-recap-

Mommy Vangie: Ok, it seems like you really do need a break. I’ll call your school and ask them to excuse you. I’ll just tell them that you had to deal with something urgent.

Gerald: Thanks mom. I love you. Tell dad the same. I miss you guys.

Mommy Vangie: Anything for you Gerald. Your father and I love you too. Take care ok. Call me.

Gerald hanged up and told Mang Cardo to head straight to Tagaytay.

-end of recap-

The next day, Kim arrived at school and started looking for Gerald, but he was no where to be found. She even tried calling his phone but it was off.

Kim: (thinking) baka naman late lang. Hintayin ko na lang sa room.

Kim went to their room waiting for Gerald to step in the room but there was no Gerald. Their teacher got in and Gerald was still no where.

Ms. Gano: ok, Mr. Anderson wouldn’t be around for a while. He was excused by his parents due to some urgent matters. So let us begin the class.

While the teacher was discussing, Kim’s mind was somewhere else.

Kim: (thinking) urgent matter? Ano naman kaya yun? Gerald, asan k aba talaga?

After class, Kim was just quiet still thinking where Gerald is when Enchong approached Kim.

Enchong: Kim.

Kim wasn’t answering.

Enchong: Kim.

Then Enchong snapped his fingers in front of Kim’s face.

Kim: Oh, Enchong andiyan ka pala. Ano kailangan mo?

Enchong: Kim kanina pa kita tinatawag pero parang ang lalim ng iniisip mo. Ano bay un?

Kim: Ah, ehhh. Wala yun. Teka, asan na sila Maja?

Enchong: ah, umuna na. May gagawin daw muna sila saglit nung dumating ako.

Kim: Ah ganun ba?

Enchong: Ano bang nangyayari talaga sayo Kim? Ni hindi mo napansin na umalis na mga kabarkada mo.

Kim: Sorry. May iniisip lang talaga ako. Pero sige hindi ko na muna iisipin. (^_^)

Enchong: Maiba ako, ok na ba kayo ni Gerald?

Kim: Huh?! Kung kami nan i Gerald?

Enchong: Anong kung kami nan i Gerald ka diyan? Sabi ko kung O.K. na kayo?

Kim: Ahhh, sorry. Sorry talaga. Oo, ok na kami.

Enchong: Kung ok na kayo eh bakit hindi mo siya kasama ngayon?

Kim: Wala siya ngayon eh.

Enchong: Ganon ba? I thought pag ok na kayo babalik ka na ulit sa pagiging jolly, eh bakit ngayon parang lalo ka pang nataranta?

Kim: Eh, kasi naman. May urgent matter daw sa kanya ngayon kaya mawawala siya for a while. Nag-aalala lang ako kung ano yun baka kasi may anng nangyari sa kanya or sa family niya. Kina tita or tito diba?

Enchong: ahh, kaya pala hindi ka na naman makausap ng matino. Si Gerald na naman ang iniisip mo. Paano naman ako?

Kim: Chong, alam mo namang bestfriend ko si Gerald diba? Hindi mo naman maiaalis sa akin ang mag-alala.

Enchong: I know, I know. Kinakain lang ako ng insecurities ko sa kanya. Kasi siya nung nalaman ng lahat na gusto ka niya hindi mo inilihim. Pero nung ako na, kahit ako pa ang gusto mo ni hindi mo man lang masabi kahit sa barkada mo. Ano ba talaga ako sayo Kim?

Kim: Chong naman eh. Wag ka namang ganyan. Hindi pa lang talaga ako handang sabihin sa kanila.

Enchong: kelan ka pa ba magiging handa?

Kim: Alam mo buti pa si Gerald kahit ilang taon siyang naghintay at nanligaw sa akin hindi siya nainip! Hindi niya ako pinilit! Eh ikaw, ni hindi pa nga tayo pero ganyan ka na!

Enchong: Ayan na naman tayo sa Gerald nay an e! ano ba Kim, hindi ako si Gerald kaya wag mo akong ikumpara sa kanya! Iba ako, iba siya!

Kim: Oo ibang iba siya sayo!

Kim was about to walk away when Enchong stopped her.

Enchong: Kim. Sorry kung feeling mo pinipilit na kita or minamadali na kitang sagotin or ipaalam sa iba ang nararamdaman mo para sa akin. Mahal lang kasi kita at gusto kong ipagsigawan sa mundo na ako yung napili mo.

