm to stop me. Sinamaan ko naman siya ng tingin pero di siya nagpatinag. Instead, she smiled at me. 

"Atleast, eat breakfast first. I cook that for you, please?" 

I heave a defeated sigh bago ako pumayag sa gusto niya kahit na wala akong gana dahil ayokong magtampo siya sakin. Umupo ako sa kama at nagsimulang kainin yung inihanda niyang pancake, bacon, and egg. Nakangiti naman siya habang pinagmamasdan akong kumain.

"Yati, you know you always have me kapag kailangan mo ng makakausap about Je---" 

"I don't want to talk about her now Rosie so drop that topic" pagpuputol ko sa sasabihin niya. 

Tumango lang siya. Binilisan ko na ang pagkain para makaalis na ko dito. 

"I'll go now. Thanks for the breakfast" sabi ko sabay halik sa pisngi niya. 

"Just call me Lis if you need someone to talk, okay?" malungkot na sabi niya. 

I just nodded my head saka diretso nang lumabas ng kwarto ko. Nagmamadali akong bumaba ng hagdan dahil iniiwasan kong magkrus ang landas namin ni Dad pero huli na ang lahat ng makasalubong ko siya na paakyat naman. Our eyes met at mukhang nagkagulatan pa kami pareho. Seeing Dad again in person after two years makes my heart aches once again. Until now pala di ko pa rin nakakalimutan yung ginawa niya sakin. Kaya naman iniiwas ko ang tingin ko sa kanya at dirediretsong bumaba ng hagdan leaving him behind nang bigla niya naman akong tawagin. 

"Lisa..." 

Nagtatalo ang isip ko kung haharapin ko ba siya o iignorin ko ang presence niya. But of course kahit papano, may natitira pa rin akong respeto para sa kanya kaya naman nilingon ko siya. I looked at him and waited for him to talk. 

"T-thank you for taking care of princess Jennie" alanganin niyang sabi. 

Napasmirk naman ako sa sinabi niya but the truth is nakaramdam ako ng kirot sa puso ko. Siguro dahil umasa kong kakamustahin niya man lang ako pero siyempre, katulad pa rin siya ng dati na walang pakialam sa nararamdaman ko. 

"I didn't do that for you" mapait na sagot ko naman bago ko siya talikuran. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jennie

Nagising akong may tumatapik sa aking pisngi. Nang imulat ko ang aking mga mata ay nakangiting mukha ni Jisoo ang agad kong nakita. 

"Good morning Jendeuk. Gising na at handa na ang almusal" 

Agad naman akong napatingin sa orasan at nakitang saktong alas siyete pa lang ng umaga. Then I realized I'm back to my usual routine. Gigising ng alas siyete ng umaga at maghahanda sa loob ng tatlumpung minuto and exactly 7:30 am dapat nasa harap na ko ng hapag kainan dahil bawal na bawal ang pinaghihintay ang hari ng matagal. Bigla ko tuloy namiss ang buhay ko sa isla. Yung kahit na anong oras kong gustuhin bumangon pwede. I can even ask for another 5 to 10 minutes more in bed just to cuddle with Lisa. Pinilit kong ngumiti kay Jisoo bago ako bumangon. Jisoo stayed sitting on my bed habang nagpophone samantalang dumiretso naman ako sa banyo para maghilamos at magsipilyo. Matapos kong gawin ang morning routine ko ay agad akong pumasok sa walk in closet ko. Dali dali namang sumunod ang tatlong maids ko sa closet para tulungan ako sa pagbibihis but I stopped them. Nasanay na kasi akong ako ang gumagawa ng lahat para sa sarili ko. Napatingin ako sa mga damit ko. 

"Why do I have dresses only?" bulong ko sa sarili ko.

Gusto ko kasing magsuot ng komportable lang na damit like tshirt at shorts for breakfast, kaso ngayon ko lang narealized na wala pala kong masyadong tshirts and shorts kasi I always have to wear dress kahit andito lang ako sa palasyo. I should really buy those. Sinubukan kong maghanap ng tshirt until I remember that I have Lisa's shirt and hoodie in my luggage. Agad ko namang pinili ang mag hoodie at shorts. Paglabas ko ng closet ay kita ko ang pagkagulat sa mukha ng mga maids ko but I just shrugged them off at kinuha ang atensyon ni Jisoo. 

"Chu let's go" 

Agad naman siyang napatingin sa akin at binigyan ako ng kaperehas na reaksyon sa mga maids at saka niya ko tinignan mula ulo hanggang paa. 

"Are you gonna wear that?" tanong niya kaya napatingin naman ako sa sarili ko. 

"Yes, why?" 

"I just think that's not suitable Jennie. Hindi magugustuhan ni Dad yang suot mo. Mas mabuti pang magpalit ka na" she said with a weak smile on her face. 

Napakunot naman ako ng noo. Well, she's right. Hindi magugustuhan ng hari tong suot ko ngayon. Nakalimutan kong wala na nga pala ako sa isla at hindi ko na pwedeng gawin lahat ng gusto ko. Kaya naman agad akong nagpalit katulad ng bilin sakin ni Jisoo. 