Kim: Enchong, wag kang ganyan. Alam mo namang may masasaktan.

Enchong: alam kong masasaktan si Gerald. Pero paano naman ako? Tayo?

Kim: In due time Chong. Ipapaalam ko din sa kanilang lahat. Pero sa ngayon hindi pa.

Enchong: ok I understand. Tara hatid na kita sa inyo.

Kim: Wag na. Susunduin naman ako ni papa e. Sige bye Enchong.

Enchong: Bye Kim.

Kim walked away and waited for her father to come.

When her father came she asked if they can visit Gerald’s house.

Kim: Pa, pwede bang sumaglit tayo kina Ge.

Frank: oh, bakit anong meron? Kagagaling mo lang ng school ah, hindi ba kayo nagkakasawaan?

Kim: Ah, eh wala po kasi siya sa school kanina and for the following days. May urgent matter daw po.

Frank: ah, ganun ba. O sige, puntahan natin siya.

They went to Gerald’s house. When Kim rung the doorbell, the maids opened the gate.

Kim: Ate, pwede po ba Makita si Gerald?

Maid: ay, Ms. Kim sorry po pero wala po si Sir Gerald ditto eh.

Kim: Ano po? Eh asan po siya?

Maid: Hindi ko din po alam eh. Hindi nga din po umuwi kahapon eh.

Kim: (O_O) Ano?! Eh sabi niya kahapon naka uwi na siya! Teka ate, sino ang kasama niya?

Maid: Si Mang Cardo ho.

Kim: ahhh, maigi naman at least alam kong safe siya. kelan daw po ang balik nila?

Maid: hindi ko din po alam eh. Hindi naman po sila nagsabi. Basta na lang po umalis.

Kim: ahh, sige po. Pasabi na lang po pag dumating tawagan niya ako agad. Salamat po.

Maid: sige po Ms. Kim.

Kim went back to their car disappointed.

Frank: oh bakit ganyan ang mukha mo?

Kim: Wala daw po si Ge sa bahay nila e.

Frank: oh e asan daw?

Kim: Hindi daw po nila alam. Hindi nga din daw po umuwi kagabi eh.

Frank: akala ko ba inihatid ka niya? Diba nga sabi mo pa uuwi na dahil gabi na kaya hindi na nagpakita sa amin. Oh e saann naman kaya nag punta ang batang iyon?

Kim: Hindi ko nga din po alam eh.

Frank: tinawagan mo na ba?

Kim: Opo, kaso naka off yung phone niya.

Frank: Kim, wag mo na munang isipin yan. Ok lang yun. Si Gerald pa, alam mo namang kayang kaya nun ang sarili niya.

Kim just nodded but something is bothering her.

When they got home, dinner was already ready but Kim wished to be excused and just went up to her room.

 

Celine: oh, himala ata at hindi kakain si Kim. Anong nangyari?

Frank: malungkot pa din siguro kasi umalis si Gerald may urgent matter daw eh hindi niya alam.

Celine: ahhh, ganun ba. Sige puntahan ko na lang mamaya.

Inside Kim’s room.

Kim held a picture of Gerald and herself.

Kim: Ano ba talaga ang dahilan ng pag-alis mo? talaga bang may urgent matter o ito na yung consequence nung pag-uusap natin sa ospital? Pero nangako ka eh. Sabi mo hindi ka lalayo at lalong hindi mo ako iiwan. I’ll hold onto that promise Ge. Siguraduhin mo lang na babalik ka, kung hindi hahalughugin ko ang buong mundo para kurotin ng sobrang sakit!

Then there was someone who knocked.

Celine: Kim, can I come in?

Kim: Ma, of course. Pasok po, bukas yan.

Celine went beside Kim  on her bed.

Celine: Anak, what’s wrong?

Kim: Nothing’s wrong ma. Bakit niyo po naitanong?

Celine: Well, first sign ay hindi ka kumain. Which is a miracle. (laughs) And second is naka simangot ka pag pasok ng bahay, which is so unlike you.

Kim: ahhh, ma… ano po kasi.

Celine: si Gerald? Tama ba?

Kim: opo. (_ _)

Celine: bakit ano bang nangyari?

Kim started to tell her mom everything from the fight at school and Gerald avoiding her and what they talked about inside the hospital room.

Kim: That’swhat happened.

Celine: Oh my! You dumped him. Naku anak, sayang naman.