Naglalakad na kami ngayon papunta sa dining room ng may marinig akong dalawang pamilyar na boses na naguusap at kung di ako nagkakamali ay nagmumula yun sa study room ni Dad. Dahil sa bilis maglakad ni Jisoo ay hindi ko na siya nagawang tawagin pa kaya magisa na lamang akong pumunta sa sa kwartong yun para tignan kung sino yung naguusap. Lumapit ako sa pinto ng mapansin kong medyo nakabukas iyon. Sumilip ako at hindi naman ako nagkamli ng makita ko ang mahal na hari at si Kai na mukhang may seryosong pinaguusapan. 

 

"Sigurado ka bang wala na sa piligro ang anak ko? At saka nahuli na ba nila yung kumidnap sa prinsesa?"

 

Kidnap? Naguguluhang tanong ko sa sarili ko. 

 

"Huwag po kayong magalala mahal na hari dahil sigurado akong wala na sa peligro ang prinsesa matapos kong bayaran ng malaking halaga ang kumidnap sa kanya. Tungkol naman sa paghuli sa kanya, ang mga otoridad na nang Pilipinas ang bahalang humuli sa kanya. But the president told me that they will inform us as soon as they caught her" 

 

I saw the King nodded his head before saying, "Thank you Kai. Mapagkakatiwalaan talaga kita para sa anak ko"

 

No! This can't be! Anong pinagsasabi nitong si Kai? Ako kinidnap ni Lisa? 

 

Papasok na sana ako para itama ang mga maling sinasabi ni Kai ngunit bago ko pa man mabuksan ang pinto ay sumalubong na siya sa harapan ko. Pansin ko ang pagkagulat sa mukha niya but he instantly smiled at me. 

 

Plastic!

 

"So, it's you? Ikaw ang nagsabing kinidnap ako? And now your putting the blame on her? Ang sama mo! Hindi mo ba alam kung anong pwedeng mangyari sayo kapag nalaman ng hari na nagsisinungaling ka? Alam mo ang totoo Kai. Nakatakas ako dahil nagpabaya ka. Walang alam si Lisa dun. I will tell the king the truth" I asked while glaring at him. 

 

Nawala naman ang ngiti sa mga labi niya at agad na lumingon to check kung may nakakaranig ba sa amin. Agad niya kong hinila at inilayo sa study room ni Dad at dinala sa isang sulok kung saan walang gaanong dumadaan. 

 

"Keep your mouth shut princess kung gusto mong mabuhay pa yung babaeng yun. I have men na nakasubaybay sa kanya at isang tawag ko lang pwedeng mawala na siya sa mundong ibabaw. Kaya kung ako sayo, mananahimik ako" ngiting aso niyang sabi sakin.

 

"Please Kai, not Lisa" pagmamakaawa ko sa kanya.

 

"Madali naman akong kausap Jennie basta magpakabait ka lang. Don't tell this to anyone, okay? Hindi siya masasaktan kung susunod ka lang sa gusto ko" nakangiting sabi niya at tumango naman ako.

 

"Why are you doing this?" kunot noong tanong ko sa kanya. 

 

"Simple lang Jennie. I want you and the throne" he said while smirking. 

 

Nanlaki ang mga mata ko dahil sa takot ko sa mga sinabi niya. Hindi ko akalaing kaya niyang gawin lahat ng ito.

 

I clenched my jaw and said, "Hindi mo ko makukuha Kai at mas lalong hindi mo makukuha ang trono. Gagawin ko ang lahat para hindi ka magtagumpay" pagbabanta ko sa kanya ngunit tinawanan niya lang ako. 

 

"Hahaha... Don't do something stupid my princess. Tandaan mo sa mga kamay ko nakasalalay ang buhay ng taong mahal mo. Kung ako sayo, wag kang gagawa ng bagay na ikakagalit ko. Dahil baka mangati ang kamay ko at makalabit ko ang gatilyo" sabi niya habang hinahaplos ang pisngi ko. 

Agad naman akong lumayo sa kanya. 

 

"Napakawalang hiya mo Kai"

 

"Pinilit mo kong gawin to Jennie" sabi niya sabay alis sa harapan ko. 

 

 

 

 

 

Pagdating namin ng dining area ay agad akong umupo sa usual na pwesto ko. Hanggang ngayon tulala ako dahil hindi ako makapaniwala sa mga sinabi ni Kai sa akin. Hindi ko rin maiwasang magalala para kay Lisa. Gusto ko siyang tawagan at bigyan ng babala pero simula pa kagabi nung pagdating namin dito sinusubukan ko siyang tawagan pero nakapatay lang ang phone niya. Pero pano pag nalaman ni Kai, alam kong di siya magdadalawang isip na gawan ng masama si Lisa. Hindi pwede. Hindi ako pwedeng gumawa ng ikakagalit ni Kai. Kung papayag ako sa mga gusto niya mananatiling ligtas si Lisa. 

 

Lisa, mahal kita at handa akong isakripisyo ang sarili ko para sayo.

 

"Jen, you okay?" 