Kim: Ma!

Celine: what? Totoo naman eh. Sayang. Endangered na ang mga katulad ni Gerald ngayon no.

Kim: I know, pero hindi po talaga pwede eh.

Celine: Bakit? Dahil may ibang kang gusto?

Kim didn’t answer.

Celine: Sino nga ba yang sinasabi mong gusto mo?

Kim: Enchong po.

Celine: gusto mo ba talaga siya?

Kim once again didn’t answer.

Celine: eh bakit k aba nagmumok mok?

Kim: dahil nga p okay Gerald. Kasi baka hindi niya tuparin yung promise niya sa akin na hindi niya ako iiwan kahit na may iba na akong gusto or kahit na hindi ko siya sagotin. Hindi kop o kakayanin pag nangyari yun.

Celine: Anak, kilala ko si Gerald na parang tunay na anak ko, at alam kong hindi niya magagawa yan. May isang salita ang batang yun. At sigurado akong hindi niya babaliin iyon dahil higit sa lahat mahal ka niya at kung tutuusin mas kilala ka niya kesa sa akin kaya alam niyang hindi mo kakayanin pag nilayuan ka niya.

Kim: Pero ma, sapat ba yung pag mamahal niyang yun para mag stay?

Celine: Siguro, hindi ko alam, kasi hindi naman ako si Gerald. Siya lang ang makakasagot niyan. Pero from what he said, mukhang sobra sobra pa yung pagmamahal nay un. Pero anak, ihanda mo din ang sarili mo sa pwedeng mangyari.

Kim: Bakit naman po ma? Akala ko ba sabi niyo sobra sobra pa para mag stay siya, na hindi niya babaliin ang pangako niya, pero bakit po kailangan ko pang maghanda nab aka lumayo siya at iwan ako?

Celine: kasi anak, kung patuloy pa din siyang sasama sayo at lagi pa din kayong magkasama, paano pag sinagot mo yung Enchong bay un, at makikita niya kayong magkasama at masaya sigurado akong masasaktan siya. At kahit pa gaano ka niya kamahal, darating at darating ang panahon na mapapagod siya hindi sa pagmamahal sayo kung hindi ang pagkukunwari na hindi siya nasasaktan at masaya siya para sa inyo. Kasi kahit pa anong sabihin niya na masaya siya basta masaya ka, ang totoo nun nasasaktan siya ang hinihiling niya n asana siya na lang. At saka anak, paano naman siya makaka move on kung lagi ka niyang kasama at nakikita. Paano mawawala ang pagmamahal niya para sayo. Paano naman siya anak? Wag ka sanang magagalit sa akin pero ang selfish mo kung ipipilit mo sa kanya ang manatili sa tabi mo habang siya ay nagkukunwari at nagtitiis ng sakit na kanyang nararamdaman.

As her mom was telling her all of these, Kim can’t help it but to cry.

Kim: Ma, hindi ko nap o alam kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Gulong-gulo na ako.

Celine: Anak, Kim, ano ba talaga ang gusto mo?

Kim: Sinasabi po ng puso ko na lumaban ka, pero yung utak ko ipinipilit na sumuko na ako.

Celine: Teka anak, naguguluhan ako sa sinasabi mo. Anong kailangan mong ipaglaban at isuko?

Kim: (O_O) w-wala po yun.

Celine: anak, may dapat pa ba akong malaman?

Kim: ma, meron po. Pero hindi ko pa pwedeng sabihin sa ngayon. Maybe someday you will understand and maybe when that day comes, I can finally do what my heart truly wants.

Celine: ok, I understand if you can’t tell me yet, but I’m just saying, follow your heart. Its decisions might not be fool proof but it is mostly right.

Kim: Thanks ma. Thank you for listening, for giving me advices and for understanding me.

Kim hugged her mom.

Celine: para saan pa at nanay mo ako kung hindi kita madadamayan?

Kim broke off from the hug.

Kim: Pero ma, saan mo nakuha yang mga inadvise mo sa akin? Parang may pinaghuhugutan ka ah.

Celine: well, to tell you the truth, I was The Gerald before and your Frank was The Kim. So I know what he feels. (^_^)

Kim: Wow! (O_O) I never knew.

Celine: oh sha sige. Matulog ka na, if you get hungry he food is in the ref just ask Mamang to reheat it ok. Goodnight princess.

Kim: Goodnight mom.

…

enjoy... comments? XD