 

Nagulat ako sa nagsalita at napatingin ako kung sino yun, only to see that it's Jisoo. Hindi ko na napansin na kanina pa pala siya nakaupo sa harapan ko dahil sa lalim ng iniisip ko. 

 

"Y-yeah, I'm fine" 

 

"Parang ang lalim ng iniisip mo. May problema ba?" 

 

Natahimik ako at nakatingin lang ako sa mukha niya. Gustong gusto ko nang sabihin kay Jisoo ang mga nangyayari. Alam kong si Jisoo lang ang mapagkakatiwalaan ko dito.

 

"Chu ano kasi---" hindi ko na nagawang ituloy ang sasabihin ko nang biglang umupo si Kai sa tabi ko. Kasabay niyang dumating ang hari. 

 

Tinignan ako ng nakangiti ni Kai pero kita ko sa mga mata niya na gusto niya kong manahimik. He even put his hand on my hand na nakapatong sa lap ko at bahagyang pinisil iyon.

 

"How's your sleep princess?" tanong ng hari sakin. 

 

"It's good my king" sagot ko. 

 

Ngumiti naman si Kai bago niya binitawan ang kamay ko. Natapos kaming kumain na hindi manlang nagtanong ang hari sa mga nangyari saking pagkawala. Siguro akala niya natrauma ako o baka sapat na sa kanya ang mga maling ibinalita ni Kai. Gustong gusto ko nang isumbong siya pero di ko magawa dahil isang maling galaw ko at buhay ni Lisa ang kapalit. Kailangan kong magingat.

 

 

 

 

 

 

"Jennie, anong problema? Kanina ka pa tahimik" tanong niya habang hawak hawak niya ang mga kamay ko. 

 

Tumingin ako kay Jisoo at pilit na ngumiti. 

 

"I just missed her Chu" 

 

"Minahal mo talaga siya no?" she asked while smiling weakly at me.

 

Tumango naman ako at nagbigay ng pilit na ngiti. Hindi ko den naiwasan yung pamumuo ng luha sa aking mga mata. Pinilit kong pigiling bumagsak pero wala akong nagawa dahil mabilis yung pumatak sa mga pisngi ko. Kung tutuusin isang araw ko palang siyang di nakikita pero sobrang namimiss ko na siya. Namimiss ko yung boses niya, yung mga ngiti niya, at yung mainit niyang yakap.

 

"I love her so much Chu, kaya lang nasaktan ko siya eh. I ruined her trust kaya galit na galit siya sakin" sabi ko in between my sobs. 

 

Agad naman akong inabot ni Jisoo at niyakap.

 

"Aigoo... My Jendeuk is really in love. Just give her time. Alam ko marerealized at maiintindihan niya rin kung bat mo nagawa yun" 

 

"How? Eh ayaw niya nga akong pakinggan. Gusto ko siyang tawagan para magpaliwanag pero hindi niya sinasagot ang mga tawag ko"

 

Jisoo broke the hug and she cupped my face.

 

"Gusto mo tawagan natin siya ulit ngayon?" tanong niya.

 

"Sa tingin mo sasagot siya?" 

 

"Itry mo para malaman natin" sabi niya at iniabot sa akin ang phone niya, pag number ko kasi ang gamit ko iniignore niya lang.

 

Agad kong kinuha yung phone niya at dinial ang number ni Lisa. After three rings and she answered. 

 

"Hello?"

 

Dinig kong sabi niya. Dinig ko yung ingay sa paligid niya, mukhang ingay sa bar, pero hindi yun naging dahilan para hindi ko siya maintindihan. Gosh! I missed her voice so much! 

 

"HELLO?!" medyo iritable at pasigaw niyang tanong ulit ng hindi agad ako nakapagsalita. 

 

Jisoo poked my arm and eyed me saying 'speak up'. I nodded my head bago ako huminga ng malalim para kumuha ng lakas ng loob para kausapin siya. 

 

"L-Lisa?" 

 

"Who's thish?" tanong niya na ipinagalala ko dahil alam kong umiinom na naman siya at malamang ay dahil yun sa akin.

 

"It's me Jane... I... I mean Jennie" kinakabahang sagot ko. 

 

"Jennie? I don't know anyone whose name is Jennie" 

 

Para akong sinasaksak sa dibdib mula sa mga salitang sinabi niya. Muli tumulo ang mga luha ko dahil sa sobrang sakit pero pinilit kong magsalita ulit. Kailangan kong magpaliwanag.

 

"Please Lisa, just listen to me, please" 

 

"We don't have to talk anymore Your Highness. You played me! You hurt me! You're a liar! Shinungaling ka! Katulad ka rin niya!"

 

"Please Lisa I just did that coz I don't want to hurt you---" she cuts me off.

 

"But you already did! I loved you! I trusted you! but you too betrayed me" 

 

"Lisa it's not my intenti---" 

 

"PLEASE! I DON'T WANT TO HEAR ANY MORE OF YOUR EXCUSES! YOU FOOLED ME! DON'T CALL ME AGAIN!!!" she shouted and dropped the call.

 

Wala na kong nagawa kundi umiyak ng umiyak dahil sa sobrang sakit. 

 

 

 

 

 

 

 

----
😭😭😭